2016.10.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.775.2016.1.MP
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 23 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z samochodem służbowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z samochodem służbowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej; Spółka) zajmuje się świadczeniem usług marketingowych polegających na odpłatnym organizowaniu i obsłudze na zlecenie klientów programów lojalnościowych, motywacyjnych, konkursów oraz loterii promocyjnych i audiotekstowych, których celem jest w szczególności zwiększanie sprzedaży i promocja produktów klientów. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług i nie wykonuje czynności podlegających zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2016 r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego samochodu dostawczego o wadze do 3,5 tony marki Opel Corsa-E Van. Jest to samochód z jednym rzędem siedzeń, o ładowności do 496 kg, z konstrukcyjnie umieszczoną trwałą przegrodą oddzielającą część przeznaczoną dla kierowcy od części bagażowej. Samochód klasyfikowany jest na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Stanowi on pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.). Dla stwierdzenia spełniania wymagań wymienionych w powyższym przepisie, samochód poddany został dodatkowemu badaniu technicznemu przeprowadzonemu przez okręgową stację kontroli pojazdów, które potwierdzone zostało stosownym zaświadczeniem, stanowiącym następnie podstawę do dokonania adnotacji o spełnianiu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym samochodu (dowód rejestracyjny zawiera wpis właściwego starosty, zgodnie z którym samochód został zakwalifikowany do grupy „VAT-1").

W związku z nabyciem samochodu Spółka ponosi comiesięczne wydatki na spłatę rat leasingowych. Ponosi również wydatki na nabycie towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu, w szczególności na zakup paliwa, płynów eksploatacyjnych (np. płyn do spryskiwaczy, płyn do chłodnicy, olej silnikowy), elementów wyposażenia, usługi mycia, sprzątania, napraw, przeglądów i konserwacji.

Samochód jest wykorzystywany przez pracowników Spółki do celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej - wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, niebędących czynnościami zwolnionymi. W praktyce jest on wykorzystywany do przewozu towarów (nagród rzeczowych w programach lojalnościowych, motywacyjnych, konkursach oraz loteriach promocyjnych i audiotekstowych organizowanych przez Spółkę) z magazynu spółki i do tego magazynu, do dojazdów na spotkania z klientami, dostawcami i usługodawcami Spółki oraz różnych innych wyjazdów służbowych. Samochód nie jest przyporządkowany do konkretnego pracownika Spółki (różni pracownicy korzystają z samochodu w miarę bieżącego zapotrzebowania).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku Spółka nie dopuszcza możliwości nieodpłatnego używania samochodu służbowego do celów prywatnych przez jej pracowników, a złamanie tego zakazu traktuje jako naruszenie obowiązków pracowniczych. Spółka rozważa jednak zmianę tej praktyki w przyszłości. Oczywiście, ze względu na konstrukcję pojazdu, jego ewentualne wykorzystanie na cele prywatne pracowników miałoby charakter marginalny. W takich przypadkach Spółka rozpoznawałaby u tych pracowników, którzy w danym miesiącu użytkowali samochód służbowy do celów prywatnych, zryczałtowany przychód na zasadach określonych w przepisach art. 12 ust. 2a i 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. nr 80 poz, 350 z późn. zm.).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku, ze względu na rodzaj zakupionego samochodu, Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, nie złożyła informacji o samochodzie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 ani nie wdrożyła wewnętrznego regulaminu regulującego zasady jego użytkowania przez pracowników.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka powzięła wątpliwości co do prawa do odliczenia pełnego (100%) naliczonego podatku od towarów i usług od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu służbowego. Chciałaby również dowiedzieć się, jaki wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie miało ewentualne rozważane przez nią dopuszczenie do nieodpłatnego użytkowania samochodu przez jej pracowników w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie miała prawo do odliczenia całości (100%) podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu służbowego pomimo nie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT) oraz nie złożenia informacji o pojeździe właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT) ?
Czy ewentualne nieodpłatne udostępnienie w przyszłości samochodu służbowego pracownikom Spółki do ich celów prywatnych będzie miało wpływ na prawo Spółki do odliczenia całości (100%) podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją tego samochodu ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki na pierwsze z pytań postawione w niniejszym wniosku należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, co oznacza, że będzie ona miała prawo do odliczenia całości (100%) podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją samochodu służbowego pomimo nie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złożenia informacji o pojeździe właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm., dalej „ustawa VAT"), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art, 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń :
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Jak wskazywano w opisie stanu faktycznego, samochód nabyty przez Spółkę stanowi pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT (posiada jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą i jest klasyfikowany na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van). Dla stwierdzenia spełniania wymagań, o których mowa w powyższym przepisie, samochód poddany został dodatkowemu badaniu technicznemu przeprowadzonemu przez okręgową stację kontroli pojazdów, które potwierdzone zostało stosownym zaświadczeniem, stanowiącym następnie podstawę do dokonania adnotacji o spełnianiu tych wymagań w dowodzie rejestracyjnym samochodu (dowód rejestracyjny zawiera wpis właściwego starosty, zgodnie z którym samochód został zakwalifikowany do grupy „VAT-1’). Na dzień złożenia niniejszego wniosku samochód jest wykorzystywany przez pracowników Spółki tylko do celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej - wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, niebędących czynnościami zwolnionymi (do przewozu towarów, do dojazdów na spotkania z klientami, dostawcami i usługodawcami Spółki oraz różnych innych wyjazdów służbowych). Spółka nie dopuszcza przy tym możliwości nieodpłatnego używania samochodu służbowego do celów prywatnych przez jej pracowników, a złamanie tego zakazu traktuje jako naruszenie obowiązków pracowniczych.

Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym przez nią stanie faktycznym kluczowe znaczenie ma przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów i zgłaszania informacji o nich właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż samochód zakupiony przez Spółkę jest samochodem wymienionym w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, a więc - w myśl art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT - jego konstrukcja wyklucza użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że użycie ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Ponadto Spółka jest w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, stwierdzających spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 (badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu wymagań ustawowych). Zatem, na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczania pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z nabyciem i eksploatacją tego samochodu. Powyższa konstatacja zachowuje aktualność pomimo nieprowadzenia przez Spółkę ewidencji przebiegu pojazdu, nie złożenia informacji o pojeździe właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 ani nie wdrożenia wewnętrznego regulaminu regulującego zasady jego eksploatacji przez pracowników. Jak wspomniano wcześniej, dla skorzystania z prawa do odliczenia pełnego (100%) podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zaliczanymi do kategorii z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT powyższe wymogi nie mają w ogóle zastosowania.

Stanowisko wyrażone powyżej znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu warto w tym miejscu wymienić interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2016 r. nr 1061-IPTPP3.4512.71.2016.2.OS, interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 stycznia 2015 r. nr IPPP1/443-1122/14-4/JL oraz interpretację wydaną przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2015 r. nr IBPP2/443-1018/14/WN.

W świetle przytoczonych argumentów, na pierwsze z pytań postawionych w niniejszym wniosku, należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Ad. 2

W odniesieniu do drugiego z pytań postawionych w niniejszym wniosku, Spółka stoi na stanowisku, że rozważane przez nią nieodpłatne udostępnienie w przyszłości samochodu służbowego pracownikom Spółki do ich celów prywatnych nie będzie miało wpływu na prawo do odliczenia całości (100%) podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją tego samochodu. Należy w tym miejscu podkreślić, iż ustawodawca konstruując przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT przyjął, że pojazdy samochodowe w nim wymienione mogą być co prawda użyte do celów prywatnych, jednak użycie takie jest z definicji nieistotne z uwagi na cechy konstrukcyjne tych pojazdów. Nawet zatem przy ich sporadycznym użyciu do celów prywatnych, jeśli spełnione są warunki opisane w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, podatnikowi w dalszym ciągu będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z ich nabyciem i eksploatacją (w tym duchu np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2015 r. nr IPPP1/443-1122/14-4/JL). Rozstrzygające znaczenie ma tutaj samo spełnienie warunków, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2, art. 86a ust. 9 i art. 86 ust. 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że od 25 maja 2016 r. obowiązuje nowy tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2016 r., poz. 710 z późn.zm.)

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin