Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.1084.2016.1.MR
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2017 r. (data nadania 2 lutego 2017 r., data wpływu 7 lutego 2017 r.) na wezwanie nr 1462-IPPB5.4510.1084.2016.1.MR z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data doręczenia 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii (pytanie 1) – jest nieprawidłowe;
• zastosowania ulgi na nowe technologie poprzez posiadanie prawa do dysponowania Programami na zasadzie licencji, w rozumieniu art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Pytanie 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii, zastosowania ulgi na nowe technologie poprzez posiadanie prawa do dysponowania Programami na zasadzie licencji, w rozumieniu art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X L Sp. z.o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest jednym wiodących dostawców towarów do budowy, modernizacji i eksploatacji sieci i instalacji elektrycznych oraz odbiorników energii elektrycznej. Spółka należy do Grupy Kapitałowej X. W celu prowadzenia działalności na rynku w sposób optymalny, Spółka w 2014 roku nabyła licencję na programy komputerowe (dalej: „Programy”), przeznaczone do kompleksowej obsługi procesów związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Celem projektu było wdrożenie nowego systemu informatycznego wspierającego zmiany organizacyjne w Spółce w obszarach logistyki, finansów, kadr i płac oraz elektronicznego obiegu faktur, w szczególności:

• wdrożenie platformy systemowej Xpertis,
• wdrożenie aplikacji Portal Pracowniczy,
• zapewnienie funkcjonalności systemu Xpertis do integracji w przyszłości z innymi systemami funkcjonującymi i planowanymi do wdrożenia w spółkach Grupy X,
• przeprowadzenie procesu czyszczenia, uspójnienia i migracji danych do systemu Xpertis,
• przeprowadzenie szkoleń użytkowników systemu Xpertis.
• umożliwienie elektronicznej wymiany dokumentów (FV) z kontrahentami.
  
  

Podstawowymi założeniami biznesowymi do przeprowadzenia projektu nabycia i wdrożenia Programów, było:

• standaryzacja procesów - uzgodnienie jednolitego przebiegu,
• usprawnienie efektywności procesów związanych z Logistyką, Finansami, Kadrami, Płacami oraz Elektronicznym obiegiem faktur,
• zwiększenie efektywności operacyjnej,
• poprawienie jakości obsługi pracowników poprzez wdrożenie Portalu Pracowniczego,
• ewidencjonowanie czasu pracy pozwalające na przypisanie kosztów wynagrodzeń do kluczowych przychodów i kontrahentów.
  
  

Prawa autorskie do Programów, zostały nabyte przez Spółkę na podstawie umowy licencyjnej. Spółce została udzielona licencja wyłączna, która stanowi o braku możliwości dalszego rozpowszechniania, najmu, dzierżawy czy udostępniania Programów. Spółka nie może przenosić części lub całości praw wynikających z uzyskanej licencji. Licencja została przyznana bezterminowo wobec części Programów i terminowo wobec pozostałych. Pełen zakres został ujęty w części szczegółowej licencji.

W odniesieniu do Programów, nabytych w 2014 roku, Spółka dokonywała płatności wydatków na ich nabycie w 2014 i 2015 r. Wydatki obejmowały koszty opłat licencyjnych oraz koszty związane z realizacją umów wdrożeniowych, celem dostosowania Programów dla potrzeb Spółki.

Programy spełniają kryteria wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej w rozumieniu art. 16b ustawy z dnia 12 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej: „ustawa o CIT”) i zostały wprowadzone w trakcie 2015 roku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkową Programów przyjęto w wysokości ceny nabycia, powiększonej o wydatki związane z jej dostosowaniem i wdrożeniem (uruchomieniem) Programów.

Innowacyjność Programów, jako spełniających przesłanki do zastosowania ulgi na nowe technologie stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, została potwierdzona opiniami jednostki naukowej w rozumieniu art. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. nr 96, poz. 615 ze zm., dalej: „ustawa o zasadach finansowania nauki”) niezależnej wobec Spółki. Przedmiotowa opinia potwierdza, że Programy, których dotyczy wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnej i prawnej, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i nie są stosowane na świecie przez okres dłuższy niż pięć ostatnich lat (dalej: „Pozytywna Opinia”). O wydanie opinii do jednostki naukowej wystąpił Dostawca licencji dotyczącej Programów, przy czym Spółka dysponuje kopią wydanej opinii. Mając na uwadze, że Pozytywna Opinia uzyskana przez Dostawcę dotyczy Programów nabytych przez Spółkę, Spółka nie występowała ponownie, samodzielnie do jednostki naukowej o wydanie opinii o ich innowacyjności.

Spółka nie prowadziła i nie zamierza prowadzić działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. Spółka nie udzieliła i nie zamierza udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowych technologii. W stosunku do Spółki nie została ogłoszona upadłość obejmująca likwidację majątku oraz Spółka nie została postawiona w stan likwidacji. Spółka nie otrzymała zwrotu wydatków na nowe technologie w postaci Programów w jakiejkolwiek formie.

Spółka nie rozpoznała straty podatkowej za rok podatkowy 2015. Wielkość jej dochodu podatkowego z pozarolniczej działalności gospodarczej nie była niższa od kwoty przysługujących odliczeń (art. 18b ust. 6 zd. 2 ustawy o CIT) za ten rok.

Dotychczas Spółka nie korzystała z ulgi z tytułu nabycia nowych technologii.

Nabycie licencji na Programy, wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2015 roku, umożliwiło udoskonalanie usług świadczonych przez Spółkę, w szczególności na jeden lub kilka poniższych sposobów:

• ograniczenie kosztów świadczenia usług i w efekcie świadczenie ulepszonych usług,
• sprawniejsze zarządzanie świadczonymi usługami,
• skrócenie czasu niezbędnego na właściwe wykonanie usługi
• poprawę jakości świadczonych usług poprzez ich efektywniejsze dostosowanie do potrzeb rynkowych,
• usprawnienie procesu obsługi świadczonych usług oraz redukcję kosztów ich świadczenia.
  
  

Spółka zwraca uwagę, że zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, okoliczność, czy nabyta wiedza technologiczna umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług, każdorazowo jest / będzie potwierdzona odpowiednią opinią jednostki naukowej, o której mowa w tym przepisie i do której kompetencji ustawodawca przekazał ocenę tej okoliczności.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny przedstawiony we wniosku tj. wskazał, że w odniesieniu do Programów nabytych przez Spółkę w 2014 roku, a przyjętych do używania w trakcie roku 2015, Spółka nie dokonywała wydatków na ich nabycie w formie przedpłat (zadatków) w rozumieniu art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy biorąc pod uwagę fakt, że Spółka uzyskała od Dostawcy kopię Pozytywnej Opinii jednostki naukowej, Spółka może bezpośrednio w zeznaniu podatkowym za rok 2015 skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania w roku, w którym Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - omówionych wyżej wydatków na nabycie Programów (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku?
2. Czy posiadane przez Spółkę prawo do dysponowania Programami na zasadzie licencji, jest wystarczające, aby skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania w roku, w którym Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - omówionych wyżej wydatków na nabycie Programów (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Przepisy obowiązujące do 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o CIT (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm; dalej: ustawa o CIT), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do treści art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki.

Zgodnie natomiast z treścią art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Równocześnie, zgodnie z ust. 5, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 18b ust. 7 ustawy o CIT, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej na podstawie art. 18b ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 18b ust. 8 ustawy o CIT, podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

• udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
• zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
• otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe warunki, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków spełniających kumulatywnie poniższe warunki:

• wydatki zostały uwzględnione w wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych
• zostały poniesione przez podatnika na nabycie nowej technologii
• zostały zapłacone w roku podatkowym, w którym wprowadzono nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym, przy czym za wydatki poniesione w roku wprowadzenia do ewidencji uważa się również przedpłaty (zadatki) na poczet tych wydatków w roku poprzedzającym rok, w którym podatnik wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
• nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
  
  

Ad. 1

Jak to zostało wskazane powyżej, zgodnie z ustawą o CIT, aby daną wiedzę technologiczną w postaci WNiP zakwalifikować jako nową technologię, należy uzyskać opinię niezależnej jednostki naukowej, potwierdzającą, że technologia ta umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i że nie jest ona stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Spółka dysponuje kserokopią pozytywnej opinii wydanej przez taką jednostkę na zlecenie Dostawcy, która potwierdza innowacyjność oprogramowania dostarczanego przez Dostawcę do Spółki. Należy podkreślić, że opinia pozyskana przez Dostawcę, dotyczy konkretnie rozwiązania nabytego przez Spółkę i potwierdza, że spełnia ono wszystkie warunki wskazane w ustawie o CIT. W szczególności potwierdza innowacyjność stosowanej technologii oraz brak jej wykorzystania na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Z tego względu, Spółka stoi na stanowisku, że posiadana przez nią kopia opinii jest wystarczająca do skorzystania z ulgi na nowe technologie w rozliczeniu CIT za 2015 r.

Spółka pragnie zauważyć, że przepis art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga, aby opinia jednostki naukowej była opinią wydaną na indywidualne zamówienie podatnika, a jedynie by potwierdzała innowacyjność nabytej technologii. Dodatkowo, należy podkreślić, że kopie opinii, dotyczącej nabytego oprogramowania, Spółka otrzymała od dostawcy tego oprogramowania.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie przez Spółkę od Dostawcy kopii Pozytywnej Opinii jednostki naukowej, jest wystarczające do skorzystania przez Spółkę w zeznaniu podatkowym za rok 2015 z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania w roku, w którym Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - omówionych wyżej wydatków na nabycie Programów (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w wydanych wcześniej interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2103 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB3/423-20/13-4/GG,
• interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2012 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-299/12/BG.
  
  

Ad. 2

W odniesieniu do pytania drugiego, Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Przez nabycie nowej technologii rozumie się natomiast nabycie praw do wiedzy technologicznej, w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ustawy o CIT).

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia umowy o przeniesienie oraz korzystanie z praw dla celów zastosowania ulgi na nowe technologie. Zdaniem Spółki, taką umowę może jednak stanowić umowa rozporządzająca prawami do nowej technologii, podlegająca ochronie gwarantowanej przez Prawo własności przemysłowej lub ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a więc m.in. umowa licencyjna. Zatem należy uznać, że wskazana w opisie stanu faktycznego umowa sprzedaży licencji spełnia przesłankę z art. 18b ust. 2a Ustawy CIT, jako umowy, na podstawie której zostają nabyte prawa do wiedzy technologicznej.

W ocenie Spółki, nabyta licencja do Oprogramowania stanowi również WNiP, bowiem jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają licencje, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany stan faktyczny można jednoznacznie stwierdzić, że nabyta przez Spółkę licencja, będzie stanowiła wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT. Spółka bowiem, będzie wykorzystywała zakupioną licencję na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres przekraczający rok, a co za tym idzie, licencja ta może być przez Spółkę amortyzowana jako WNiP.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy prawo do dysponowania Programami na zasadzie licencji, jest wystarczające, aby skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania w roku, w którym Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - omówionych wyżej wydatków na nabycie Programów (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku.

Powyższe stanowisko, zostało również potwierdzone, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-1-3/4510-33/15/APO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii (pytanie 1) – jest nieprawidłowe;
• zastosowania ulgi na nowe technologie poprzez posiadanie prawa do dysponowania Programami na zasadzie licencji, w rozumieniu art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Pytanie 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej: ustawa o pdop), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

W świetle powyższego, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej.

Takimi jednostkami – w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz.619),
3. instytuty badawcze,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. Polską Akademię Umiejętności,
6. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-e, posiadające osobowość prawną i siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
   
   

Zatem jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Zgodnie z art. 18b ust. 3 ww. ustawy prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W myśl art. 18b ust. 4 ustawy o pdop, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ponadto zgodnie z art. 18b ust. 5 jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ustawy o pdop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50 % kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 updop).

Wskazać należy, że z cytowanych wyżej art. 18b ust. 4 i ust. 5 updop wynika, że prawo do odliczenia przysługuje tylko w odniesieniu do tych wydatków, które zostały poniesione w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Natomiast zakres czasowy poniesienia wydatków został dodatkowo rozszerzony, w art. 18 ust. 5, na rok poprzedzający rok wprowadzenia nowej technologii do ewidencji. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Z powyższych przepisów wynika, że w ramach podstawy odliczenia wydatków na nowe technologie można uwzględniać jedynie kwoty wydatków, które zostały zapłacone w roku wprowadzenia danej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym, bądź w roku poprzedzającym ten rok jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet tych wydatków w roku poprzedzającym rok, w którym to podatnik wprowadził nowa technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia natomiast, zgodnie z art. 16g ust. 3 updop uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z kolei, zgodnie z art. 16g ust. 14 niniejszej ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowego stanu faktycznego należy zauważyć, że w odniesieniu do Programów, nabytych w 2014 roku, Spółka dokonywała płatności wydatków na ich nabycie w 2014 i 2015 r. Wydatki obejmowały koszty opłat licencyjnych oraz koszty związane z realizacją umów wdrożeniowych, celem dostosowania Programów dla potrzeb Spółki.

Co istotne w uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że w odniesieniu do Programów nabytych przez Wnioskodawcę w 2014 roku, a przyjętych do używania w trakcie roku 2015, Spółka nie dokonywała wydatków na ich nabycie w formie przedpłat (zadatków) w rozumieniu art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Spółka nie rozpoznała straty podatkowej za rok podatkowy 2015. Wielkość jej dochodu podatkowego z pozarolniczej działalności gospodarczej nie była niższa od kwoty przysługujących odliczeń (art. 18b ust. 6 zd. 2 ustawy o CIT) za ten rok.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wskazać należy, że podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków spełniających kumulatywnie poniższe warunki:

• wydatki zostały uwzględnione w wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych,
• zostały poniesione przez podatnika na nabycie nowej technologii,
• zostały zapłacone w roku podatkowym, w którym wprowadzono nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym, przy czym za wydatki poniesione w roku wprowadzenia do ewidencji uważa się również przedpłaty (zadatki) na poczet tych wydatków w roku poprzedzającym rok, w którym podatnik wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
  
  

Podkreślić należy, że w odniesieniu do Programów nabytych przez Spółkę w 2014 roku, a przyjętych do używania w trakcie roku 2015, Spółka nie dokonywała wydatków na ich nabycie w formie przedpłat (zadatków) w rozumieniu art. 18 b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast nabycie licencji na Programy zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2015 roku.

Tym samym w odniesieniu do powyższego podnieść należy, że zgodnie z art. 18b ust. 5 ustawy o pdop tylko podatnik, który dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, może uznać te wydatki za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Co istotne wskazać należy, że w myśl art. 18b ust. 5 ustawy o pdop podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii, w części, w jakiej została zapłacona w roku podatkowym, w którym wprowadzono nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przy czym za wydatki poniesione w roku wprowadzenia do ewidencji uważa się również przedpłaty (zadatki) na poczet tych wydatków w roku poprzedzającym rok, w którym podatnik wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Tym samym w odniesieniu do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do dysponowania Programami na zasadzie licencji, które Spółka nabyła w 2014 roku, a które wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2015 roku, Spółka nie może skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania w roku 2015, w którym to Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe podkreślić należy, że Spółka nie spełniła przesłanki wynikającej z art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej jaką stanowi nabycie Programów.

Tym samym w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania ulgi na nowe technologie poprzez posiadanie prawa do dysponowania Programami na zasadzie licencji, w rozumieniu art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Pytanie 2) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 2 ustawy o pdop, za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Spółka wskazała, że innowacyjność Programów, jako spełniających przesłanki do zastosowania ulgi na nowe technologie stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o pdop, została potwierdzona opiniami jednostki naukowej w rozumieniu art. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. nr 96, poz. 615 ze zm., dalej: „ustawa o zasadach finansowania nauki”) niezależnej wobec Spółki.

Przedmiotowa opinia potwierdza, że Programy, których dotyczy wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnej i prawnej, umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i nie są stosowane na świecie przez okres dłuższy niż pięć ostatnich lat (dalej: „Pozytywna Opinia”).

O wydanie opinii do jednostki naukowej wystąpił Dostawca licencji dotyczącej Programów, przy czym Spółka dysponuje kopią wydanej opinii. Mając na uwadze, że Pozytywna Opinia uzyskana przez Dostawcę dotyczy Programów nabytych przez Spółkę, Spółka nie występowała ponownie, samodzielnie do jednostki naukowej o wydanie opinii o ich innowacyjności.

Jak to zostało wskazane powyżej, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, aby daną wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych zakwalifikować jako nową technologię, należy uzyskać opinię niezależnej jednostki naukowej, potwierdzającą, że technologia ta umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i że nie jest ona stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Spółka w przedmiotowym wniosku wskazała, że dysponuje kserokopią pozytywnej opinii wydanej przez taką jednostkę na zlecenie Dostawcy, która potwierdza innowacyjność oprogramowania dostarczanego przez Dostawcę do Spółki. Należy podkreślić, że opinia pozyskana przez Dostawcę, dotyczy konkretnie rozwiązania nabytego przez Spółkę i potwierdza, że spełnia ono wszystkie warunki wskazane w ustawie o pdop. W szczególności potwierdza innowacyjność stosowanej technologii oraz brak jej wykorzystania na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat.

Podkreślić należy, że do skorzystania z ulgi podatkowej na nowe technologie wystarczające jest posiadanie kopii opinii niezależnej jednostki naukowej, gdyż przepis art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga, aby opinia jednostki naukowej była opinią wydaną na indywidualne zamówienie podatnika, a jedynie by potwierdzała innowacyjność nabytej technologii. Dodatkowo, należy podkreślić, że kopie opinii, dotyczącej nabytego oprogramowania, Spółka otrzymała od dostawcy tego oprogramowania.

Tym samym Organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, że na podstawie posiadanej przez Spółkę kopii opinii, przy założeniu, że byłyby spełnione wszystkie warunki wynikające z przepisów art. 18b kopia Pozytywnej Opinii jednostki naukowej byłaby wystarczająca do skorzystania z ulgi na nowe technologie.

Podnieść jednak należy, że uzyskanie przez Spółkę od Dostawcy kopii Pozytywnej Opinii jednostki naukowej, nie jest wystarczające do skorzystania przez Spółkę w zeznaniu podatkowym za rok 2015 z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu jeszcze raz podkreślić należy, że powyższe stanowisko Organu wynika z faktu, że Spółka nie spełniła przesłanki wynikającej z art. 18b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, nawet jeżeli Spółka uzyskała od Dostawcy kopię Pozytywnej Opinii jednostki naukowej, Spółka nie może bezpośrednio w zeznaniu podatkowym za rok 2015 skorzystać z ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie może więc odliczyć ulgi na nowe technologie od podstawy opodatkowania w roku 2015, w którym to Programy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym kosztów licencji, praw autorskich i wdrożenia) do kwoty stanowiącej 50% wydatków uwzględnionych w wartości początkowej i zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w tym roku.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stanowisko Spółki w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii (pytanie 1) – jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.