Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-912/12-8/KC
z 9 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą wniesioną w dniu 12.03.2013 r. (data wpływu 14.03.2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 04.12.2012 r. nr IPPP3/443-912/12-2/KC w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, doręczoną w dniu 10.12.2012 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j.Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 04.12.2012 r. nr IPPP3/443-912/12-2/KC, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku z dnia 07.09.2012 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka...GmbH (dalej: Spółka) jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tego nabywcy. Transakcje, w których uczestniczy Spółka przebiegają w następujący sposób:

A)

• Spółka nabywa od polskiego kontrahenta (podmiotu z siedzibą w Polsce, czynnego podatnika VAT) towary, w związku z czym otrzymuje od tego kontrahenta faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym (sprzedawca traktuje realizowaną przez siebie dostawę jako dostawę krajową),

• towary te Spółka następnie sprzedaje nabywcom z innych państw członkowskich, co potwierdza poprzez wystawienie faktury VAT, towary są transportowane bezpośrednio od polskiego dostawcy do nabywców na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego,
  

• co do zasady, dostawa odbywa się na warunkach EXW lub FCA, a transport organizuje w tym przypadku finalny nabywca (trzeci w kolejności w łańcuchu podmiot).
  
  
  

Przedmiotowa transakcja, w której Spółka uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot, jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535; dalej: ustawa o VAT). Na gruncie tych przepisów, Spółka uznaje swoją dostawę na rzecz finalnego nabywcy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z terytorium Polski na rzecz finalnego odbiorcy w innym państwie członkowskim.

W celu zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT, Spółka, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski. Dokumentacja ta obejmuje następujące przypadki:

Przypadek 1

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki –adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby nabywcy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (pole 24 jest puste), na którym wykazano m.in. nazwę i adres nadawcy—polskiego kontrahenta — sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia-adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy (pole 3) tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 1a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (pole 24 jest puste), na którym wskazano m.in. nazwę i adres nadawcy — polskiego kontrahenta — sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy (pole 3) tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc.
  
  
  

Przypadek 2

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta - sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (pole 24 jest puste), na którym wskazano m.in. nazwę i adres nadawcy - polskiego kontrahenta - sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy (pole 3) tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez Spółkę, opatrzona tym samym numerem, co specyfikacja wystawiona przez polskiego kontrahenta i tym samym, który widnieje na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 2a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (pole 24 jest puste), na którym wskazano m.in. nazwę i adres nadawcy — polskiego kontrahenta — sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy (pole 3) tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez Spółkę, opatrzona tym samym numerem, co specyfikacja wystawiona przez polskiego kontrahenta i tym samym, który widnieje na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/ warunków płatności etc.
  
  
  

Przypadek 3

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający, iż przekazał on towary do nabywcy w innym państwie członkowskim. Dokument ten wskazuje numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów, miejsce dostawy towarów - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, identyczne jak miejsce wysyłki wskazane na fakturze wystawionej przez Spółkę, podpis i pieczęć przewoźnika,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów, Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 3a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający, iż przekazał on towary do nabywcy w innym państwie członkowskim. Dokument ten wskazuje numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów, miejsce dostawy towarów - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, identyczne jak miejsce wysyłki wskazane na fakturze wystawionej przez Spółkę, podpis i pieczęć przewoźnika,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc.
  
  
  

Przypadek 4

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta - sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dowód nadania przesyłki wystawiany przez firmę kurierską zawierający datę nadania przesyłki, adres wysyłki identyczny jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę (miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego), adres nadawcy — polskiego dostawcy Spółki, wagę towarów, podpis nadawcy oraz numer identyfikacyjny kuriera,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. email, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 4a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki- adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dowód nadania przesyłki wystawiany przez firmę kurierską zawierający datę nadania przesyłki, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, identyczny jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę (miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego), adres nadawcy — polskiego dostawcy Spółki, wagę towarów, podpis nadawcy oraz numer identyfikacyjny kuriera,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. email, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy łub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/ warunków płatności etc.
  
  
  

Przypadek 5

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument przewozowy wystawiany przez przewoźnika potwierdzający zlecenie odbioru towarów od polskiego kontrahenta przez przewoźnika, zawierający numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, adres odbioru towarów (tj. adres polskiego sprzedawcy), termin odbioru, wagę towaru, adnotację dokąd będzie wysyłany towar (terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska, np. adnotacja „towar na Portugalię” — tj. kraj nabywcy towarów) oraz nazwę ostatecznego nabywcy,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktu wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 5a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument przewozowy wystawiany przez przewoźnika potwierdzający zlecenie odbioru towarów od polskiego kontrahenta przez przewoźnika, zawierający numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, adres odbioru towarów (tj. adres polskiego sprzedawcy), termin odbioru, wagę towaru, adnotację dokąd będzie wysyłany towar (terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska, np. adnotacja „towar na Portugalię” — tj. kraj nabywcy towarów) oraz nazwę ostatecznego nabywcy,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z fakony wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. email, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/ warunków płatności etc.
  
  
  

B)

• Spółka sprzedaje towary nabywcy z innego państwa członkowskiego, co dokumentuje wystawieniem faktury VAT,
  

• następnie nabywca z innego państwa członkowskiego (drugi w łańcuchu podmiot) sprzedaje towary nabywcom z innych niż Polska państw członkowskich,
  

• towary są transportowane bezpośrednio z magazynu Spółki, znajdującego się w Polsce, do ostatecznego odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego,
  

• co do zasady, dostawa odbywa się na warunkach dostawy CIP, a transport organizowany jest w tym przypadku przez Spółkę.
  
  

Przedmiotowa transakcja, w której Spółka uczestniczy jako pierwszy w kolejności podmiot, jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535; dalej: ustawa o VAT). Na gruncie tych przepisów, Spółka uznaje swoją dostawę na rzecz drugiego w kolejności nabywcy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego.

W celu zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT, Spółka, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. Dokumentacja ta dotyczy następującego przypadku:

Przypadek 7

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (drugi podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki – adres miejsca wskazanego przez nabywcę (drugiego podmiotu w łańcuchu) jako miejsce dostawy, tj. adres siedziby ostatniego w łańcuchu lub adres miejsca wskazanego przez tego ostatniego nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby tego nabywcy, dane dotyczące specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, tj. m.in. nazwę towaru, ilość (wagę) towaru, cenę i wartość towaru, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• zbiorczy dokument wystawiany przez przewoźnika za dany okres potwierdzający dostarczenie towarów do finalnego nabywcy (trzeciego podmiotu w łańcuchu). Dokument ten zawiera m.in. datę i numer faktury wystawionej przez Spółkę, wartość towarów, nazwę i adres finalnego odbiorcy, datę i numer listu przewozowego (WZ), pieczęć i podpis osoby upoważnionej ze strony przewoźnika oraz datę podpisania tego dokumentu,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (drugi podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. email, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Przypadek 7a

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (drugi podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres miejsca wskazanego przez nabywcę (drugiego podmiotu w łańcuchu) jako miejsce dostawy, tj. adres siedziby ostatniego w łańcuchu lub adres miejsca wskazanego przez tego ostatniego nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby tego nabywcy, dane dotyczące specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, tj. m.in. nazwę towaru, ilość (wagę) towaru, cenę i wartość towaru, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• zbiorczy dokument wystawiany przez przewoźnika za dany okres potwierdzający dostarczenie towarów do finalnego nabywcy (trzeciego podmiotu w łańcuchu). Dokument ten zawiera m.in. datę i numer faktury wystawionej przez Spółkę, wartość towarów, nazwę i adres finalnego odbiorcy, datę i numer listu przewozowego (WZ), pieczęć i podpis osoby upoważnionej ze strony przewoźnika oraz datę podpisania tego dokumentu,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (drugi podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• dokumentacja handlowa odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, iż w przedstawionym stanie faktycznym, dostawy udokumentowane w sposób opisany w każdym z opisanych powyżej przypadków, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, dostawy udokumentowane w sposób opisany w stanie faktycznym powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

A)

Klasyfikacja podatkowa transakcji

Spółka pragnie wskazać, iż transakcja w której Spółka uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot, jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż transport towarów jest organizowany przez trzeci (ostatni) w łańcuchu podmiot, transport należy, zdaniem Spółki, przyporządkować dostawie realizowanej przez Spółkę na rzecz ostatecznego nabywcy. W związku z tym Spółka uznaje:

• dostawę realizowaną przez polskiego dostawcę na jej rzecz za dostawę krajową opodatkowaną właściwą stawką VAT — potwierdza to otrzymana przez Spółkę faktura VAT z wykazanym podatkiem należnym,
  

• swoją dostawę na rzecz finalnego nabywcy uznaje za tzw. transakcję „ruchomą”, tj. w analizowanym przypadku wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z terytorium Polski na rzecz finalnego odbiorcy w innym państwie członkowskim.
  
  
  

Warunki do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT przedstawiono w art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka poniżej udowadnia, że warunki do zastosowania 0% stawki VAT zostały spełnione.

Stawka 0% w wewnątrzwspólnowej dostawie towarów

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT „rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (…)”.

Stosownie do treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania 0% stawki VAT dla WDT jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyższej dowodami, są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju — w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Ponadto zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
  

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
  

• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku — inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
  

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  
  

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż w jej opinii, wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Spółka pragnie ponadto zwrócić uwagę, iż poza zgromadzeniem odpowiednich dokumentów, pozostałe warunki, jakie należy spełnić w celu zastosowania 0% stawki VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów są następujące:

• dokonanie dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
  

• podanie numeru, o którym mowa powyżej a także numeru, o którym mowa w ar. 97 ust. 10 ustawy o VAT, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.
  
  
  

Jak wynika ze stanu faktycznego, w każdym z opisanych w nim przypadków, Spółka spełnia te dwa warunki. Tym samym, warunkiem, jaki ewentualnie powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku tych dostaw jest warunek posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały przez Spółkę wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11) „Dokonanie dostaw skutkować powinno stawka podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów — w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyna i podstawową.” Mając na uwadze powyższe, dostawy wewnątrzwspólnotowe powinny być więc co do zasady opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką krajową.

1. Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10)
   
   

Spółka pragnie ponadto zwrócić uwagę na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) wydaną przez poszerzony skład siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r., sygn. sprawy I FPS 1/10. W powołanej uchwale odnoszącej się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej stwierdzono, że:

,,W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanym w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.,), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”

Dodatkowo w przedmiotowej uchwale NSA stwierdził jednoznacznie, iż katalog wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie jest zamknięty i powinien być stosowany z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, w świetle której „Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też, w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich trzech dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie niektórych dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Analiza dokumentacji zgromadzonej przez Spółkę uprawniająca do zastosowania stawki 0% VAT

Stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawie Spółki.

Na wstępie Spółka pragnie podkreślić, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Organ podatkowy) w dniu 11 kwietnia 2012 r. wydał na wniosek Spółki interpretacje indywidualne, o sygn. nr IPPP3/443-45/12-3/MPe oraz IPPP3/443-45/12-2/MPe w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT. W przedmiotowych interpretacjach Organ podatkowy odnosząc się do opisanych przez Spółkę przypadków (bardzo zbliżonych do tych będących przedmiotem niniejszego wniosku) wskazał, iż zastosowanie stawki 0% VAT z tytułu WDT jest uzależnione od udowodnienia przez podatnika, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, bowiem „(...) aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest w dostawach wewnątrzwspólnotowych najistotniejszy.”

Analiza wydanych przez Organ podatkowy interpretacji prowadzi do wniosku, iż jeśli Spółka jest w posiadaniu dokumentów transportowych (np. CMR lub oświadczenia przewoźnika), ale z dokumentów tych nie wynika, że nabywca odebrał towar, a jednocześnie Spółka posiada potwierdzenie dokonania zapłaty za te towary, to w opinii Organu „posiadane dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie, że wysłane z Polski towary zostały dostarczone do kontrahenta unijnego, znajdującego się w innym niż Polska państwie członkowskim.”

W świetle powyższego brak potwierdzenia odbioru towarów przez nabywcę uniemożliwia zastosowanie 0% stawki VAT. Jednocześnie, zgodnie z treścią wspomnianych interpretacji, posiadanie uzyskanego od klienta potwierdzenia odbioru w innym państwie członkowskim towarów będących przedmiotem WDT zasadniczo umożliwia zastosowanie 0% stawki VAT nawet w przypadku braków w zakresie dokumentów transportowych.

Zgodnie więc ze stanowiskiem wyrażonym przez tut. Organ podatkowy we wspomnianych interpretacjach wydanych na wniosek Spółki — uzyskane od zagranicznego nabywcy potwierdzenia odbioru towarów będących przedmiotem dostawy stanowią istotny dowód zasadniczo potwierdzający fakt dokonania dostawy do nabywcy w innym państwie członkowskim, uprawniający podatnika polskiego do zastosowania 0% stawki VAT.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż w niniejszym wniosku w każdym przypadku Spółka posiada dokument, który potwierdza odbiór towarów przez nabywcę. W każdym z czternastu przypadków Spółka posiada bowiem pisemne oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Dokument ten wraz z dowodem zapłaty za dostarczone towary w odniesieniu do każdego z rozpatrywanych przypadków stanowi więc jednoznaczne i bezpośrednie potwierdzenie odbioru towarów będących przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej przez nabywcę.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią dokumenty w każdym z czternastu przypadków opisanych w przedmiotowym wniosku jednoznacznie potwierdzają fakt odbioru towarów przez ostatecznego klienta w innym państwie członkowskim. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych wskazany przez Organ podatkowy w powoływanej interpretacji (tj. konieczność posiadania dokumentu potwierdzającego odbiór towarów przez nabywcę) został spełniony i Spółka powinna być upoważniona do zastosowania stawki 0% VAT.

Uwagi ogólne

Spółka pragnie wskazać, iż dostawy, w których Spółka uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot są dokonywane, co do zasady na warunkach EXW lub FCA, a transport organizuje w tym przypadku finalny nabywca (trzeci w kolejności w łańcuchu podmiot). Oznacza to, iż Spółka jako sprzedawca towarów wypełnia swoje obowiązki związane z dostawą towarów w momencie przekazania gotowych do wysyłki towarów przewoźnikowi, wyznaczonemu przez nabywcę, w określonym miejscu i czasie lub odpowiednio, w momencie udostępnienia towarów na terenie magazynu sprzedawcy — polskiego kontrahenta. Należy podkreślić, iż sam fakt stosowania warunków dostawy EXW czy FCA uniemożliwia sprzedającemu monitorowanie przekazanych przewoźnikom towarów na poszczególnych etapach realizacji ich dostawy.

Z uwagi na fakt, iż Spółka nie organizuje transportu towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, nie ma ona bezpośredniego wpływu na formę potwierdzania odbioru tych towarów przez nabywcę w chwili ich dostarczenia. W związku z taką formą transportu Spółka nie jest także uprawniona do tego, aby żądać od przewoźnika przekazania dokumentów przewozowych potwierdzonych przez nabywcę.

Ponadto Spółka pragnie zaznaczyć, iż jest ona podmiotem dostarczającym towary na potrzeby producentów pojazdów samochodowych. Odbiorcami jej produktów są duże, międzynarodowe koncerny, które w ramach realizowanej produkcji korzystają z wielu poddostawców. Z oczywistych względów — nabywcy produktów Spółki posiadają dalece silniejszą pozycję rynkową i biznesową, aniżeli będąca jednym z ich wielu poddostawców - Spółka. Bezpośrednią konsekwencją tego stanu rzeczy jest, iż w przypadku, gdy Spółka nie jest w pełni usatysfakcjonowana z przedstawionej jej przez tych nabywców dokumentacji potwierdzającej otrzymanie dostarczonych towarów, zasadniczo nie dysponuje ona instrumentami, które pozwoliłyby na skłonienie tych nabywców do jakiegokolwiek uzupełnienia takowej dokumentacji. W takich przypadkach, w celu zapewnienia sobie prawa do zastosowania 0% stawki VAT dla dokonywanych przez nią wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, Spółka zmuszona jest sięgać po szereg dokumentów, które niejako „pośrednio” (aczkolwiek jednoznacznie) potwierdzałyby fakt dokonania wewnątrzwspólnotowych dostaw. Najlepszym tego przykładem jest przedstawiony w stanie faktycznym — szeroki zestaw przypadków, jakie występują w Spółce, jeśli chodzi o potwierdzanie dokonania WDT. Z uwagi na opisaną powyżej sytuację podatnika, Spółka wyraża nadzieję, iż rozpatrując niniejszy wniosek, Organ podatkowy spojrzy na przepisy dotyczące dokumentacji potwierdzającej WDT przez pryzmat sytuacji rynkowej Spółki i weźmie ją pod uwagę wydając interpretację w sprawie.

Dodatkowo należy podkreślić, iż odbiorcy towarów sprzedawanych przez Spółkę korzystają z usług profesjonalnych, doświadczonych przewoźników. Tym samym, Spółka nie ma podstaw do poddawania w wątpliwość rzetelności świadczonych przez nich usług. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż w takiej sytuacji brak jest obiektywnych przesłanek, by twierdzić, iż przekazane przewoźnikowi towary nie zostaną dostarczone do finalnego odbiorcy.

Spółka chciałaby ponadto wyjaśnić, dlaczego specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (sporządzona na dokumencie dostawy WZ) jest wystawiana przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, a nie przez Spółkę. Sytuacja taka wynika mianowicie ze specyfiki dostawy łańcuchowej, w której Spółka uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot. Towary, w ramach realizowanej dostaw, są transportowane bezpośrednio od polskiego kontrahenta (sprzedawcy towarów) do ostatecznego odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Wydanie towarów następuje bezpośrednio z magazynu polskiego kontrahenta do przewoźnika działającego na rzecz finalnego nabywcy. Dokument dostawy jest więc wystawiany przez polskiego kontrahenta - sprzedawcę towarów, gdyż to właśnie z magazynu tego kontrahenta następuje bezpośrednia wysyłka towarów do ostatecznego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (przy czym dokument ten ma identyczny numer jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę).

Spółka pragnie ponadto wskazać, iż art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie wymagają, aby specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku była wystawiona przez podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, czyli w niniejszej sytuacji przez Spółkę. Spółka chciałaby bowiem podkreślić, iż dokument dostawy (specyfikacja) w odniesieniu do konkretnej dostawy jest wystawiany co do zasady tylko raz, w chwili wydania towarów z magazynu. Dokument ten jest wystawiany przez podmiot, który tego wydania dokonuje, czyli w analizowanej sytuacji przez polskiego dostawcę. Dlatego też wskazane przez Spółkę w stanie faktycznym specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, co do zasady wystawiane są przez nadawcę, a nie przez Spółkę. W ocenie Spółki, okoliczność ta nie może umniejszać ich wartości dowodowej. W tym miejscu Spółka pragnie również podkreślić, iż wprawdzie nie jest ona wystawcą specyfikacji, niemniej dołożyła należytej staranności, aby ten dokument zgromadzić w swojej dokumentacji.

3. Dokumentacja dotycząca Przypadków nr 1-2a
   
   

W opinii Spółki, w przedstawionych w stanie faktycznym Przypadkach nr 1-2a, Spółka posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj.:

• kopię faktury sprzedaży,
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR (niepotwierdzony przez nabywcę towarów).
  
  
  

W opinii Spółki, z uwagi na fakt, iż dokument CMR nie jest opatrzony ani pieczęcią ani też podpisem nabywcy bądź osoby go reprezentującej — posiadana przez Spółkę dokumentacja określona w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie może zostać uznana za jednoznacznie potwierdzającą fakt dostarczenia towarów dostarczanych w ramach tych dostaw do nabywców w innych niż Polska państwach członkowskich. Co prawda, w powoływanej uchwale z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10) NSA wskazał wyraźnie, iż „(..) jako wyraz nadmiernego formalizmu w dowodzeniu dokonania WDT uznano żądanie posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i w konsekwencji z dniem 1 czerwca 2005 r. uchylono taki wymóg wyrażony w art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy. Z tego też względu, interpretując art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, w którym wymaga się posiadania przez podatnika dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie można żądać od podatnika, aby na dokumencie przewozowym posiadał potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, gdyż oznaczałoby to, że mimo uchylenia jako zbyt rygorystycznego art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy, jego norma byłaby — w następstwie takiej wykładni art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy - w dalszym ciągu obowiązująca.”

Zgodnie z powyższym, brak podpisu ostatecznego nabywcy na posiadanym przez Spółkę dokumencie przewozowym CMR nie powinien umniejszać wartości dowodowej tego dokumentu. Niemniej jednak, aby skuteczniej zabezpieczyć możliwość skorzystania z 0% stawki VAT, Spółka zgromadziła dodatkowe dokumenty, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zdaniem Spółki, dokumenty te w połączeniu z posiadanymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dokumentacja dodatkowa dotycząca Przypadków nr 1-2a

Spółka posiada ponad wymienione powyżej dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, również tak zwane dokumenty dodatkowe, o których mowa w przepisie art. 42 ust.11 ustawy o VAT, potwierdzające jednoznacznie dokonanie dostawy towarów. Na dokumenty te składają się:

• potwierdzenie, iż nabywca zapłacił za towary wskazane na danej fakturze,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu) lub w odniesieniu do każdej dostawy,
  

• odnośnie Przypadków nr 2 i 2a — specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez Spółkę, opatrzona tym samym numerem, co specyfikacja wystawiona przez polskiego kontrahenta i tym samym, który widnieje na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• w zakresie Przypadków nr 1a oraz 2a — dodatkowa dokumentacja handlowa obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc.
  
  
  

W opinii Spółki, zgromadzone przez nią tzw. dokumenty dodatkowe w połączeniu z dokumentacją, o której mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem dostaw opisanych w stanie faktycznym jako Przypadki nr 1- 2a zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż:

• faktura VAT wystawiona przez Spółkę w celu udokumentowania dostaw opisanych jako Przypadki nr 1-2a wskazuje numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (sporządzonej w formie dokumentu dostawy WZ),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów posiada numer identyczny jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę. Specyfikacja ta wymienia poszczególne towary będące przedmiotem danej dostawy udokumentowanej fakturą VAT wystawioną przez Spółkę,
  

• z dokumentu przewozowego CMR wynika, iż transport miał miejsce od polskiego kontrahenta (nadawca) do finalnego nabywcy (odbiorca) w innym państwie członkowskim. Jak wynika z opisu dokumentu CMR, przedmiotem transportu były towary wymienione w dokumencie dostawy WZ,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wystawiona przez Spółkę, opatrzona tym samym numerem, co specyfikacja wystawiona przez polskiego kontrahenta i tym samym, który widnieje na fakturze wystawionej przez Spółkę. Specyfikacja ta wymienia poszczególne towary będące przedmiotem danej dostawy udokumentowanej fakturą VAT wystawioną przez Spółkę (Przypadki 2 i 2a),
  

• z dokumentów posiadanych przez Spółkę wynika, iż kontrahent zapłacił za towary wymienione w opisanych w Przypadkach 1-2a fakturach VAT. Zdaniem Spółki, zapłata za towar stanowi w analizowanych przypadkach potwierdzenie, iż Spółka jako dostawca wywiązała się ze swoich obowiązków wynikających z odpowiednich ustaleń handlowych, a w szczególności, iż:
  • dokonała ona sprzedaży na rzecz kontrahenta umówionych towarów (wymienionych w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT),
    
  • towary będące przedmiotem umówionej transakcji dotarły do tego nabywcy w innym państwie członkowskim wskazanym jako miejsce przeznaczenia towarów,

• dodatkowo z oświadczenia ostatecznego nabywcy posiadanego przez Spółkę wynika jednoznacznie, iż zapłata za towar zostaje dokonana dopiero po otrzymaniu towarów przez nabywcę. Dokument ten wraz z dowodem zapłaty stanowi więc jednoznaczne potwierdzenie, iż kontrahent otrzymał żądane towary. W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał przedmiotowych towarów lub gdyby nie zostały one wysłane do wskazanego miejsca przeznaczenia, zgodnie z dokonanymi ze Spółką ustaleniami handlowymi, należność za towary nie zostałaby bowiem uiszczona. W związku z powyższym, należy uznać, iż dokonanie zapłaty przez nabywcę pozwała przyjąć 100% stopień pewności, że wewnątrzwspólnotowa dostawa została dokonana, tj. że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.
  
  

Spółka pragnie ponadto zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT wprost wskazują dokument potwierdzający zapłatę za towar jako jeden z dokumentów dodatkowych wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT, „w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mnogą być również inne dokumenty, wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: (...) dokument potwierdzający zapłatę za towar z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny — dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania”.

Powyższy przepis niewątpliwie uznaje zatem dokument potwierdzający zapłatę za towar za dokument wskazujący, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W analizowanej sytuacji, z uwagi na posiadane przez Spółkę oświadczenie nabywcy wskazujące, iż zapłata następuje dopiero po otrzymaniu towarów należy stwierdzić, iż dowód zapłaty wraz z tym oświadczeniem stanowią jednoznaczne potwierdzenie doręczenia towarów kontrahentowi we wskazanym miejscu przeznaczenia.

Spółka chciałaby w tym miejscu podkreślić fakt, iż obrót gospodarczy w istotnym stopniu opiera się na zasadzie wzajemnego zaufania kontrahentów. Każda transakcja jest obarczona pewnym stopniem ryzyka, dlatego też przedsiębiorca, w szczególności dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej jest niejednokrotnie zmuszony upewniać się, iż dostawa rzeczywiście miała miejsce. Bardzo często posiadane dokumenty (np. transportowe) nie potwierdzają w sposób ewidentny odbioru towarów przez nabywcę, jednakże stanowią uprawdopodobnienie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Należy więc zauważyć, że dowód zapłaty wraz z oświadczeniem nabywcy, iż dokonuje on płatności dopiero po otrzymaniu towarów stanowi jednoznaczne potwierdzenie, że kontrahent towar otrzymał. W przeciwnym bowiem wypadku, mając na uwadze dokonane między Spółką a kontrahentem ustalenia handlowe, nie dokonałby on zapłaty.

Dodatkowo, w odniesieniu do Przypadków nr 1a i 2a, Spółka będzie w posiadaniu dokumentacji handlowej obejmującej przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc. Należy podkreślić, iż korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie została wprost wskazana przez ustawodawcę w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako dodatkowy dokument wskazujący, iż została dokonana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, iż w tym wypadku fakt dokonania przez nią WDT nie powinien budzić najmniejszych wątpliwości.

W świetle powyższego, wskazane powyżej dokumenty dodatkowe razem z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, upoważniają Spółkę do opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów 0% stawką VAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych. Przykładowo potwierdził je Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2011r., sygn. IPPP3/443-1024/10-2/KC, w której uznał, że „w przypadku braku potwierdzenia na dokumencie przewozowym przez nabywcę lub wskazanego przez nabywcę odbiorcę towarów, przy jednoczesnym posiadaniu przez Wnioskodawcę kopii faktury i dokumentu przewozowego wystawionego w momencie załadunku, podpisanego przez Wnioskodawcę i przewoźnika oraz innych dokumentów, które zawierają się w katalogu dowodów dodatkowych z art. 42 ust 11 ustawy, potwierdzające, że towar został przyjęty do nabywcy, jak wskazuje się w stanie faktycznym, są spełnione niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 ustawy a co za tym idzie dają prawo Wnioskodawcy do zastosowania dla dostawy wewnątrzwspólnotowej stawki podatku 0%.

Podobnie wypowiedział Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. IPPP3/443-1100/11-4/MPe, w której stwierdził, iż „(..) w sytuacji posiadania przez Wnioskodawcę niepodpisanego przez odbiorcę dokumentu przewozowego, wraz z kopią faktury i specyfikacją ładunku oraz potwierdzeniem zapłaty następującej po otrzymaniu towaru przez nabywcę, co wynika z zawartej między kontrahentami umowy należy uznać, że dokumenty te wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.”

Analogiczną do powyższych opinię wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2009 r., sygn. ILPP2/443-27/09-3/AD, w której uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania stawki podatku VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku dokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej za pomocą: faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, dokumentu przewozowego, ze stemplem lub podpisem przewoźnika ale bez stempla lub podpisu nabywcy towarów, dokumentu potwierdzającego dokonanie na rzecz Spółki zapłaty za towary wymienione na fakturze (np. wyciąg z konta bankowego Spółki).

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2012 r., o sygn. nr IPPP3/443-45/12-2/MPe uznał za prawidłowe stanowisko Spółki potwierdzając tym samym, iż zgromadzony przez nią katalog dokumentów potwierdza fakt wywiezienia i dostarczenia towarów, będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju i w konsekwencji uprawnia Spółkę do zastosowania stawki podatku 0% dla ww. WDT. W stanie faktycznym Spółka wskazała, iż jest w posiadaniu następujących dokumentów (opisanych wówczas jako Przypadek 3):

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (poje 24 jest puste), na którym wskazano m.in. nazwę i adres nadawcy —polskiego kontrahenta — sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia” (pole 3) tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający, iż przekazał on towary do nabywcy w innym państwie członkowskim. Dokument ten wskazuje numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów, miejsce dostawy, podpis i pieczęć przewoźnika,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę.
  
  
  

Należy wskazać, iż powyższa dokumentacja zgromadzona przez Spółkę różni się od Przypadków nr 1, 1a, 2 i 2a właściwie jedynie tym, iż w powyższy katalog zawiera dodatkowo dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający, iż przekazał on towary do nabywcy (Spółka pragnie wyjaśnić, iż wskazana w przypadkach nr 2 i 2a specyfikacja wystawiona przez Spółkę w zasadzie zawiera te same informacje, które zawiera specyfikacja wystawiona przez polskiego kontrahenta, oba dokumenty potwierdzają zatem zasadniczo te same fakty). Dokument ten wskazuje numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów, miejsce dostawy, podpis i pieczęć przewoźnika. Należy jednakże podkreślić, iż dokument ten również nie zawiera podpisu nabywcy, a jedynie oznaczenie przewoźnika, miejsce dostawy i datę dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia.

W opinii Spółki, posiadany przez Spółkę CMR podpisany przez przewoźnika (Przypadek nr 1, 2 i 2a) powinien być potraktowany jako dokument równie wysoce uprawdopodobniający fakt dokonania WDT, co dokument wystawiony przez profesjonalnego przewoźnika. Oba bowiem dokumenty w równym stopniu uprawdopodabniają wywóz towarów z Polski do miejsca wskazanego przez nabywcę na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Zaś razem z dowodem zapłaty i oświadczeniem nabywcy wskazującym, iż zapłata następuje dopiero po otrzymaniu towarów potwierdzają jednoznacznie, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów została dokonana. Zatem, wskazane zestawy dokumentów są na tyle podobne (mają taką samą moc dowodzącą, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione i dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju), iż z logicznego punktu widzenia, stanowisko Spółki w zakresie stosowania stawki 0% VAT na podstawie dokumentacji opisanej w Przypadkach nr 1 oraz la powinno również zostać uznane za prawidłowe.

4. Dokumentacja dotycząca przypadków nr 3-5a
   
   

Dokument wystawiony przez spedytora jako dokument przewozowy

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż w przypadku dostaw opisanych w punktach 3-5a, transport towarów do nabywców w innych niż Polska państwach członkowskich powierzany jest wyspecjalizowanym firmom kuriersko - spedytorskim. Firmy te w celu udokumentowania wykonanych przez siebie usług nie przygotowują „standardowych listów” przewozowych CMR, lecz korzystają z opracowanych przez siebie, wystandaryzowanych druków mających potwierdzać zawarcie umowy przewozu. W opinii Spółki, z uwagi na fizyczny brak dokumentu CMR, posiadane przez Spółkę dokumenty powinny zostać uznane za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Spółka pragnie w tym miejscu zaznaczyć, iż przepisy ustawy o VAT nie nakładają na podatników obowiązku posiadania dokumentu przewozowego CMR, a jedynie „dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia. W treści dokumentów wymienionych w punktach 3-5a wskazano dane oznaczające nabywcę, adres oraz datę wysyłki. Zasadniczo dokumenty te wskazują jaki towar (przez wskazanie numeru dokumentu WZ) jest przedmiotem umowy przewozu. W przypadku, gdy dokumenty te nie zawierają numeru WZ, pracownicy Spółki przyporządkowują te dokumenty do odpowiednich faktur poprzez porównanie dat wysyłek i wag towarów.

Tym samym, według Spółki, w analizowanej sytuacji dokumenty transportowe wystawione przez przewoźnika, stanowią dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Konsekwentnie, zdaniem Spółki posiada ona wszystkie trzy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Spółka pragnie wskazać, iż możliwość uznania dokumentów wystawionych przez przewoźników za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT potwierdzają również pisma interpretacyjne wydane przez Ministra Finansów. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2011 r. (sygn. IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR) uznał, że „ (..) dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.”

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2011 r., sygn. ITPP2/443-1230/10/AP, w której uznał, iż „Jako dowód wywiezienia towarów z terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium Litwy Spółka otrzymała od spedytora dokument „potwierdzenie dostawy”, który stanowi dowód wywiezienia towarów z Polski i dostarczenia ich do nabywcy. Ponadto dysponuje fakturą oraz specyfikacją do tej faktury zawierającą numer przesyłki, który znajduje się na dokumencie „potwierdzenie dostawy”. Powyższe dokumenty zawierają dane sprzedawcy i nabywcy, informacje niezbędne do identyfikacji towaru. Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wystawione przez przewoźnika „potwierdzenie dostawy”, zawierające numer przesyłki zgodny z podanym w specyfikacji ładunku, w związku z czym, możliwe jest potwierdzenie tożsamości wywiezionego towaru, może być uznane za dokument potwierdzający wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku o towarów i usług.”

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby uznać, iż dokumenty wystawione przez przewoźników i opisane w stanie faktycznym jako przypadki 3-5a nie stanowią listów przewozowych, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, zdaniem Spółki, zgodnie z tezą wspomnianej uchwały NSA z dnia 11 października 2010 r., pomimo nieposiadania wszystkich trzech dokumentów wymienionych w tym przepisie, Spółka jest uprawniona do opodatkowania przedmiotowych dostawy stawką 0% VAT.

Podsumowując, Spółka jest zdania, iż:

• dokumenty wystawiane przez przewoźników w związku z dokonywaniem przez nich dostawy mogą być uznane za dokumenty przewozowe w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, we wszystkich sytuacjach opisanych w stanie faktycznym jako przypadki 3-5a, Spółka dysponuje wszystkimi trzema dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT,
  

• nawet gdyby uznać, iż któryś z dokumentów wystawionych przez przewoźnika nie stanowi dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo udowodnić fakt dokonania dostawy za pomocą dokumentów dodatkowych wymienionych przykładowo w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w oparciu o uchwałę NSA z dnia 11 października 2011 r., sygn. I FPS 1/10.
  
  
  

Analiza dokumentacji dotyczącej Przypadków 3-5a

W opinii Spółki, zgromadzone przez nią dokumenty jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem dostaw opisanych w stanie faktycznym jako Przypadki 3-5a zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż:

• faktura VAT wystawiona przez Spółkę w celu udokumentowania dostaw opisanych jako Przypadki 3-5a wskazuje numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (sporządzonej w formie dokumentu dostawy WZ),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów posiada numer identyczny jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę. Specyfikacja ta wymienia poszczególne towary będące przedmiotem danej dostawy udokumentowanej fakturą VAT wystawioną przez Spółkę,
  

• z dokumentów posiadanych przez Spółkę wynika, iż kontrahent zapłacił za towary wymienione w opisanych w Przypadkach 3-5a fakturach VAT. Zdaniem Spółki, zapłata za towar stanowi w analizowanych przypadkach potwierdzenie, iż Spółka jako dostawca wywiązała się ze swoich obowiązków wynikających z odpowiednich ustaleń handlowych, a w szczególności, iż:
  • dokonała ona sprzedaży na rzecz kontrahenta umówionych towarów (wymienionych w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT),
    
  • towary będące przedmiotem umówionej transakcji dotarły do tego nabywcy w innym państwie członkowskim wskazanym jako miejsce przeznaczenia towarów,

• dodatkowo z oświadczenia ostatecznego nabywcy posiadanego przez Spółkę wynika jednoznacznie, iż zapłata za towar zostaje dokonana dopiero po otrzymaniu towarów przez nabywcę. Dokument ten wraz z dowodem zapłaty stanowi więc jednoznaczne potwierdzenie, iż kontrahent otrzymał żądane towary. W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał przedmiotowych towarów lub gdyby nie zostały one wysłane do wskazanego miejsca przeznaczenia, zgodnie z dokonanymi ze Spółką ustaleniami handlowymi, należność za towary nie zostałaby bowiem uiszczona. W związku z powyższym, należy uznać, iż dokonanie zapłaty przez nabywcę pozwala przyjąć 100% stopień pewności, że wewnątrzwspólnotowa dostawa została dokonana, tj. że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.
  
  
  

Spółka pragnie ponadto zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT wprost wskazują dokument potwierdzający zapłatę za towar jako jeden z dokumentów dodatkowych wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT, „w przypadku gdy dokumenty o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium, państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty, wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: (…) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny — dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania”.

Powyższy przepis niewątpliwie uznaje zatem dokument potwierdzający zapłatę za towar za dokument wskazujący, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w analizowanej sytuacji, z uwagi na posiadane przez Spółkę oświadczenie nabywcy wskazujące, iż zapłata następuje dopiero po otrzymaniu towarów należy stwierdzić, iż dowód zapłaty wraz z tym oświadczeniem stanowią jednoznaczne potwierdzenie doręczenia towarów kontrahentowi we wskazanym miejscu przeznaczenia.

Spółka chciałaby w tym miejscu podkreślić fakt, iż obrót gospodarczy w istotnym stopniu opiera się na zasadzie wzajemnego zaufania kontrahentów. Każda transakcja jest obarczona pewnym stopniem ryzyka, dlatego też przedsiębiorca, w szczególności dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej jest niejednokrotnie zmuszony upewniać się, iż dostawa rzeczywiście miała miejsce. Bardzo często posiadane dokumenty (np. transportowe) nie potwierdzają w sposób ewidentny odbioru towarów przez nabywcę, jednakże stanowią uprawdopodobnienie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Należy więc zauważyć, że dowód zapłaty wraz z oświadczeniem nabywcy, iż dokonuje on płatności dopiero po otrzymaniu towarów stanowi jednoznaczne potwierdzenie, że kontrahent towar otrzymał. W przeciwnym bowiem wypadku, mając na uwadze dokonane między Spółką a kontrahentem ustalenia handlowe, nie dokonałby on zapłaty.

Ponadto, w odniesieniu do poszczególnych przypadków Spółka pragnie wskazać, że fakt dostarczenia towarów wynika z posiadanych przez Spółkę dokumentów związanych z transportem:

• w odniesieniu do Przypadku nr 3 i 3a: z dokumentów wystawionych przez przewoźnika wynika, iż towary zostały odebrane od polskiego kontrahenta i przekazane do nabywcy w kraju członkowskim innym niż Polska, co z wysokim prawdopodobieństwem potwierdza, iż towar został dostarczony do finalnego odbiorcy (transport jest bowiem organizowany przez profesjonalnego przewoźnika). Dokument ten zawiera numer WZ, odnoszący się do towarów będących przedmiotem dostawy,
  

• w odniesieniu do Przypadku nr 4 i 4a: z dokumentów wystawionych przez przewoźnika wynika, iż towary zostały odebrane od polskiego kontrahenta i przekazane do wysyłki do odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, co z dużym prawdopodobieństwem potwierdza, iż towar został dostarczony do finalnego odbiorcy (transport jest bowiem organizowany przez profesjonalnego przewoźnika). Dokumenty te nie zawierają numeru WZ, jednak pracownicy Spółki przyporządkowują je do odpowiednich faktur poprzez porównanie m.in. daty wysyłki i wagi towarów,
  

• w odniesieniu do Przypadku nr 5 i 5a: z dokumentów wystawionych przez przewoźnika wynika, iż towary zostały odebrane od polskiego kontrahenta. Dokument ten zawiera adnotację dokąd będzie wysyłany towar (terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska, np. adnotacja „towar na Portugalię” — tj. kraj nabywcy towarów) oraz nazwę ostatecznego nabywcy co z dużym prawdopodobieństwem potwierdza, iż towar został dostarczony do finalnego odbiorcy (transport jest bowiem organizowany przez profesjonalnego przewoźnika). Dokument ten zawiera m.in. numer WZ, odnoszący się do towarów będących przedmiotem dostawy.
  
  
  

Spółka pragnie ponadto wskazać, iż wprawdzie dokumenty wystawione przez przewoźników w Przypadkach 3-5a nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do finalnego odbiorcy, jednakże Spółka stoi na stanowisku, że zlecając dostarczenie towarów firmie spedytorskiej/kurierskiej, traktuje ją jako podmiot profesjonalnie świadczący takie usługi. Zdaniem Spółki, zlecenie przewozu takiej właśnie profesjonalnej firmie jest gwarancją dostarczenia towarów do finalnego odbiorcy. Dlatego w połączeniu z pozostałymi dokumentami składającymi się na Przypadki 3-5a (m.in. dowody zapłaty w pełnej wysokości, kopie faktur VAT, oświadczenie nabywcy wskazujące, iż zapłata następuje dopiero po otrzymaniu towarów) całość posiadanej dokumentacji we wszystkich tych przypadkach potwierdza jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do nabywcy winnym państwie członkowskim.

Dodatkowo, w odniesieniu do Przypadków nr 3a, 4a i 5a, Spółka jest w posiadaniu dokumentacji handlowej obejmującej przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności etc. dokumentacji handlowej zawierającej: umowę, zamówienie ostatecznego nabywcy, korespondencje handlową z ostatecznym nabywcą. Należy podkreślić, iż korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie została wprost wskazana przez Ustawodawcę w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako dodatkowy dokument wskazujący, iż została dokonana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, iż w tym wypadku fakt dokonania przez nią WDT nie powinien budzić najmniejszych wątpliwości.

W świetle powyższego, wskazane powyżej dokumenty dodatkowe razem z niektórymi dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, upoważniają Spółkę do opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów 0% stawką VAT.

B)

Analiza dokumentacji zgromadzonej przez Spółkę w odniesieniu do Przypadków nr 7 i 7a uprawniająca do zastosowania stawki 0% VAT.

Dokument wystawiony przez spedytora jako dokument przewozowy.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do dostaw opisanych w Przypadkach nr 7 i 7a, transport towarów do nabywców w innych niż Polska państwach członkowskich jest organizowany przez Spółkę. W tym celu Spółka zleca transport wyspecjalizowanym firmom kuriersko-spedytorskim, z którymi zawiera umowy na świadczenie usług transportu towarów. Firmy te w celu udokumentowania wykonanych przez siebie usług nie przygotowują „standardowych” listów przewozowych CMR, w związku z czym Spółka nie posiada dokumentów CMR. Spółka posiada jednak zbiorcze potwierdzenia zrealizowania dostawy wystawiane przez przewoźników. W opinii Spółki, z uwagi na fizyczny brak dokumentu CMR, posiadane przez Spółkę dokumenty, tj. zbiorcze dokumenty wystawiane przez przewoźnika potwierdzające dostarczenie towarów do finalnego nabywcy powinny zostać uznane za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Spółka pragnie w tym miejscu wskazać bowiem, iż przepisy ustawy nie nakładają obowiązku na podatników posiadania dokumentu przewozowego CMR, a jedynie „dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika, z którego jednoznacznie wynika, że towar został dostarczone do miejsca do celu przeznaczenia.”

W treści zbiorczego dokumentu wystawionego przez przewoźnika za dany okres wskazano m.in. datę i numer faktury wystawionej przez Spółkę, wartość towarów, nazwę i adres finalnego odbiorcy oraz datę i numer listu przewozowego (WZ). Dokument ten został opatrzony pieczęcią i podpisem osoby upoważnionej ze strony przewoźnika, wskazano na nim również datę jego podpisania. W opinii Spółki, złożenie podpisu osoby upoważnionej ze strony przewoźnika oraz pieczęci przewoźnika na zbiorczym dokumencie wystawionym przez tego przewoźnika potwierdza jednoznacznie, że dostarczył on towary do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Tym samym, według Spółki należałoby uznać, iż w analizowanej sytuacji zbiorczy dokument wystawiony przez przewoźnika, stanowi dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, który potwierdza, iż dokonano wywozu towarów z terytorium kraju oraz, że zostały one dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Spółka pragnie zaznaczyć, iż uznanie dokumentu otrzymanego od przewoźnika (spedytora) za dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT potwierdzają liczne pisma organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 czerwca 2010 r. (sygn. IPPP3/443-335/10-4/KC) stwierdził, iż „Reasumując, należy stwierdzić, że oświadczenie wystawiane przez Wnioskodawcę jako spedytora dla swoich zleceniodawców, można uznać za dokument o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy w konsekwencji upoważnia posiadaczy takiego dokumentu do zastosowania stawki podatku dla dostawy wewnatrzwspólnotowej, łącznie z kopią faktury i specyfikacją ładunku (bądź kopią faktury zawierającą specyfikację ładunku) zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 3 ustawy”.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. IPPP1-443-1340/09-4/PR) wskazując, że „Mając na uwadze powyższe, nieuprawnione jest utożsamiane pojęcia dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 UoVAT tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy,) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 UoVAT (chyba, że istnieje dowód przeciwny).”

Faktura będąca jednocześnie specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku

Spółka pragnie ponadto wskazać, iż nie posiada ona specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu. Niemniej jednak, zdaniem Spółki, jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość (wagę) towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Zdaniem Spółki, posiadanie w takim przypadki odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT.

Stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w licznych pismach organów podatkowych. Potwierdził je przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2011 r., sygn. ILPP4/443-7/11-3/EWW, który wskazał, że „jeżeli wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktu, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 212, poz. 1337 ze zm.), nie musi on posiadać specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.”

Podobne stanowisko zaprezentowano przykładowo również w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2008 r., sygn. III SA/Wa 147/08, w którym stwierdzono, iż ,,Jeśli w sposób dostateczny można ustalić na podstawie faktury nazwę, ilość, cenę, wartość lub inne dane niezbędne do ustalenia jaki towar był przedmiotem owej dostawy, to posiadanie specyfikacji jest zbędne. Wówczas faktura pełni również rolę specyfikacji. Specyfikacja nie jest żadnym szczególnym dokumentem, lecz stanowi jedynie szczególny wykaz towarów, wobec tego stawianie wymogu sporządzenia jej na odrębnej kartce papieru, jeśli faktura zawiera specyfikację jest nieracjonalne i jest nadmiernym formalizmem, sprzecznym z ratio legis art. 42 ust. 3 u.p.t.u.

Konsekwentnie, zdaniem Spółki posiada ona wszystkie trzy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. kopię faktury VAT, będącą jednocześnie specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Potwierdzenie zapłaty jako dowód potwierdzający dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka pragnie zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT wprost wskazują dokument potwierdzający zapłatę za towar jako jeden z dokumentów dodatkowych wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnatrzwspólnotowa. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT, „w przypadku gdy dokumenty o których mowa w ust. 3 - 5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty, wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnatrzwspólnotowa, w szczególności: (...) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania”.

Powyższy przepis niewątpliwie uznaje zatem dokument potwierdzający zapłatę za towar za dokument wskazujący, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przedmiotowej sytuacji, Spółka dysponuje dodatkowo oświadczeniem ostatecznego nabywcy, z którego wynika jednoznacznie, iż zapłata za towar zostaje dokonana dopiero po otrzymaniu towarów przez nabywcę. Dokument ten wraz z dowodem zapłaty stanowi więc jednoznaczne potwierdzenie, iż kontrahent otrzymał żądane towary. W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał przedmiotowych towarów lub gdyby nie zostały one wysłane do wskazanego miejsca przeznaczenia, zgodnie z dokonanymi ze Spółką ustaleniami handlowymi, należność za towary nie zostałaby bowiem uiszczona.

W związku z powyższym, należy uznać, iż dokonanie zapłaty przez nabywcę pozwala przyjąć 100% stopień pewności, że wewnątrzwspólnotowa dostawa została dokonana, tj. że towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Spółka chciałaby w tym miejscu podkreślić fakt, iż obrót gospodarczy w istotnym stopniu opiera się na zasadzie wzajemnego zaufania kontrahentów. Każda transakcja jest obarczona pewnym stopniem ryzyka, dlatego też przedsiębiorca, w szczególności dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej jest niejednokrotnie zmuszony upewniać się, iż dostawa rzeczywiście miała miejsce. Bardzo często posiadane dokumenty (np. transportowe) nie potwierdzają w sposób ewidentny odbioru towarów przez nabywcę, jednakże stanowią uprawdopodobnienie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Należy więc zauważyć, że dowód zapłaty wraz z oświadczeniem nabywcy, iż dokonuje on płatności dopiero po otrzymaniu towarów stanowi jednoznaczne potwierdzenie, że kontrahent towar otrzymał. W przeciwnym bowiem wypadku, mając na uwadze dokonane między Spółką a kontrahentem ustalenia handlowe, nie dokonałby on zapłaty.

Podsumowując, Spółka jest zdania, iż:

• zbiorczy dokument wystawiany przez przewoźnika w związku z dokonywaniem przez niego dostaw może być uznane za dokument przewozowy w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym jako przypadek 13, Spółka dysponuje wszystkimi trzema dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT,
  

• nawet gdyby uznać, iż dokument wystawiony przez przewoźnika nie stanowi dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo udowodnić fakt dokonania dostawy za pomocą dokumentów dodatkowych wymienionych przykładowo w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w oparciu o uchwałę NSA z dnia 11 października 2011 r., sygn. I FPS 1/10,
  

• zgodnie z dokonanymi między Spółką a kontrahentem ustaleniami handlowymi zapłata za towar następuje dopiero po jego otrzymaniu. W konsekwencji, potwierdzenie zapłaty stanowi jednoznaczny dowód, że kontrahent towar otrzymał. W przeciwnym wypadku bowiem nie dokonałby on zapłaty.
  
  
  

Dokumentacja dotycząca Przypadków nr 7 i 7a

W opinii Spółki, zgromadzone przez nią dokumenty jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem dostaw opisanych w stanie faktycznym jako Przypadek 7 i 7a zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż:

• faktura VAT wystawiona przez Spółkę w celu udokumentowania dostaw opisanych jako Przypadek 7 i 7a zawiera m. in. dane nabywcy, datę wystawienia faktury, adres wysyłki, oraz dane dotyczące specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, tj. m. in. nazwę towaru, ilość (wagę) towaru,
  

• faktura ta stanowi jednocześnie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
  

• ze zbiorczego dokumentu wystawionego przez przewoźnika wynika, iż towary zostały dostarczone do nabywcy w kraju członkowskim innym niż Polska. Dokument ten zawiera bowiem dane, pozwalające na identyfikację towarów będących przedmiotem dostawy (m. in. datę i numer faktury wystawionej przez Spółkę, wartość towarów, nazwę i adres finalnego odbiorcy, datę i numer listu przewozowego), oraz pieczęć i podpis osoby upoważnionej ze strony przewoźnika,
  

• w opinii Spółki złożenie podpisu osoby upoważnionej ze strony przewoźnika oraz pieczęci przewoźnika na zbiorczym dokumencie wystawionym przez tego przewoźnika potwierdza fakt wywiązania się przez przewoźnika z obowiązków wobec Spółki wynikających z umowy świadczenia usług transportowych. Oznacza to zatem jednoznacznie, że przewoźnik dostarczył towary we wskazane przez Spółkę miejsce, tj. do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego,
  

• z dokumentów posiadanych przez Spółkę wynika, iż nabywca zapłacił za towary wymienione w opisanych w Przypadku 7 i 7a fakturach VAT. Zdaniem Spółki, zapłata za towar stanowi w analizowanym przypadku potwierdzenie, iż Spółka jako dostawca wywiązała się ze swoich obowiązków wynikających z odpowiednich ustaleń handlowych, a w szczególności, iż:
  • dokonała ona sprzedaży na rzecz kontrahenta umówionych towarów (wymienionych w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT),
    
  • towary będące przedmiotem umówionej transakcji dotarły do tego nabywcy w innym państwie członkowskim wskazanym jako miejsce przeznaczenia towarów,

• dodatkowo z oświadczenia ostatecznego nabywcy posiadanego przez Spółkę wynika jednoznacznie, iż zapłata za towar zostaje dokonana dopiero po otrzymaniu towarów przez nabywcę Dokument ten wraz z dowodem zapłaty stanowi więc jednoznaczne potwierdzenie, iż kontrahent otrzymał żądane towary. W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał przedmiotowych towarów lub gdyby nie zostały one wysłane do wskazanego miejsca przeznaczenia, zgodnie z dokonanymi ze Spółką ustaleniami handlowymi, należność za towary nie zostałaby uiszczona. W związku z powyższym, należy uznać, iż dokonanie zapłaty przez nabywcę pozwala przyjąć 100% stopień pewności, że wewnątrzwspólnotowa dostawa została dokonana, tj. ze towary zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa Członkowskiego.
  
  
  

W związku z powyższym należy uznać, iż potwierdzenie zapłaty oznacza, ze kontrahent towar otrzymał (mając na uwadze fakt, iż dokonywane przez kontrahentów zapłaty nie mają charakteru płatności zaliczkowych i zgodnie z ustaleniami handlowymi następują dopiero po otrzymaniu towarów przez nabywcę) Spółka pragnie zauważyć, iż takie stanowisko wynika wprost z przepisów ustawy o VAT. Dokument potwierdzający zapłatę za towar został bowiem wymieniony przez ustawodawcę w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako jeden z dokumentów wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. W analizowanej sytuacji, z uwagi na posiadane przez Spółkę oświadczenie nabywcy wskazujące, iż zapłata następuje dopiero po otrzymaniu towarów należy stwierdzić, iż dowód zapłaty wraz z tym oświadczeniem stanowią jednoznaczne potwierdzenie doręczenia towarów kontrahentowi we wskazanym miejscu przeznaczenia.

Dodatkowo, w odniesieniu do Przypadku nr 7a Spółka jest w posiadaniu dokumentacji handlowej obejmującej przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów / warunków płatności etc. Należy podkreślić, iż korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie została wprost wskazana przez ustawodawcę w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako dodatkowy dokument wskazujący, iż została dokonana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, iż w tym wypadku fakt dokonania przez nią WDT nie powinien budzić najmniejszych wątpliwości.

W świetle powyższego należy, więc uznać, iż wskazane powyżej dokumenty dodatkowe (potwierdzenia dokonania zapłaty) razem z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, upoważniają Spółkę do opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów 0% stawką VAT.

Mając na względzie przedstawioną powyżej argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie, iż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane w sposób opisany w stanie faktycznym w każdym z czternastu przypadków powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

W dniu 04.12.2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/443-912/12-2/KC, w której stanowisko Strony uznano za prawidłowe.

Spółka pismem z dnia 21.12.2012 r. (data nadania 21.12.2012r., data wpływu 24.12.2012 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji w zakresie niewłaściwego zastosowania art. 14b § 1 Op., tj. wydanie na pisemny wniosek Spółki pisemnej interpretacji prawa podatkowego w innej sprawie niż indywidualna sprawa Spółki, a mianowicie wydanie Interpretacji w odniesieniu do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, innego niż wskazane przez Spółkę we wniosku o wydanie Interpretacji.

Spółka wskazała, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie Interpretacji zaznaczyła, że w przypadkach nr 1-2a posiada m.in. oryginał dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez odbiorcę towarów (pole 24 jest puste). Z kolei Organ podatkowy w wydanej Interpretacji stwierdził, iż obok szeregu pozostałych, wskazanych przez Spółkę dokumentów, w odniesieniu do tych przypadków (nr 1-2a) Spółka posiada oryginał dokumentu przewozowego CMR, potwierdzony przez finalnego odbiorcę towarów z podpisem osoby upoważnionej (pole 24). Na podstawie tak przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Organ podatkowy wywnioskował, iż zgromadzona dokumentacja (zawierająca m.in. oryginał dokumentu przewozowego CMR, potwierdzony przez finalnego odbiorcę towarów) uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT. W efekcie, Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 07.02.2013 r. nr IPPP3/443-912/12-6/KC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 04.12.2012 r. nr IPPP3/443-912/12-2/KC podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego w dniu 12.03.2013 r. (data nadania) (data wpływu 14.03.2013 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 04.12.2012 r. nr IPPP3/443-912/12-2/KC.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 12.03.2013 r., po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 07.09.2012 r. (data wpływu 11.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
   
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
   
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
   
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
   
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców. Transakcje, w których uczestniczy Spółka przebiegają w dwojaki sposób.

W schemacie A, Wnioskodawca nabywa od polskiego kontrahenta (podmiotu z siedzibą w Polsce, czynnego podatnika VAT) towary, w związku z czym otrzymuje od tego kontrahenta faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym (sprzedawca traktuje realizowaną przez siebie dostawę jako dostawę krajową). Następnie towary te sprzedaje nabywcom z innych państw członkowskich, co potwierdza poprzez wystawienie faktury VAT. Towary są transportowane bezpośrednio od polskiego dostawcy do nabywców na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Jak wskazuje Wnioskodawca, dostawa odbywa się na warunkach EXW lub FCA, a transport organizuje w tym przypadku finalny nabywca (trzeci w kolejności w łańcuchu podmiot).

W schemacie tym Wnioskodawca realizuje przypadki od nr 1 do 5a.

W schemacie B przedstawionym przez Wnioskodawcę, towar zostaje sprzedany nabywcy z innego państwa członkowskiego, co dokumentuje wystawieniem faktury VAT, a następnie nabywca z innego państwa członkowskiego (drugi w łańcuchu podmiot) sprzedaje towary nabywcom z innych niż Polska państw członkowskich. Towary są transportowane bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy, znajdującego się w Polsce, do ostatecznego odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. W tym przypadku, dostawa towarów odbywa się na warunkach dostawy CIP, a transport organizowany jest przez Wnioskodawcę.

W tym schemacie Wnioskodawca realizuje przypadki nr 7 i 7a.

W celu zastosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT, Spółka gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. Dokumentacja ta obejmuje różne przypadki.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w odniesieniu do wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wszystkich transakcji dostaw wewnątrzwspólnotowych, posiadane dokumenty uprawniają Spółkę do zastosowania w odniesieniu do tych dostaw 0% stawki podatku VAT.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji „dokumentu przewozowego”. Odwołując się do przepisów o międzynarodowym przewozie towarów, należy stwierdzić, że listem przewozowym jest dokument określający warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS), które są dokumentami stwierdzającymi zawarcie z koleją umowy o przewóz, Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy oraz Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym.

Wszystkie te dokumenty stanowią jedynie dowód zawarcia umowy przewozu, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, lecz nie stanowią jednoznacznego dowodu jego dostarczenia odbiorcy w innym kraju. Z przepisów regulujących kwestie wystawiania dokumentów przewozowych wynika, że dostawca, jako nadawca towaru, dokumentem przewozowym, którym dysponuje nie jest w stanie wykazać faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów.

Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu podaje, że transakcje dostawy towarów przedstawione w schemacie A, w których uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot, traktuje jako transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, lecz ze względu na fakt, że organizatorem transportu jest trzeci podmiot w łańcuchu dostaw, nie ma bezpośredniego wpływu na formę potwierdzenia odbioru towarów przez nabywcę, ani nie może żądać od przewoźnika przekazania dokumentów przewozowych potwierdzonych przez nabywcę.

Z przedstawionego we wniosku przypadku nr 1 wynika, iż dla udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka jest w posiadaniu następujących dokumentów:

• kopii faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki (adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby nabywcy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albarán) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• oryginału dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzony przez finalnego odbiorcę towarów z podpisem osoby upoważnionej (pole 24 jest puste), na którym wskazano m.in. nazwę i adres nadawcy — polskiego kontrahenta — sprzedawcy towarów (pole 1), nazwę i adres odbiorcy (pole 2), miejsce przeznaczenia (adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy (pole 3), tj. adres wysyłki taki sam jak wskazany na ww. fakturze VAT, numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów (pole 11), podpis nadawcy (pole 22) oraz podpis przewoźnika (pole 23),
  

• dowodu zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę.
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Odnosząc powyższą dokumentację przedstawioną przez Wnioskodawcę do treści art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że Wnioskodawca posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą, uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Z posiadanego przez Spółkę oryginału dokumentu przewozowego CMR, niepotwierdzonego przez finalnego odbiorcę towarów podpisem osoby upoważnionej, jednoznacznie wynika jedynie fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały odebrane przez przewoźnika od polskiego sprzedawcy towarów. Kolejne dokumenty, zwłaszcza oświadczenie finalnego odbiorcy wskazują z kolei na przemieszczenie tych towarów do miejsca ich przeznaczenia, tj. do nabywcy znajdującego się w innym niż Polska kraju członkowskim.

A zatem wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w przypadku nr 1 uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

W związku w powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W przypadku nr 1a zestaw dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawcy jest tożsamy jak w przypadku nr 1, z tą różnicą, że dodatkowo znajduje się w tym zestawie dokumentacja handlowa, odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności.

A zatem wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w przypadku nr 1a również uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

W związku w powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W przypadku nr 2 Wnioskodawca dysponuje również kompletem dokumentów, które dają mu prawo do zastosowania stawki 0%, gdyż oprócz dokumentów z przypadku 1 posiada ponadto swoją specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, z numerem specyfikacji polskiego kontrahenta (pierwszy podatnik w łańcuchu).

Analiza powyższego pozwala uznać, iż posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja, w sposób wystarczający potwierdza fakt przemieszczenia towarów z terytorium Polski oraz ich otrzymania przez finalnego odbiorcę w innym niż Polska państwie członkowskim.

A zatem wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w przypadku nr 2 uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

W związku w powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przypadek nr 2a, który został przedstawiony przez Wnioskodawcę, jest analogicznym zestawem dokumentów, które dają prawo do zastosowania stawki 0%, gdyż oprócz dokumentów z przypadku 2 posiada ponadto dokumentację handlową odzwierciedlającą ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmującą przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/ warunków płatności.

W związku w powyższym w przedmiotowym zakresie pytania 2a stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku przypadku nr 3 wynika, iż dla udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka jest w posiadaniu kompletu dokumentów wymaganych ustawą (art. 42 ust. 3 ustawy), uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, tj.:

• kopię faktury VAT, zawierającą m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki (adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby nabywcy np. zewnętrzny magazyn), numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (sporządzoną na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albarán) wystawioną przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający, iż przekazał on towary do nabywcy w innym państwie członkowskim. Dokument ten wskazuje numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, wagę towarów, miejsce dostawy towarów - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, identyczne jak miejsce wysyłki wskazane na fakturze wystawionej przez Spółkę, podpis i pieczęć przewoźnika,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów, Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Słusznie wskazuje Wnioskodawca w uzasadnieniu do tego przypadku, że są to dokumenty sporządzone przez firmy kuriersko-spedytorskie, potwierdzające zawarcie umowy przewozu. Z dokumentów tych, podobnie jak ze standardowych dokumentów CMR wynika tożsamość towaru z tym na fakturze, miejsce wysyłki towarów oraz miejsce dostawy wskazane przez nabywcę towaru. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca dokument ten zawiera informację, że przewoźnik przekazał towary do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Analiza powyższych dokumentów pozwala stwierdzić, iż dokumenty dodatkowe wraz z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ustawy potwierdzają, że towar wysłany z Polski został przyjęty do nabywcy w innym kraju członkowskim, z zachowaniem warunku jego tożsamości. Tym samym są spełnione niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy, a co za tym idzie w przedstawionym przypadku nr 3, dają prawo Wnioskodawcy do zastosowania dla dostawy wewnątrzwspólnotowej stawki podatku 0%.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przypadek nr 3a jest tożsamym zestawem dokumentów z przypadkiem 3, z tą różnicą, iż dodatkowym dokumentem jest wskazana przez Wnioskodawcę dokumentacja handlowa, odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie przypadku 3a stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku przypadku nr 4 wynika, iż dla udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka jest w posiadaniu kompletu dokumentów wymaganych ustawą (art. 42 ust. 3 ustawy), uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, tj.:

• kopię faktury VAT, zawierającą m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki (adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby nabywcy np. zewnętrzny magazyn), numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (sporządzoną na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschein, Albarán) wystawioną przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dowód nadania przesyłki wystawiany przez firmę kurierską zawierający datę nadania przesyłki, adres wysyłki identyczny jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę (miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego), adres nadawcy — polskiego dostawcy Spółki, wagę towarów, podpis nadawcy oraz numer identyfikacyjny kuriera,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

W uzasadnieniu wskazuje się, że dokumenty te wystawione są przez profesjonalnego przewoźnika, zawierają informację o nadaniu przesyłki, jej wagę, datę nadania, adres nabywcy - miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego, podpis nadawcy oraz dane identyfikacyjne kuriera. Ponadto, Wnioskodawca posiada jako dokument dodatkowy, wskazujący, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje się, że dokonuje zapłaty za towar dostarczony przez Wnioskodawcę.

Analiza powyższego pozwala uznać, że dokumenty dodatkowe wraz z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ustawy potwierdzają, że towar wysłany z Polski został przyjęty do nabywcy w innym kraju członkowskim, z zachowaniem warunku jego tożsamości. Tym samym są spełnione niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy i opodatkowania jej stawka w wysokości 0%.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przypadek nr 4a jest tożsamym zestawem dokumentów z przypadkiem 4, z tą różnicą, iż dodatkowym dokumentem jest wskazana przez Wnioskodawcę dokumentacja handlowa, odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie przypadku 4a stanowisko Wnioskodawcy należało również uznać za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku przypadku nr 5 wynika, iż dla udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej Spółka jest w posiadaniu następujących dokumentów:

• kopia faktury VAT, zawierająca m.in. dane nabywcy (trzeci podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki - adres siedziby nabywcy lub adres miejsca wskazanego przez nabywcę jako miejsce dostawy, numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, nazwę towaru oraz jego wagę, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (specyfikację sporządzono na dokumencie dostawy WZ, zwanym również Delivery Note, Lieferschcin, Albaran) wystawiona przez polskiego kontrahenta — sprzedawcę towarów, o numerze identycznym jak ten wskazany na fakturze wystawionej przez Spółkę,
  

• dokument przewozowy wystawiany przez przewoźnika potwierdzający zlecenie odbioru towarów od polskiego kontrahenta przez przewoźnika, zawierający numer WZ identyczny jak ten wykazany na fakturze wystawionej przez Spółkę, adres odbioru towarów (tj. adres polskiego sprzedawcy), termin odbioru, wagę towaru, adnotację dokąd będzie wysyłany towar (terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska, np. adnotacja „towar na Portugalię” — tj. kraj nabywcy towarów) oraz nazwę ostatecznego nabywcy,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (trzeci podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktu wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. e-mail, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Wnioskodawca w tym przypadku podaje, że dokumentami przewozowymi jest dokument wystawiony przez przewoźnika potwierdzający zlecenie odbioru towarów od polskiego sprzedawcy, jak również zawierający informacje o terminie odbioru towarów, adresie, jego wadze a także miejsce, gdzie towar docelowo ma trafić, tj. kraj nabywcy. W tym przypadku Wnioskodawca posiada również jako dokument dodatkowy, wskazujący, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje się, że dokonuje zapłaty dopiero za towar dostarczony przez Wnioskodawcę.

Analiza powyższego pozwala uznać, że dokumenty dodatkowe wraz z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ustawy potwierdzają, że towar wysłany z Polski został przyjęty do nabywcy w innym kraju członkowskim, z zachowaniem warunku jego tożsamości. Tym samym są spełnione niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy i opodatkowania jej stawka w wysokości 0%.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przypadek nr 5a jest tożsamym zestawem dokumentów z przypadkiem 5, z tą różnicą, iż dodatkowym dokumentem jest posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja handlowa, odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie przypadku 5a stanowisko Wnioskodawcy należało również uznać za prawidłowe.

W schemacie B Wnioskodawca jest pierwszym podmiotem w łańcuchu dostaw, co skutkuje tym, iż towar zostaje sprzedany nabywcy z innego państwa członkowskiego, co dokumentowane jest fakturą VAT, a następnie są one transportowane bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy, znajdującego się w Polsce, do ostatecznego odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W przypadku 7, który ma miejsce właśnie w schemacie B, Wnioskodawca dysponuje następującymi dokumentami:

• kopią faktury VAT, zawierającą m.in. dane nabywcy (drugi podmiot w łańcuchu), datę wystawienia faktury, adres wysyłki – adres miejsca wskazanego przez nabywcę (drugiego podmiotu w łańcuchu) jako miejsce dostawy, tj. adres siedziby ostatniego w łańcuchu lub adres miejsca wskazanego przez tego ostatniego nabywcę jako miejsce dostawy, w kraju siedziby tego nabywcy, dane dotyczące specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, tj. m.in. nazwę towaru, ilość (wagę) towaru, cenę i wartość towaru, właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Spółki oraz nabywcy,
  

• zbiorczy dokument wystawiany przez przewoźnika za dany okres potwierdzający dostarczenie towarów do finalnego nabywcy (trzeciego podmiotu w łańcuchu). Dokument ten zawiera m.in. datę i numer faktury wystawionej przez Spółkę, wartość towarów, nazwę i adres finalnego odbiorcy, datę i numer listu przewozowego (WZ), pieczęć i podpis osoby upoważnionej ze strony przewoźnika oraz datę podpisania tego dokumentu,
  

• dowód zapłaty przez finalnego odbiorcę towarów (drugi podmiot w łańcuchu) za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę,
  

• oświadczenie finalnego odbiorcy, w którym wskazuje on, że dokonuje zapłaty za należności wynikające z faktury wystawionej przez Spółkę dopiero po otrzymaniu towarów. Przedmiotowe oświadczenie jest sporządzane przez finalnego odbiorcę w dowolnej formie pisemnej (np. email, dokument wysłany pocztą etc.) w odniesieniu do wszystkich dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta w danym okresie (np. miesiącu, kwartale) lub w odniesieniu do każdej dostawy.
  
  
  

Z katalogu dokumentów, które ustawodawca wskazał w art. 42 ust. 3 ustawy, zawsze najwięcej wątpliwości wiąże się z dokumentami przewozowymi. W tym przypadku Wnioskodawca sam organizuje transport towarów do odbiorcy finalnego i w tym celu zawiera umowy na transport z firmami kuriersko-spedycyjnymi. Firmy te sporządzają zamiast standardowych listów przewozowych CMR zbiorcze potwierdzenia zrealizowania dostaw do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Jak wskazuje Wnioskodawca w treści tego zbiorczego dokumentu wystawionego przez przewoźnika wskazano m.in. datę i numer faktury, wartość towarów, nazwę i adres nabywcy finalnego oraz datę i numer listu przewozowego (WZ).

Mając na uwadze powyższe, powyższy zbiorczy dokument potwierdza powierzenie przewoźnikowi przewozu towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem nie można odmówić mocy dowodowej takiemu dokumentowi, jeżeli potwierdza essentialia negotii umowy przewozu.

W kwestii braku oddzielnego dokumentu zawierającego specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, należy również zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż fakt umieszczenia na prawidłowo sporządzonej fakturze szczegółowej specyfikacji towaru, m.in. jego nazwy, ilości i wagi wypełnia ratio legis art. 42 ust. 3 ustawy.

Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% we wskazanym przypadku nr 7.

W związku w powyższym w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przypadek nr 7a jest tożsamym zestawem dokumentów z przypadkiem nr 7, z tą różnicą, iż dodatkowym dokumentem jest posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja handlowa, odzwierciedlająca ustalenia handlowe dokonane z ostatecznym odbiorcą obejmująca przykładowo: umowę sprzedaży towarów lub/i zamówienie ostatecznego nabywcy lub/i korespondencję handlową z ostatecznym nabywcą dotyczącą warunków dostawy, terminów/warunków płatności.

W związku z powyższym w przedmiotowym zakresie przypadku 7a stanowisko Wnioskodawcy należało również uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.