Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-3/4510-1-2/16-2/DS
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej Znaków – jest prawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych – jest prawidłowe,
• przychodu podatkowego – jest prawidłowe,
• momentu powstania przychodu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej Znaków,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych,
• przychodu podatkowego,
• momentu powstania przychodu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej także: Wnioskodawca 1 lub Finansujący) jest spółką podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca 1 jest właścicielem nabytych w przeszłości praw do znaków towarowych zarejestrowanych we właściwym organie (dalej: Znaków) przyjętych jako wartości niematerialne i prawne i wykorzystywanych przez Finansującego w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z udzieloną odpłatnie Sp. z o.o. (dalej także: Wnioskodawca 2 lub Korzystający) licencją na korzystanie ze Znaków Towarowych.

Korzystający również jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawcy rozważają zawarcie umowy, na podstawie której Finansujący odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania Znaki (dalej: Umowa). Umowa zostanie zawarta na czas określony. Planowany okres trwania Umowy to minimum 5 lat. Suma opłat objętych Umową nie będzie niższa niż wartości początkowa, o której mowa w art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, rozumianej jako suma opłat kapitałowych.

Zgodnie z Umową odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej Znaków będzie dokonywać Korzystający. W związku z zawarciem Umowy Finansujący nie będzie dokonywał dla celów podatkowych żadnych odpisów amortyzacyjnych od znaków.

Harmonogram opłat będący integralną częścią Umowy będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania ze Znaków na cześć kapitałową i odsetkową. Wartość początkowa Znaków określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, będzie równa wartości rynkowej Znaków.

Suma ww. ustalonych w Umowie opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, będzie wyższa niż wartość początkowa Znaków przyjęta w prowadzonej przez Korzystającego ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość początkowa Znaków na potrzeby amortyzacji podatkowej w prowadzonej przez Korzystającego ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powinna zostać ustalona w wysokości wartości początkowej określonej w Umowie, równej sumie ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług?
2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Znaków w trakcie obowiązywania Umowy oraz część odsetkowa opłat z tytułu korzystania ze Znaków uiszczanych w trakcie obowiązywania Umowy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Korzystającego?
3. Czy przychodem Finansującego będą uiszczane na podstawie Umowy opłaty, jedynie w części przewyższającej spłatę wartości początkowej Znaków określonej w Umowie, tj. przewyższającej sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług?
4. Czy przychód dla Finansującego powstanie z momentem upływu danego okresu, za który jest należna dana opłata w części odsetkowej, niezależnie od faktycznego otrzymania takiej części odsetkowej opłaty, bądź też wystawienia faktury?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawców wartość początkowa Znaków, na potrzeby amortyzacji podatkowej, w prowadzonej przez Korzystającego ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powinna zostać ustalona w wysokości wartości początkowej określonej w Umowie, tj. w kwocie równej sumie ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-6 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410) – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle art. 16b ust. 2 pkt 4 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający – zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei na podstawie art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu;
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   

Ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (art. 17a pkt 2 ustawy o PDOP).

Natomiast w przypadku odpisów amortyzacyjnych – rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 (art. 17a pkt 3 ustawy o PDOP).

Zgodnie z art. 17a pkt 7 ustawy o PDOP ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o spłacie wartości początkowej – rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g ustawy o PDOP, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Kwalifikacja podatkowa Umowy.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy, w celu ustalenia wartości początkowej Znaków na potrzeby dokonywanej przez Korzystającego amortyzacji, kluczowe jest ustalenie, czy art. 17f ustawy o PDOP może mieć zastosowanie do Umowy. W tym zakresie Wnioskodawcy wskazują, iż:

• na mocy Umowy jedna ze stron (tj. Finansujący) odda Znaki do odpłatnego używania i pobierania pożytków drugiej stronie (tj. Korzystającemu);
• przedmiotem Umowy będzie znak towarowy (zarejestrowany we właściwym organie) lub logotyp, bądź oznaczenie słowno-graficzne niebędące zarejestrowanym znakiem towarowym (tym samym przedmiot Umowy będzie obejmował podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust 1 pkt 4-6 ustawy o PDOP);
• Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony;
• suma ustalonych w Umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej Znaków (tj. zarówno wartości początkowej ustalonej Umowie odpowiadającej wartości rynkowej Znaków, jak i tym bardziej wartości początkowej przyjętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Finansującego);
• Umowa będzie zawierała postanowienie, że w okresie obowiązywania Umowy (tj. w podstawowym okresie umowy leasingu) odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywał Korzystający.
  
  

Tym samym, zdaniem Wnioskodawców, Umowa będzie spełniała warunki uznania jej za umowę leasingu w rozumieniu ustawy o PDOP, do której należy stosować art. 17f ust. 1 wskazanego aktu prawnego.

Określenie wartości początkowej Znaków.

Z uwagi na fakt, iż zdaniem Wnioskodawców, do Umowy znajdzie zastosowanie art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP, ustalenie wartości początkowej Znaków wymaga analizy przepisów ustawy o PDOP z uwzględnieniem specyfiki umowy leasingu w rozumieniu ustawy o PDOP.

Z uwagi na brak regulacji szczegółowych oraz mając na uwadze treść art. 17a pkt 7 ustawy o PDOP, wartość początkową przedmiotu umowy leasingu w rozumieniu art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP należy ustalać zgodnie z zasadami dotyczącymi amortyzacji, tj. w szczególności w oparciu o art. 16g ustawy o PDOP.

Mając na względzie charakter ww. umowy leasingu, najbardziej adekwatna w analizowanej sprawie metoda ustalenia wartości początkowej, spośród uregulowanych w ww. wymienionym przepisie jest cena nabycia, tj. określona w art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.

W świetle wskazanego przepisu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając powyższe na uwadze wartością początkową przedmiotu umowy leasingu, co do zasady powinna być kwota należna zbywcy (tj. finansującemu). Jednak z uwagi na szczególny sposób rozliczania przez korzystającego części odsetkowej opłat uiszczanych na podstawie umowy leasingu (stanowiącej dla korzystającego koszt podatkowy w dacie jego poniesienia) część odsetkowa opłat leasingowych nie powinna być uwzględniana w wartości początkowej przedmiotu umowy leasingu. Odmienne stanowisko w niniejszym zakresie prowadziłoby do dwukrotnego uwzględnienia tej części ww. opłat w kosztach podatkowych korzystającego – pierwszy raz jako koszty pośrednie uzyskania przychodów, a drugi raz poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców za „kwotę należną zbywcy”, stanowiącą jednocześnie wartość początkową Znaków na potrzeby amortyzacji dokonywanej przez Korzystającego należy uznać sumę kapitałowej części opłat uiszczanych na podstawie Umowy.

Wnioskodawcy pragną wskazać, że poniższe interpretacje indywidualne potwierdzają powyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawców:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2015 r. znak IBPB1-2/4510-243/15/KP, w której organ stwierdził, że „[…] w przypadku podatkowej umowy leasingu finansowego wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do celów amortyzacji będzie cena nabycia, która odpowiada sumie rat leasingowych w części stanowiącej spłatę wartości początkowej (tzw. część «kapitałowa»), powiększona o określoną w umowie leasingu finansowego cenę, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy (w niniejszej sprawie będzie to wartość odpowiadająca wartości rynkowej Znaku),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 grudnia 2014 r. znak IBPBI/21423-1484/14/CzP, w której organ stwierdził, że „[…] Spółka winna ustalić wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem leasingu w wysokości wartości ceny netto wynikającej z umowy odpowiadającej wartości rynkowej Znaku.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Mając na uwadze uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców dotyczące odpowiedzi na pytanie nr 1, które w odpowiedniej części należy uznać za uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w odpowiedzi na pytanie nr 2, zdaniem Wnioskodawców odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Znaków w trakcie obowiązywania Umowy oraz część odsetkowa opłat z tytułu korzystanie ze Znaków uiszczanych w trakcie obowiązywania Umowy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Korzystającego.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle ust. 6 przywołanego przepisu kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak zostało to wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców w odpowiedzi na pytanie nr 1, przedmiot Umowy będzie obejmował podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust 1 pkt 4-6 ustawy o PDOP. Natomiast Umowa będzie spełniała warunki uznania jej za umowę leasingu w rozumieniu ustawy o PDOP, do której należy stosować art. 17f ust. 1 wskazanego aktu prawnego. W szczególności Umowa będzie spełniała określone w art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP warunki, a w konsekwencji do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie będzie można zaliczyć uiszczanych na podstawie Umowy opłat, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej Znaków. A contrario uiszczana na podstawie Umowy opłata w pozostałej części, to jest w części niestanowiącej spłaty wartości początkowej Znaków, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu dla Korzystającego.

Tym samym część odsetkową opłat uiszczanych na podstawie Umowy, jako niestanowiącą spłaty wartości początkowej Znaków i nie uwzględnioną w wartości początkowej Znaków, Korzystający zaliczy do kosztów uzyskania przychodu.

Podobnie, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Znaków na podstawie art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16b ust. 2 pkt 4 ustawy o PDOP będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki.

Wnioskodawcy pragną wskazać, że poniższa interpretacja potwierdza powyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawców:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 marca 2015 r. znak IBPBI/2/423-1495/14/JD, w której organ zaakceptował stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Raty odsetkowe powinny stanowić koszt uzyskania przychodów zgodnie ze szczegółowymi zapisami harmonogramu rat leasingowych określającym jaka cześć raty przypada na cześć kapitałową raty, a jaka na część odsetkową”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 grudnia 2014 r. znak IBPBI/2/423-1187/14/CZP, w której organ stwierdził, że ,,[…] w ciężar kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy mogą zostać zaliczone: I część odsetkowa raty leasingowej uiszczanej na rzecz Spółki z o.o., 2. odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.”.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Mając na uwadze uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców dotyczące odpowiedzi na pytanie nr 1, które w odpowiedniej części należy uznać za uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w odpowiedzi na pytanie nr 3, zdaniem Wnioskodawców, przychodem Finansującego będą uiszczane na podstawie Umowy opłaty jedynie w części przewyższającej spłatę wartości początkowej Znaków określonej w Umowie, tj. sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie.

Jak zostało wykazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców do pytania nr 1 zdaniem Wnioskodawców Umowa będzie spełniała warunki uznania jej za umowę leasingu w rozumieniu ustawy o PDOP, do której należy stosować art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP, a zatem do przychodów finansującego odpowiednio kosztów korzystającego nie będzie stanowić ta część opłat, która stanowić będzie spłatę wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jak zostało to wykazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców do pytania nr 1, wartość początkowa, o której mowa w tym przepisie, ustalona zgodnie z art. 16g ustawy o PDOP, to suma kapitałowych część opłat uiszczanych na podstawie Umowy.

Zgodnie z art. 17a pkt 7 ustawy o PDOP co do zasady poprzez spłatę wartości początkowej należy rozumieć faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu.

W ocenie Wnioskodawców, za „spłatę wartości początkowej”, czyli „faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu” (art. 17a pkt 7) należy uznać wartość początkową Znaków określoną w Umowie, czyli sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze zdaniem Wnioskodawców, przychodem Finansującego będą uiszczane na podstawie Umowy opłaty jedynie w części przewyższającej spłatę wartości początkowej Znaków określonej w Umowie, tj. sumę ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług.

Wnioskodawcy pragną wskazać, że poniższa interpretacja indywidualna potwierdza powyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawców interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lutego 2016 r. znak IBPB-1-2/4510-889/15/BD, w której organ stwierdził, że ,,[…] stwierdzić należy, że w okresie trwania umowy leasingu, ustalone opłaty w części stanowiącej spłatę wartości początkowej (część «kapitałowa») środków trwałych, będących przedmiotem ww. umowy, nie będą stanowić przychodów podatkowych Wnioskodawcy. Przychodem tym będzie natomiast część niestanowiąca spłaty wartości początkowej – (część «odsetkowa») rat leasingowych spłacanych przez Spółkę W”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Wnioskodawców, przychód dla Finansującego powstanie z momentem upływu danego okresu, za który jest należna dana opłata w części odsetkowej, niezależnie od faktycznego otrzymania takiej części odsetkowej opłaty, bądź też wystawienia faktury.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”.

Z kolei w świetle ust. 3a wskazanego przepisu za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności”.

Natomiast ust. 3c wskazanego przepisów stanowi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w okresie obowiązywania Umowy Korzystający będzie uiszczał na rzecz Finansującego opłaty z tytułu korzystania ze Znaków na podstawie harmonogramu będącego integralną częścią Umowy. Jednocześnie Finansujący będzie udostępniać Korzystającemu Znaki. Tym samym zdaniem Wnioskodawców usługi świadczone na podstawie Umowy będą miały charakter usług ciągłych, rozliczanych w okresach rozliczeniowych (określonych w harmonogramie), a do analizowanych przychodów znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP.

Z tego powodu przychód po stronie Finansującego będzie powstawał z ostatnim dniem każdego kolejnego okresu rozliczeniowego, przez który należy rozumieć dzień poprzedzający termin zapłaty kolejnej raty leasingowej wskazany w harmonogramie będącym częścią Umowy lub na wystawionej fakturze (jednak nie rzadziej niż raz w roku).

W opinii Spółki na powyższą zasadę nie powinien mieć wpływu moment wystawienia faktury lub otrzymania zapłaty. Zdaniem Spółki przepis art. 12 ust. 3c ustawy PDOP jest bowiem przepisem szczególnym w stosunku do generalnej zasady określonej w art. 12 ust. 3a ustawy PDOP i powinien być stosowany w pierwszej kolejności.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawców, przychód dla Finansującego powstanie z momentem upływu danego okresu, za który jest należna dana opłata w części odsetkowej, niezależnie od faktycznego otrzymania takiej części odsetkowej, bądź też wystawienia faktury.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia wartości początkowej Znaków jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie przychodu podatkowego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie momentu powstania przychodu jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 60-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.