Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-449/16-2/AP
z 8 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacenia Funduszom kwot niezbędnych do dokonania zwrotu nadpłaconych kwot za Certyfikaty na rzecz Uczestników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacenia Funduszom kwot niezbędnych do dokonania zwrotu nadpłaconych kwot za Certyfikaty na rzecz Uczestników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

B. S.A. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych działającym na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 157 ze zm.; dalej: „Ustawa o funduszach”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 Ustawy o funduszach, towarzystwo funduszy inwestycyjnych:

• tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi; jak również
  

• jest organem funduszu inwestycyjnego.
  
  
  

Podstawowym źródłem przychodów Spółki jest wynagrodzenie z tytułu zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych, Spółka zatrudnia osoby posiadające odpowiednie doświadczenie i przygotowanie zawodowe. Ponadto, Spółka i utworzone przez nią fundusze podlegają stałemu nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Finansowego. Spółka zobowiązana jest również do wdrażania oraz stosowania procedur zapewniających należyty przebieg procesów wewnętrznych związanych z prowadzeniem działalności operacyjnej, w tym z odsprzedażą, odkupem oraz wyceną certyfikatów inwestycyjnych. Zarówno sprawozdanie finansowe Spółki, jak i sprawozdania finansowe wszystkich zarządzanych przez nią funduszy, w tym metodologia wyceny certyfikatów inwestycyjnych, poddawane są corocznie badaniu przez biegłego rewidenta oraz okresowym audytom wewnętrznym.

Pomimo opisanych powyżej środków stosowanych w celu zapewnienia prawidłowego przebiegu wszystkich procesów związanych z obrotem certyfikatami inwestycyjnymi, mogą się zdarzyć sytuacje, w których wartość lub ilość certyfikatów inwestycyjnych przypisanych danemu uczestnikowi, odbiega od wartości prawidłowej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że jest on spółką zarządzającą funduszami inwestycyjnymi zamkniętymi w rozumieniu Ustawy o funduszach, w tym m.in. X., Z. i Y. (dalej: „Fundusze”).

Fundusze w poprzednich latach wyemitowały certyfikaty inwestycyjne (dalej: „Certyfikaty”), które to Certyfikaty zostały objęte za gotówkę przez uczestników Funduszy (dalej: „Uczestnicy”). Po dokonaniu emisji Certyfikatów, audytor Funduszy (dalej: „Audytor”) w trakcie badania sprawozdań finansowych Funduszy za okres kończący się 31 grudnia 2015 r. zarekomendował zmianę metodologii wyceny Certyfikatów przyjętej dla Funduszy. Przeprowadzona przez Audytora analiza wykazała, że ceny emisyjne Certyfikatów – określane zgodnie z metodologią przyjętą przez Fundusze na dzień emisji Certyfikatów – były wyższe od wartości aktywów netto przypadających na Certyfikat określonych według prawidłowej metodologii i ceny emisji określonej na tej podstawie. W konsekwencji, Uczestnicy uiścili zbyt wysoką cenę za wyemitowane Certyfikaty.

W związku z powyższym, Wnioskodawca postanowił dokonać korekty przedmiotowej metodologii wyceny Certyfikatów zgodnie z rekomendacjami Audytora.

Jednocześnie, w celu ochrony interesów finansowych Uczestników, Wnioskodawca postanowił wypłacić Funduszom ze środków własnych kwoty niezbędne do dokonania zwrotu nadpłaconych kwot za Certyfikaty na rzecz Uczestników (dalej: „Płatność”). Kwota główna Płatności będzie równa różnicy pomiędzy kwotą pierwotnie uiszczoną przez danego Uczestnika z tytułu objęcia Certyfikatów, ustaloną na podstawie metodologii pierwotnie zastosowanej przez dany Fundusz a kwotą ustaloną na podstawie skorygowanej w wyniku zaleceń Audytora metodologii wyceny Certyfikatów.

Płatność zostanie dokonana przez Wnioskodawcę na podstawie porozumień zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a poszczególnymi Uczestnikami (dalej: „Porozumienia”). Wnioskodawca, na podstawie zawartych Porozumień, przeleje kwotę Płatności na rachunek danego Funduszu, który to Fundusz następnie przekaże kwotę Płatności na wskazany w danym Porozumieniu numer rachunku bankowego Uczestnika.

Poszczególne Porozumienia mogą ponadto przewidywać, że Płatność będzie obejmowała również należne uczestnikom odsetki od kwoty głównej Płatności (dalej: „Odsetki”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kwota główna Płatności oraz ewentualnych Odsetek będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania Płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kwota główna Płatności oraz ewentualnych Odsetek będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania Płatności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków spełniających następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
  

• wydatek musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• wydatek musi zostać właściwie udokumentowany,
  

• wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• jednocześnie, wydatek ten nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
  
  
  

W rezultacie, wydatki poniesione przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu – przy czym warunkiem koniecznym zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działanie podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia.

Powyższe stanowisko potwierdzają stanowiska organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, w tym m.in.:

• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 1163/12), w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „(...) W świetle treści wskazanych przepisów za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągniecie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 15 ust 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust 1. (...) W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu – osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła – co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty. (...) Przy czym za istotne i mające podstawowe znaczenie dla zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii omówionych kosztów uzyskania przychodów ma ich poniesienie przez podatnika, a nie jakikolwiek inny podmiot. Poniesienie wydatku z majątku podatnika oznacza, że pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. (...)” (podkreślenia Wnioskodawcy);
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 maja 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-343/16/IŻ), w której organ wskazał, że: „(...) Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób, (podkreślenie Wnioskodawcy) (...) Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
  
  • został poniesiony przez podatnika,
    
  • jest definitywny, a więc bezzwrotny,
    
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
    
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
    
  • nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop,
    
  • został właściwie udokumentowany”.
  
  
  

1. Poniesienie wydatku/definitywność wydatku/odpowiednie udokumentowanie wydatku przez Wnioskodawcę

Wnioskodawca zwraca uwagę, że:

• Płatność zostanie przekazana przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Funduszu, który następnie przekaże otrzymaną Płatność na rzecz Uczestników, a więc nastąpi rzeczywiste uszczuplenie majątku Wnioskodawcy;
  

• jednocześnie, Płatność nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona; jak również
  

• dokonanie Płatności zostanie udokumentowane Porozumieniem zawartym pomiędzy Wnioskodawcą a Uczestnikiem, jak również potwierdzeniem przekazania środków pieniężnych na rachunek bankowy Funduszu oraz potwierdzeniem przekazania środków pieniężnych przez Fundusz na rachunek bankowy Uczestnika.
  
  
  

W konsekwencji, dokonanie Płatności będzie spełniać warunki poniesienia wydatku, definitywności wydatku oraz odpowiedniego udokumentowania wydatku przez Wnioskodawcę.

2. Związek wydatku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą

W ocenie Wnioskodawcy, dokonanie Płatności pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, tj. z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi, w tym z pośrednictwem w zbywaniu i odkupywaniu certyfikatów inwestycyjnych.

Jednocześnie, art. 64 ust. 1 Ustawy o funduszach stanowi, iż towarzystwo funduszy inwestycyjnych odpowiada wobec uczestników zbiorczego portfela papierów wartościowych oraz uczestników funduszu inwestycyjnego za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swoich obowiązków w zakresie zarządzania zbiorczym portfelem papierów wartościowych lub funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków jest spowodowane okolicznościami, za które towarzystwo odpowiedzialności nie ponosi.

Obowiązek dokonania Płatności przez Wnioskodawcę wynika zatem wprost z przytaczanego przepisu art. 64 ust. 1 Ustawy o funduszach. Wnioskodawca dokonując Płatności w istocie realizuje nałożony na niego przez ustawodawcę obowiązek. Nałożenie ww. obowiązku jest bezpośrednią konsekwencją określonych funkcji wykonywanych przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych związanych z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi, które to funkcje zostały przewidziane w art. 4 ust. 1 i 2 Ustawy o funduszach.

W konsekwencji, dokonanie Płatności będzie spełniać warunek związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

3. Poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów

Wnioskodawca wskazuje, że dokonanie Płatności ma na celu przede wszystkim zapewnienie ochrony interesów finansowych Uczestników Funduszy zarządzanych przez Spółkę. Z uwagi na fakt, że podstawowym źródłem przychodów Spółki jest wynagrodzenie z tytułu zarządzania funduszami inwestycyjnymi, Spółka jest zobowiązana dokładać wszelkich starań, aby Uczestnicy nie ponosili negatywnych konsekwencji z tytułu uczestnictwa w ww. funduszach.

W przypadku dokonania Płatności, możliwe będzie:

• podtrzymanie dobrych relacji z Uczestnikami; oraz
  

• zapobieżenie ich odpływowi do funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez inne towarzystwa, który to odpływ mógłby mieć bezpośrednie przełożenie na zmniejszenie wysokości przychodów osiąganych przez Spółkę z tytułu zarządzania Funduszami; a także
  

• utrzymanie pozycji rynkowej oraz reputacji Wnioskodawcy i zarządzanych przez nią funduszy inwestycyjnych.
  
  
  

Spółka również zwraca uwagę, że Fundusze pełniłyby w przedstawionym zdarzeniu przyszłym jedynie rolę pośrednika pomiędzy Wnioskodawcą oraz Uczestnikami. Z uwagi na ustanowiony reżim odpowiedzialności towarzystw funduszy inwestycyjnych w Ustawie o funduszach, poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek związany z dokonaniem Płatności nie miałby związku z działalnością Funduszy, lecz z działalnością Wnioskodawcy – tj. podmiotu zarządzającego Funduszami oraz odpowiedzialnego za szkody wobec Uczestników zgodnie z przepisami Ustawy o funduszach.

W konsekwencji, dokonanie Płatności będzie spełniało warunek poniesienia wydatku w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów przez Wnioskodawcę.

4. Brak wymienienia wydatku w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W ocenie Spółki, wypłata kwoty głównej Płatności na rzecz Uczestników nie ma charakteru odszkodowania ani też kary umownej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT. Wszelkie działania podjęte przez Spółkę związane z dokonaniem Płatności zmierzają bowiem do możliwie najbardziej precyzyjnego odzwierciedlenia zlecenia danego Uczestnika zgodnie ze stanem obowiązującym w momencie obejmowania przez niego Certyfikatów. Działanie Wnioskodawcy ma zatem charakter restytucyjny i jest związane z nieprawidłowością o charakterze „pierwotnym”, istniejącą już w momencie obejmowania Certyfikatów przez Uczestników.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, działanie Wnioskodawcy nie miałoby charakteru odszkodowawczego – który to charakter odszkodowawczy miałby co do zasady związek z błędem o charakterze „następczym” (np. wadliwym wykonaniem istniejącego wcześniej zobowiązania).

Ponadto, za restytucyjnym charakterem Płatności przemawia również okoliczność, że Wnioskodawca dokonałby Płatności wyłącznie z własnej inicjatywy oraz zgodnie z wypracowaną przez siebie metodologią. Fakt dokonania Płatności na rzecz Uczestników nie byłby zatem spowodowany zamiarem uwolnienia się od odpowiedzialności czy też skutkiem wystosowanego przez Uczestników żądania zapłaty na ich rzecz określonej sumy przez Wnioskodawcę, lecz chęcią doprowadzenia wartości majątku posiadanego przez Uczestników z tytułu uczestnictwa w Funduszach do stanu zgodnego z rzeczywistością.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Płatność nie została wymieniona w katalogu kosztów z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Mając na uwadze wszystkie powyższe argumenty, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kwota główna Płatności oraz ewentualnych Odsetek będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania Płatności.

Jednocześnie, zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT).

Mając na uwadze, że:

• dokonanie Płatności nie jest powiązane ze ściśle określonymi przychodami Spółki, tj. nie dotyczy określonego przychodu z tytułu otrzymanych opłat za zarządzanie Funduszami, który został lub zostanie osiągnięty przez Spółkę; a w konsekwencji
  

• nie można wskazać kwoty przychodu, który zostanie uzyskany przez Spółkę dzięki dokonaniu Płatności
  

- to w świetle powyższych uregulowań Ustawy o CIT, zdaniem Spółki kwota główna Płatności oraz ewentualnych Odsetek będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w momencie dokonania Płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy, tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik nie musi wprawdzie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnego przychodu, ale wszelkie podjęte przez niego działania, w tym poniesione koszty, powinny zmierzać do osiągnięcia przychodu. Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, tj. pomniejszają dochód do opodatkowania.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu wynika, że prowadzi ona działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 157, z późn. zm.). Podstawowym źródłem przychodów Spółki jest wynagrodzenie z tytułu zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Spółka i utworzone przez nią fundusze podlegają stałemu nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Finansowego. Badanie sprawozdań finansowych Funduszy za okres kończący się 31 grudnia 2015 r. wykazało, że Uczestnicy uiścili zbyt wysoką cenę za wyemitowane Certyfikaty. Wnioskodawca postanowił zatem dokonać korekty przedmiotowej metodologii wyceny Certyfikatów zgodnie z rekomendacjami Audytora. Jednocześnie, w celu ochrony interesów finansowych Uczestników, Wnioskodawca postanowił wypłacić Funduszom ze środków własnych kwoty niezbędne do dokonania zwrotu nadpłaconych kwot za Certyfikaty na rzecz Uczestników

Istotą sprawy jest rozstrzygniecie, czy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwota główna Płatności oraz ewentualnych Odsetek będzie stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania Płatności.

W ocenie organu podatkowego, podstawową kwestią, której rozstrzygnięcie ma wpływ na zakwalifikowanie wymienionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki jest dokonanie oceny, czy wymienione wydatki można w ogóle zakwalifikować, jako koszty Spółki, będącej towarzystwem funduszy inwestycyjnych, a nie funduszem inwestycyjnym.

Zauważyć trzeba, że stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwalnia się od podatku są fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157).

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (TFI), działające natomiast w formie spółki akcyjnej, nie korzysta z takiego zwolnienia.

Istotne jest zatem dokonanie prawidłowego rozdziału kosztów podatkowych ponoszonych przez fundusz inwestycyjny i towarzystwo funduszy inwestycyjnych, z punktu widzenia ich związku z przychodami poszczególnych podmiotów.

Głównym przedmiotem działalności TFI, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, jest tworzenie funduszy inwestycyjnych otwartych lub funduszy zagranicznych, zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.

Z kolei art. 64 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych stanowi, że Towarzystwo odpowiada wobec uczestników zbiorczego portfela papierów wartościowych oraz uczestników funduszu inwestycyjnego za wszelkie szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swoich obowiązków w zakresie zarządzania zbiorczym portfelem papierów wartościowych lub funduszem i jego reprezentacji, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków jest spowodowane okolicznościami, za które towarzystwo odpowiedzialności nie ponosi.

Wydatki, będące przedmiotem zapytania stanowią wydatki ponoszone przez TFI w związku z nałożoną na nie odpowiedzialnością ustawową, ale bezpośrednio związane z dochodami funduszu inwestycyjnego.

Okoliczność ta ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej podatkowej klasyfikacji wydatków, jako kosztów uzyskania przychodów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów wymieniają związek z przychodami konkretnego podatnika. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W analizowanej sprawie, wydatki poniesione przez Spółkę związane są z przychodem zarządzanego przez nią funduszu, będącego odrębnym podmiotem prawa, a zatem nie mogą one, zgodnie z regułą zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy, stanowić kosztów podatkowych TFI. Uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe oznaczałoby możliwość „przerzucenia” kosztów z funduszy inwestycyjnych, zwolnionych od podatku, na TFI, co jest niedopuszczalne z uwagi na odrębność podatkową obydwu podmiotów.

Podsumowując, przedmiotowe wydatki w ocenie organu nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, w związku z czym odpowiedź na pytanie w zakresie momentu uznania ich za koszt podatkowy jest bezprzedmiotowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłacenia Funduszom kwot niezbędnych do dokonania zwrotu nadpłaconych kwot za Certyfikaty na rzecz Uczestników należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia sądowego oraz interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i co do zasady wiążą strony postępowania w konkretnej sprawie oraz nie stanowią źródła prawa i nie posiadają mocy formalnie wiążącej tak do podatników, jak i również w stosunku do organów podatkowych. Zawartych w nich stanowisk nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.