2016.07.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-319/16-2/KP
z 26 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 28 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur i zwrotu podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur i zwrotu podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prawa niemieckiego E. (dalej: „Wnioskodawca”) z siedzibą w Niemczech, zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce (dalej: „VAT”) a także jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech, jest dostawcą branży motoryzacyjnej zajmującym się produkcją systemów do ogrzewania samochodów.

W ramach swojej działalności, Spółka dokonuje w Polsce zakupu narzędzi (ang. tools), które są skomplikowanymi urządzeniami produkcyjnymi. Ponieważ zakup tych narzędzi odbywa się na terytorium Polski, a narzędzia po ich zakupie nie opuszczają terytorium kraju, dostawcy tychże narzędzi wystawiają faktury z polskim podatkiem VAT, który Wnioskodawca wykazuje następnie jako podatek naliczony w swoich deklaracjach składanych na potrzeby podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym na terytorium Polski.

Następnie, Wnioskodawca część nabytych narzędzi sprzedaje dalej w ramach dostaw krajowych (w tym do podmiotów niemających w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), a co do części zawiera z dostawcami polskimi tzw. umowy toolingowe czyli umowy Kooperacyjne, na podstawie których przyjmujący zamówienie (dostawcy) zobowiązują się do wytworzenia określonych wyrobów, wykorzystując w tym celu nieodpłatnie narzędzia będące własnością zamawiającego (tj. Wnioskodawcy).

Wyroby wytworzone przy pomocy narzędzi są następnie sprzedawane przez polskich dostawców do Wnioskodawcy do Niemiec. Sprzedaż ta następuje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej przez dostawców. Wnioskodawca zgłasza z tytułu nabycia towarów od dostawców wewnątrzwspólnotowe nabycie w Niemczech. Jak już była mowa wyżej, Wnioskodawca korzysta z nabytych towarów przy produkcji finalnych produktów (urządzeń grzewczych), które produkuje i sprzedaje do nabywców bezpośrednio z Niemiec. Sprzedaż ta odbywa się w drodze:

niemieckich dostaw krajowych,

wewnątrzwspólnotowych dostaw towaru z Niemiec,

eksportu z Niemiec.

Wnioskodawca posiada dokumenty i jest w stanie udowodnić związek nabytych narzędzi z wykonywaniem powyższych czynności.

Jednocześnie, należy mieć na uwadze to, że Wnioskodawca poniesione koszty nabytych w Polsce narzędzi uwzględnia w kosztach wytworzenia ww. urządzeń grzewczych, przez co odpowiednio kalkuluje swoje wynagrodzenie za sprzedaż tychże urządzeń grzewczych.

W większości przypadków Wnioskodawca pozostaje właścicielem narzędzi przez cały okres ich wykorzystywania przez dostawców w Polsce. Tylko część narzędzi jest sprzedawana do dalszych podmiotów (w takich przypadkach następuje sprzedaż krajowa opodatkowana podatkiem VAT - por. także wyżej). W przypadkach, w których Wnioskodawca nie sprzedaje narzędzi - po zakończeniu produkcji przy ich pomocy, która trwa zwyczajowo od ok. 7 do 10 lat, następuje okres produkcji części zamiennych, który trwa ok. 15 lat. Następnie dostawca otrzymuje od Wnioskodawcy zlecenie złomowania narzędzia bądź zlecenie modyfikacji narzędzia, aby mogło ono służyć produkcji innych komponentów dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza jednocześnie dalej wykazywać całość podatku naliczonego z tytułu nabycia narzędzi w Polsce w swoich deklaracjach składanych na potrzeby podatku VAT. Ponieważ Wnioskodawca będzie wykazywał stale nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym (gdyż w Polsce będzie nabywał narzędzia, z czego tylko ich niewielką część będzie odsprzedawał - por. także wyżej), Wnioskodawca będzie, w pewnych odstępach czasu, wnioskował o zwrot kwoty podatku naliczonego na rachunek bankowy w banku mającym siedzibę w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT zapłaconego przy nabyciu w Polsce wszystkich narzędzi tj. zarówno tych odsprzedawanych w Polsce, jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych?
Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca to: czy Wnioskodawca ma prawo realizować prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za nabycie w Polsce wszystkich narzędzi (tj. zarówno tych odsprzedawanych w Polsce, jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych) poprzez wykazanie odpowiedniej kwoty tego podatku do zwrotu w ramach składanych przez siebie deklaracji podatkowych (VAT-7/VAT-7K) i otrzymanie zwrotu wnioskowanej kwoty na konto w banku mającym siedzibę na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jak zostało wykazane powyżej, Spółka dokonuje w Polsce zakupu narzędzi (ang. tools), które są skomplikowanymi urządzeniami produkcyjnymi. Ponieważ zakup tych narzędzi odbywa się na terytorium Polski, a narzędzia po ich zakupie nie opuszczają terytorium kraju, dostawcy tychże narzędzi wystawiają faktury z polskim podatkiem VAT.

Następnie, Wnioskodawca część nabytych narzędzi sprzedaje dalej w ramach dostaw krajowych (w tym do podmiotów niemających w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), a co do części zawiera z dostawcami polskimi tzw. umowy toolingowe czyli umowy kooperacyjne, na podstawie których przyjmujący zamówienie (dostawcy) zobowiązują się do wytworzenia określonych wyrobów, wykorzystując w tym celu nieodpłatnie narzędzia będące własnością zamawiającego (tj. Wnioskodawcy).

niemieckich dostaw krajowych,

wewnątrzwspólnotowych dostaw towaru z Niemiec,

eksportu z Niemiec.

Wnioskodawca posiada dokumenty i jest w stanie udowodnić związek nabytych narzędzi z wykonywaniem powyższych czynności.

W większości przypadków Wnioskodawca pozostaje właścicielem narzędzi przez cały okres ich wykorzystywania przez dostawców w Polsce. Jak wskazano powyżej, tylko część narzędzi jest sprzedawana do dalszych podmiotów (w takich przypadkach następuje sprzedaż krajowa opodatkowana podatkiem VAT).

Umowa toolingowa, charakteryzuje się przekazaniem do używania innemu podmiotowi własnych środków trwałych na potrzeby realizowania dostaw (bądź usług) wskazanych w tej umowie na rzecz właściciela (Wnioskodawcy). Tym samym zlecający (Wnioskodawca), przekazując zleceniobiorcy (polskiemu dostawcy) część swojego majątku, nie dokonuje żadnego świadczenia, lecz jedynie wykorzystuje swój majątek w najbardziej efektywny sposób. Ponadto zleceniobiorca nie nabywa prawa do swobodnego rozporządzania otrzymanym majątkiem. Ma on bowiem obowiązek wykorzystywać go we wskazany przez przekazującego sposób. Mając na uwadze poczynione rozważania, należy wskazać, iż przekazanie majątku zleceniobiorcy (polskiemu dostawcy) w celu wykorzystania go do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług nie stanowi odrębnego świadczenia. Rzeczone Udostępnienie ma jedynie charakter pomocniczy. W konsekwencji należy wskazać, iż przekazanie majątku w ramach umowy toolingowej nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Powyższy pogląd znajduje uzasadnienie w wyroku NSA z dnia 23 kwietnia 2008 r. o sygn. I FSK 1788/07, w którym stwierdzono, że nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania maszyn i urządzeń kontrahentom, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez podmiot, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju czynności o charakterze technicznym, pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT.

Dot. pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia wszelkich narzędzi:

zarówno tych odsprzedawanych w Polsce,

jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych.

Rozważając kwestię odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w cenie towaru przy nabyciu przez Wnioskodawcę narzędzi, należy odwołać się do zasad ogólnych dot. odliczeń podatku VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zatem budzić żadnych wątpliwości fakt, iż będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z narzędziami, które zostaną w Polsce zakupione, a następnie zostaną w Polsce sprzedane dalej (w tym przypadku związek o którym mowa w powołanym wyżej przepisie wydaje się bezdyskusyjny).

W świetle przywołanego wyżej przepisu, nie powinna budzić wątpliwości także możliwość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu narzędzi, które zostaną nieodpłatnie udostępnione dostawcom. Przekazywanie urządzeń dostawcom ma na celu - jak już była mowa o tym wyżej - wykorzystanie majątku Wnioskodawcy w jak najbardziej efektywny sposób i osiągnięcie zmaksymalizowanych przychodów. Nie sposób zatem kwestionować faktu, że urządzenia te służą działalności opodatkowanej - przy ich pomocy będą bowiem produkowane części do produkcji systemów grzewczych, których produkcją zajmuje się Wnioskodawca. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, że dla możliwości odliczenia podatku naliczonego nie powinien mieć znaczenia fakt, że czynność udostępnienia urządzeń dostawcom nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest bowiem wykorzystywanie przekazanych urządzeń do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sytuacji warunek ten jest niewątpliwie spełniony. Warto podkreślić, że powyżej opisane podejście znajduje potwierdzenie w wypowiedziach organów podatkowych, por. m.in. postanowienie Naczelnika Łódzkiego US z dnia 30 czerwca 2006 r. o sygn. ŁUS-III-2-443/143/06/MJS oraz postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego US w Warszawie z dnia 8 listopada 2006 r. o sygn. 1472/RPP1/443-535/06/SZU.

W celu wzmocnienia argumentacji przedstawionej powyżej, należy także przytoczyć przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z nim podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeśli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza Polską, a podatek ten mógłby być odliczony, gdyby te czynności były świadczone w kraju, zaś podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego z tymi czynnościami. Działalność Wnioskodawcy wyczerpuje więc również dyspozycję tego przepisu, gdyż warunki przewidziane do odliczenia VAT na podstawie powołanego przepisu także będą spełnione, gdyż:

w transakcjach zakupu towarów (narzędzi) wykorzystywanych w ramach powyższych czynności Spółka występuje jako podatnik VAT;

nabyte towary będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a mianowicie przy ich pomocy będą produkowane części do produkcji systemów grzewczych, które produkuje i sprzedaje (w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w innym niż Polska kraju UE) Wnioskodawca (por. wyżej) czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju;

Wnioskodawca dokonując analogicznych czynności na terenie kraju byłby opodatkowany VAT;

Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów, z których będzie wynikał związek odliczonego podatku z dokonanymi dostawami urządzeń grzewczych, które są produkowane z wykorzystaniem części wyprodukowanych przy pomocy nabytych w Polsce narzędzi.

Również powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie w wypowiedziach organów podatkowych, por. m.in. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 marca 2015 r. o sygn. IBPP4/4512-49/15/LG oraz Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 listopada 2010 r. o sygn. ILPP2/443-1360/10-4/PG.

Należy także podkreślić, że prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych narzędzi ma swoje źródło także w zasadzie neutralności podatku VAT, która jest jedną z naczelnych zasad systemu VAT funkcjonującego w UE (w tym w Polsce) i została wyrażona expressis verbis w art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którym VAT obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów. Uznanie iż Wnioskodawca nie miałby prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia narzędzi:

tych odsprzedawanych w Polsce,

bądź tych, które służą do realizacji umów toolingowych, byłoby więc sprzeczne z powyżej przytoczoną zasadą neutralności.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia wszelkich narzędzi:

zarówno tych odsprzedawanych w Polsce.

jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych.

Dot. pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia wszelkich narzędzi:

zarówno tych odsprzedawanych w Polsce,

jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych

może być realizowane przez niego na podstawie przepisów ustawy o VAT, a więc w ramach składanych przez Wnioskodawcę deklaracji VAT we właściwym polskim urzędzie skarbowym.

Zwrot podatku naliczonego VAT realizowany jest na zasadach tzw. „ogólnych” w oparciu o przepisy art. 87 ust. 1 ust. 2 ustawy o VAT. Uzupełnieniem zasad ogólnych dot. zwrotu są przepisy dot. składania deklaracji podatkowych przez podatników VAT (jakim jest także Wnioskodawca) zawarte zostały w art. 99 ustawy o VAT.

Wnioskodawca, w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT na terytorium kraju (dostawy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), w tym na rzecz podatników zagranicznych niespełniających przesłanek opisanych w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o VAT (przez co Wnioskodawca nie ma możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia przy opodatkowaniu dokonywanych przez siebie dostaw na terytorium Polski) dokonał rejestracji na cele polskiego podatku VAT i jest zobowiązany do składania deklaracji VAT i wykazywania w nich dokonywanych przez siebie czynności opodatkowanych. Jednocześnie, korzystając z prawa do odliczenia podatku naliczonego (związanego z zasadą neutralności podatku VAT jako podatku od wartości dodanej), Wnioskodawca wykazuje w składanych przez siebie deklaracjach na potrzeby podatku VAT podatek naliczony związany z nabyciem wszelkich narzędzi:

zarówno tych odsprzedawanych,

jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych.

Wnioskodawca zamierza także występować o zwrot nadwyżki podatku naliczonego na rachunek bankowy w banku polskim. Mając na uwadze powyższe ustalenia, Wnioskodawca uważa, iż ma on prawo do odliczenia całości tego podatku na zasadach ogólnych, tj. w ramach składanych przez siebie deklaracji podatkowych na cele podatku VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie istnieje wymóg, aby dla celów odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie zakupionych na terytorium Polski narzędzi, korzystał on z mechanizmu zwrotu opisanego w Rozporządzeniu. Gdyby bowiem przyjąć, iż Wnioskodawca powinien realizować prawo do odliczenia podatku naliczonego np. z tytułu narzędzi nabytych w Polsce, które to nie są odsprzedawane, lecz są przedmiotem umów toolingowych tylko na podstawie przepisów Rozporządzenia, wówczas:

wiązałoby to się ze znacznymi utrudnieniami w działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę - wnioskowanie o zwrot podatku naliczonego w ramach procedury opisanej w Rozporządzeniu musiałoby się odbywać jedynie w okresach, w których Wnioskodawca nie dokonuje w Polsce sprzedaży opodatkowanej (por. § 3 ust 1 pkt 2 Rozporządzenia),

natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca wykona przynajmniej jedną sprzedaż co drugi miesiąc przez pierwsze 3 kwartały w roku i przynajmniej jedną sprzedaż na miesiąc przez ostatni kwartał w roku, zostanie on całkowicie pozbawiony prawa do odliczenia podatku VAT na podstawie mechanizmu opisanego w Rozporządzeniu (por. § 3 ust 1 pkt 2 w zw. z § 5 ust. 1 Rozporządzenia).

Ze względu na powyższe utrudnienia związane z ewentualnym odzyskiwaniem przez Wnioskodawcę podatku naliczonego na podstawie przepisów Rozporządzenia oraz z faktem, iż w przypadku stosowania przepisów Rozporządzenia Wnioskodawca mógłby zostać pozbawiony prawa do odzyskania podatku naliczonego w Polsce w ogóle, co byłoby złamaniem zasady neutralności podatku VAT opisanej zarówno w Dyrektywie 2006/112, jak również w przepisach ustawy o VAT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z nabycia wszelkich narzędzi:

zarówno tych odsprzedawanych.

jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowvch.

może być realizowane przez niego na podstawie przepisów ustawy o VAT, a wiec w ramach składanych przez Wnioskodawcę deklaracji VAT we właściwym polskim urzędzie skarbowym poprzez wykazanie nadwyżki podatku naliczonego do zwrotu na rachunek w banku mającym siedzibę na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, związanego z dostawą towarów czy usługami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych dostaw towarów czy świadczenia usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Niniejszy przepis wymaga ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

W tym miejscu wskazać należy, że umowy kooperacyjne, zakładające udostępnienie kontrahentowi urządzeń wykorzystywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia – które w praktyce gospodarczej przyjęto nazywać umowami toolingowymi (z ang. tool – narzędzie) – jako umowy nienazwane nie zostały unormowane w prawie cywilnym. Na mocy umowy toolingowej zlecający zobowiązuje się do bezpłatnego udostępnienia wykonawcy, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, określonych składników majątkowych stanowiących jego własność. Wykonawca zobowiązuje się natomiast do wykorzystania otrzymanych przedmiotów do wykonania uzgodnionych w umowie toolingowej usług na rzecz zlecającego. W wyniku zawarcia umowy nie dochodzi do przeniesienia własności składników majątkowych na rzecz wykonawcy, nie jest on również uprawniony do swobodnego dysponowania udostępnionymi przedmiotami.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem, aby można było mówić o dostawie towarów, musi nastąpić przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby druga strona mogła nią dysponować w sposób właściwy dla właściciela. W przedmiotowym przypadku czasowe udostępnienie majątku zleceniobiorcy w ramach umowy toolingowej nie stanowi dostawy towarów. Bowiem możliwość rozporządzania towarem jak właściciel nadal pozostanie po stronie Wnioskodawcy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy czym w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z powyższym nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania narzędzi będących skomplikowanymi urządzeniami produkcyjnymi dostawcom, służącym im jedynie do wykonania działalności zleconej przez Wnioskodawcę jako niezależnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udostępnienie narzędzi dostawcom ma jedynie charakter pomocniczy ponieważ wyroby wytworzone przy pomocy narzędzi są Wnioskodawcy niezbędne przy produkcji finalnych produktów (urządzeń grzewczych). Tego rodzaju czynności o charakterze pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. W konsekwencji należy wskazać, iż przekazanie majątku w ramach umowy toolingowej nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Niemczech, zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce a także jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech, jest dostawcą branży motoryzacyjnej zajmującym się produkcją systemów do ogrzewania samochodów. W ramach swojej działalności, Spółka dokonuje w Polsce zakupu narzędzi, które są skomplikowanymi urządzeniami produkcyjnymi. Ponieważ zakup tych narzędzi odbywa się na terytorium Polski, a narzędzia po ich zakupie nie opuszczają terytorium kraju, dostawcy tychże narzędzi wystawiają faktury z polskim podatkiem VAT, który Wnioskodawca wykazuje następnie jako podatek naliczony w swoich deklaracjach składanych na potrzeby podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym na terytorium Polski. Następnie, Wnioskodawca część nabytych narzędzi sprzedaje dalej w ramach dostaw krajowych (w tym do podmiotów niemających w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej), a co do części zawiera z dostawcami polskimi tzw. umowy toolingowe czyli umowy Kooperacyjne, na podstawie których przyjmujący zamówienie (dostawcy) zobowiązują się do wytworzenia określonych wyrobów, wykorzystując w tym celu nieodpłatnie narzędzia będące własnością zamawiającego (tj. Wnioskodawcy). Wyroby wytworzone przy pomocy narzędzi są następnie sprzedawane przez polskich dostawców do Wnioskodawcy do Niemiec. Sprzedaż ta następuje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej przez dostawców. Wnioskodawca zgłasza z tytułu nabycia towarów od dostawców wewnątrzwspólnotowe nabycie w Niemczech. Wnioskodawca korzysta z nabytych towarów przy produkcji finalnych produktów (urządzeń grzewczych), które produkuje i sprzedaje do nabywców bezpośrednio z Niemiec. Sprzedaż ta odbywa się w drodze niemieckich dostaw krajowych, wewnątrzwspólnotowych dostaw towaru z Niemiec oraz eksportu z Niemiec.

Wnioskodawca posiada dokumenty i jest w stanie udowodnić związek nabytych narzędzi z wykonywaniem powyższych czynności.

Wnioskodawca poniesione koszty nabytych w Polsce narzędzi uwzględnia w kosztach wytworzenia ww. urządzeń grzewczych, przez co odpowiednio kalkuluje swoje wynagrodzenie za sprzedaż tychże urządzeń grzewczych.

W większości przypadków Wnioskodawca pozostaje właścicielem narzędzi przez cały okres ich wykorzystywania przez dostawców w Polsce. Tylko część narzędzi jest sprzedawana do dalszych podmiotów. W przypadkach, w których Wnioskodawca nie sprzedaje narzędzi - po zakończeniu produkcji przy ich pomocy, która trwa zwyczajowo od ok. 7 do 10 lat, następuje okres produkcji części zamiennych, który trwa ok. 15 lat. Następnie dostawca otrzymuje od Wnioskodawcy zlecenie złomowania narzędzia bądź zlecenie modyfikacji narzędzia, aby mogło ono służyć produkcji innych komponentów dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza jednocześnie dalej wykazywać całość podatku naliczonego z tytułu nabycia narzędzi w Polsce w swoich deklaracjach składanych na potrzeby podatku VAT. Ponieważ Wnioskodawca będzie wykazywał stale nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym (gdyż w Polsce będzie nabywał narzędzia, z czego tylko ich niewielką część będzie odsprzedawał), Wnioskodawca będzie, w pewnych odstępach czasu, wnioskował o zwrot kwoty podatku naliczonego na rachunek bankowy w banku mającym siedzibę w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. prawa do odliczenia podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu w Polsce wszystkich narzędzi tj. zarówno odsprzedawanych w Polsce, jak również tych, które służą do realizacji umów toolingowych.

Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym. Przy czym związek z czynnościami opodatkowanymi może być bezpośredni lub pośredni.

W przypadku narzędzi, które są odsprzedawane w ramach dostaw krajowych (w tym do podmiotów niemających w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) bezsprzecznie spełnione są warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a zakupione w Polsce narzędzia będą przedmiotem sprzedaży opodatkowanej na terytorium kraju. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie narzędzi, które następnie będą odsprzedawane w ramach dostaw krajowych.

Również w związku z nabyciem narzędzi, które służą realizacji umów toolingowych należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przypadku odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem narzędzi, które służą realizacji umów toolingowych związek z czynnościami opodatkowanymi wystąpi w momencie sprzedaży finalnych produktów (w drodze niemieckich dostaw krajowych, wewnątrzwspólnotowych dostaw towaru z Niemiec oraz eksportu z Niemiec), która odbywała się będzie na terytorium Niemiec. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca pozostając właścicielem narzędzi w ramach umów toolingowych oddaje je dostawcom, którzy za pomocą tych narzędzi wytwarzają dla Wnioskodawcy wyroby niezbędne przy produkcji urządzeń grzewczych sprzedawanych na terytorium Niemiec. Jak wskazuje Wnioskodawca poniesione koszty nabytych w Polsce narzędzi uwzględnia w kosztach wytworzenia urządzeń grzewczych, przez co odpowiednio kalkuluje swoje wynagrodzenie za sprzedaż tych urządzeń grzewczych. Jednocześnie Wnioskodawca posiada dokumenty i jest w stanie udowodnić związek nabytych narzędzi z wykonywaniem powyższych czynności. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia narzędzi, które służą realizacji umów toolingowych na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także tego czy w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym może wystąpić o zwrot podatku w trybie art. 87 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z kolei z art. 87 ust. 2 ustawy wynika, że zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Jak wskazano powyżej Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących nabycie narzędzi. W związku z tym w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym Wnioskodawca będzie mógł wystąpić o zwrot podatku w trybie art. 87 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin