2017.01.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.555.2016.1.AM
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 21 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) oraz piśmie z dnia 14 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

ustalenia czy w przypadku niestosowania metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy, spółki wchodzące w skład PGK są zobowiązane do stosowania ograniczenia w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe;
zobowiązania do dokonywania pisemnego zawiadomienia o wyborze/rezygnacji z metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe;
obliczenia wartości odsetek stanowiących w danym roku podatkowym koszt uzyskania przychodu dla PGK zgodnie z zapisami art. 15c ust. 2-8 bazując na wartościach wynikających z jednostkowych danych z ksiąg rachunkowych poszczególnych spółek wchodzących w skład PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe;
zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przy założeniu spełnienia warunków zawartych w art. 22 ust. 4-4d oraz art. 22b dywidendy otrzymanej przez Spółkę od spółek zależnych (w tym wchodzących w skład PGK), jak również dywidendy wypłaconej przez Spółkę swoim akcjonariuszom w okresie funkcjonowania PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe;
obowiązku sporządzania dokumentacji transakcji pomiędzy spółkami tworzącymi PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkowych grup kapitałowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mając na względzie korzyści płynące z możliwości wspólnego opodatkowania spółek powiązanych kapitałowo, V S.A. (dalej Spółka, Wnioskodawca lub Zainteresowany) oraz pięć spółek zależnych wchodzących w skład grupy kapitałowej V w Polsce zawarły we wrześniu 2016 r. umowę o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: Grupa lub PGK). Wskazana umowa została zgłoszona do rejestracji do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego wg siedziby Spółki.

W skład Podatkowej Grupy Kapitałowej wchodzą następujące podmioty:

Wnioskodawca,

V L S.A. (dalej V L),

T Sp. z o.o. (dalej T),

V P S.A. (dalej V P),

V I S.A. (dalej V I Polska),

V C Sp. z o.o. (dalej V C).

Akcjonariuszami Spółki są francuska spółka akcyjna V E oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Luksemburgu G S.a.r.l.

Aktualnie wszystkie podmioty zainteresowane powstaniem Grupy są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, posiadają siedziby na terytorium Polski i podlegają opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Przywołana umowa powołania PGK została zawarta na lata podatkowe 2017-2019. Po zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, na mocy stosownej decyzji Grupa uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, o których mowa w art. la ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwana dalej: ustawą).

Należy zaznaczyć, że Spółka została wskazana jako spółka reprezentująca Grupę w zakresie obowiązków wynikających z ustawy oraz z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm., dalej: „Ordynacja podatkowa” albo „OP”).

Jednocześnie należy wskazać, że wszystkie spółki wchodzące w skład Grupy sporządzają sprawozdania finansowe. Dodatkowo Spółka jako jednostka dominująca w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości sporządza skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z art. 55 ustawy o rachunkowości. Sprawozdania te oprócz danych spółek wchodzących w skład PGK obejmują również dane innych spółek zależnych należących do grupy kapitałowej.

W okresie funkcjonowania Grupy:

będzie dochodziło do transakcji zarówno między podmiotami wchodzącymi w skład PGK, jak i pozostałymi członkami struktury kapitałowej V w Polsce i za granicą, które pozostały poza obrębem Grupy,
każda ze spółek wchodząca w skład PGK będzie określać samodzielnie przychody i koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego, a co za tym idzie w celu ustalenia własnego wyniku podatkowego będzie zobowiązana samodzielnie prowadzić ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywać odpisów amortyzacyjnych oraz rozpoznawać, jako przychody lub koszty uzyskania przychodów odpowiednio tzw. dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstałe w związku z transakcjami walutowymi,
Wnioskodawca może otrzymywać dywidendy od spółek zależnych, jak również może wypłacać dywidendę swoim akcjonariuszom,
Wnioskodawca nie zamierza sporządzać jakichkolwiek sprawozdań finansowych obejmujących dane wyłącznie spółek tworzących Grupę, gdyż ustawa o rachunkowości nie nakłada na podatkowe grupy kapitałowe obowiązku sporządzania sprawozdań, a w związku z tym nie zawiera przepisów, które określały sposób sporządzania takich sprawozdań.

Istotny w ocenie zdarzenia przyszłego jest również fakt, że Spółki wchodzące w skład PGK otrzymały pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w związku z art. 16 ust. 7b ustawy, a także nie wykluczają otrzymania nowych pożyczek. Podmiotami udzielającymi pożyczek są zarówno podmioty powiązane wchodzące w skład PGK (część spółek członków PGK posiada pożyczki udzielone przez Wnioskodawcę), jak i podmioty powiązane, ale spoza PGK. Każdorazowo podmiotowi udzielającemu pożyczki przysługuje z tego tytułu wynagrodzenie. Należy przy tym nadmienić, iż część spółek wchodzących w skład PGK wybrała alternatywną metodę zaliczania odsetek do kosztów uzyskania przychodów – na bazie zapisów art. 15c ustawy, a część spółek rozważa wybór tej metody w trakcie trwania PGK.

Mając na uwadze okoliczności zdarzenia przyszłego oraz wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii interpretacji obowiązujących przepisów Wnioskodawca wniósł o uzyskanie wykładni stanu prawnego w poniższych zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytanie nr 1

Czy w przypadku niestosowania metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy, spółki wchodzące w skład PGK są zobowiązane do stosowania ograniczenia w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy?

Pytanie 2:

Czy w przypadku wyboru/rezygnacji z metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy, spółki wchodzące w skład PGK są zobowiązane do dokonywania pisemnego zawiadomienia o wyborze/rezygnacji z tej metody?

Pytanie nr 3:

Czy naczelnikiem urzędu skarbowego właściwym do dokonania zawiadomienia przez spółki wchodzące w skład PGK o wyborze/rezygnacji z metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy będzie naczelnik, o którym mowa w art. la ust. 4, czy też naczelnik właściwy dla poszczególnych spółek należących do PGK?

Pytanie nr 4:

Czy w przypadku wyboru metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy, wartość odsetek stanowiących w danym roku podatkowym koszt uzyskania przychodu dla PGK oblicza się zgodnie z zapisami art. 15c ust. 2-8 bazując na wartościach wynikających z jednostkowych danych z ksiąg rachunkowych poszczególnych spółek wchodzących w skład PGK?

Pytanie 5:

Czy dywidenda otrzymana przez Spółkę od spółek zależnych (w tym wchodzących w skład PGK), jak również dywidenda wypłacona przez Spółkę swoim akcjonariuszom w okresie funkcjonowania PGK będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przy założeniu spełnienia warunków zawartych w art. 22 ust. 4-4d oraz art. 22b?

Pytanie 6:

Czy prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, w związku z dokonywaniem transakcji pomiędzy spółkami tworzącymi PGK, których wartość przekroczy wskazane w znowelizowanej ustawie o CIT limity, po przekroczeniu których sporządzenie dokumentacji podatkowej jest obowiązkowe, zarówno PGK, jak i spółki tworzące PGK nie będą zobowiązane do sporządzania takiej dokumentacji?

Pytanie 7:

Czy w opisywanym zdarzeniu przyszłym, począwszy od 1 stycznia 2017 r., prawidłowym jest rozwiązanie, zgodnie z którym dokumentację podatkową wskazaną w art. 9a znowelizowanej ustawy o CIT dotyczącą transakcji z podmiotami powiązanymi nie należącymi do PGK, należy sporządzać odrębnie dla każdego podmiotu wchodzącego w skład PGK z uwzględnieniem limitów wskazanych w tym przepisie, obliczonych odrębnie dla każdego uczestnika podatkowej grupy kapitałowej?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1, 2, 4, 5 oraz 6 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania nr 3 oraz pytania nr 7 wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

wydatek został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W związku z powyższym, zapłacone odsetki stanowią koszty uzyskania przychodów, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek;
odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio iub pośrednio posiada nie mniej niż 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek.

Na podstawie art. 16 ust. 7b ustawy, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu.

Równocześnie zgodnie z art. la ustawy, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi".

Przepis art. la ustawy zawiera regulacje w zakresie warunków jakie muszą zostać spełnione, aby grupa mogła być uznana za podatkową grupę kapitałową, warunków jakie spełniać powinna umowa podatkowej grupy kapitałowej, zasad i trybu zgłaszania tej umowy naczelnikowi urzędu skarbowego oraz sposobu rejestracji umowy jak i zgłaszania zmian w umowie i możliwych skutków tych zmian oraz kwestie związane ze sposobem rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych, w tym zaliczek na ten podatek oraz zasad ustalania odpowiedzialności za zobowiązania podatkowej grupy kapitałowej z tytułu podatku dochodowego należnego za okres obowiązywania umowy. W treści powołanego przepisu nie zostały zawarte żadne, ogólne czy też szczególne zasady ustalania przychodów, kosztów uzyskania przychodów jak i dochodów znamienne, typowe czy też charakterystyczne dla Spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

Oznacza to, że spółki - uczestnicy Grupy - obowiązane są do uwzględnienia w zakresie ustalania własnego dochodu wszystkich podatkowych zaszłości.

Ustawodawca w sposób wyraźny i wyczerpujący wskazał w ustawie regulacje, które nie mają zastosowania do ustalania dochodów spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej; są to przepisy dotyczące cen transferowych (art. 11 ust. 8 ustawy) oraz przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy. Jednocześnie wskazać należy na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, z których jasno wynika, że ustawodawca nie wyłączył ich stosowania w odniesieniu do podatkowej grupy kapitałowej.

Skoro ustawodawca uznał, że tylko określonych, jednoznacznie wskazanych przepisów nie stosuje się do ustalania dochodów podatkowej grupy kapitałowej, przy jednoczesnym założeniu, że każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej podlega przepisom ustawy (art. 7a ustawy), to zdaniem Wnioskodawcy przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy powinno się stosować dla ustalania dochodu spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Potwierdzeniem słuszności stanowiska Zainteresowanego jest również okoliczność, że ograniczenia wynikające z art. 16 ust 1 pkt 60 oraz 61 ustawy są skierowane do „spółek” a nie do „podatników”. Zdaniem Zainteresowanego jest to celowy zabieg ustawodawcy, który ma na celu objęcie przepisami o niedostatecznej kapitalizacji poszczególnych spółek tworzących PGK, a nie podatkowej grupy kapitałowej jako całości.

Na poparcie powyższego stanowiska Zainteresowany chciałby powołać stanowisko zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2633/12, oddalającym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1833/12.

Ad. 2

Zgodnie z zapisami art. 15c ust. 1 ustawy, spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego.

Natomiast podatnik, który do dnia otrzymania pożyczki, o której mowa w ust. 1, nie stosował w roku podatkowym ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 albo 61, może wybrać sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek według zasad, o których mowa w niniejszym artykule, pod warunkiem zawiadomienia, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki. W przypadku zaistnienia tych okoliczności w trakcie roku podatkowego, podatnik stosuje zasady określone w niniejszym artykule od początku roku podatkowego.

Wg zapisów art. 15c ust. 9 ustawy w przypadku dokonania wyboru sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek według zasad, o których mowa powyżej, podatnik jest obowiązany stosować te zasady przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, liczony łącznie z rokiem podatkowym, w którym rozpoczął ich stosowanie.

Równocześnie zgodnie z brzmieniem art. 15c ust. 10 jeżeli po upływie okresu wskazanego w ust. 9 podatnik, o którym mowa w ust. 1, zrezygnuje z zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek według zasad, o których mowa w niniejszym artykule, jest on obowiązany zawiadomić o takiej rezygnacji w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierza zrezygnować ze stosowania tych zasad. W razie niezłożenia zawiadomienia w tym terminie uznaje się, że podatnik w dalszym ciągu stosuje zasady określone w niniejszym artykule.

Z literalnej wykładni zapisów art. 15c ust. 1 wynika, iż odwołują się one wprost do spółek, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy, zatem zdaniem Wnioskodawcy to te spółki, a nie PGK będą zobowiązane do dokonania zawiadomienia w formie pisemnej o wyborze /rezygnacji z metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy.

Ad. 4

Zgodnie z zapisami art. 15c ust. 2 ustawy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym mogą podlegać odsetki od pożyczek, w tym udzielonych przez podmioty niepowiązane, w wysokości nieprzekraczającej wartości odpowiadającej iloczynowi wartości stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1,25 punktu procentowego i wartości podatkowej aktywów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w tym ujętych zgodnie z wartością nominalną kwot udzielonych pożyczek, z wyjątkiem wartości niematerialnych i prawnych. Wartość tych aktywów określa się według stanu na ostatni dzień danego roku podatkowego.

Równocześnie wg brzmienia ust. 5 ww. artykułu wartość odsetek od pożyczek podlegająca zaliczeniu w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów nie może być wyższa niż wartość odpowiadająca 50% zysku z działalności operacyjnej, ustalonego za dany rok podatkowy zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Odsetki od pożyczek niezaliczone na podstawie art. 15c ust. 2-5 w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów podlegają zaliczeniu do kosztów w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, zgodnie z zasadami i w ramach limitów określonych w tych przepisach.

Natomiast zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

Z treści tego przepisu wynika, że każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej podlega przepisom ustawy. Wszystkie elementy składowe dochodu służące obliczaniu wysokości podatku określa się najpierw na poziomie poszczególnych, wchodzących w skład grupy spółek a następnie tak ustalone dochody lub straty sumuje się na poziomie całej podatkowej grupy kapitałowej. Przepis ten nie dzieli przychodu, dochodu, kosztów uzyskania przychodów na zewnętrzne i wewnętrzne. Oznacza to, że spółki – uczestnicy grupy obowiązane są do uwzględnienia w zakresie ustalania własnego dochodu wszystkich podatkowo zaszłości. Ustawodawca w sposób wyraźny i wyczerpujący wskazał w ustawie regulacje, które nie mają zastosowania do ustalania dochodów spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej; są to przepisy dotyczące cen transferowych (art. 11 ust. 8 ustawy) oraz przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy. Skoro ustawodawca uznał, że tylko określonych, jednoznacznie wskazanych przepisów nie stosuje się do ustalania dochodów podatkowej grupy kapitałowej, przy jednoczesnym założeniu, że każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej podlega przepisom ustawy (art. 7a ustawy), to zdaniem Wnioskodawcy przepisy art. 15c ustawy powinno się stosować dla ustalania dochodu poszczególnych spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Co szczególnie istotne, należy również wziąć pod uwagę fakt, iż podatkowa grupa kapitałowa nie podlega przepisom Ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości, a zatem nie jest zobligowana do prowadzenia ksiąg rachunkowych i do sporządzania sprawozdań finansowych, nie ustala zysku operacyjnego ani wartości podatkowej aktywów, czyli wartości niezbędnych do ustalenia wartości odsetek, które zgodnie z zapisami art. 15c mogą być uznane w danym roku podatkowym za koszt podatkowy. Natomiast przepisom ustawy o rachunkowości podlegają spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Potwierdzeniem słuszności stanowiska Zainteresowanego jest również okoliczność, że ograniczenia wynikające z art. 15c ustawy są skierowane do „spółek” a nie do „podatników”. Zdaniem Zainteresowanego jest to celowy zabieg ustawodawcy, który ma na celu objęcie przepisami o niedostatecznej kapitalizacji poszczególnych spółek tworzących PGK, a nie podatkowej grupy kapitałowej jako całości.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Zainteresowanego, przy ustalaniu wysokości odsetek, które na podstawie zapisów art. 15c ust. 2-8 mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu PGK w danym roku podatkowym, należy bazować na danych jednostkowych z ksiąg rachunkowych poszczególnych spółek (w tym z jednostkowych sprawozdań finansowych), które dokonują kalkulacji tych kosztów odsetek, w szczególności w zakresie ustalania wartości podatkowej aktywów czy wartości zysku z działalności operacyjnej.

Ad. 5

Zgodnie z zapisami art. 22 ust. 1 ustawy, podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Równocześnie jednak, w myśl art. 22 ust. 4 zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Zgodnie z art. 22 ust. 4a ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności, w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3.

Stosownie do zapisów art. 22 ust. 4b ustawy, zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów).

Zgodnie natomiast z zapisami art. 22 ust. 4d zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
1. własności,
2. innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

Stosownie do zapisów art. 22b ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułu dywidendy są obowiązane jako płatnicy pobierać z pewnymi zastrzeżeniami w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Równocześnie zgodnie z zapisami art. 26 ust. 1c osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułu dywidend stosują zwolnienia wynikające z ustawy wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji. Równocześnie, stosownie do art. 26 ust. 1f ustawy, osoby prawne, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 22 ust. 4, pod warunkiem uzyskania pisemnego oświadczenia, że odbiorca dywidendy nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągnięcia.

W świetle powyższego oraz biorąc pod uwagę, że w analizowanej sytuacji:

Spółka, spółki zależne (w tym wchodzące w skład PGK) oraz akcjonariusze Spółki podlegają w Polsce lub w innym kraju Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów;
jednocześnie żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozbawia poszczególnych spółek kapitałowych tworzących PGK statusu podatników podatku dochodowego od osób prawnych w okresie funkcjonowania PGK;
Spółka posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów w kapitale spółek zależnych nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata/akcjonariusze Spółki posiadają bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów w kapitale Spółki nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata;
posiadanie udziałów/akcji przez Spółkę w spółkach zależnych/przez akcjonariuszy Spółki w Spółce wynika z tytułów własności;
Spółka/akcjonariusze Spółki nie korzystają/nie będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na źródła ich osiągania oraz spółki zależne/Spółka uzyskają stosowne oświadczenie Spółki/ akcjonariuszy Spółki w tym zakresie (ponadto Spółka uzyska certyfikat rezydencji akcjonariuszy Spółki);
istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Francuską oraz pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany;
to należy uznać, że wszystkie warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4-4d i 22b ustawy zostaną spełnione.

W konsekwencji, w analizowanym zdarzeniu przyszłym dywidenda wypłacona przez spółki zależne (w tym wchodzące w skład PGK) do Spółki, jak i dywidenda wypłacona przez Spółkę do akcjonariuszy Spółki w okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z 25.01.2011 r. (nr IPPB5/423-759/10-2/AS) uznał, że: „dywidenda wypłacona przez Spółkę Zależną na rzecz Spółki w okresie funkcjonowania Podatkowej Grupy Kapitałowej i posiadania przez nią statusu podatnika CIT będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem CIT”;
w trzech interpretacjach z dnia 02.03.2011 r. (IBPBII/2/423-31/10/AK), z dnia 24.06.2010 r. (nr IBPBII/2/423-10/10/NG) oraz z dnia 10.09.2009 r. (nr IBPB11/2/423-12/09/NG) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: „pomimo uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika, zgodnie art. la ustawy, żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozbawia spółek, wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej, statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (...) w przypadku spółki należącej do podatkowej grupy kapitałowej i wypłacającej dywidendę innej spółce z tej grupy, dochód ten nie będzie stanowił dochodu podatkowej grupy kapitałowej”;
podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 07.09.2011 r. (nr ILPB3/423-262/11-5/MM).

Ad. 6

Zdaniem Zainteresowanego, zgodnie z przepisami znowelizowanej ustawy o CIT, które będą obowiązywały od 1 stycznia 2017 roku, ani PGK ani spółki objęte umową o PGK nie będą zobowiązane do sporządzenia dokumentacji podatkowych w stosunku do transakcji realizowanych pomiędzy uczestnikami PGK.

Nowelizacja przepisów dotyczących zasad sporządzania dokumentacji podatkowych została wprowadzona do polskiego porządku prawnego przepisami Ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) oraz Ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1932). Zgodnie z odpowiednimi przepisami przejściowymi znowelizowane regulacje będą obowiązywać począwszy od 1 stycznia 2017 roku.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 znowelizowanej ustawy o CIT, podatnicy:

„1) których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:

dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Ustalając krąg podmiotów, które mają obowiązek sporządzić dokumentacje podatkowe cen transferowych ustawodawca odwołał się do art. 11 ust 1 i 4 znowelizowanej ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy „jeżeli:

osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym iub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań”.

Art. 11 ust. 4 ustawy o CIT nakazuje stosować powyższe uregulowania do relacji pomiędzy krajowymi podmiotami powiązanymi. Zgodnie z art. 11 ust. 4 „przepisy ust. l-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów”.

W analizowanej sprawie kluczowe znaczenie ma treść art. 11 ust. 8 pkt 1 znowelizowanej ustawy o CIT, zgodnie z którą przepisy ust. 4 nie mają zastosowania w przypadku świadczeń między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową. Zdaniem strony, w przepisie tym, ustawodawca w sposób jednoznaczny i niepozostawiający wątpliwości wyłączył stosowanie regulacji dotyczących podmiotów powiązanych w odniesieniu do transakcji realizowanych pomiędzy podmiotami należącymi do tej samej podatkowej grupy kapitałowej. Tym samym zarówno podatkowa grupa kapitałowa, jak i poszczególni członkowie tej grupy nie będą zobowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej cen transferowych w stosunku do transakcji realizowanych pomiędzy poszczególnymi członkami podatkowej grupy kapitałowej.

W opinii Spółki brak obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w odniesieniu do transakcji realizowanych pomiędzy poszczególnymi członkami podatkowej grupy kapitałowej wynika również z treści przepisu ustalającego obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej. Z art. 9a ust. 1 znowelizowanej ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że do sporządzenia dokumentacji podatkowej zobowiązani są podatnicy. Tymczasem, w momencie uzyskania statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową, spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej tracą status osobnych podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Oznacza to, że art. 9a ust. 1 znowelizowanej ustawy o CIT ich nie obejmuje, a transakcje realizowane pomiędzy poszczególnymi członkami PGK stanowią transakcje wewnętrzne podatnika (którym jest PGK) i tym samym transakcje te nie podlegają dokumentowaniu w formie dokumentacji podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Zainteresowanego, ani tworzona przez niego PGK, ani poszczególne spółki wchodzące w jej skład nie będą zobowiązane do sporządzania dokumentacji podatkowej w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy poszczególnymi członkami PGK.

Kończąc, Zainteresowany wskazuje, że w analogicznych sprawach wydane zostały interpretacje indywidualne, w których Minister Finansów zajął takie samo stanowisko jak Spółka. Jako przykład można podać następujące interpretacje indywidualne:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 marca 2016 r., sygn.: IBPB-l-2/4510-104/16/AnK;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 6 marca 2014 r., sygn.: IPTPB3/423-507/13-7PM;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 16 lipca 2013 r., sygn.: IPTPB3/423-159/13-3/GG;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lipca 2013 r., Znak: ILPB3/423-154/13-8/AO.

Interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu zostały co prawda wydane na kanwie przepisów, które będą obowiązywały do 31 grudnia 2016 roku, niemniej jednak, zdaniem Spółki, okoliczność ta nie powoduje, że straciły na aktualności.

Spółce nie są znane interpretacje indywidualne, w których organ podatkowy zająłby stanowisko odmienne od wyrażonego przez Spółkę w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

ustalenia czy w przypadku niestosowania metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy, spółki wchodzące w skład PGK są zobowiązane do stosowania ograniczenia w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) za prawidłowe;
zobowiązania do dokonywania pisemnego zawiadomienia o wyborze/rezygnacji z metody ustalania wartości odsetek stanowiących koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) za prawidłowe;
obliczenia wartości odsetek stanowiących w danym roku podatkowym koszt uzyskania przychodu dla PGK zgodnie z zapisami art. 15c ust. 2-8 bazując na wartościach wynikających z jednostkowych danych z ksiąg rachunkowych poszczególnych spółek wchodzących w skład PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) za prawidłowe;
zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przy założeniu spełnienia warunków zawartych w art. 22 ust. 4-4d oraz art. 22b dywidendy otrzymanej przez Spółkę od spółek zależnych (w tym wchodzących w skład PGK), jak również dywidendy wypłaconej przez Spółkę swoim akcjonariuszom w okresie funkcjonowania PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) za prawidłowe;
obowiązku sporządzania dokumentacji transakcji pomiędzy spółkami tworzącymi PGK (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) za prawidłowe.

Ad. 1, 2, 4, 5 oraz 6

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie (tj. pytanie nr 1, 2, 4, 5 i 6) oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niezależnie od powyższego tytułem uwagi warto wskazać, że w sprawie prawa do opodatkowania dywidend i innych dochodów z udziału w zyskach osób prawnych zastosowanie dla spółek PGK zanjduje również art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przepisów art. 20 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 nie stosuje się, jeżeli: (1) osiągnięcie dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych następuje w związku z zawarciem umowy lub dokonaniem innej czynności prawnej, lub wielu powiązanych czynności prawnych, których głównym lub jednym z głównych celów było uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 20 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, a uzyskanie tego zwolnienia nie skutkuje wyłącznie wyeliminowaniem podwójnego opodatkowania tych dochodów (przychodów), oraz (2) czynności, o których mowa w pkt 1, nie mają rzeczywistego charakteru. Ocena natomiast czy podejmowane przez spółki PGK czynności mają charakter rzeczywisty pozostaje poza zakresem przedmiotowym instytucji interpretacji indywidualnej. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin