Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-556/16-2/KT
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku importu towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w przypadku importu towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową, polegającą na zakupie w Polsce i poza jej granicami towarów spożywczych i chemicznych i ich odsprzedaży do krajów Unii Europejskiej (w ramach WDT) oraz w ramach eksportu.

Ze względu na ustne informacje z organów podatkowych o konieczności zapłaty za faktury nabycia towarów w ramach importu jako warunku ubiegania się o zwrot podatku VAT (z tytułu WDT lub eksportu) w terminie przyśpieszonym 25 dni, Wnioskodawca dotychczas dokonywał płatności za faktury z tytułu importu zanim zadeklarował zwrot VAT za dany okres sprawozdawczy.

Jednakże, konieczność zapłaty za faktury importowe, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest warunkiem koniecznym do ubiegania się o zwrot w terminie 25 dni - warunek ten nie wynika z obowiązujących przepisów.

Ponadto, dokonywanie zakupów towarów w Polsce (w wysokości brutto), sprzedawanych następnie w ramach WDT i eksportu (w wartościach netto) powoduje konieczność angażowania dodatkowych środków Spółki ze względu na oczekiwanie na zwrot podatku VAT - co przy konieczności zapłaty faktur importowych stanowi istotne utrudnienie w gospodarce finansowej Wnioskodawcy, wiążące się z uruchamianiem dodatkowych kredytów obrotowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy warunkiem zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni w trybie art. 87 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dokonywania nabyć towarów w ramach importu - jest konieczność dokonania zapłaty za faktury nabycia towarów w ramach importu, czy też wystarczające jest, aby wykazana w deklaracji kwota podatku naliczonego wynikała z zapłaconych dokumentów celnych, deklaracji importowych oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, dotyczących transakcji nabycia towarów spoza Unii Europejskiej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają warunku zapłaty za fakturę nabycia towarów z importu, wystarczające jest, aby wykazana w deklaracji kwota podatku naliczonego wynikała z dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i została przez podatnika zapłacona - zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 2) ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
   1. nabycia towarów i usług,
      
   2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
2. w przypadku importu towarów - kwota podatku:
   1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
      
   2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
      
   3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b.
   
   
   

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 87 ust. 6 ww. ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, wterminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.),
   
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
   
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Brak w art. 87 ust. 6 pkt 2) ustawy o VAT zapisu o obowiązku zapłaty przez podatnika faktur VAT z tytułu importu towarów, a jedynie tylko o wykazaniu w deklaracji podatkowej kwot podatku naliczonego wynikającego z dokumentów celnych, deklaracji importowych oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, które zostały zostały przez podatnika zapłacone.

Warto też wskazać, iż przepisy prawa unijnego w zakresie podatku od wartości dodanej generalnie nie wymagają zapłaty należności dla dostawcy jako warunku do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przez dostawcę, ani tym bardziej przy ubieganiu się przez nabywcę o zwrot VAT.

Zgodnie z art. 183 Dyrektywy 112:

„W przypadku gdy za dany okres rozliczeniowy kwota odliczeń przekracza kwotę podatku należnego, państwa członkowskie mogą dokonać zwrotu lub przenieść nadwyżkę na następny okres rozliczeniowy w oparciu o ustalone przez siebie warunki.

Państwa członkowskie mogą jednakże odmówić zwrotu lub przeniesienia, jeśli wysokość nadwyżki jest nieznaczna.”

Polska skorzystała z możliwości ustalenia warunków zwrotu i wprowadziła je w art. 87 ust. 6 dla terminu przyspieszonego 25 dni.

Ustalenie tych warunków jest zasadniczo zgodne z Dyrektywą 112, lecz należy zauważyć, iż zasadniczo Dyrektywa nie wymaga faktu płatności dla dostawcy dla prawa zwrotu podatku dla nabywcy - potwierdził to wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2011 r. w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Węgierskiej, C-274/10, gdzie Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że zapłata wynagrodzenia należnego za dostawę, z którą jest związany podatek VAT podlegający odliczeniu, nie może stanowić warunku w rozumieniu art. 183 Dyrektywy 112, od spełnienia którego państwa członkowskie mogą uzależnić zwrot nadwyżki podatku VAT podlegającego odliczeniu.

Powyższe wynika również z wyroku NSA z 30 listopada 2015 r. sygn l FSK 1292/14, gdzie Sąd stwierdził, iż: „Z powyższego wynika, że zgodnie z systemem ustanowionym przez Dyrektywę 112 wymagalność podatku VAT, a także powstanie i wykonywanie prawa do odliczenia, nie są co do zasady zależne od tego, czy należne za daną transakcje wynagrodzenie obejmujące podatek VAT zostało już zapłacone. Rzeczywista zapłata wynagrodzenia może mieć wpływ na wymagalność lub możliwość odliczenia podatku VAT tylko w szczególnych okolicznościach wyraźnie przewidzianych przez rzeczoną dyrektywę.”

Dalej NSA stwierdził, iż „Analizowany przepis (tj. art. 87 ust. 6 pkt 1 VAT) zawiera wyjątek od ogólnej zasady na korzyść podatnika, ustawodawca nie przekroczył zatem granic swobody w ustalaniu warunków zwrotu nadwyżki podatku VAT, przyznanych przez prawodawcę unijnego.”

Zatem, warunki zwrotu podatku VAT, zawarte w art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, są wyjątkiem od zasady braku uzależnienia tego zwrotu od płatności dla dostawcy, wynikającej z art. 183 Dyrektywy 112. A skoro jest wyjątkiem, to ewentualna wykładnia rozszerzająca tego przepisu (w punkcie 2) o konieczności zapłaty dla dostawcy za fakturę w ramach importu towarów, jest niedopuszczalna i contra legem.

O braku konieczności zapłaty faktur importowych przy ubieganiu się o zwrot VAT w terminie 25 dni orzekł Minister Finansów w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 października 2015 r., sygn. IBPP4/4512-210/15/LG, gdzie stwierdzono:

„Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów należy ponownie stwierdzić, że w celu uzyskania szybszego zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym, która wynika z deklaracji podatkowej VAT, wykazanej do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w terminie 25 dni, konieczne jest zapłacenie w całości należności wynikających z faktur podatnikowi będącemu ich wystawcą, przy uwzględnieniu przepisów art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Warunek ten dotyczy wyłącznie kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych w obrocie krajowym i dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy. W przypadku natomiast importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, dla zachowania uprawnienia do przyśpieszonego zwrotu nadwyżki podatku VAT, wynikającego z deklaracji podatkowej, wystarczy wykazanie kwoty podatku należnego od tych transakcji we właściwej deklaracji.

Zatem brak zapłaty za faktury wystawione przez zagranicznych kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy dotyczące importu usług i importu towarów przy jednoczesnym spełnieniu warunków do prawa do zwrotu podatku VAT w terminie 25 dni, które zostały wymienione w punktach 1- 3 w art. 87 ust. 6 ustawy, nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do ubiegania się o taki zwrot w przyspieszonym terminie.”

Wnioskodawca w pełni zgadza się z ww. interpretacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.