Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.8.2017.1.BC
z 3 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup szkolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup szkolenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (Dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest międzynarodową grupą kapitałową z branży paliwowo-energetycznej. Głównym obszarem produkcyjnym Spółki jest przerób ropy naftowej w działalności petrochemicznej i rafineryjnej, a także działania w segmencie poszukiwań i wydobycia węglowodorów.

W ramach umożliwienia pracownikom ciągłego rozwoju, Wnioskodawca zorganizował warsztat szkoleniowy, który odbył się w siedzibie firmy dnia 04.11.2016r.

Warsztat był prowadzony przez renomowanego psychologa i trenera biznesowego.

Celem szkolenia było:

• wypracowanie dobrych praktyk ułatwiających kobietom adaptację w sytuacji powrotu do pracy po urlopie macierzyńskim oraz bycia mamą aktywną zawodowo,
  

• nabycie umiejętności wspomagających osiągnięcie równowagi pomiędzy pracą, a życiem osobistym i rolą mamy,
  

• poznanie technik i sposobów na skuteczne godzenie ról i radzenie sobie z emocjami.
  
  
  

Warsztaty były dedykowane zarówno kobietom powracającym z urlopów macierzyńskich, jak również tym, które na co dzień godzą rolę mamy z pracą zawodową.

Udział w szkoleniu mogli wziąć tylko pracownicy Spółki, na zasadach wydarzenia otwartego. Co oznacza, że w szkoleniu mógł wziąć udział każdy pracownik Spółki, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego. Po uzyskaniu zgody, pracownik był zobowiązany do zgłoszenia chęci udziału w szkoleniu, za pomocą wewnętrznej sieci Intranet. Dział Szkoleń na podstawie otrzymanych zgłoszeń potwierdzał możliwość wzięcia udział w szkoleniu przesyłając informację zwrotną na skrzynkę mailową pracownika. Kryterium udziału była kolejność zgłoszeń, gdyż liczba wolnych miejsc na szkoleniu była ograniczona.

Zgodnie z zawartą umową w szkoleniu mogło wziąć udział maksymalnie 30 osób. Ponadto, umowa ustalała za szkolenie stałą cenę, która była niezmienna, niezależnie od rzeczywistej ilości osób jaka weźmie w nim udział. Udział w szkoleniu za pośrednictwem sieci Intranet zgłosiło 17 osób i wszystkie wzięły udział w warsztatach. Na potwierdzenie udziału w szkoleniu każdy z uczestników podpisywał listę obecności.

Zatem, w szkoleniu faktycznie wzięto udział 17 osób na 30 możliwych. Zgodnie z zawartą umową Wykonawca otrzymał wynagrodzenie w ustalonej stałej wysokości, za całą 30 osobową grupę szkoleniową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatek poniesiony na zakup opisanego w stanie faktycznym szkolenia, może zostać uznany w całości, jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 z dnia 15.02.1992r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych t.j. Dz. U. z 2016 r. poz.; 1888 (dalej: CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 CIT.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (stanowi tzw. klauzulę generalną). Z tego względu należy go interpretować w taki sposób, że każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie, w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji podatkowej. Kosztami uzyskania przychodów (dalej: KUP) są wyłącznie takie koszty, które spełniają łącznie warunki określone w art. 15 ust. 1 CIT, tj.:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
   
3. nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących KUP zawartym w art. 16 ust. 1 CIT.
   
   

Poniżej, przez pryzmat powyższych warunków, analizie zostanie poddany wskazany w stanie faktycznym przypadek.

Ad 1)

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu, do podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest, co do zasady, związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

W przedstawionej sytuacji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca uiścił Wykonawcy należne wynagrodzenie. Można zatem uznać, że koszt został definitywnie poniesiony, z zasobów majątkowych podatnika.

Ad 2)

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Wnioskodawca zrealizował przedmiotowy projekt z myślą o kobietach powracających do pracy, po urlopach macierzyńskich (ale również osobach które wychowują dzieci a ich aktywizacja zawodowa nastąpiła wcześniej). Szybka adaptacja do nowej sytuacji, leży w interesie zarówno pracownika, jaki i pracodawcy. Ustabilizowana sytuacja rodzinna pozytywnie wpływa również na wykonywanie obowiązków zawodowych.

Celem szkolenia była zatem pomoc, kobietom wracającym do pracy z urlopu macierzyńskiego, w zbilansowaniu czasu poświęcanego na pracę zawodową z obowiązkami rodzinnymi. Na warsztatach zaprezentowano techniki radzenia sobie ze stresem, a także zaproponowano szereg przydatnych wskazówek godzenia roli matki i kobiety aktywnej zawodowo.

Powrót do pracy po dłuższej przerwie, jest wydarzeniem stresującym i wymaga pewnego upływu czasu, aby w pełni realizować obowiązki zawodowe. Pomoc w szybszej aklimatyzacji, po dłuższej przerwie, z całą pewnością leży w interesie pracodawcy. Pracownik ze stabilną sytuacją rodzinną, może wykonywać obowiązki zawodowe z większym zaangażowaniem, co z pewnością. przyczynia się do zwiększenia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Również poczucie pracowników, że pracodawca rozumie ich problemy i w miarę możliwości stara się im pomóc, wpływa pozytywnie na motywację i zaangażowanie pracowników do lepszego wykonywania obowiązków służbowych.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, istnieje ścisły związek celowościowy poniesienia przedmiotowego wydatku na zorganizowanie szkolenia i można uznać, że został on poniesiony dla uzyskania przychodów lub ich zachowania albo zabezpieczenia.

Ad 3)

Trzecia przesłanka, referująca do katalogu wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca nie wymienił wydatków poniesionych na zakup usług szkoleniowych.

Tym samym, wszystkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 umożliwiające uznanie przedmiotowych wydatków za koszty uzyskania przychodów, zostały spełnione.

Ponadto, wynagrodzenie za przeprowadzenie szkolenia zostało skalkulowane „za wydarzenie” (koszt na pojedynczego uczestnika nie był ustalany, jest nieznany). Grupa mogła liczyć max. 30 osób, co oznacza, że mniej liczna grupa uczestników nie pomniejszała kwoty wynagrodzenia należnej Wykonawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca, stoi na stanowisku, że cały wydatek poniesiony w związku z zakupem szkolenia, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup szkolenia – jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Jednakże nie każde świadczenie na rzecz pracownika, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach umożliwienia pracownikom ciągłego rozwoju, zorganizował warsztat szkoleniowy. Warsztaty były dedykowane zarówno kobietom powracającym z urlopów macierzyńskich, jak również tym, które na co dzień godzą rolę mamy z pracą zawodową. Warsztat był prowadzony przez renomowanego psychologa i trenera biznesowego. Celem szkolenia było wypracowanie dobrych praktyk ułatwiających kobietom adaptację w sytuacji powrotu do pracy po urlopie macierzyńskim oraz bycia mamą aktywną zawodowo, nabycie umiejętności wspomagających osiągnięcie równowagi pomiędzy pracą, a życiem osobistym i rolą mamy, poznanie technik i sposobów na skuteczne godzenie ról i radzenie sobie z emocjami. Warsztaty były dedykowane zarówno kobietom powracającym z urlopów macierzyńskich, jak również tym, które na co dzień godzą rolę mamy z pracą zawodową. Udział w szkoleniu mogli wziąć tylko pracownicy Spółki, na zasadach wydarzenia otwartego. Kryterium udziału była kolejność zgłoszeń, gdyż liczba wolnych miejsc na szkoleniu była ograniczona. Zgodnie z zawartą umową w szkoleniu mogło wziąć udział maksymalnie 30 osób. Ponadto, umowa ustalała za szkolenie stałą cenę, która była niezmienna, niezależnie od rzeczywistej ilości osób jaka weźmie w nim udział. Na potwierdzenie udziału w szkoleniu każdy z uczestników podpisywał listę obecności.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup szkolenia, którego celem jest m.in. dobrych praktyk ułatwiających kobietom adaptację w sytuacji powrotu do pracy po urlopie macierzyńskim oraz bycia mamą aktywną zawodowo, nabycie umiejętności wspomagających osiągnięcie równowagi pomiędzy pracą, a życiem osobistym i rolą mamy, poznanie technik i sposobów na skuteczne godzenie ról i radzenie sobie z emocjami nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki te nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 updop.

Wnioskodawca w uzasadnieniu podnosi, że szybka adaptacja do nowej sytuacji, leży w interesie zarówno pracownika, jaki i pracodawcy. Ustabilizowana sytuacja rodzinna pozytywnie wpływa także na wykonywanie obowiązków zawodowych. Również poczucie pracowników, że pracodawca rozumie ich problemy i w miarę możliwości stara się im pomóc, wpływa pozytywnie na motywację i zaangażowanie pracowników do lepszego wykonywania obowiązków służbowych. Zdaniem Wnioskodawcy istnieje ścisły związek celowościowy poniesienia przedmiotowego wydatku na zorganizowanie szkolenia z uzyskaniem przychodów lub ich zachowaniem albo zabezpieczeniem.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup szkolenia wpływają na zwiększenie motywacji pracowników do pracy, poprawę jakości ich wykonywanej pracy a tym spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.