Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.903.2016.2.RM
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz firm zbrojeniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz firm zbrojeniowych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z dnia 12 stycznia 2017 r.:

Fundacja , dalej: „Fundacja” lub „NC” ma następujące cele statutowe:

1. działanie na rzecz bezpieczeństwa narodowego,
2. działanie na rzecz obronności i rozwoju myśli strategicznej w RP,
3. zwiększanie świadomości historycznej i kultury obywatelskiej,
4. upowszechnianie wiedzy i umiejętności związanych z obronnością RP.
   
   

Fundacja planuje realizować swoje cele m.in. poprzez organizację konferencji o tematyce zbrojeniowej. Niezbędne fundusze na realizację tych zadań, NC pozyskiwać będzie od firm zbrojeniowych, w tym także mających siedzibę poza terytorium RP i na tę okoliczność, każdorazowo podpisana zostanie umowa o współpracy regulująca kluczowe kwestie związane z udzieleniem grantu Fundacji. Należy przy tym zaznaczyć, że organizatorem i prowadzącym konferencję pozostawać będzie wyłącznie NC. Natomiast firmy udzielające Fundacji grantu nie zyskają prawa do decydowania o sposobie organizacji lub przeprowadzenia imprezy.

Firma udzielająca grantu będzie miała prawo do udziału w panelach konferencyjnych, których tematyka odpowiada kompetencjom grantodawcy, np. firma produkująca bojowe śmigłowce będzie mogła wziąć udział w panelu poświęconemu roli śmigłowców uderzeniowych w czasie prowadzenia działań wojennych.

Fundacja będzie zobowiązana do:

1. Zorganizowania i przeprowadzenia konferencji.
2. Umieszczenia logo firmy zbrojeniowej w konkretnie wskazanych miejscach, np. w lobby hotelu, w którym organizowana będzie konferencja, na drukach programowych, czy raporcie pokonferencyjnym.
3. Sporządzenia raportu pokonferencyjnego podsumowującego przebieg, wyniki i wnioski z imprezy.
4. Zamieszczenia w w/w raporcie informacje o grantodawcy.
5. Podjęcia starań w celu przedstawienia w/w raportu kierownictwu politycznemu Ministerstwa Obrony Narodowej oraz kadrze kierowniczej Sił Zbrojnych RP.
   
   

Firma udzielająca grantu nie może:

1. Wydawać Fundacji wiążących poleceń ani wniosków.
2. Żądać wyłączności na udział i widoczność w konferencji.
   
   

Firma udzielająca grantu będzie miała obowiązek:

1. Przyznać Fundacji grant na organizację konferencji.
2. Udzielić, tj. faktycznie przekazać grant Fundacji.
3. Udostępniać Fundacji materiały dotyczące swojego przedsiębiorstwa oraz produkowanych towarów.
   
   

Właścicielem praw autorskich do w/w raportu pokonferencyjnego będzie Fundacja. Firmy udzielające grantów otrzymają nieodpłatnie prawo kopiowania go na potrzeby swojego przedsiębiorstwa.

Na konferencji nie będzie możliwości zawierania umów handlowych ani dokonywania prezentacji towarów firm zbrojeniowych (mogą się pojawić jedynie ich poglądowe schematy lub modele.

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy wyłącznie grantów otrzymywanych przez NC od firm zbrojeniowych nieposiadających w Polsce miejsca sprawowania zarządu, ani siedziby, ani także stałego miejsca prowadzenia działalności poza swoją siedzibą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kontrahenci Wnioskodawcy, dla których Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi (firmy zbrojeniowe z siedzibą za granicą) są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od kwot otrzymanych dotacji (grantów) otrzymanych od firm zbrojeniowych z siedzibą za granicą, Fundacja ma obowiązek zapłacić w Polsce VAT należny?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem NC, od przedmiotowych dotacji (grantów) otrzymanych od firm zbrojeniowych z siedzibą za granicą, Fundacja nie ma obowiązku odprowadzać VAT należnego w Polsce.

Przede wszystkim należy zauważyć, że w istocie Fundacja świadczyć będzie na rzecz firm zbrojeniowych usługi marketingowe, reklamowe i lobbingowe, a otrzymane „granty” stanowić będą zapłatę za nie.

Wskazują na to wszystkie elementy przewidywanej umowy: możliwość zaprezentowania się przed MON, ważnymi osobami w Siłach Zbrojnych RP i innymi wpływowymi ludźmi i instytucjami (np. prasie i TV) w czasie konferencji, uwidacznianie logo, zamieszczanie odpowiednich informacji w materiałach konferencyjnych i pokonferencyjnych.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT, jeśli podatnik (Fundacja) świadczy usługi dla firmy z siedzibą poza RP, wówczas przyjmuje się, że usługa wykonana jest na terenie kraju siedziby klienta.

Od tej zasady generalnej ustawa VAT przewiduje szereg wyjątków, z których żaden nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Dotyczy to w szczególności art. 28g ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Przepis ten nie wymienia usług konferencyjnych, ale obejmuje swoim zakresem "usługi podobne" do przezeń wymienionych. Czy konferencje są podobne, obok targów i wystaw, do imprez kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych i rozrywkowych? Zdaniem Fundacji - nie są. NC w pełni podziela stanowisko wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. IPTPP2/443-1008/12-2/JN, zgodnie z którym: „(...) dla ustalenia miejsca świadczenia usług stanowiących kompleksową usługę organizacji konferencji lub szkolenia, zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy. Świadczona przez Wnioskodawcę ww. usługa, na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy, nie zawiera się w wyjątkach od ogólnej zasady, zawartych w przepisach art. 28b ust. 2-4 i art. 28c-28n ustawy. Zatem ww. usługa świadczona przez Zainteresowanego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski lecz miejscem świadczenia tej usługi będzie terytorium kraju, na którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (...)”.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 września 2013 r., sygn. IPPP3/443-599/13-3/SM, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r., sygn. IPPP3/443-373/13-2/JK, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. IPTPP2/443-40/11-4/BM, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 maja 2012 r., sygn. IBPP4/443-65/12/PK, których argumentację NC także podziela.

Nawet gdyby jednak uznać podobieństwo konferencji do targu, wystawy, imprezy edukacyjnej czy rozrywkowej, to i tak odpowiedź Fundacji na postawione w tym wniosku pytanie nie uległaby zmianie. Kluczowe znaczenie ma bowiem to, czy istotą nabywanych przez grantodawcę usług jest bilet wstępu na konferencję w charakterze widza, czy raczej płaci on za usługę zorganizowania i przeprowadzenia konferencji, które to wydarzenie ma mieć miejsce w jego interesie (i innych grantodawców).

W pierwszym przypadku, zastosowanie znalazłby wyjątek od zasady generalnej (miejscem świadczenia byłaby Polska). Jednakże, w przedmiotowej sprawie, do czynienia mamy z przypadkiem drugim, tj. zagraniczna firma zbrojeniowa płaci Fundacji za zorganizowanie w Polsce imprezy i podjęcia w jej ramach oraz wokół niej konkretnych czynności o charakterze wyraźnie marketingowym, reklamowym i lobbingowym, co stanowi dla płacącego samą istotę świadczenia, za które płaci.

Bez znaczenia dla VATowskiej kwalifikacji pozostaje to, że jednocześnie, w ramach tych samych działań, Fundacja realizuje swoje cele statutowe i w odniesieniu do beneficjentów tychże celów czyni to nieodpłatnie (zaproszeni goście nie płacą za wstęp na konferencję).

Każdy z w/w dwóch argumentów jest wystarczający (samodzielnie) do uzasadnienia stanowiska Fundacji. W przekonaniu NC poprawne są oba.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju:
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Przy tym określając miejsce świadczenia istotnym jest czy dana usługa świadczona jest na rzecz podmiotu będącego podatnikiem czy też podmiotu niebędącego podatnikiem.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z regułą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z ogólnej zasady dotyczącej miejsca oświadczenia usług określonej w powołanym powyżej art. 28b ust. 1 ustawy wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej oraz gdy przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dla usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy.

I tak, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług dla usług wstępu, konieczne jest odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77/1 z dnia 23 marca 2011 r.1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi, wchodzą w zakres tego pojęcia.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 oraz ust. 2 lit. c) ww. rozporządzenia Nr 282/2011, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej; przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W zakresie natomiast usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, zgodnie z którym usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Art. 32 ww. rozporządzenia Nr 282/2011 definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (Fundacja lub NC) działa jako fundacja, której celami statutowymi są działanie na rzecz bezpieczeństwa narodowego, na rzecz obronności i rozwoju myśli strategicznej w RP, zwiększanie świadomości historycznej i kultury obywatelskiej oraz upowszechnianie wiedzy i umiejętności związanych z obronnością RP. Fundacja zamierza realizować ww. cele statutowe m.in. poprzez organizację konferencji o tematyce zbrojeniowej. Fundusze na realizację tych zadań, Wnioskodawca będzie pozyskiwać od firm zbrojeniowych, w tym także mających siedzibę poza terytorium RP. Do obowiązków Fundacji należało będzie zorganizowanie i przeprowadzenie konferencji, umieszczenia logo firmy zbrojeniowej w konkretnie wskazanych miejscach (np. w lobby hotelu, w którym organizowana będzie konferencja, na drukach programowych, czy w raporcie pokonferencyjnym), sporządzenie raportu pokonferencyjnego, zamieszczenie w w/w raporcie informacji o grantodawcy oraz podjęcie starań w celu przedstawienia w/w raportu kierownictwu politycznemu Ministerstwa Obrony Narodowej oraz kadrze kierowniczej Sił Zbrojnych RP. Firma udzielająca grantu będzie miała prawo do udziału w panelach konferencyjnych, których tematyka odpowiada jej kompetencjom, np. firma produkująca śmigłowce bojowe będzie mogła wziąć udział w panelu poświęconemu roli śmigłowców uderzeniowych w czasie prowadzenia działań wojennych. Na konferencji nie będzie możliwości zawierania umów handlowych ani dokonywania prezentacji towarów firm zbrojeniowych (mogą się pojawić jedynie ich poglądowe schematy lub modele. Kontrahenci Wnioskodawcy (firmy zbrojeniowe z siedzibą za granicą) są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca wskazał również, że zaproszeni goście nie płacą za wstęp na konferencję.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy opisane w zdarzeniu przyszłym usługi, świadczone na rzecz firm zbrojeniowych podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, o których mowa w niniejszym wniosku, nie mieszczą się w katalogu wyjątków od zasady ogólnej a zatem miejscem ich świadczenia a zarazem opodatkowania będzie terytorium państwa gdzie usługobiorca posiada siedzibę, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach zadań statutowych Wnioskodawca organizuje konferencje o tematyce zbrojeniowej a środki na ich sfinansowanie pozyskuje od firm zbrojeniowych. W zamian za otrzymane środki finansowe, Wnioskodawca umieszcza logo firmy zbrojeniowej w konkretnie wskazanych miejscach (np. w lobby hotelu, w którym organizowana będzie konferencja, na drukach programowych oraz w sporządzonym przez siebie raporcie pokonferencyjnym) a następnie podejmuje próby przedstawienia raportu kierownictwu politycznemu Ministerstwa Obrony Narodowej oraz kadrze kierowniczej Sił Zbrojnych RP. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że świadczone przez niego usługi nie stanowią świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne w rozumieniu art. 28g ustawy. Jak wskazano powyżej usługi wstępu obejmują bowiem świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę.

Jak wynika z opisu sprawy odbiorcami usług świadczonych przez Wnioskodawcę (firmy zbrojeniowe) są podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy, którzy nie posiadają w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem skoro Wnioskodawca świadczy usługi, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia, na rzecz firm zbrojeniowych, które są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy i nie posiadają w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to miejsce świadczenia usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz firm zbrojeniowych należy ustalić zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu, gdzie nabywcy usługi (firmy zbrojeniowe) posiadają siedzibę działalności gospodarczej. Zatem, w świetle powołanych wyżej przepisów, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.