Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-518/16-3/MS
z 26 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie potwierdzenia czy opodatkowaniu tym podatkiem podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego, prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie potwierdzenia czy opodatkowaniu tym podatkiem podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego, prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych (dalej: „Podatek FIN”) wprowadzonego ustawą z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 68, dalej: „Ustawa”).

Bank sporządza sprawozdanie zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) przyjętymi przez Unię Europejską (UE) a w zakresie nieuregulowanym powyższymi standardami zgodnie z wymogami ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 330 z późn. zm., dalej: „UoR”) i wydanymi na jej podstawie przepisami wykonawczymi, jak również wymogami odnoszącymi się do emitentów papierów wartościowych dopuszczonych lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku oficjalnych notowań giełdowych.

W sprawozdaniu finansowym sporządzanym przez Bank zastosowano zasadę koncepcji wartości godziwej dla aktywów i zobowiązań finansowych wycenianych według wartości godziwej przez rachunek zysków i strat, w tym instrumentów pochodnych oraz aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, za wyjątkiem tych, dla których nie można wiarygodnie ustalić wartości godziwej. Pozostałe składniki aktywów i zobowiązań finansowych (w tym kredyty i pożyczki) wykazywane są w wartości zamortyzowanego kosztu pomniejszonej o odpisy z tytułu utraty wartości lub w cenie nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu utraty wartości. Składniki aktywów trwałych wykazywane są w cenie nabycia pomniejszonej o odpisy umorzeniowe oraz o odpisy z tytułu utraty wartości. Składniki aktywów trwałych lub grupy do sprzedaży zaklasyfikowane jako przeznaczone do sprzedaży, wykazywane są w kwocie niższej z dwóch, tj. ich wartości bilansowej i wartości godziwej pomniejszonej o koszty zbycia. Bank kompensuje aktywa i zobowiązania finansowe i wykazuje w skonsolidowanym sprawozdaniu z sytuacji finansowej netto, jeżeli występuje możliwe do wyegzekwowania na drodze prawnej prawo do skompensowania ujętych kwot oraz zamiar rozliczenia ich w kwocie netto lub jednoczesnej realizacji danego składnika aktywów i uregulowania zobowiązania.

Wszystkie kategorie aktywów i zobowiązań podlegają szczegółowej, odrębnej ewidencji w prowadzonych przez Bank księgach rachunkowych. Sprawozdanie finansowe sporządzane przez Bank i stosowane zasady rachunkowości podlegają badaniu corocznie w ramach audytu sprawozdania finansowego, prowadzonego przez podmioty uprawnione do badania.

Bank, zgodnie ze standardami MSR, jest zobowiązany do tworzenia rezerwy oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które kalkulowane są, co do zasady jako różnica pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań a ich wartością bilansową dla celów rachunkowości. Bank kompensuje aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego z rezerwą (zobowiązaniami) z tytułu odroczonego podatku dochodowego, gdy dotyczą one podatku dochodowego nałożonego przez tę samą władzę podatkową oraz gdy jednocześnie posiada przesłanki (podstawę prawną) uprawniające do ich uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego.

Rezerwa z tytułu podatku odroczonego odpowiada, co do zasady wartości podatku, jaki w przyszłości zostanie wpłacony do organu podatkowego, w związku z ustawowym przesunięciem w czasie momentu rozpoznania obowiązku podatkowego. W tym zakresie można przykładowo wskazać, iż najbardziej powszechną podstawą utworzenia rezerwy z tytułu podatku odroczonego są w bankach, naliczone, lecz jeszcze nie otrzymane od klientów odsetki od należności z tytułu kredytów. Aktywo z tytułu podatku odroczonego odpowiada natomiast, co do zasady wartości, o jaką w przyszłości zostanie pomniejszony podatek podlegający zapłacie do organu podatkowego, także w związku z przesunięciem momentu rozpoznania dla celów podatkowych. W tym przypadku, najbardziej powszechną podstawą utworzenia aktywa w bankach są naliczone, lecz jeszcze nie zapłacone klientom odsetki od złożonych przez nich depozytów. Aktywo i rezerwa z tytułu podatku odroczonego, po skompensowaniu (unettowieniu) prezentuje przyszłe zobowiązanie (pasywo) lub należność (aktywo) w stosunku do odpowiednich władz podatkowych, aktualne na dzień sprawozdawczy, lecz wynikające z zaistniałych już zdarzeń gospodarczych. Władzami podatkowymi, w stosunku, do których Bank występuje jako podatnik, na dzień złożenia wniosku są polskie organy podatkowe oraz niemieckie organy podatkowe (w związku z prowadzeniem działalności na terenie Niemiec przez oddział).

Bank prezentuje aktywa i rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego, w formie skompensowanej (unettowionej), nie tylko w sprawozdaniu finansowym, lecz także w sprawozdaniach WEBIS, FINREP, COREP, kierowanych do organów nadzoru finansowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy słusznym jest podejście Banku, iż opodatkowaniu podatkiem od niektórych instytucji finansowych podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi), prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony?

Zdaniem Wnioskodawcy, słusznym jest podejście, iż opodatkowaniu podatkiem od niektórych instytucji finansowych podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi), prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony.

W praktyce Banku oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wartość aktywa, jeżeli jest rezultatem skompensowania zobowiązania (rezerwy) i należności (aktywa) z tytułu podatku odroczonego, pod warunkiem, że przedmiotowe kategorie dotyczą przyszłych rozliczeń z tymi samymi władzami podatkowymi oraz istnieje podstawa prawna do ich rozpoznania i równoczesnego uwzględnienia. Oznacza to, że przedmiotowe skompensowanie zrealizowane być winno odrębnie dla zobowiązań i należności w relacji do władz podatkowych, wobec których Bank dokonuje rozliczeń podatkowych, dodatkowo, jeżeli na terenie działania władz podatkowych istnieje lokalna podstawa prawna do utworzenia rezerwy lub aktywa z tytułu podatku odroczonego i ich skompensowania.

Zgodnie z art. 3 Ustawy, przedmiotem opodatkowania Podatkiem FIN są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku. Szczegółowe zasady ustalania podstawy opodatkowania zawarte zostały w art. 5 Ustawy, zgodnie z którym, w przypadku m.in. banków „podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.”

Wytyczne w zakresie ustalania podstawy opodatkowania Podatkiem FIN zostały zawarte także w wydanej przez Ministerstwo Finansów w dniu 3 marca 2016 r. Interpretacji ogólnej do Ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych (PK1.8201.1.2016, 3.03.2016 r., Minister Finansów). Wskazano w niej, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania Podatkiem FIN powinny być uwzględniane wartości aktywów z poszczególnych kont oraz kont je korygujących (np. środki trwale i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/ rezerwy).

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 330 z późn. zm., dalej: „UoR”), jednostki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR, MSSF oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej stosują przepisy UoR oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze, w zakresie nieuregulowanym przez standardy międzynarodowe (MSR).

W związku z powyższym, aby ustalić podstawę opodatkowania w podatku FIN w sposób odpowiadający wymogom: MSR, MSF i UoR oraz Ustawy należy przyjąć metodę ujmowania aktywów zgodnie z zasadami według których te pozycje są prezentowane w sprawozdaniu finansowym.

Bank, zgodnie ze standardami MSR, jest zobowiązany do tworzenia rezerwy oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, który kalkulowany jest jako różnica pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań a ich wartością bilansową. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego oraz rezerwy na podatek odroczony wyceniane są z zastosowaniem stawek podatkowych, które według przewidywań będą obowiązywać w okresie, gdy składnik aktywów zostanie zrealizowany lub rezerwa rozwiązana, przyjmując za podstawę stawki podatkowe (i przepisy podatkowe) obowiązujące na koniec okresu sprawozdawczego lub takie, których obowiązywanie w przyszłości jest pewne na koniec okresu sprawozdawczego.

Zgodnie z treścią MSR 12. oraz art. 37 ust. 1 i 4 UoR, aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzone są w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi pomiędzy wykazywaną w księgach wartością aktywów i pasywów a ich wartością podatkową oraz w związku ze stratą podatkową możliwą do odliczenia w przyszłości. Jak wynika z powyższego, aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się w wysokości przewidzianej w przyszłości do odliczenia od podatku dochodowego, w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi, które spowodują w przyszłości zmniejszenie podstawy obliczenia podatku dochodowego oraz straty podatkowej możliwej do odliczenia, ustalonej przy uwzględnieniu zasady ostrożności.

Warunki ujmowania wartości aktywa i rezerwy z tytułu podatku odroczonego (kompensaty), zostały określone w MSR 12. Zgodnie z jego paragrafem 74 „Podatek dochodowy”, jednostka gospodarcza może kompensować ze sobą należności z tytułu podatku odroczonego z rezerwami na podatek odroczony wtedy i tylko wtedy, gdy:

• posiada możliwy do wyegzekwowania tytuł prawny do przeprowadzenia kompensat aktywów z tytułu podatku odroczonego z rezerwami na podatek odroczony, oraz
  
• aktywa z tytułu dochodowego podatku odroczonego i rezerwy na podatek odroczony dotyczą podatku nałożonego przez tę samą władzę podatkową, tego samego podatnika lub różnych podatników łącznie opodatkowanych.
  
  
  

W odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego wskazać należy, iż Bank kompensuje ze sobą aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego z rezerwami z tego tytułu wtedy i tylko wtedy, gdy posiada możliwy do wyegzekwowania tytuł prawny do przeprowadzenia tych kompensat, rozumiany jako umocowanie w przepisach prawa podatkowego, a odroczony podatek dochodowy występuje w relacji z tymi samymi władzami podatkowymi. Bank prezentuje aktywa i rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego, w formie skompensowanej (unettowionej), nie tylko w sprawozdaniu finansowym, lecz także w sprawozdaniach WEBIS, FINREP, COREP, kierowanych do organów nadzoru finansowego.

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, iż dla celów obliczenia podstawy opodatkowania w podatku FIN intencją ustawodawcy było uwzględnienie w tej kalkulacji m.in. uregulowanych przepisami rachunkowości kompensat, prowadzących do zaprezentowania wartości aktywów w kwocie odpowiadającej spodziewanym przyszłym wpływom/korzyściom z tych aktywów. Odpowiada to istocie podatku FIN, który jako podatek majątkowy służy opodatkowaniu faktycznych aktywów (majątku) podatnika. Odmienne stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, będzie sprzeczne z ideą przedmiotowego podatku, który jest podatkiem majątkowym.

Takie podejście znajduje poparcie w aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowych, sprowadzającej się do tezy, iż „podatki powinny podążać za rachunkowością.” Potwierdza to stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 17 lutego 2016 r., nr IPPB3/4510-978/15-2/MS, zgodnie z którym to przepisy rachunkowe decydują o podatkowym odliczaniu wydatków. Podobne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, nr ITPB3/423-204/14/PS wyrażającej stanowisko, że „skoro ustawodawca używa specyficznych zwrotów, zaczerpniętych z ustawy o rachunkowości, oznacza to, że wiąże z tym określone konsekwencje w zakresie podatkowym.” W obiegu prawnym funkcjonują również następujące wyroki potwierdzające prawidłowość stanowiska podniesionego przez Wnioskodawcę, m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 ( sygn. akt III SA/Wa 2108/12 ) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2013 ( sygn. akt III SA/Wa 1324/13 ).

Przenosząc powyższe rozważania na stan faktyczny prezentowany w niniejszym zapytaniu stwierdzić należy, iż skoro dla potrzeb tak istotnych raportów jak sprawozdanie finansowe i regulacyjne obowiązki sprawozdawcze, Bank w odniesieniu do zobowiązań i należności z tytułu podatku odroczonego dokonuje stosownych kompensat w celu właściwego zaprezentowania swojego majątku (aktywów), analogicznie taka sama zasada powinna być uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku FIN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 68) przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku.

Art. 4 ustawy określa katalog podmiotów będących podatnikami tego podatku. Zgodnie z pkt 1 art. 4 ustawy podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych są banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:

1. symbole lub nazwy kont;
2. salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego;
3. sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.
   
   

W związku z powyższym, przedmiotowe zestawienie będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy).

A zatem, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich ww. kont.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, Bank, zgodnie ze standardami MSR, jest zobowiązany do tworzenia rezerwy oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które kalkulowane są, co do zasady jako różnica pomiędzy wartością podatkową aktywów i zobowiązań a ich wartością bilansową dla celów rachunkowości. Bank kompensuje aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego z rezerwą (zobowiązaniami) z tytułu odroczonego podatku dochodowego, gdy dotyczą one podatku dochodowego nałożonego przez tę samą władzę podatkową oraz gdy jednocześnie posiada przesłanki (podstawę prawną) uprawniające do ich uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego.

W ocenie Banku, słuszne jest podejście, iż opodatkowaniu podatkiem od niektórych instytucji finansowych podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi), prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony.

Należy zauważyć, że podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych została oparta o wartość aktywów podatnika, bez odniesienia do wartości jego pasywów. Należy przy tym podkreślić różnicę pomiędzy kontami korygującymi podstawowe konta aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy), a kontami pasywów (w tym rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego). Tylko te pierwsze służą do prawidłowego odzwierciedlenia wartości składników aktywów na podstawie zestawienia obrotów i sald. Natomiast rezerwy, o wysokość których można skorygować wartość aktywów podatnika, to wyłącznie rezerwy tworzone na ryzyko związane z działalnością banków na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 2066), które mają charakter odpisów aktualizujących, a nie rezerwy o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy o rachunkowości, zaliczane do pasywów jednostki.

Zestawienie obrotów i sald, w oparciu o które ustalana jest podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, będzie zatem zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów. O ile więc przy jej ustalaniu właściwe jest uwzględnianie kont umorzeniowych, które korygują stany kont składników aktywów, o tyle ustawodawca nie przewidział możliwości pomniejszania wartości aktywów podatnika o wartości rezerw z tytułu podatku odroczonego, które zaliczane są do pasywów jednostki.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że stosownie do krajowych oraz międzynarodowych regulacji rachunkowych (art. 37 ust. 7 ustawy o rachunkowości, Krajowy Standard Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy” - pkt 14.2-14.5, paragraf 74 MSR 12 „Podatek dochodowy”) jednostka może na potrzeby prezentacji w sprawozdaniu finansowym dokonać – pod pewnymi warunkami – kompensaty aktywa oraz rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Istota tych unormowań sprowadza się do właściwego wykazania tej kategorii aktywów/pasywów w sprawozdaniu finansowym. Zatem przedstawioną przez Bank argumentację można by uznać za trafną, gdyby ustawodawca podatkowy ukształtował podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych w oparciu o wartość aktywów podatnika ustaloną na podstawie sprawozdania finansowego czy też ich wartość bilansową. Jednakże art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych nie odwołuje się do tych pojęć. Przepis ten nakazuje natomiast ustalenie podstawy opodatkowania w oparciu o wartość aktywów podatnika wynikającą z zestawienia obrotów i sald, a przywołane regulacje rachunkowe nie odnoszą się do jego sporządzania.

Powyższej konkluzji nie zmienia fakt, że Bank prezentuje aktywa i rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego w formie skompensowanej także w sprawozdaniach WEBIS, FINREP i COREP kierowanych do organów nadzoru finansowego. Ustawodawca podatkowy nie ma obowiązku przyjmowania koncepcji identycznych jak w innych gałęziach prawa. Skoro art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych wprost odnosi się do wartości aktywów podatnika wynikającej z zestawienia obrotów i sald, to zasadne jest odwołanie się wyłącznie do tych regulacji rachunkowych, które dotyczą tejże wartości. Nie znajduje natomiast uzasadnienia stosowanie, w drodze analogii, unormowań kształtujących sposób prezentacji aktywów w sprawozdaniu finansowym bądź w sprawozdawczości regulacyjnej.

W świetle powyższego należy uznać, że stanowisko Banku, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od niektórych instytucji finansowych podlegać winna wartość aktywa z tytułu podatku odroczonego (jeżeli wystąpi), prezentowana według zasad ujmowania podatku odroczonego w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie ze standardami MSR, będąca rezultatem skompensowania (unettowienia) aktywa z tytułu podatku odroczonego z rezerwą na podatek odroczony, jest nieprawidłowe. Ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych nie przewiduje bowiem możliwości pomniejszania wartości aktywów podatnika o wartość rezerw z tytułu podatku odroczonego.

Końcowo należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądów administracyjnych dotyczą wzajemnej relacji pomiędzy ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych a ustawą o rachunkowości w kwestii wskazania momentu ujęcia w kosztach podatkowych wydatków w świetle art. 15 ust. 4d-e ustawy. Zatem stanowiska w nich zawarte – jak wykazano to powyżej – nie mogą (na zasadzie analogii) zostać uwzględnione przy rozstrzyganiu wątpliwości Wnioskodawcy co do sposobu ustalania podstawy opodatkowania w świetle ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2016 poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.