INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zakwalifikowania wydatków na nabycie licencji i wdrożenie oprogramowania do wydatków na nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zakwalifikowania wydatków na nabycie licencji i wdrożenie oprogramowania do wydatków na nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od 2006 roku wdraża kolejne funkcjonalności oprogramowania biznesowego (oprogramowanie biznesowe „Firmy A.”), ponosząc przy tym wydatki na nabycie licencji do jego używania oraz wydatki związane z jego wdrożeniem. Oprogramowanie biznesowe „A” to "pakiet oprogramowania, który w ramach podstawowej licencji zawiera pełne spektrum rozwiązań informatycznych, a więc zarówno system transakcyjny, gdzie przeprowadzane są wszystkie operacje, jak i hurtownię danych, portal, obsługę urządzeń mobilnych (palmtopy, terminale radiowe) oraz narzędzia integracyjne i programistyczne”. Oprogramowanie „A” oferuje wszystkie standardowe funkcjonalności biznesowe, natomiast jego wdrożenie pomaga określić, które z tych funkcjonalności są istotne dla danej jednostki i tym samym pozwala dopasować te funkcjonalności do danego rodzaju działalności. Licencja na używanie oprogramowania „A” związana jest z liczbą użytkowników, tzn. standardowo dany użytkownik ma dostęp do wszystkich funkcjonalności oprogramowania. O ostatecznym zakresie dostępu do poszczególnych funkcjonalności decyduje nabywca oprogramowania podczas wdrożenia (konfiguracji). Wraz z zawarciem umowy licencyjnej Spółka uzyskała zatem prawo do korzystania z produktów „Firmy A.”, w tym prawo do korzystania z narzędzi służących do programowania, automatyzacji, testowania, zarządzania zmianami oprogramowania. Nabyte przez Spółkę licencje na oprogramowanie biznesowe „A” stanowią wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a ich wartość początkowa została określona zgodnie z przepisami art. 16g ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”).

Nabyte przez Spółkę oprogramowanie „A” oparte jest o innowacyjne rozwiązania informatyczne „B” i „C”. Innowacyjność powyższych rozwiązań została potwierdzona przez niezależne jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 08 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.) – „Uniwersytet D.” i „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek”, opracowane na zlecenie dostawcy oprogramowania „Firmy A. Polska”. Spółka dysponuje kopiami powyższych opinii, które zostały udostępnione przez dostawcę oprogramowania.

Technologia „B” jest platformą informatyczną, oferowaną przez „Firmę A.” dla przedsiębiorstw i innych organizacji, w szczególności użytkowników innych rozwiązań technologicznych „Firmy A.”

Pozycjonowanie tej technologii odnosi się do podnoszenia wydajności pracy w organizacji dzięki ujednoliceniu danych, integracji procesów gospodarczych i zarządzaniu informacją. „B” to jednocześnie wspólna nazwa handlowa zestawu komponentów technologicznych, dostosowywanych do specyfiki organizacji-użytkownika, w tym jej procesów gospodarczych i innych wykorzystywanych rozwiązań informatycznych.

Opinia wydana przez „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek” pozytywnie ocenia innowacyjność technologii „B”, potwierdzając, że technologia spełnia kryteria "nowej technologii" w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• stanowi ona wiedzę technologiczną, a zarazem wynik badań i prac rozwojowych;
• jest oferowana i stosowana na świecie od lat 2003-2004;
• umożliwia użytkownikom technologii wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług.
  
  

Natomiast przez koncepcję „C” najczęściej rozumie się architekturę systemu, którą charakteryzuje:

• orientacja na kompleksowe rozwiązanie potrzeb (klient kupuje rozwiązanie problemu, a nie tylko samo narzędzie),
• aplikacja aplikacji (integracja w ramach jednego narzędzia różnych usług informatycznych),
• standaryzacja poprzez branżowe rozwiązania („C” dostarcza repozytoria usług wypracowane przez różne branże),
• redukcja kosztów (wdrażanie standardowych rozwiązań obniża koszty oraz upraszcza procedury),
• silna integracja przy luźnej architekturze (zapewnienie spójności danych przy jednoczesnej możliwości modyfikacji procesów biznesowych).
  
  

Opinia „Uniwersytetu D.” ocenia pozytywnie innowacyjność technologii informatycznej zawartej w produkcie „C” firmy potwierdzając, że spełnia ona kryteria tzw. "nowej technologii" w rozumieniu updop. Według tej opinii "rozwiązanie informatyczne „C” wypracowane przez „Firmę A.” umożliwia podmiotom gospodarczym skuteczne zwiększenie wartości, jakości, konkurencyjności swoich produktów i usług, jak też tworzenie nowych lub udoskonalonych produktów i usług informatycznych na bazie wdrożonych zintegrowanych aplikacji informatycznych klasy „A” działających na fundamencie technologicznym „B”. W konsekwencji opinia stwierdza, że "rozwiązanie informatyczne „C” stanowi niewątpliwie wiedzę technologiczną, która powstała w wyniku prowadzonych przez „Firmę A.” badań i prac rozwojowych. Przy czym jest to rozwiązanie, które podlega stałym pracom rozwojowym przez „Firmę A.”. Pierwsza prezentacja „C” przez „Firmę A.” w skali międzynarodowej (globalnej) odbyła się 30 maja 2006 roku.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Spółka poinformowała, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej, jak również nie prowadziła takiej działalności w poprzednich latach. Ponadto Spółka nie ubiegała się o dofinansowanie nabycia licencji oprogramowania „A” z funduszy Unii Europejskiej ani o zwrot wydatków na nabycie tego oprogramowania z innych źródeł w jakiejkolwiek formie. Spółka nie zamierza także udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nabytego oprogramowania „Firmy A.”

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie licencji na oprogramowanie „A” wraz z wydatkami na jego wdrożenie, w stanie faktycznym wskazanym przez Spółkę, stanowią wydatki na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b updop...

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 18b ust. 2 updop, za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej. Natomiast w myśl art. 18b ust. 4 updop podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku po nim następującym, która nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Do uznania licencji za nową technologię wymagana jest opinia niezależnej jednostki naukowej. Spółka dysponuje kserokopią takich opinii wydanych przez „Uniwersytet D.” i „Uniwersytet E. - Uniwersytecki Ośrodek” na zlecenie dostawcy oprogramowania „Firmy A. Polska”. Opinie pozytywnie oceniają innowacyjność zawartych w oprogramowaniu „A” technologii informatycznej „B” i rozwiązania informatycznego „C”. Przepisy art. 18b updop nie określają jednoznacznie co powinna zawierać niezależna opinia w przypadku technologii informatycznej stanowiącej pakiet oprogramowania, tak jak w przypadku oprogramowania „A”. Z treści tego przepisu wynika tylko, iż opinia powinna potwierdzać wiedzę technologiczną umożliwiającą wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług, która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Spółka uważa, że jeżeli opinia niezależnej jednostki naukowej potwierdza innowacyjność poszczególnych elementów (komponentów) danego oprogramowania to za innowacyjne można uznać cały pakiet oprogramowania. Taka właśnie sytuacja ma miejsce odnośnie technologii „B”.

Natomiast rozwiązanie „C” (tak jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego) to architektura systemu, czyli innowacyjne rozwiązanie informatyczne wypracowane przez „Firmę A.” umożliwiające podmiotom gospodarczym skuteczne zwiększenie wartości, jakości, konkurencyjności swoich produktowi usług, jak też tworzenie nowych lub udoskonalonych produktów i usług informatycznych na bazie wdrożonych zintegrowanych aplikacji informatycznych klasy „A” działających na fundamencie technologicznym „B”.

Poza tym Spółka uważa, iż do skorzystania z ulgi podatkowej na nowe technologie wystarczające jest posiadanie kopii opinii niezależnej jednostki naukowej, gdyż przepis art. 18b updop nie wymaga aby opinia jednostki naukowej była opinią wydaną na indywidualne zamówienie podatnika. Spółka pragnie przy tym zauważyć że kopie przedmiotowych opinii otrzymała od dostawcy oprogramowania, tj. zleceniodawcy tych opinii.

Podsumowując, skoro ustawodawca przewidział ulgę podatkową z tytułu nabycia prawa do korzystania z innowacyjnej wiedzy technologicznej to Spółka nabywając oprogramowanie „A”, wykorzystujące innowacyjne rozwiązania informatyczne „B” i „C” - ma prawo do odliczenia poniesionych wydatków na nabycie licencji pozwalającej na korzystanie z tego oprogramowania oraz kosztów wdrożenia - w ramach ulgi podatkowej przewidzianej w art. 18b updop.

Spółka pragnie również zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia wydatków na nabycie ulgi podatkowej na nowe technologie z tytułu nabycia licencji na oprogramowanie „A” zostało potwierdzone w interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 09 marca 2011r. sygn. IBPBI/2/423-1830/10/JD oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2011r. sygn. IPPB5/423-60/11-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 updop (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2010 r.), za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważało się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

Z dniem 1 października 2010 r. powyższa regulacja uległa zmianie i stanowi, że za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

W świetle powyższego, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej.

Takimi jednostkami – w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk,
3. jednostki badawczo-rozwojowe,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów,
5. jednostki organizacyjne posiadające status jednostki badawczo-rozwojowej,
6. Polską Akademię Umiejętności,
7. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-f, posiadające osobowość prawną i siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy posiadający status centrum badawczo-rozwojowego nadawany na podstawie przepisów o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.
   
   

Wskazać należy, że w myśl art. 5 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1478), do odliczeń z tytułu ulgi na nowe technologie, o których mowa w art. 26c ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 oraz w art. 18b ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2, dokonywanych przed dniem 1 października 2010 r. i po dniu 30 września 2010 r. mają zastosowanie zarówno opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), jak i opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a updop, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 updop).

W myśl art. 18b ust. 4 updop, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Powołany przepis odsyła do wartości początkowej składników majątku trwałego, za którą, stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Natomiast w myśl art. 16g ust. 3 updop, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zatem, kwota należna sprzedającemu licencję, jak również wydatki związane z wdrożeniem nowej technologii są elementem wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa będzie wielkością podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18b updop w roku podatkowym, w którym jednostka wprowadzi wartość niematerialną i prawną do ewidencji.

Jak wynika z art. 18b ust. 6 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50 % kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 updop).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka od 2006 roku wdraża kolejne funkcjonalności oprogramowania biznesowego, ponosząc przy tym wydatki na nabycie licencji do jego używania oraz wydatki związane z jego wdrożeniem. Nabyte przez Spółkę licencje na oprogramowanie biznesowe „A” stanowią wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a ich wartość początkowa została określona zgodnie z przepisami art. 16g updop. Nabyte przez Spółkę oprogramowanie „A” oparte jest o innowacyjne rozwiązania informatyczne „B” i „C”. Innowacyjność powyższych rozwiązań została potwierdzona przez niezależne jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 08 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki tj. „Uniwersytet D.” i „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek”, opracowane na zlecenie dostawcy oprogramowania „Firmy A. Polska”. Spółka dysponuje kopiami powyższych opinii, które zostały udostępnione przez dostawcę oprogramowania. Opinia wydana przez „Uniwersytet E.- Uniwersytecki Ośrodek” pozytywnie ocenia innowacyjność technologii „B”, potwierdzając, że technologia spełnia kryteria "nowej technologii" w rozumieniu updop. Natomiast opinia „Uniwersytetu D.” ocenia pozytywnie innowacyjność technologii informatycznej zawartej w produkcie „C” firmy potwierdzając, że spełnia ona kryteria tzw. "nowej technologii" w rozumieniu updop. W konsekwencji opinia stwierdza, że "rozwiązanie informatyczne „C” stanowi niewątpliwie wiedzę technologiczną, która powstała w wyniku prowadzonych przez „Firmę A.” badań i prac rozwojowych. Przy czym jest to rozwiązanie, które podlega stałym pracom rozwojowym przez „Firmę A.”. Pierwsza prezentacja „C” przez „Firmę A.” w skali międzynarodowej (globalnej) odbyła się 30 maja 2006 roku. Spółka nie prowadzi i nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej. Ponadto Spółka nie ubiegała się o dofinansowanie nabycia licencji oprogramowania z funduszy Unii Europejskiej ani o zwrot wydatków na nabycie tego oprogramowania z innych źródeł w jakiejkolwiek formie. Spółka nie zamierza także udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nabytego oprogramowania.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie licencji na oprogramowanie i jego wdrożenie w związku z uzyskaniem opinii od jednostek naukowych wydanych na zamówienie dostawcy oprogramowania potwierdzających, iż nabyte wartości niematerialne i prawne reprezentują wiedzę technologiczną, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie była stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, na podstawie art. 18b updop stanowią wydatki związane z nabyciem nowych technologii. Przepisy prawa podatkowego, wymieniając opinię niezależnej od podatnika jednostki naukowej, jako element niezbędny do uznania wartości niematerialnej i prawnej za nową technologię, nie precyzują w jakiej formie opinia taka ma być wydana. Mając powyższe na względzie, zdaniem tut. Organu, dopuszczalnym jest przyjęcie urzędowo potwierdzonej kserokopii opinii wydanej na zamówienie podmiotu dokonującego sprzedaży, jako dowodu potwierdzającego innowacyjność nabytej nowej technologii.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.