Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-568/16-2/AK
z 7 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą obligacji zakupionych w walucie obcej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą obligacji zakupionych w walucie obcej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Za zapracowane za granicą 69 tysięcy USD Wnioskodawczyni zakupiła w Banku 69 obligacji Skarbu Państwa w cenie 93, 85 procent wartości transakcyjnej 64756 USD. Zapewniano Wnioskodawczynię, że gdy wartość obligacji wzrośnie, będzie mogła korzystnie je sprzedać. Gdy tak się stało - intensywnie zachęcona przez doradcę finansowego z banku - sprzedała je po 96,52 wartości transakcyjnej 66685 USD. Nominalnie Wnioskodawczyni straciła więc 2315 USD plus opłata 331,2 USD.

Licząc wzrost wartości obligacji, Wnioskodawczyni miała zysk 1928 USD (66685-64757). 19 procent od tej kwoty wynosi 366,32 USD.

Przeliczając dla Urzędu Skarbowego, przy cenie dolara wtedy 3,3 - podatek winien wynosić 1208,8 PLN.

Tymczasem bank kwotę zakupu i sprzedaży obligacji w USD przeliczył na złotówki wykazując przychód w wysokości 19128 PLN (221207,65-202079,31). Podatek od tej kwoty według banku wyniósł 3634 PLN, a więc trzykrotnie wyższy od podanego wyżej.

Dwukrotnie Wnioskodawczyni zwracała się do banku i KNF, pytając, czy jest to zgodnie z polskim prawem. Odpowiedź banku była twierdząca, a KNF odesłał jej pytanie z powrotem do banku.

Jeśli jest takie prawo, to jest to prawo niesprawiedliwe, złe, wilcze prawo. Pozwala opodatkować klienta podwójnie. Raz ze wzrostu wartości obligacji i drugi raz z różnicy kursowej dolara.

Wnioskodawczyni przyniosła dolary, obligacje były kupione za dolary, nie za złotówki, odsetki (kupony) zawsze wypłacane były w dolarach, podatek od tych odsetek pobierany przez bank - zawsze w dolarach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od straty przy sprzedaży obligacji należy zapłacie podatek?
2. W jaki sposób powinien być obliczany podatek od wzrostu wartości obligacji? Czy w walucie, w której przeprowadzane były wszystkie transakcje, czy po przewalutowaniu na złotówki kwoty kupna i sprzedaży obligacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy - Podatek z zysku od sprzedaży obligacji - w ocenie Wnioskodawcy - winien być obliczony z różnicy wartości obligacji "sprzedaż - kupno" w dolarach i ta kwota dopiero zamieniona na złotówki dla Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawczyni twierdzi (korzystając z doświadczenia z innymi bankami), że taka interpretacja prawa jest stosowana chyba tylko w Banku.

Bank powołuje się na:

art. 39 ust. 3 z dnia 26 lipca 1991 r. UPDOF, art. 30b ust. 2 z dnia 26 lipca 1991 r. UPDOF, art. 11a ust. 1,2 i 3 UPDF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast – w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy – dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W myśl przepisu art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła w Banku 69 obligacji Skarbu Państwa w cenie 93, 85 procent wartości transakcyjnej 64756 USD. Zapewniano Wnioskodawczynię, że gdy wartość obligacji wzrośnie, będzie mogła korzystnie je sprzedać. Gdy tak się stało - intensywnie zachęcona przez doradcę finansowego z banku - sprzedała je po 96,52 wartości transakcyjnej 66685 USD. Nominalnie Wnioskodawczyni straciła więc 2315 USD plus opłata 331,2 USD. Licząc wzrost wartości obligacji, Wnioskodawczyni miała zysk 1928 USD (66685-64757). 19 procent od tej kwoty wynosi 366,32 USD.

Stosownie do przepisu art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Dochodem, o którym mowa w ust. 1 art. 30b, zgodnie z dyspozycją art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14 - osiągnięta w roku podatkowym.

Z treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawodawca w artykule tym nie wskazał enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego między danym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu. Poza tym, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się na liście wydatków wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 38 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

W związku z zaistniałą sytuacją powstała wątpliwość w jaki sposób należy przeliczyć na złote uzyskany przez Wnioskodawcę przychód w walucie obcej.

Zgodnie z treścią przepis art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Jak stanowi art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Do wydatków na nabycie obligacji zaliczyć należy zatem wydatki bezpośrednio związane z takim nabyciem przypisane do konkretnej transakcji, a więc wydatki, bez których nie byłoby możliwe ich nabycie. Stąd takim wydatkiem jest koszt nabycia odpłatnie zbywanego papieru wartościowego (cena jednostkowa x ilość papierów wartościowych (obligacji). Wydatki na nabycie obligacji stanowią koszty uzyskania przychodu – stosownie do powołanego art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy podatkowej – dopiero w momencie ich zbycia.

Reasumując: w związku z powyższym, osiągnięty przychód z odpłatnego zbycia obligacji (przeliczony na złote zgodnie z treścią przepis art. 11a ust. 1) Wnioskodawca pomniejsza o koszty uzyskania przychodów (przeliczone na złote zgodnie z treścią przepis art. 11a ust. 2), do których zaliczyć może wydatki poniesione na nabycie przedmiotowych obligacji, tj. jak wynika z opisu stanu faktycznego - zapłaconą bankowi cenę za nabycie obligacji w walucie obcej.

Należy zauważyć, iż podatkowe różnice kursowe powstają wyłącznie w sytuacjach wskazanych w art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wtedy, gdy równocześnie dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej i realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej. Zasady ustalania różnic kursowych określonych w ww. przepisie stosują - w myśl art. 24c ust. 10 ww. ustawy – wyłącznie podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział uwzględniania różnic kursowych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Końcowo tutejszy organ informuje, że przedmiotem interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego nie może być dokonywanie oceny danych liczbowych (rozliczeń) zawartych we wniosku o wydanie takiej interpretacji. Rozstrzygnięcie w zakresie konkretnych kwot stanowiących podstawę opodatkowania zgodnie z treścią art. 21 § 3-4 ustawy - Ordynacja podatkowa może być zawarte jedynie w decyzji podatkowej, która jest wydawana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego uregulowanego w przepisach zawartych w dziale IV tej ustawy, które to przepisy zgodnie z treścią art. 14h tylko w części mają zastosowanie w postępowaniu w sprawie wydawania interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.