Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.948.2016.1.KK
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

O. Sp. z o.o. („Spółka” lub „Wnioskodawca”) - działając jako zleceniobiorca - zawarła umowę („Umowa”), której przedmiotem jest zapewnienie kompleksowej obsługi biurowej oraz usług consierge.
Zleceniodawcą Spółki w chwili obecnej jest podmiot z siedzibą w Polsce świadczący kompleksowe usługi outsourcingowe. Spółka rozważa poszerzenie portfolio swoich zleceniodawców.

Ze względu na charakter usług świadczonych na podstawie Umowy oraz w celu prawidłowego wykonania wynikających z niej postanowień, Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki, w tym m.in. koszty:

1. „administracyjne” (np. zakupu znaczków pocztowych, identyfikatorów/kart dostępu, dorabiania kluczy, konserwacji i naprawy sprzętów biurowych oraz sprzętów RTV/AGD wskazanych przez zleceniodawcę, wyrabiania wizytówek),
   
2. „artykułów biurowych” (np. zakupu długopisów, papieru, segregatorów, notesów, wyrobienia pieczątek, wydruku voucherów, nabycia tablic typu flipchart, zakupu prasy),
   
3. „artykułów chemicznych” (np. zakupu środków czystości, papieru toaletowego, worków na śmieci, ręczników papierowych, odświeżaczy do powietrza),
   
4. „artykułów spożywczych” (zakupu artykułów spożywczych, posiłków, żywności i napojów, w tym alkoholowych),
   
5. „organizacji delegacji/wyjazdów zleceniodawcy” (np. przejazdów osób wskazanych przez zleceniodawcę, koszty biletów lotniczych, noclegów hotelowych, diet),
   
6. „elektroniki” (np. zakupu telewizorów, rzutników, anten, odtwarzaczy mp3, konsol do gier video typu Playstation lub Xbox, radioodbiorników, płytek i obwodów drukowanych, kabli oraz przewodów elektrycznych, baterii, akumulatorów),
   
7. „reprezentacji i reklamy” (np. zakupu dyplomów, nagród rozdawanych w konkursach - m.in. statuetek, pucharów, medali, koszty zakupu gadżetów reklamowych lub prezentów dla pracowników/kontrahentów zleceniodawcy),
   
8. „integracji oraz organizacji konferencji” (np. organizacji spotkań i wyjazdów integracyjnych, nabycia usług gastronomicznych, najmu sal konferencyjnych, organizacji seminariów/konferencji dla pracowników i klientów zleceniodawcy),
   
9. „IT” (np. zakupu laptopów, monitorów, kamer IT, drukarek, drobnego wyposażenia IT typu tonery, myszki, podkładki pod myszki, zasilacze, mikrofony czy słuchawki, koszty nabycia telefonów biurkowych oraz mobilnych, zakupu infrastruktury sieciowej - m.in. serwerów, dysków, kabli, koszty nabycia licencji IT),
   
10. „logistyki” (np. zakupu materiałów do pakowania przesyłek - m.in. kartonów, wypełniaczy, folii bąbelkowej, taśm do pakowania, koszty nabycia etykiet samoprzylepnych, organizacji przejazdów taksówkami, usług kurierskich, wypożyczania samochodów, utylizacji dokumentów/materiałów, koszty biletów okresowych dla gońca),
    
11. „najmu” (np. najmu powierzchni biurowej, mieszkań, boisk, sal gimnastycznych, miejsc parkingowych, magazynów, opłat eksploatacyjnych związanych z pozycjami wymienionymi w niniejszym punkcie, koszty dzierżawy drukarek lub urządzeń do oczyszczania wody, płatności podatków, którymi ostatecznie będzie obciążany zleceniodawca w związku z pozycjami wymienionymi w niniejszym punkcie - np. podatku od nieruchomości),
    
12. „remontów i przebudowy” (np. zakupu materiałów oraz usług remontowych, aranżacji wnętrz, wywozu odpadów budowalno-remontowych),
    
13. „telekomunikacyjnych” (np. koszty abonamentów/dostawy łącza internetowego, abonamentów telefonicznych, doładowań telefonów w formule przedpłatowej),
    
14. „wyposażenia biura” (np. zakupu mebli, sprzętu AGD - lodówek, ekspresów do kawy, krzeseł/foteli/siedzisk, koszty montażu wykładzin, dekoracji wnętrz),
    
15. „inne”/consierge (np. zakupu usług pralni odzieży).
    
    

Ww. wydatki są ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy zawartej ze zleceniodawcą (wynikają z realizacji postanowień zawartej Umowy/stanowią konsekwencję wykonywania zleceń składanych Spółce przez zleceniodawcę na podstawie zawartej Umowy). Należy zatem podkreślić, że to zleceniodawca jest odbiorcą towarów i usług nabywanych przez Spółkę zaś Spółka ponosi ww. wydatki w ramach kompleksowej usługi świadczonej na rzecz zleceniodawcy.

Zgodnie z zawartą Umową, w zamian za świadczenie przedmiotowych usług Wnioskodawcy przysługuje, jako zleceniobiorcy, wynagrodzenie kalkulowane wg formuły koszt plus - tj. jako suma wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z wykonywaniem przedmiotowych usług powiększona o ustaloną marżę. Innymi słowy, cena za którą zleceniodawca nabywa od Spółki świadczenie kompleksowej obsługi biurowej oraz usług consierge kalkulowana jest tak, by zapewnić Spółce pokrycie wynikających stąd kosztów, a także zapewnić uzyskanie marży na przedmiotowych świadczeniach.

Wskazany sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego Spółce w związku ze świadczeniem usług na rzecz zleceniodawcy oznacza, że, co do zasady, całość wydatków ponoszonych przez Spółkę w celu wykonania tych usług jest Spółce efektywnie zwracana przez zleceniodawcę w formie wynagrodzenia (z uwzględnieniem dodatkowego elementu jakim jest ustalona między stronami marża).

Spółka zalicza wydatki wymienione w punkcie a) do o) powyżej w ciężar jej kosztów podatkowych za wyjątkiem wydatków na nabycie napojów alkoholowych, które Spółka - ze względów ostrożnościowych - ujmuje jako wydatki niestanowiące jej kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na świadczenie kompleksowej obsługi biurowej oraz usług consierge, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym (wydatki wskazane w punkcie a) do o) stanu faktycznego z wyłączeniem wydatków na nabycie napojów alkoholowych) mogą zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie przepisów ustawy o CIT?
2. Czy w przypadku uzyskania przez Spółkę negatywnej odpowiedzi na Pytanie nr 1 powyżej (tj. uznania, że Spółka nie ma prawa do zaliczenia w ciężar swoich kosztów podatkowych wydatków wskazanych w punkcie a) do o) stanu faktycznego i zastosowania się przez Spółkę do tej interpretacji), wynagrodzenie Spółki w kwocie odpowiadającej tym wydatkom jako elementowi efektywnie zwracanemu Spółce przez zleceniodawcę w ramach wynagrodzenia kalkulowanego w oparciu o formułę koszt plus nie powinno stanowić przychodu podatkowego Spółki - na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Spółki, wydatki na świadczenie kompleksowej obsługi biurowej oraz usług consierge, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym (wydatki wskazane w punkcie a) do o) stanu faktycznego z wyłączeniem wydatków na nabycie napojów alkoholowych), ponoszone przez Spółkę na podstawie Umowy, mogą zostać przez nią w całości rozliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o CIT.
2. Zdaniem Spółki, w przypadku uzyskania przez Spółkę negatywnej odpowiedzi na Pytanie nr 1 powyżej (tj. uznania, że Spółka nie ma prawa do zaliczenia w ciężar swoich kosztów podatkowych wydatków wskazanych w punkcie a) do o) stanu faktycznego i zastosowania się przez Spółkę do tej interpretacji), wynagrodzenie Spółki w kwocie odpowiadającej tym wydatkom jako elementowi efektywnie zwracanemu Spółce przez zleceniodawcę w ramach wynagrodzenia kalkulowanego w oparciu o formułę koszt plus nie powinno stanowić przychodu podatkowego Spółki - na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie Pytania nr 1

Ramy prawno-materialne

Kosztami podatkowymi są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę treść powyższej normy oraz stanowiska prezentowane dotychczas przez sądy administracyjne oraz organy podatkowe w tym zakresie, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany przez podatnika do kosztów podatkowych powinien on:

1. być poniesiony przez podatnika i mieć definitywny (rzeczywisty) charakter,
2. być właściwie udokumentowany,
3. być związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą generującą przychody podatkowe dla tego podatnika i powinien zostać poniesiony w celu uzyskania tych przychodów, zachowania łub zabezpieczenia ich źródła,
4. nie podlegać zaliczeniu do wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które z mocy prawa nie mogą być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów (tzw. negatywny katalog kosztów).
   
   

Ponadto, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów w tym alkoholowych.

W tym miejscu można zwrócić uwagę, że sposób kalkulacji wynagrodzenia przyjęty pomiędzy stronami (np. w oparciu o formułę koszt plus) sam w sobie nie może czynnikiem decydującym o tym, czy dany wydatek może zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów. W każdym przypadku bowiem, podatnik powinien zbadać zasadniczo związek poniesionego wydatku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, uzyskiwanymi stąd przychodami, względnie zachowaniem łub zabezpieczeniem ich źródła oraz przeanalizować czy wydatek tego nie kwalifikuje się do którejś z pozycji wymienionej w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ale z punktu widzenia jego własnej działalności (a nie jakiejkolwiek perspektywy - np. z punktu widzenia swojego kontrahenta).

Indywidualna sytuacja Wnioskodawcy

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podstawą wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę jest „baza kosztowa” (do której zaliczane są wydatki wskazane powyżej) powiększona o marżę uzgodnioną ze zleceniodawcą.

Oznacza to, że warunki określone odpowiednio w punktach 1) - 3) powyżej są spełnione jednocześnie dla wydatków omówionych uprzednio. Wynika to stąd, że:

• mają one charakter definitywny (muszą zostać rzeczywiście poniesione przez Spółkę, aby mogły stać się podstawą wyliczenia należnego jej wynagrodzenia),
  
  * są odpowiednio udokumentowane (podlegają szczegółowej rejestracji przez Spółkę oraz - w dalszej kolejności - przedstawieniu/akceptacji ze strony zleceniodawcy; jednym z warunków otrzymania wynagrodzenia jest przedstawienie szczegółowego zestawienia i opisu prac wykonanych na rzecz zleceniodawcy w danym okresie) oraz
  
• niewątpliwe można wykazać ich związek zarówno z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (Umowa została zawarta w ramach działalności gospodarczej Spółki) jak i z uzyskiwanymi, konkretnie identyfikowaliiymi przychodami (przyjęta przez strony Umowy formuła koszt plus, gdzie odpowiedni wydatek poniesiony przez Spółkę niejako „przekształca się w przychód” powiększony o stosowną marżę. Im większe wydatki ponosi Spółka z tytułu świadczenia usług, tym większe generuje przychody a tym samym większy dochód do opodatkowania. Wynika to z faktu, że wynagrodzenie za świadczone usługi obejmuje koszty ponoszone przez Spółkę w celu świadczenia usług na podstawie Umowy oraz marżę. A zatem, wydatki te w sposób oczywisty wykazują bezpośredni związek z działalnością gospodarczą Spółki i to taki związek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  
  

Ponadto, zdaniem Spółki nie znajdzie zastosowania w omawianym stanie faktycznym żaden z przepisów wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, także art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając na względzie pozycje wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (tj. zważając na negatywny katalog kosztów jako całość), należy generalnie podkreślić, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym powyżej są ponoszone wyłącznie/bezpośrednio w celu wykonania Umowy na rzecz zleceniodawcy. Innymi słowy, gdyby nie było Umowy zawartej pomiędzy stronami, wydatki te w ogóle nie byłyby ponoszone przez Wnioskodawcę. Kluczowe znaczenie ma tutaj zatem okoliczność działania Spółki na rzecz zleceniodawcy (to on jest ostatecznym beneficjentem ponoszonych kosztów i nie można ich łączyć z własną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy).

Z kolei specyficznie w odniesieniu do kwestii reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT), można zauważyć, że w ww. ustawie brakuje definicji legalnej terminu „koszty reprezentacji”. Niemniej jednak zgodnie z wyrokiem siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11) reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności czy profesjonalizmu. Dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, w tym przede wszystkim celu, który przyświecał poniesieniu danego kosztu. Tym samym tylko takie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, które mogą wpłynąć na stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku Spółki w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia należałoby zakwalifikować do kosztów reprezentacji.

Z kolei ponoszone przez Spółkę ww. wydatki - także te wymienione w kategoriach „artykuły spożywcze” oraz „reprezentacja i reklama” - nie spełniają przedstawionej definicji reprezentacji. Jak powiedziano uprzednio, dotyczą one bowiem tylko i wyłącznie działalności zleceniodawcy (ponosząc poszczególne koszty Wnioskodawca jedynie wykonuje obowiązki, które zgodnie z Umową nakłada na niego kontrahent/zleceniodawca), zasadniczo nie wpływają one w żaden sposób na promocję samej Spółki a Wnioskodawca nie oczekuje, że w wyniku ich poniesienia zostaną stworzone korzystne warunki do zawarcia umowy handlowej pomiędzy nim a podmiotem innym niż zleceniodawca. Wobec tego, w tym stanie rzeczy są one wyłączone z hipotezy normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Na koniec, zdaniem Wnioskodawcy, charakter towarów i usług nabywanych przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz Zleceniodawcy nie ma znaczenia i nie powinien być analizowany z punktu widzenia Spółki. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka ponosi ww. wydatki na wyraźne zlecenie swojego klienta-zleceniodawcy, który jest odbiorcą takich towarów i usług oraz wykorzystuje je w ramach swojej działalności gospodarczej w zakresie w jakim uzna to za stosowne.

Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie kompleksowych usług obejmujących obsługę biurową oraz usługi consierge. W konsekwencji, towary i usługi nabywane przez Spółkę w ww. zakresie służą zatem prawidłowemu wykonaniu instrukcji klienta-zleceniodawcy i stanowią warunek konieczny (i) utrzymania współpracy ze zleceniodawcą oraz (ii) otrzymania przez Spółkę ustalonego wynagrodzenia.

W związku z powyższym, nie powinien budzić wątpliwości fakt, że ponoszenie przez Spółkę analizowanych wydatków warunkuje uzyskanie przez Spółkę przychodów podatkowych (w formie wynagrodzenia ustalonego na zasadzie koszt plus) oraz zabezpieczenie źródła przychodów Spółki (poprzez utrzymanie relacji biznesowych ze zleceniodawcą).

Na marginesie warto dodać, że zgodnie z zawartą umową, obsługa zleceniodawcy przez Spółkę jest z założenia kompleksowa a zatem niewyobrażalną byłaby sytuacja, gdyby Spółka odmawiała dokonania na rzecz zleceniodawcy zakupu określonego towaru lub usługi. Powyższe podejście mogłoby bowiem skutkować zakończeniem współpracy zleceniodawcy ze Spółki i utratą przez Spółkę źródła przychodów a co za tym idzie również bytu prawnego.

A zatem podsumowując, w analizowanym stanie faktycznym, przedmiotowym wydatkom nie można odmówić bezpośredniego związku z działalnością Spółki oraz z generowanymi przez nią przychodami. Spółka w celu wywiązania się z postanowień Umowy ponosi na rzecz zleceniodawcy ww. koszty wchodzące w skład kompleksowej obsługi biurowej oraz consierge.

Ze względu na sposób kalkulacji wynagrodzenia, przełożenie poniesienia wydatków na przychody Spółki jest bezpośrednie. Wartość wydatków stanowi bowiem podstawę kalkulacji wynagrodzenia otrzymywanego przez Spółkę z tytułu świadczenia opisanych usług. W konsekwencji, wydatki te są w rzeczywistości pokrywane przez usługobiorcę. Oznacza to, w uproszczeniu, że wydatek poniesiony przez Spółkę stanowi następnie przychód Spółki z tytułu usług świadczonych na rzecz zleceniodawcy. Co więcej, gdyby Spółka nie poniosła danego wydatku (np. gdyby Spółka nie kupiła danej usługi gastronomicznej, czy nie poniosła innych wydatków wskazanych np. w kategorii „artykuły spożywcze” czy „reprezentacja i reklama”) to Spółka nie tylko nie odzyskałaby od zleceniodawcy tego (nieponiesionego) wydatku, ale też nie uzyskałaby zarobku w postaci marży od tego wydatku.

Spółka posiada także stosowną dokumentację potwierdzającą fakt poniesienia tych wydatków, tym samym spełnia warunek udokumentowania, o którym była mowa uprzednio.

Spółka stoi ponadto na stanowisku, że wydatki opisane w stanie faktycznym nie zaliczają się do jakiejkolwiek kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (w szczególności - art. 16 ust. 1 pkt 28 tejże ustawy).

Wobec powyższego, Spółka może całość wydatków scharakteryzowanych w opisie stanu faktycznego (wydatki wskazane w punkcie a) do o) stanu faktycznego z wyjątkiem - ze względów ostrożnościowych - wydatków na nabycie napojów alkoholowych) zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie Pytania nr 2

Ramy prawno-materialne

Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów podatnika nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis oznacza, że w sytuacji, gdy określone wydatki poniesione przez podatnika (i) nie zostaną zaliczone w ciężar kosztów podatkowych tego podatnika oraz jednocześnie (ii) zostaną temu podatnikowi zwrócone, kwota takich zwróconych wydatków nie powinna stanowić, w myśl wskazanej regulacji, przychodów podatkowych tego podatnika.

Powyższy przepis nie precyzuje, jakie „inne” wydatki objęte są wskazaną regulacją - co w szczególności oznacza, że spełnienie przedstawionych powyżej przesłanek uprawnia podatnika do zastosowania analizowanego przepisu niezależnie od charakteru takich „innych” wydatków.

Co więcej, brak jest również w analizowanym przepisie wskazania jakichkolwiek ograniczeń w jego stosowaniu wynikających chociażby ze sposobu otrzymania przez podatnika zwrotu tych „innych” wydatków.

To z kolei oznacza, że wskazany przepis powinien mieć również zastosowanie w sytuacji dokonania na rzecz podatnika zwrotu takich „innych” wydatków w formie wynagrodzenia kalkulowanego w oparciu o formułę koszt plus.

Indywidualna sytuacja Wnioskodawcy

Biorąc pod uwagę powyższe oraz zważywszy, że w sytuacji zakwestionowania przez organ podatkowy możliwości zaliczania w ciężar kosztów podatkowych Spółki wydatków określonych w punkcie a) do o) stanu faktycznego:

• Spółka uznawałaby ww. wydatki za koszty niestanowiące kosztów podatkowych,
• ww. wydatki byłyby efektywnie zwracane Spółce przez zleceniodawcę w ramach wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu świadczenia przez nią usług - kalkulowanego w oparciu o formułę koszt plus, kwota wynagrodzenia należnego Spółce, odpowiadająca wydatkom ujętym przez Spółkę jako koszty niestanowiące kosztów podatkowych Spółki, nie powinna stanowić dla Spółki jej przychodu podatkowego.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

W związku z powyższym ocena stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.