Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.38.2017.1.AZE
z 12 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 maja 2017 r., który wpłynął do tutejszego organu 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy ryczałty za nocleg wypłacane pracownikom (kierowcom) wykonującym transport międzynarodowy stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy ryczałty za nocleg wypłacane pracownikom (kierowcom) wykonującym transport międzynarodowy stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie transportu międzynarodowego. Wnioskodawca wypłaca pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy należności z tytułu podróży służbowej zagranicznej w formie w ryczałtu za nocleg w przypadku odbioru przez kierowcę dobowego odpoczynku oraz skróconego tygodniowego odpoczynku w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskazane ryczałty za nocleg wypłacane przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy (kierowcom) wykonującym transport międzynarodowy stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz. u. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „Ustawa CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy. Nadto, przepis art. 15 ust. 1 Ustawy nie zawiera ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet i innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych. Za koszty uzyskania przychodu należy więc uznać takie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów, i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy mając na względzie powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca może zaliczać będące przedmiotem pytania ryczałty za noclegi wypłacone pracownikom (kierowcom) do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli będą spełniać one przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, tj. zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Minimalna wysokość obowiązkowych ryczałtów wypłacanych pracownikom określona została w § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167; dalej: „Rozporządzenie").

Wyrokiem z dnia z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt K11/15; dalej: „Wyrok”), Trybunał Konstytucyjny orzekł jednakże, że przepisy art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t. j: Dz. U. z 2012 r., poz. 1155 ze zm.) w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.) w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 Rozporządzenia w zakresie, w jakim znajdują zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, są niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy we wspomnianym wyroku Trybunału Konstytucyjnego mowa jest jedynie o niemożności stosowania § 16 ust. 1,2 i 4 Rozporządzenia, traktującego o zwrocie kosztów noclegu pracowników administracji publicznej, w odniesieniu do kierowców wykonujących transport międzynarodowy. We wskazanym Wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie jest dopuszczalne, aby zasady dotyczące wysokości wypłacania ryczałtów noclegowych dla pracowników sfery budżetowej odnosić do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, co oznacza, że wysokość takich ryczałtów określona w przepisach uznanych za częściowo niezgodne z Konstytucją nie może być stosowana do określonej kategorii kierowców.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy Wyrok pozostaje bez wpływu na kwestię możliwości zaliczania wypłacanych przez Wnioskodawcę ryczałtów do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 16 updop wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W katalogu ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy updop, nie zwarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem ryczałtów za nocleg bądź innych należności wypłacanych pracownikom podczas podróży służbowych.

W konsekwencji, wypłacane pracownikom środki pieniężne na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, podobnie jak przywołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego), mogą stanowić u pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli będą spełniać przesłanki ujęte w art. 15 ust. 1 updop - zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie transportu międzynarodowego. Wnioskodawca wypłaca pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy należności z tytułu podróży służbowej zagranicznej w formie w ryczałtu za nocleg w przypadku odbioru przez kierowcę dobowego odpoczynku oraz skróconego tygodniowego odpoczynku w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że wypłacane przez Wnioskodawcę pracownikom (kierowcom) ryczałty za nocleg, będą stanowić u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów. Wskazać przy tym należy, że kwestie dotyczące zasad wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowych, w tym ryczałtów za noclegi, nie są uregulowane przepisami prawa podatkowego, co oznacza, że nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest zatem rozstrzyganie o prawidłowości stosowania powołanych przez Wnioskodawcę przepisów dotyczących wysokości obowiązkowych ryczałtów wypłacanych pracownikom z tytułu podróży służbowych.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy ryczałty za nocleg wypłacane pracownikom (kierowcom) wykonującym transport międzynarodowy stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.