Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.940.2016.2.JKT
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 października 2016 r.), uzupełnionym 31 stycznia i 6 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek umownych od udzielonej pożyczki lub kredytu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek umownych od udzielonej pożyczki lub kredytu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.940.2016.1.JKT, 2461-IBPB.2.4514.595.2016.1.MD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 31 stycznia i 6 lutego 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Aby zintensyfikować i rozwinąć prowadzoną działalność oraz zwiększyć osiągane dochody Wnioskodawca zamierza zwrócić się do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą lecz niezajmujących się i nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek i kredytów a ponadto osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek i kredytów (zwanymi dalej łącznie Finansującymi) z ofertą finansowania jego działalności. Finansowanie działalności i zarazem skierowana oferta ma zawierać określenie sposobu finansowania, poprzez zawieranie Wnioskodawcy z Finansującymi umów pożyczek, nazwanych pożyczkami inwestycyjnymi, na podstawie których Finansujący pożyczy Wnioskodawcy określoną kwotę pieniężną na cele przeznaczone i powiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na czas określony lub nieokreślony z możliwością wypowiedzenia umowy a Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotu kwoty pożyczonej na warunkach określonych w umowie oraz zapłaci na rzecz Finansującego odsetki umowne związane i będące procentową wartością od pożyczonej kwoty. Tym samym zawierane przez Wnioskodawcę Umowy będą miały odpłatny charakter a uzyskane środki zostaną w całości zużyte na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Każdorazowo, bez względu na to, czy drugą stroną umowy będzie osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej czy osoba fizyczna lub osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą ale nie w zakresie udzielania pożyczek i kredytów czy też osoba fizyczna lub prawna zajmująca się stale i w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej udzielaniem pożyczek i kredytów, przedmiotem umowy będzie kwota pożyczki, którą Wnioskodawca pożyczy od Finansującego, na następujących warunkach:

1. Finansujący pożycza Wnioskodawcy kwotę z góry ustaloną i wpisaną w umowie pożyczki,
2. umowa pożyczki zostaje zawarta na czas określony lub na czas nieokreślony z możliwością wcześniejszego wypowiedzenia,
3. po upływie okresu kredytowania wskazanego w umowie pożyczki jako okres, na który umowa zostaje zawarta lub z końcem upływu okresu wypowiedzenia umowy pożyczki zawartej na czas nieokreślony Wnioskodawca zwraca całą kwotę pożyczoną wraz z odsetkami umownymi od udzielonej kwoty pożyczki w wysokości określonej w umowie jako % od kwoty pożyczonej,
4. pożyczka może być udzielona przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, osoby fizyczne i osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą lecz nie związaną z udzielaniem pożyczek i kredytów oraz osoby fizyczne i prawne prowadzące działalność gospodarczą, przedmiotem której jest udzielanie pożyczek i kredytów,
5. umowa będzie miała odpłatny charakter.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odsetki umowne związane z udzieloną pożyczką w momencie ich faktycznej zapłaty będą mogły być zaliczone do kosztów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej bez względu na to, kto będzie drugą stroną umowy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 UoCIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika; jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona; pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą; poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów; został właściwie udokumentowany; nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a UoCIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Natomiast, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 11 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 UoCIT.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, niezależnie od tego kto będzie drugą stroną umowy pożyczki, skoro pożyczka inwestycyjna związana jest z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i ma na celu uzyskanie przychodów to odsetki umowne od tejże pożyczki winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 121), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki, oprócz skutków w prawie cywilnym, powoduje również określone konsekwencje w prawie podatkowym. Należy jednak zauważyć, że o ile udzielenie pożyczki jest neutralne podatkowo dla stron umowy, o tyle odsetki z nią związane, do poniesienia których jest zobowiązany pożyczkobiorca (tu: Wnioskodawca), po spełnieniu określonych warunków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zwrócić się do osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą lecz nie zajmujących się i nie prowadzących działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek i kredytów a ponadto osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek i kredytów (zwanymi dalej łącznie Finansującymi) z ofertą finansowania jego działalności. Finansowanie działalności i zarazem skierowana oferta ma zawierać określenie sposobu finansowania, poprzez zawieranie Wnioskodawcy z Finansującymi umów pożyczek, nazwanych pożyczkami inwestycyjnymi, na podstawie których Finansujący pożyczy Wnioskodawcy określoną kwotę pieniężną na cele przeznaczone i powiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy na czas określony lub nieokreślony z możliwością wypowiedzenia umowy a Wnioskodawca zobowiąże się do zwrotu kwoty pożyczonej na warunkach określonych w umowie oraz zapłaci na rzecz Finansującego odsetki umowne związane i będące procentową wartością od pożyczonej kwoty. Tym samym zawierane przez Wnioskodawcę Umowy będą miały odpłatny charakter a uzyskane środki zostaną w całości zużyte na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 11 updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…). W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 updop.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro pożyczka zaciągnięta została na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to odsetki od tej pożyczki mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w dacie ich zapłaty bądź kapitalizacji, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, z uwzględnieniem przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy, należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.