Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-1.4510.15.2017.1.PB
z 10 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U, z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z 4 stycznia 2017 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 5 stycznia 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 23 marca 2017 r. (data wpływu do KIS 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości uznania wartości pakietu medycznego w części współfinansowanej przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości uznania wartości pakietu medycznego w części współfinansowanej przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 marca 2017 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 27 marca 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważająca działalność gospodarcza Spółki to hurtowa i detaliczna sprzedaż towarów handlowych (głównie komputerów, telefonów, urządzeń peryferyjnych i materiałów eksploatacyjnych) oraz świadczenie usług (głównie programistycznych, telekomunikacyjnych i serwisowych). Spółka zatrudnia 55 pracowników etatowych, współpracuje też z osobami samozatrudnionymi (prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą) oraz kupuje usługi programistyczne od A Sp. z o.o., która ma w Spółce 100% udziałów. Spółka ta nie zatrudnia pracowników etatowych, współpracuje z osobami samozatrudnionymi (prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą), zaś usługi świadczy tylko na rzecz Wnioskodawcy. Spółka postanowiła umożliwić swoim pracownikom i osobom współpracującym dobrowolne przystąpienie do grupowego ubezpieczenia zdrowotnego „opieka medyczna”. W ramach tego ubezpieczenia osoby ubezpieczone otrzymają tzw. pakiet medyczny, na podstawie którego będą miały możliwość skorzystania z profilaktycznej opieki zdrowotnej w wyznaczonych przez ubezpieczyciela placówkach medycznych. W tym celu została zawarta polisa z ubezpieczycielem, w której Spółka występuje jako podmiot ubezpieczający. Ubezpieczonymi będą pracownicy, samozatrudnione osoby współpracujące z Wnioskodawcą oraz samozatrudnione osoby współpracujące z A Sp. z o.o.

W Spółce obowiązuje regulamin pracy i regulamin wynagradzania pracowników. W regulaminie wynagradzania zostało zapisane, że pracodawca ze środków obrotowych współfinansuje pakiet medyczny bazowy w 94,25% każdemu pracownikowi, który przystąpi do ubezpieczenia. Pozostałą część pracownik pokrywa ze środków własnych. Pakietem bazowym dla każdego pracownika jest pakiet Standardowy za 17,40 zł (współfinansowanie przez pracodawcę 16,40 zł, a przez pracownika 1 zł), przy czym dla tzw. kadry zarządzającej (według definicji z Kodeksu Pracy) pakietem bazowym jest pakiet Optymalny za 77,90 zł (współfinansowanie przez pracodawcę 73,42 zł, a przez pracownika 4,48 zł). Każdy pracownik ma możliwość wybrania droższego pakietu, przy czym dofinansowanie zawsze liczone jest od wartości pakietu bazowego np. jeśli pracownik wybierze droższy pakiet (np. Standard- rodzinny) za 51,70 zł, to jego dofinansowanie wyniesie 16,40 zł, a część płacona przez pracownika 35,30 zł. Wartość finansowana przez pracodawcę zawsze będzie stanowiła przychód z tytułu pracy pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wartość finansowana przez pracownika będzie potrącana za jego zgodą z wypłaty netto w miesiącu, w którym pracodawca zobowiązany jest do przekazania składki na konto ubezpieczyciela. Wszystkie wynagrodzenia pracowników Spółki wypłacane są na rachunki bankowe tych pracowników, nie ma wypłat z kasy gotówkowej firmy. Wartości pakietów będą naliczane i potrącane bez względu na to, czy w danym miesiącu pracownik skorzystał z pakietu medycznego czy nie.

Spółka zadecydowała, że wartość pakietów medycznych w części współfinansowanej będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu na podstawie generalnej zasady jego poniesienia w celu i osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Przyznanie współfinansowania pakietu pracownikowi wynika z brzmienia przepisów płacowych obowiązujących w Spółce. Ponadto zapewnienie pracownikom odpowiedniej opieki zdrowotnej wpływa na poprawę stanu ich zdrowia, w konsekwencji ograniczając poziom spowodowanej chorobą absencji w pracy i podwyższając efektywność wykonywanej pracy. Pakiet medyczny jest też elementem zachęcającym do związania się pracownika ze Spółką na dłuższy okres czasu i przyczynia się do zmniejszenia i negatywnego zjawiska rotacji pracowników na poszczególnych stanowiskach. Ponoszone przez pracodawcę wydatki związane są zatem pośrednio z przychodami spółki z prowadzonej działalności gospodarczej. Osoby samozatrudnione, zarówno u Wnioskodawcy, jak i w A Sp. z o.o. będą opłacały pakiet medyczny w pełnej wysokości (nie będzie współfinansowania przez Spółkę). Opłaty za pakiety medyczne osoby te będą wpłacać na rachunek bankowy, który został wyodrębniony specjalnie na potrzeby obsługi płatności za polisę przez osoby samozatrudnione. Ma to na celu ułatwić identyfikację płatności i kontrolowanie terminowego opłacania składek. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia ubezpieczonym jest zawsze osoba fizyczna, bez znaczenia jest fakt prowadzenia przez nią działalności gospodarczej.

Spółka zobowiązała się przekazywać składkę ubezpieczeniową do 25-go dnia każdego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym ubezpieczyciel gwarantuje dostęp do usług profilaktycznej opieki medycznej. Pierwszym miesiącem, w którym ubezpieczeni będą mogli skorzystać z opieki medycznej będzie styczeń 2017 r., a składka ubezpieczeniowa za ten miesiąc została przekazana ubezpieczycielowi 22 grudnia 2016 r. Spółka nie otrzymuje faktur ani żadnych innych dokumentów, na podstawie których mogłaby udokumentować poniesienie kosztu - jedynym dokumentem jest zawarta polisa ubezpieczeniowa oraz potwierdzenie dokonania przelewu składki ubezpieczeniowej na rzecz ubezpieczyciela w danym miesiącu. W związku z obsługą zawartej polisy ubezpieczeniowej Spółka nie otrzymuje żadnych korzyści ekonomicznych (np. prowizji). Ubezpieczeni zajmują się realizacją praw wynikających z zawartej polisy we własnym zakresie (np. rejestracja w placówkach medycznych, zgłoszenie do refundacji poniesionych opłat za badania i konsultacje medyczne). Rola Wnioskodawcy jako ubezpieczającego sprowadza się do pobrania składki od ubezpieczonych i przekazania jej na konto ubezpieczyciela, przy czym część składki należnej od pracowników jest finansowana ze środków obrotowych. Spółka nie jest również uprawniona do otrzymania jakiegokolwiek świadczenia z tytułu zawartego grupowego ubezpieczenia zdrowotnego. Aktualnie nie jest zwolniona z ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pomocą kas rejestrujących. W latach 2013, 2014, 2015 oraz 2016 ewidencjonowała za pomocą kasy fiskalnej transakcje sprzedaży towarów na rzecz pracowników Spółki (głównie drobny sprzęt komputerowy). Dodatkowo w 2015 r. Spółka zaewidencjonowała za pomocą kasy fiskalnej sprzedaż pracownikom usług telekomunikacyjnych. W związku z powyższym w latach 2015-2016 Spółka nie korzystała ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania transakcji na rzecz pracowników przy pomocy kasy fiskalnej zgodnie z § 8 pkt 3 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W piśmie z 23 marca 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał m.in. że:

• Spółka nie będzie nabywała od podmiotów leczniczych pakietów medycznych we własnym imieniu i na rzecz osób trzecich. Spółka umożliwiła pracownikom i osobom współpracującym (samozatrudnionym) przystąpienie do grupowego ubezpieczenia oferowanego przez ubezpieczyciela X S.A. oraz zdecydowała się uczestniczyć w finansowaniu tego ubezpieczenia w kwotach opisanych we wniosku. Pracownicy i osoby współpracujące dobrowolnie decydują się przystąpić do ubezpieczenia i w ocenie Wnioskodawcy to ubezpieczyciel nabywa i świadczy na rzecz ubezpieczonych usługi profilaktycznej opieki medycznej od podmiotów leczniczych.
• Przekazane pracownikom pakiety medyczne w części finansowanej przez Spółkę są elementem wynagrodzenia.
• Usługi nieodpłatnego przekazywania pakietów medycznych na rzecz pracowników pośrednio wpisują się w cel prowadzonej przez Spółkę działalności, nie są jej podstawowym celem. Przekazanie tych usług ma przede wszystkim zapewnić pracownikom odpowiednią opiekę zdrowotną oraz poprawę stanu ich zdrowia. W konsekwencji ograniczy to poziom spowodowanej chorobą absencji w pracy i podwyższy efektywność wykonywanej pracy. Przyczyni się to do zmniejszenia negatywnego zjawiska rotacji pracowników na poszczególnych stanowiskach, ponieważ według mojej wiedzy konkurencyjni pracodawcy z rynku lokalnego nie oferują tego typu świadczeń dla swoich pracowników. Podjęte działania w zakresie nieodpłatnego przekazywania pakietów medycznych na rzecz pracowników pozwolą spółce maksymalizować korzyści ekonomiczne w oparciu o stałą i zadowoloną kadrę pracowniczą.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy spółka słusznie postępuje uznając wartość pakietu medycznego w części współfinansowanej przez spółkę za koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia tego kosztu, tj. w miesiącu dokonania zapłaty miesięcznej składki ubezpieczeniowej na podstawie zawartej polisy?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, uznając wartość pakietu medycznego w części współfinansowanej przez spółkę za koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia tego kosztu, tj. w miesiącu dokonania zapłaty miesięcznej składki ubezpieczeniowej na podstawie zawartej polisy, postępuje słusznie. Niewątpliwie kosztem uzyskania przychodu spółki będzie tylko ta część pakietu medycznego, która finansowana jest przez spółkę jako nieodpłatne świadczenie dla pracowników i stanowiące ich przychód z tytułu pracy opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast okresem właściwym do ujęcia tego kosztu jest miesiąc, w którym spółka dokonuje zapłaty części finansowanej składki na konto ubezpieczyciela. Świadczenie to stanowi koszt pośredni dla Spółki i może zostać ujęte w rachunku podatkowym w momencie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. W księgach rachunkowych natomiast koszt ten zostanie zaewidencjonowany na podstawie dokumentu - w tym przypadku jedynym dokumentem będzie potwierdzenie dokonania przelewu, gdyż jak wspomniano na wstępie ubezpieczyciel nie wystawia żadnych innych dokumentów poza zawartą polisą. Dodatkową przesłanką do ujęcia w kosztach tego świadczenia w momencie jego zapłaty jest fakt, że pracownikowi do przychodu zostaje doliczona wartość tego świadczenia właśnie w miesiącu zapłaty składki ubezpieczycielowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o p.d.o.p.”), za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podstawą zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest wykazanie związku miedzy ponoszonymi kosztami, a osiąganymi przychodami. Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących warunków:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są uznawane takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast do kosztów pośrednich zaliczane są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające w szczególności z konieczności wywiązania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa czy też warunkujące prowadzenie tej działalności. Koszty te, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami i nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie wystąpi przychód uzasadniający potracenie tych kosztów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzona przez niego przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Odnośnie możliwości zaliczenia przedmiotowych składek do kosztów uzyskania przychodów zauważyć należy, że co do zasady, opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z tym przepisem składki opłacane w związku z zawieranymi umowami ubezpieczenia mogą jednak zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli łącznie zostaną spełnione trzy warunki:

1. umowy ubezpieczenia dotyczą ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 1348 ze zm.), czyli umów:
• ubezpieczenia na życie,
  
• ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
  
• ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wyżej wymienionych,
  
• ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenia jednorazowe i powtarzające się, przewóz osób),
  
• ubezpieczenia choroby (świadczenia: jednorazowe, powtarzające się, kombinowane),
  


2. uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych ww. umów ubezpieczenia nie jest pracodawca,
3. umowy ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, wykluczają: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników zostały poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników. W istocie wpływa to na zwiększenie motywacji do pracy, gdyż pakiety wpływają na lojalność wobec pracodawcy i tym samym budują wizerunek Wnioskodawcy jako dbającego o swoich pracowników. Pakiet medyczny jest też elementem zachęcającym do związania się kadry ze Spółką na dłuższy okres czasu i przyczynia się do zmniejszenia negatywnego zjawiska rotacji pracowników na poszczególnych stanowiskach.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że opłacone dla pracowników składki prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego umożliwiającego korzystanie z dodatkowej opieki zdrowotnej może przysłużyć się poprawie efektywności wykonywanych przez nich zadań, bowiem służy poprawie ich stanu zdrowia. Zatem, co do zasady ponoszone z tego tytułu wydatki, będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej i w konsekwencji będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pod warunkiem spełnienia ww. warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o p.d.o.p.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego (organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które to w przedmiotowej sprawie np. po dokonaniu szczegółowej analizy zapisów zawartych w konkretnej umowie ubezpieczenia, umożliwiłoby dokonanie właściwej oceny pod kątem wypełnienia przesłanek zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o p.d.o.p.).

W celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków poniesionych z ww. tytułu w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy ustalić sposób powiązania kosztów z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że stronami umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego „opieka medyczna" są Wnioskodawca oraz ubezpieczyciel, a jedyny termin dotyczący uregulowania składki wynika z polisy ubezpieczeniowej. Spółka zobowiązała się przekazywać składkę ubezpieczeniową do 25-go dnia każdego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym ubezpieczyciel gwarantuje dostęp do usług profilaktycznej opieki medycznej. Zatem wydatki z tytułu składek zdrowotnych z dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.f., uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano ) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z literalnego brzmienia wskazanego przepisu wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek o charakterze pośrednim staje się kosztem uzyskania przychodów, od momentu ujęcia go w księdze zgodnie z zasadami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się koszt na koncie kosztowym, tj. w którym efektywnie wpłynął na zmniejszenie wyniku finansowego (w przypadku Wnioskodawcy jest to potwierdzenie dokonania przelewu składki ubezpieczeniowej na rzecz ubezpieczyciela w danym miesiącu).

Reasumując, wartość pakietu medycznego w części współfinansowanej przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia tego kosztu, tj. w miesiącu dokonania zapłaty miesięcznej składki ubezpieczeniowej na podstawie zawartej polisy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.