Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL5.4010.50.2017.1.ŁM
z 13 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie części kosztów zakupu obuwia i odzieży dla pracowników  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie części kosztów zakupu obuwia i odzieży dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z art. 2377 § 1 Kodeksu Pracy przydziela pracownikom odzież i obuwie robocze w celu zabezpieczenia pracowników przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy, a także za względu na bezpieczeństwo i higienę pracy. Pracownicy zajmujący stanowiska określone w zakładowych normach przydziału i używalności odzieży roboczej, ochronnej i sprzętu ochrony osobistej otrzymują bezpłatnie atestowaną odzież ochronną, roboczą i sprzęt ochrony osobistej.

Ponadto odzież robocza dla niektórych grup pracowniczych takich jak konserwatorów i gospodarzy domów opatrzona jest logo Spółdzielni. Wydatki o których mowa powyżej stanowią dla Spółdzielni koszty uzyskania przychodu.

Spółdzielnia zgodnie z art. 2377 § 2 Kodeksu Pracy ustaliła stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników własnej odzieży i obuwia. Do tej grupy pracowniczej zalicza się stanowiska: Kierownika Osiedla, administratora, inspektora nadzoru, inspektora BHP, pracownika realizującego zakupy w terenie. W związku z podwyższonym stopniem zużywalności obuwia i odzieży przez powyższych pracowników, Spółdzielnia z uwzględnieniem wykazu maksymalnych cen detalicznych, stosowanych do rozliczeń faktur i rachunków przy zakupie odzieży i obuwia zwraca pracownikom część poniesionych przez nich kosztów.

Wydatki te stanowią dla Spółdzielni koszty uzyskania przychodu. Powyższe świadczenia wypłaca się zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy oraz w oparciu o decyzję kierownika jednostki zgodnie z Zakładowymi Normami Przydziału i Używalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na pokrycie części kosztów na zakup obuwia i odzieży nieatestowanej i nieoznaczonej znakiem firmowym dla pracowników stanowią dla Spółdzielni koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na pokrycie kosztów zakupu nieatestowanej i nieoznakowanej odzieży i obuwia dla pracowników, stanowią dla Spółdzielni koszty uzyskania przychodu z uwagi na obowiązek, który wynika z art. 2377 Kodeksu Pracy, nakładający na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikom odpowiedniego obuwia i odzieży roboczej, dopuszczając wypłaty ekwiwalentów pieniężnych pracownikom używającym własnej odzieży i obuwia. Ponadto poniesione wydatki nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te stanowią przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, a także wszelkiego rodzaju nagrody, premie, obejmują one również diety oraz inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, jak również inne świadczenia na rzecz pracowników.

W myśl art. 207 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.) pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:

1. organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy;
2. zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń;
3. reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy;
4. zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy;
5. uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych;
6. zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy;
7. zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
   
   

Zgodnie z art. 237⁶ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

W myśl art. 237⁸ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Zgodnie z art. 237⁹ § 3 Kodeksu pracy, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Koszty związane z zapewnieniem bezpiecznych i higienicznych warunków pracy pracownikom będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, ponieważ obowiązek ich ponoszenia wynika z przepisów Kodeksu pracy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki na pokrycie części kosztów na zakup obuwia i odzieży nieatestowanej i nieoznaczonej znakiem firmowym dla pracowników stanowią dla Spółdzielni koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.