Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL5.4010.72.2017.1.EK
z 13 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca – Autoryzowany Dealer pojazdów samochodowych zawarł z A. Sp. z o.o. (dalej jako: „A”) umowę w sprawie wprowadzenia programu „(…) Assistance 12” (dalej jako: „Umowa”).

Program „(…) Assistance 12” polega na udzieleniu przez A. Sp. z o.o. ochrony ubezpieczeniowej Assistance trwającej przez 12 miesięcy każdemu klientowi Dealera, który wykona w serwisie Autoryzowanego Dealera odpłatny przegląd okresowy. Warunkiem objęcia klienta Programem jest dokonanie przez Dealera zgłoszenia do bazy danych, której administratorem jest A. Sp. z o.o. danych osobowych klienta w terminie nie dłuższym niż jeden miesiąc od daty przeglądu. Objęcie klienta Programem oznacza, że klient uzyskał ochronę ubezpieczeniową w całej Europie w razie awarii samochodu. Ochrona polega na tym, że klientowi zostanie zorganizowana pomoc polegająca (w zależności od rodzaju okoliczności) m.in. na organizacji i pokryciu kosztów naprawy pojazdu na miejscu zdarzenia, holowaniu pojazdu do najbliższego Autoryzowanego Dealera, zwrocie kosztów holowania specjalistycznego (np. na autostradzie), organizacji i wynajmie pojazdu zastępczego, organizacji i pokryciu kosztów pobytu w hotelu na czas wykonywania naprawy etc.

Wnioskodawca jako Autoryzowany Dealer odnosi korzyści z objęcia tej Spółki Programem „(…) Assistance 12”, ponieważ Program wpływa na podniesienie konkurencyjności Wnioskodawcy wobec innych serwisów i producentów samochodów, zwiększenie obrotów poprzez liczniejsze wizyty klientów, możliwość wykonywania kontroli i napraw pojazdów, które dowożone są bezpośrednio z miejsca zdarzenia, poprawę wizerunku Spółki, zwiększenie satysfakcji klienta, zwiększenie lojalności klientów wobec serwisu.

Na podstawie zawartej Umowy A. Sp. z o.o. jest zobowiązany do aktywnego promowania zalet profesjonalnego serwisu Autoryzowanych Dealerów oraz Assistance oferowanego w ramach Programu. A. Sp. z o.o. zapewni centralną promocję Programu z uwzględnieniem sieciowego charakteru Programu i ujednoliconego standardu obsługi klienta we wszystkich serwisach Autoryzowanych Serwisach w Polsce. Na podstawie zawartej Umowy Dealer (Wnioskodawca) będzie stosować materiały promocyjne dostarczone przez A. Sp. z o.o. oraz ubezpieczyciela. A. Sp. z o.o. będzie uiszczać na rzecz ubezpieczyciela składkę ubezpieczeniową z tytułu objęcia klienta ubezpieczeniem.

Intencją zawarcia Umowy jest zwiększenie wolumenu sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do pojazdów. Celem zawarcia Umowy dla A. Sp. z o.o. oraz Dealera pozostaje zwiększenie lojalności klientów Dealera (Wnioskodawcy) oraz pozyskanie przez Dealera (Wnioskodawcę) nowych klientów poprzez udzielenie ochrony ubezpieczeniowej trwającej przez kolejne 12 miesięcy.

Wnioskodawca jako Autoryzowany Dealer na mocy podpisanej Umowy zobowiązany jest do uiszczenia wynagrodzenia na rzecz A. Sp. z o.o. z tytułu objęcia programem „(…) Assistance 12” oraz zapewnienia promocji programowi „(…) Assistance 12”. Wysokość łącznego wynagrodzenia stanowi iloczyn kwoty wynagrodzenia jednostkowego i liczby pojazdów, których użytkownicy spełnili warunki do objęcia ich ubezpieczeniem Assistance (programem). Wynagrodzenie jest płatne miesięcznie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, które będzie uiszczane na rzecz A. Sp. z o.o. przez Wnioskodawcę będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepis w tym brzmieniu został wprowadzony art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589). Obowiązująca od 1 stycznia 2007 r. nowelizacja sprowadzała się do likwidacji limitu wydatków na reklamę niepubliczną, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

W wyniku wprowadzonych zmian wydatki na reklamę zaliczane są do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez względu na charakter reklamy, a wydatki na reprezentację zostały wyłączone z kosztów podatkowych (por. uzasadnienie do projektu ustawy, Sejm RP V kadencji, nr druku: 733). Stosownie zaś do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje zarówno pojęcia reprezentacji, jak i reklamy wobec czego należy uznać, że pojęcia te powinny być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym.

Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

W odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja jest rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Z kolei „reklama” w świetle objaśnień zawartych w „Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III) to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”.

Marketingiem zaś, według definicji zawartej w „Słowniku Wyrazów Obcych” (wyd. PWN), jest „działalność gospodarcza polegająca na kształtowaniu stosunków między producentem a odbiorcą towarów, dotyczącą w szczególności ustalania wielkości produkcji, określania cen, metod dystrybucji, usług gwarancyjnych, reklamy i promocji sprzedaży”. Marketing to pojęcie w którego zakresie mieści się reklama. Dla celów podatkowych, określenia te mogą być stosowane zamiennie, bowiem skutki podatkowe łączone z tymi terminami są tożsame.

Wydatki poniesione na reklamę w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, dla podatkowej kwalifikacji danego wydatku do kosztów reklamy lub kosztów reprezentacji kluczowe znaczenie ma celowość poniesienia tego wydatku. Innymi słowy, dany wydatek jest wydatkiem reprezentacyjnym, gdy jego głównym celem jest wywołanie jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Jednakże, gdy celem danego wydatku jest promocja firmy, reklama jej usług, informowanie o działalności biznesowej, to dany wydatek nie jest wydatkiem reprezentacyjnym, lecz reklamowym. W konsekwencji wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodów (por. wyrok NSA z dnia 29 września 1998 r., III SA 659/97, wyrok WSA w Warszawie z 26 marca 2006 r., III SA 2844/02).

Jak opisano w stanie faktycznym, Wnioskodawca w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do pojazdów, zwiększenia lojalności klientów Dealera oraz pozyskanie przez Dealera nowych klientów użytkujących pojazdy nabyte poza siecią Autoryzowanych Dealerów oraz przyciągnięcia do serwisów Autoryzowanych Dealerów w Polsce nowych klientów oraz wzmocnienia lojalności obecnych klientów Autoryzowanych Dealerów w Polsce, Wnioskodawca bierze udział w programie „(…) Assistance 12”.

Wynagrodzenie, które będzie płacone przez Wnioskodawcę na rzecz A. Sp. z o.o., będzie związane z objęciem Spółki programem oraz zapewnieniem promocji programu przez A. Sp. z o.o.. Objęcie programem „Assistance 12” wynikające z faktu prowadzenia Autoryzowanego Salonu Obsługi pojazdów związane jest z chęcią zwiększenia obrotów Spółki z tytułu usług serwisowych, zwiększenia lojalności klientów Dealera oraz pozyskania przez Dealera nowych klientów użytkujących pojazdy nabyte poza siecią Autoryzowanych Dealerów dotychczas nieserwisowanych oraz zdobycia przewagi rynkowej wobec producentów nieoferujących tego typu usług serwisowych.

Wynagrodzenie uiszczane na rzecz A. Sp. z o.o. ma związek z prowadzoną działalnością Spółki.

W dobie dzisiejszego rynku i szeroko rozumianej konkurencji powyższe działania wpisują się już w kanon działalności marketingowej. Obecnie firmy wykorzystują każdą okazję, aby zapoznać klienta ze swoją ofertą i przekonać go do zakupu części zamiennych, akcesoriów czy też nowego samochodu.

Konieczne jest ciągłe uatrakcyjnianie ofert przez Dealerów, aby zwiększyć swoją konkurencyjność.

W związku z powyższym, wynagrodzenie należne A. Sp. z o.o., Wnioskodawca będzie mógł zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu.

Powyższe znajduje jednoznaczne potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych (por. interpretacja indywidualna z 14 lutego 2013 r. ITPB3/423-694/12/MK), zgodnie z którą koszty obsługi gwarancyjnej i serwisowej, jako spełniające definicję kosztów wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie nieujęte w katalogu wyłączeń wynikającym z art. 16 ust. 1 tej ustawy, zaliczone mogą być do kosztów uzyskania przychodów.

W podobnym tonie wypowiada się interpretacja indywidualna z 9 listopada 2011 r. IPPB3/423-669/11-3/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Przy czym tut. organ pragnie podkreślić, że wykazanie związku przedmiotowego wynagrodzenia z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że poniesienie tego wydatku ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jednocześnie tut. organ nadmienia, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia ww. wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej tut. organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Końcowo, odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.