Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.921.2016.2.PW
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 4 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na sfinansowanie podatku „u źródła” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na sfinansowanie podatku „u źródła”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności na terytorium RP zajmuje się dystrybucją towarów, w tym przede wszystkim produktów leczniczych dostępnych bez recepty, suplementów diety, środków spożywczych oraz wyrobów medycznych. Przedmiotem działalności Spółki są również badania i analizy związane z szeroko pojętą jakością żywności.

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności nabywa od podmiotów zagranicznych z całego świata różnego rodzaju usługi specjalistyczne celem realizacji zamierzonych planów rozwoju działalności oraz zwiększania wysokości osiąganych przychodów. W związku z tym, Spółka ponosi wydatki z tytułu nabywania od zagranicznych kontrahentów usług doradczych, badania rynku, reklamowych, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników oraz świadczeń o podobnym charakterze, w tym m.in.: usług wstępu na konferencje, targi oraz szkolenia, usług opracowania strategii reklamowych i sprzedażowych poszczególnych produktów, usług dostępu do specjalistycznych platform i portali internetowych, usług korzystania z baz danych czy usług prenumeraty. W niektórych przypadkach, wydatki Spółki na rzecz zagranicznych kontrahentów związane są również z przeniesieniem na Spółkę majątkowych praw autorskich lub nabyciem licencji. Opisane powyżej świadczenia nabywane przez Spółkę w dalszej części dokumentu będą łącznie nazywane jako „Usługi”.

W ramach wdrożonych procedur podatkowo-księgowych, Spółka analizuje czy koszt nabycia każdej z Usług spełnia warunki zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. l ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. W przypadku spełnienia wymogów określonych w ww. przepisach i zebraniu przez Spółkę odpowiedniej dokumentacji, wydatki na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułu dostarczonych Usług traktowane są przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego.

Generalnie, Usługi świadczone są na rzecz Spółki i rozliczane zgodnie z poniższym schematem:

1. Usługi, za które zagraniczny kontrahent otrzymuje od Spółki wynagrodzenie w formie przelewu z konta bankowego:
   1. świadczone na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, zaakceptowanego regulaminu przedstawionego przez kontrahenta lub na podstawie ustaleń z kontrahentem w innej formie, z których wynika, iż kontrahent oczekuje płatności ze strony Spółki w pełnej kwocie wykazanej na rachunku/fakturze, a wszystkie koszty dodatkowe (w tym m.in. z tytułu pobrania podatku „u źródła”) obciążają Spółkę jako usługobiorcę.
   2. świadczone na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, zaakceptowanego regulaminu przedstawionego przez kontrahenta, oferty kontrahenta (zamieszczonej np. na witrynie internetowej) lub na podstawie ustaleń z kontrahentem w innej formie, z których nie wynikają żadne ustalenia dotyczące kosztów dodatkowych.
2. Usługi, za które zagraniczny kontrahent wystawia fakturę lub rachunek, a płatność wynagrodzenia odbywa się przy użyciu karty kredytowej. Płatność w wielu przypadkach następuje drogą elektroniczną, przed wykonaniem Usług, przy jednoczesnej akceptacji regulaminów zakupu, które umieszczone są na stronach usługodawcy. Między usługobiorcą i usługodawcą następuje w efekcie zawarcie umowy.
   
   

Przedmiotem niniejszego wniosku są przypadki, w których w ramach ww. trzech stanów faktycznych:

• Spółka wypłacając na rzecz zagranicznych kontrahentów wynagrodzenie za Usługi jest zobowiązana stosownie do obowiązujących przepisów podatkowych do obliczenia, poboru oraz odprowadzenia na rachunek właściwego organu skarbowego podatku „u źródła” i jednocześnie
  

• z różnych powodów charakterystycznych dla danego stanu faktycznego Spółka nie ma możliwości poboru tego podatku z wypłacanego wynagrodzenia (np. uzależnienie przez zagranicznego kontrahenta wykonania Usług od otrzymania pełnego wynagrodzenia wykazanego w rachunku/fakturze/zamówieniu bez dokonywania jakichkolwiek potrąceń przez Spółkę; brak możliwości technicznych poboru podatku z wynagrodzenia opłacanego przy użyciu karty kredytowej) i dlatego
  

• podejmuje decyzję o przeznaczeniu dodatkowych środków pieniężnych na sfinansowanie podatku „u źródła” wpłacanego następnie na rachunek właściwego organu skarbowego.
  
  
  

W efekcie, kontrahent zagraniczny otrzymuje kwotę wykazaną na rachunku/fakturze. Spółka natomiast wywiązując się z obowiązku płatnika, odprowadza równowartość podatku „u źródła” do urzędu skarbowego z własnych środków. Konkludując, Spółka ponosi dodatkowy koszt w wysokości równowartości podatku „u źródła” (po odpowiednim „ubruttowieniu” wynagrodzenia kontrahenta).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Spółka zwraca się z pytaniem czy w przedstawionych trzech stanach faktycznych, określonych w pkt. I niniejszego wniosku, wydatki ponoszone przez Spółkę na sfinansowanie podatku „u źródła” należnego od wynagrodzeń wypłacanych na rzecz zagranicznych kontrahentów stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o pdop (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyżej przytoczony przepis zawiera zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego, która oznacza, iż państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, posiada suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. W odniesieniu do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych przychodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności, będącej źródłem tego przychodu. W art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 tej ustawy wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez polskie podmioty zagranicznym podmiotom, w przypadku uzyskania których, zagraniczny podmiot podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest w środowisku prawniczym podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta. Cała procedura ma miejsce na zasadach oraz w trybie przewidzianym w art. 26 ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o pdop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, za koszty uzyskania przychodów uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop (por. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dn. 22 grudnia 2014 r., IPPB3/423-1023/14- 2/JBB; z dn. 1 grudnia 2014 r., ILPB3/423-444/14-2/PR, z dn. 26 września 2014 r., ITPB3/423- 284/14/DK oraz z dni. 16 listopada 2012 r., IBPBI/2/423-1224/12/AP). W związku z tym, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek kiedy poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
  

• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  
  

Reasumując kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W związku z tym koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Określony wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodu wtedy, gdy między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu zachodzić związek przyczynowo-skutkowy przejawiający się tym, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Zgodnie z powyższym możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Wskazać należy, iż w przedstawionych stanach faktycznych nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15 tej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Jednak zakres tego przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. W przedstawionej sytuacji Spółka jest natomiast wyłącznie płatnikiem, a nie podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, więc wypełnia obowiązki płatnika nałożone przez przepisy ustawy o pdop. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 29 października 2009 r. (IBPBI/2/423-1302/09/BG), w której stwierdził, że „Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Zakres tego przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. W przedstawionej sytuacji spółka jest natomiast wyłącznie płatnikiem, a nie podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, wypełnia obowiązki płatnika nałożone przez przepisy ustawy o CIT”.

Stanowisko to zostało również wskazane jako główny powód rozstrzygnięcia sprawy na korzyść podatnika w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygnatura III SA/Wa 1985/07, w którym Sąd wskazał: „W opinii Skarżącej chybione było powołanie się przez organy podatkowe na art. 16 ust. 1 pkt 15, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodu nie uważa się podatku dochodowego. Sąd podzielił pogląd Skarżącej, że przepis ten dotyczy podatku dochodowego należnego od podatnika tego podatku. Tylko bowiem podatnik obowiązany jest uiszczać podatek dochodowy. Płatnik podatku tego nie płaci. Jak słusznie zauważył Dyrektor Izby Skarbowej odprowadza on do urzędu skarbowego "cudzy podatek". Jeżeli zaś płatnik nie wykona ciążących na nim obowiązków, to na mocy decyzji wydanej w oparciu o art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej będzie zobowiązany do uiszczenia kwoty "należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku".

W świetle powyższego Sąd uznał, że organy podatkowe udzieliły Skarżącej interpretacji z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 15. Naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy.”

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego nr 1 a i b

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na pokrycie równowartości podatku „u źródła” przez Spółkę, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w przypadku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta zagranicznego przelewem, o ile wydatek na nabycie Usług stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż spełniają ustawowe wymogi wyrażone w obowiązujących przepisach podatkowych.

Spółka najczęściej nabywa Usługi w celu zareklamowania i promowania swojej działalności zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz firmy, na potrzeby badań i analiz lub w innych celach związanych z prowadzoną działalnością biznesową. W przypadku każdej Usługi, z tytułu nabycia której Spółka występuje lub wystąpi w roli płatnika podatku „u źródła”, Spółka analizuje czy wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. l, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

W przypadku zakupu Usług opisanych w stanie faktycznym w pkt I ppkt 1 a) niniejszego wniosku, z którego wynika, iż kontrahent oczekuje płatności ze strony Spółki w pełnej ustalonej kwocie, a wszystkie koszty dodatkowe obciążają Spółkę jako nabywcę, Spółka uważa, iż wszelkie dodatkowe koszty poniesione w celu realizacji zobowiązań wobec kontrahenta, w tym równowartość podatku „u źródła” można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile koszt Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Spółka zajęła takie stanowisko ze względu na brak możliwości negocjacji lub wyczerpanie możliwości negocjacji tych postanowień oraz uzależnienia przez kontrahenta spełnienia świadczenia od otrzymania stosownie do wiążących ustaleń pełnej kwoty wynagrodzenia wykazanej na fakturze czy rachunku. Spółka chcąc otrzymać zamówione Usługi, przy jednoczesnym wypełnieniu zobowiązań wobec kontrahenta (nie narażając się przy tym w szczególności na spory sądowe, ponoszenie kosztów z nimi związanych oraz niepotrzebne angażowanie dodatkowego czasu) oraz dążąc do wypełnienia obowiązków płatnika podatku „u źródła” zgodnie z ustawą o pdop, podejmuje decyzję o poniesieniu dodatkowego kosztu na sfinansowanie równowartości tego podatku. Potrącenie podatku „u źródła” z wypłacanej kwoty wykazanej na fakturze czy rachunku naraziłoby z dużym prawdopodobieństwem Spółkę na spory z kontrahentem, opóźnienia lub wręcz odmowę świadczenia Usług, a Spółka w tym przypadku narażona byłaby na koszty dodatkowe np. w postaci obsługi prawnej zaistniałego sporu oraz pozbawiona byłaby otrzymania Usługi. Dodatkowy koszt w postaci równowartości podatku „u źródła” to wypełnienie zobowiązań wobec kontrahenta z tytułu zapłaty wynagrodzenia za Usługi oraz obowiązków płatnika wobec Skarbu Państwa. Zdaniem Spółki, poniesione wydatki na pokrycie równowartości podatku „u źródła” stosownie do ustaleń z kontrahentem stanowią razem z wynagrodzeniem na fakturze czy rachunku łączny koszt nabycia Usług. Tym samym, o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, to równowartość podatku „u źródła” również stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi.

Natomiast w przypadku zakupu Usług opisanych w stanie faktycznym pkt I ppkt 1b), z którego nie wynikają żadne ustalenia dotyczące kosztów dodatkowych, w tym podatku u „źródła”, Spółka stoi na stanowisku, iż wszelkie dodatkowe koszty poniesione w celu realizacji umowy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (przy założeniu, że koszt Usług stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. l, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop). Spółka w takich przypadkach spotyka się z brakiem możliwości negocjacji takich postanowień, chociażby ze względów technicznych (w stosunku do udostępnianego na stronie internetowej regulaminu przy zakupie usługi istnieje jedynie możliwość akceptacji), bądź kontrahent odmawia świadczenia Usług za wynagrodzenie obniżone o równowartość podatku „u źródła”. Spółka chcąc otrzymać zamówione Usługi, przy jednoczesnym wypełnieniu zobowiązań wobec kontrahenta (nie narażając się przy tym w szczególności na spory sądowe, ponoszenie kosztów z nimi związanych oraz niepotrzebne angażowanie dodatkowego czasu) oraz dążąc do wypełnienia obowiązków płatnika podatku „u źródła” zgodnie z ustawą o pdop, podejmuje decyzję o poniesieniu dodatkowego kosztu na sfinansowanie równowartości tego podatku. Dodatkowy koszt w postaci równowartości podatku „u źródła” to wypełnienie zobowiązań wobec kontrahenta z tytułu zapłaty wynagrodzenia za Usługi oraz obowiązków płatnika wobec Skarbu Państwa. Zdaniem Spółki, poniesione wydatki na pokrycie równowartości podatku „u źródła” stanowią razem z wynagrodzeniem na fakturze czy rachunku łączny koszt nabycia Usług. Tym samym, o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, to równowartość podatku „u źródła” stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, to wydatki ponoszone na pokrycie równowartości podatku „u źródła” przez Spółkę, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w przypadku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta zagranicznego przelewem również stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż spełniają ustawowe wymogi wynikające z obowiązujących przepisów ustawy o pdop.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego nr 2

Zdaniem Spółki wydatki poniesione na pokrycie równowartości podatku „u źródła” przez Spółkę, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, w przypadku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta zagranicznego przy pomocy karty kredytowej, o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż spełniają ustawowe warunki uznania ich za koszt zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi.

Spółka wskazuje, że metoda płatności kartą kredytową poprzez techniczne uwarunkowania uniemożliwia potrącenie zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, w momencie płatności. Fakt ten jednocześnie nie wpływa na obowiązek Spółki jako płatnika do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego do właściwego urzędu skarbowego. W takim przypadku Spółka jest obowiązana zgodnie z przepisami podatkowymi do pokrycia niepobranego podatku z własnych środków i odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego. Jednocześnie, w związku z brakiem odmiennych postanowień i uregulowań z kontrahentem lub w wyniku braku możliwości ich negocjacji, w celu uzyskania Usług, Spółka zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia bez potrącenia podatku „u źródła”. Fakt, iż Spółka pokrywa równowartość podatku „u źródła”, który uiszcza jako płatnik ze swoich środków jest jednym z elementów prawidłowo przeprowadzonej i rozliczonej transakcji oraz wypełnieniem obowiązku płatnika z ustawy o pdop.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, to wydatki ponoszone na pokrycie równowartości podatku „u źródła” przez Spółkę, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w przypadku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta zagranicznego przy pomocy karty kredytowej stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, gdyż spełniają ustawową definicję wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Spółka zwraca uwagę, że prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów.

Reasumując, w przypadku Usług świadczonych na podstawie umowy, regulaminu, korespondencji z kontrahentem, oferty kontrahenta (zamieszczonej np. na witrynie internetowej) lub ustaleń w innej formie, w których uregulowano kwestię kosztów dodatkowych, w tym obowiązek pokrycia przez zamawiającego kosztu podatku „u źródła” (pkt I ppkt 1a) niniejszego wniosku), Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki te stanowią składnik wynagrodzenia za Usługi i stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile koszt Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Z drugiej strony w przypadku wydatków na nabycie Usług świadczonych na podstawie umowy, regulaminu, korespondencji z kontrahentem, oferty kontrahenta (zamieszczonej np. na witrynie internetowej) lub ustaleń w innej formie, w których nie uregulowano kwestii kosztów dodatkowych, w tym obowiązku pokrycia przez zamawiającego kosztu podatku „u źródła” (pkt I ppkt 1b) niniejszego wniosku, Spółka stoi na stanowisku, o ile wydatek na nabycie Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, to wszelkie dodatkowe koszty poniesione w celu realizacji zobowiązań wobec kontrahenta, w tym podatek „u źródła”, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zwłaszcza jeśli nie ma możliwości technicznych ich negocjacji lub kontrahent ze względów biznesowych odmawia świadczenia usługi za wynagrodzenie pomniejszone o podatek „u źródła”.

Natomiast w przypadku nabycia Usług, w przypadku których nie ma technicznej możliwości pobrania podatku „u źródła” od należności zapłaconej na rzecz kontrahenta z zagranicy i podatek Spółka pokrywa ze środków własnych (pkt I ppkt 2 niniejszego wniosku), to Spółka stoi na stanowisku, że równowartość tego podatku stanowi koszt uzyskania przychodów, o ile koszt Usługi stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.