Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.1091.2016.1.DP
z 26 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzenia za zrzeczenie się roszczeń przez współtwórcę oprogramowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzenia za zrzeczenie się roszczeń przez współtwórcę oprogramowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, tworzenie oprogramowania, dostarczanie oprogramowania klientom i jego modyfikowanie. Wnioskodawca w ciągu kilku ostatnich lat wspólnie z C. Ltd (dawniej: I. Ltd, spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii; dalej: „Doradca”) wytworzył oprogramowanie – system informatyczny pod nazwą A.... System ten pozwala na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, działaniami kontrolnymi (audytami), zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego.

Jednakże, w trakcie kilkuletniej współpracy, zaangażowanie Doradcy przy tworzeniu A... uległo stopniowemu zanikowi. Doradca, jako współtwórca oprogramowania, podpisał umowę dotyczącą przeniesienia majątkowych praw autorskich dotyczących A... na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca przeprowadził jednak wewnętrzny audyt prawny dotyczący współpracy z Doradcą oraz kwestii majątkowych praw autorskich dotyczących A..., i w wyniku tego audytu uznał, że istnieje ryzyko prawne polegające na tym, że Doradca może potencjalnie zgłaszać roszczenia i żądania finansowe w stosunku do części systemu informatycznego, w szczególności roszczenia do majątkowych praw autorskich dotyczące A.... Ponadto, w międzyczasie Doradca podjął działania, w tym poprzez zaangażowanie doradców prawnych, w kierunku zwrócenia się do Wnioskodawcy z roszczeniami dotyczącymi A.... Doradca oczekiwał bowiem, że jego nakład pracy oraz powstałe z jego udziałem prawa majątkowe przyniosą zysk ekonomiczny, i przełożą się na należne mu zyski. Tymczasem Wnioskodawca przewiduje, że zyski z systemu A... faktycznie wystąpią, jednak wymaga to podjęcia dodatkowych starań – w których Doradca nie chciał już na dotychczasowych zasadach uczestniczyć, ani tym bardziej współfinansować. Zachodziło ryzyko, że poprzez podjęcie w Polsce lub Wielkiej Brytanii działań o charakterze prawnym może ulec zablokowaniu możliwość swobodnego dysponowania oprogramowaniem, w tym poprzez jego modyfikację i udzielanie licencji. Wpłynęłoby to negatywnie na możliwość rozwoju systemu A..., a tym samym całego przedsięwzięcia biznesowego Wnioskodawcy. W szczególności zniweczyłoby to możliwość pozyskania inwestorów lub dodatkowego finansowania, lub pogorszyło warunki takiego finansowania. Dlatego Wnioskodawca podjął decyzję o zniwelowaniu tego ryzyka, które w przypadku jego wystąpienia mogłoby nie tylko negatywnie wpłynąć na działalność Wnioskodawcy, ale w najgorszym wypadku mogłoby skutkować brakiem możliwości czerpania dochodów ze źródła jakim jest oprogramowanie – system informatyczny pod nazwą A....

Po kilku miesiącach negocjacji z Doradcą, w dniu 18 października 2016 roku Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem była ugoda z Doradcą. Umowa została zawarta w celu wykluczenia wszelkich potencjalnych żądań i roszczeń jakie Doradca może mieć w stosunku do Wnioskodawcy w związku z oprogramowaniem – systemem informatycznym A..., oraz pracami przy jego stworzeniu. Wnioskodawca, aby zapewnić sobie możliwość swobodnego korzystania i dysponowania oprogramowaniem – systemem A..., jego modyfikowania, a przede wszystkim oferowania klientom bez ryzyka wystąpienia roszczeń ze strony Doradcy – zrekompensował Doradcy nieodwołalne i bezwarunkowe zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich jego roszczeń pozostających w związku z oprogramowaniem – systemem A.... W efekcie Doradca, w ramach ugody zawartej w trybie art. 917 ustawy – Kodeks cywilny, otrzymał już od Wnioskodawcy większą część wynagrodzenia (wypłaconego w polskich złotych) i zrzekł się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem – systemem informatycznym zarządzania przedsiębiorstwem, ryzykiem oraz zgodnością – A....

Wskazać należy, iż dzięki takiemu zrzeczeniu Wnioskodawca może bez zakłóceń ze strony Doradcy, swobodnie korzystać z oprogramowania – systemu A... w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pozyskać inwestorów do realizacji przedsięwzięcia, uzyskać finansowanie, a w szczególności uzyskiwać przychody odpłatnego udostępniania tego systemu informatycznego swoim klientom (co ma już miejsce i mieć będzie miejsce w przyszłości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisane w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie za zrzeczenie się roszczeń i w efekcie – zapewnienie swobodnego korzystania przez Wnioskodawcę z oprogramowania – systemu informatycznego A... – może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
2. Czy przedmiotowe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – VAT w Polsce na zasadzie importu usług i jednocześnie czy VAT należny z tego tytułu będzie stanowił VAT naliczony, podlegający odliczeniu u Wnioskodawcy?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy odpowiedzi na pytanie na pytanie nr 1 wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług udzielona zostanie w odrębnym rozstrzygnięciu.

Ad. 1) Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zaistniałym stanie faktycznym wynagrodzenie za zrzeczenie się żądań i roszczeń Doradcy może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r.( poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów i które jednocześnie nie są wymienione w katalogu wydatków wskazanych przez ustawodawcę, jako niemogące stanowić kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Opisane powyżej wynagrodzenie nie należy do żadnej z kategorii wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności wynagrodzenie to nie zalicza się do żadnych z kategorii wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT, ponieważ nie stanowi kary umownej lub odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Aby konkretny wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodów, wydatek ten musi:

• zostać poniesiony przez podatnika,
  

• być definitywny (rzeczywisty),
  

• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• zostać właściwie udokumentowany.
  
  
  

Kwota poniesiona w związku z zapłatą przedmiotowego wynagrodzenia spełnia, zdaniem Wnioskodawcy, wymienione warunki zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy CIT.

Wynagrodzenie zostało już częściowo pokryte przez Wnioskodawcę z jej własnych zasobów majątkowych, o czym świadczy dokonanie przez Wnioskodawcę przelewu bankowego oraz dokonanie odpowiedniego zapisu w księgach rachunkowych obejmujących również zobowiązanie do zapłaty pozostałej części tego wynagrodzenia. Poniesiony wydatek został udokumentowany w postaci zawartej ugody pisemnej. Wynagrodzenie ma bezpośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą związaną z systemami informatycznymi i oprogramowaniem, doradztwem w zakresie informatyki i oferowaniem usług w takim zakresie swoim klientom. Jednym z narzędzi, które Spółka proponuje swoim klientom jest A... pozwalający na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, audytami, zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego, który dzięki podpisanej ugodzie z Doradcą może być wykorzystywany przez Wnioskodawcę bez obawy wniesienia w tym zakresie jakichkolwiek roszczeń przez Doradcę.

Następna przesłanka, odnosząca się do możliwości zaliczenia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, to istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła tego przychodu). Należy podkreślić, że związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego, a więc bezpośrednio przekładać się na osiągnięcie konkretnego przychodu. Wydatek ma, według racjonalnej oceny, służyć potencjalnie wygenerowaniu przychodu, bądź też zachowaniu lub zabezpieczeniu jego źródła. Wnioskodawca wskazuje w tym zakresie przykładowo na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. akt II FSK 2279/11: „Za koszty uzyskania przychodu należy zatem uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła, i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (...) użycie w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, iż będą one związane z opodatkowaną działalnością. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia.”

Zwrócić należy ponadto uwagę, iż użycie w art. 15 ust. 1 ustawy CIT zwrotu "w celu" oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i celowością działania dla osiągnięcia tego przychodu. W konsekwencji tylko taki wydatek, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, stanowi koszt uzyskania przychodu. Przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować, bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia, (taki pogląd wyrażony m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2009 r., sygn. akt II FSK 514/09, a także z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3197/12). Kluczowe znaczenie ma więc cel, któremu służy poczyniony wydatek.

W zaistniałym stanie faktycznym cel ten, zdaniem Wnioskodawcy, zaistniał. Wydatek poniesiony na podstawie podpisanej przez Wnioskodawcę ugody miał na celu zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich roszczeń i żądań w stosunku do oprogramowania – systemu informatycznego A..., który Doradca współtworzył, a w konsekwencji swobodne dysponowanie nim przez Wnioskodawcę w celu uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. W efekcie celem wypłaty wynagrodzenia było zabezpieczenie źródła przychodu, jakie dla Wnioskodawcy stanowi oprogramowanie – system informatyczny A..., z którego już aktualnie czerpie przychody i będzie je czerpać w przyszłości.

Należy wskazać, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione po to, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty poniesione na zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione w celu zapewnienia ochrony istniejącego źródła przychodów tak, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy wypłacone na podstawie zawartej ugody wynagrodzenie, spełnia wymienione wyżej przesłanki niezbędne dla uznania go za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.