Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.2.2017.1.AJ
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

C. (Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką zawiązaną i funkcjonującą na podstawie duńskich przepisów kodeksu spółek (“Selskabsloven”), określaną jako Partnerselskab (P/S). Z pewnymi zastrzeżeniami, do P/S zastosowanie mają przepisy duńskiego kodeksu spółek dotyczące spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka została zawiązana na podstawie umowy spółki zawartej przez wspólników i jest zarejestrowana w duńskim rejestrze handlowym będącym odpowiednikiem polskiego rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Rejestr ten prowadzony jest przez właściwe organy państwowe (“Erhvervsstyrelsen”).

Przynajmniej jeden ze wspólników Wnioskodawcy odpowiada za zobowiązania Spółki w ograniczonym zakresie tj. tylko do wysokości swojego wkładu do Spółki. Równocześnie, przynajmniej jeden wspólnik w Spółce (Komplementar) odpowiada za zobowiązania Wnioskodawcy całym swoim majątkiem. Komplementar (C. Poland V Komplementar ApS) nie posiada udziałów w Spółce.

W duńskiej spółce działającej w formie prawnej kommanditaktieselskab, ta sama osoba fizyczna lub spółka może być jednocześnie wspólnikiem o ograniczonej i nieograniczonej odpowiedzialności. W przypadku Wnioskodawcy taka sytuacja nie występuje i nie jest planowane aby wystąpiła w przyszłości.

Udziały w P/S obejmowane są przez wspólników odpowiadających za zobowiązania Spółki w ograniczonym zakresie. Wspólnicy odpowiadający za zobowiązania Spółki w zakresie nieograniczonym nie posiadają w Spółce udziałów. Zyski, straty i przychody netto z likwidacji są dystrybuowane zgodnie z wartością nominalną udziałów wspólników.

Ze względu na brak posiadania udziałów w P/S, Komplementar nie bierze bezpośredniego udziału w podziale zysków i strat Spółki. W ramach wynagrodzenia za objęcie pełnej odpowiedzialności za zobowiązania Spółki, Komplementar otrzymuje jednak roczne wynagrodzenie w wysokości 10% kwoty pożyczki, której obowiązek udzielenia przez Komplementar do P/S wynika z aktu założycielskiego Spółki. Wartość omawianej pożyczki wynosi 100 000 koron duńskich (DKK).

Duńskie spółki działające w formie prawnej kommanditaktieselskab posiadają kapitał zakładowy, którego minimalna wartość wynosi 500 000DKK. Równocześnie, udziały w tego typu spółkach mają określoną wartość nominalną, która równa jest 25 000 DKK.

Zgodnie z umową Spółki, jej kapitał zakładowy wynosi 7 375 000 DKK i podzielony jest na 295 udziałów o nominalnej wartości 25 000 DKK każdy.

Duńskie przepisy kodeksu spółek nie nakładają żadnych bezpośrednich ograniczeń w zbywalności udziałów w P/S. Prawo do zbycia udziału w tego rodzaju spółkach może jednak zostać ograniczone przez wspólników bezpośrednio w statucie spółki lub odrębnej umowie wspólników (nieogłaszana publicznie umowa cywilnoprawna części lub wszystkich wspólników wiążąca tylko zawierające ją strony. Umowa taka może dotyczyć przykładowo strategii spółki, sposobu wyboru zarządu, itp.). Taka sytuacja nie ma miejsca w odniesieniu do Spółki.

Zgodnie z duńską ustawą regulującą działalność spółek handlowych, duńska P/S posiada organ zbierający wszystkich wspólników spółki (tj. walne zgromadzenie/zgromadzenie wspólników).

Wspólnikom P/S posiadającym udziały w Spółce (tj. wspólnikom odpowiedzialnym za zobowiązania Spółki w ograniczonym zakresie) przysługuje prawo do 1 głosu na zgromadzeniu wspólników dla każdego udziału o wartości nominalnej wynoszącej 25 000 DKK. Niezależnie od posiadania udziałów a także od ilości posiadanych w Spółce udziałów, wszyscy wspólnicy są uprawnieni do wzięcia udziału w zgromadzeniu wspólników i toczących się podczas niego rozmowach.

Wnioskodawca posiada organy zarządzające i nadzorcze, tj. radę dyrektorów, odpowiedzialną za decyzje strategiczne oraz zarząd, prowadzący bieżącą działalność Spółki.

Zgodnie z umową spółki, zarówno Komplementar jak i rada dyrektorów Spółki są uprawnieni do zaciągania zobowiązań w imieniu Spółki. Skład osobowy organów zarządzających Spółką jest identyczny jak skład osobowy organów zarządzających w Komplementar.

Miejscem faktycznego zarządu spółki, tj. miejscem, w którym zapadają kluczowe dla Spółki decyzje i z którego Spółka jest rzeczywiście zarządzana, jest terytorium Danii.

Wnioskodawca jest odrębnym od wspólników podmiotem prawa, tzn. posiada, w rozumieniu prawa duńskiego, osobowość prawną i jako taki ma zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków, nabywania aktywów, zaciągania zobowiązań oraz dokonywania transakcji we własnym imieniu. Należy zaznaczyć, że prawo duńskie, w przeciwieństwie do prawa polskiego, nie przewiduje w odniesieniu do spółek rozróżnienia zdolności prawnej od osobowości prawnej.

Osobowość prawną, w rozumieniu opisanym powyżej, prawo duńskie przyznaje także osobom fizycznym.

P/S posiada osobowość prawną (w rozumieniu prawa duńskiego) jednak nie podlega w Danii opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jak wskazano powyżej, w myśl duńskich przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawca jest w Danii podmiotem transparentnym dla celów podatku dochodowego. Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest w tym kraju uznawany za podatnika podatku dochodowego, zaś generowane przez niego dochody podlegają opodatkowaniu u wspólników Wnioskodawcy, według zasad mających zastosowanie do tych wspólników, w proporcji do ich udziału w zyskach i stratach spółki.

Wyjątek od powyższej zasady może mieć miejsce dla przypadków, gdy:

• wspólnicy posiadający przynajmniej 50% głosów lub udziału w kapitale zakładowym są rezydentami w krajach, które uznają podmioty takie jak P/S za podatnika lub
  

• wspólnicy są rezydentami w krajach spoza Unii Europejskiej, które nie zawarły z Danią umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którymi to umowami podatek u źródła naliczany od dywidend zostałby obniżony lub zniesiony.
  
  
  

Na chwilę obecną wszyscy wspólnicy Spółki są podmiotami prawa duńskiego. Zakładane jest również, że w przyszłości wspólnikami Wnioskodawcy będą wyłącznie podmioty duńskie.

Wnioskodawca posiada udziały w polskiej spółce komandytowej. W przyszłości Wnioskodawca może posiadać udziały również w innych spółka komandytowych. W związku z powyższym Wnioskodawca osiąga dochody / wykazuje stratę na terytorium Polski z tyt. powyższych udziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Zgodnie z art. 1 ust. 1-3 oraz art. la ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej także: ustawa o CIT), podatnikami podatku CIT są:

1. osoby prawne,
2. spółki kapitałowe w organizacji,
3. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej,
4. spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
5. spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
   
6. podatkowe grupy kapitałowe.
   
   

Wynika stąd, iż podatnikiem jest m.in.:

• każda osoba prawna bez wyjątku,
  

• jednostka organizacyjna, niemająca osobowości prawnej, za wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej,
  

• spółka niemająca osobowości prawnej mająca siedzibę lub zarząd w innym państwie, traktowana w państwie rezydencji jak osoba prawna i która objęta jest w tym państwie nieograniczonym obowiązkiem podatkowym.
  
  
  

Należy przy tym wskazać, że w powyższych przepisach polski ustawodawca nie uregulował wprost przypadku, w którym zagraniczna spółka wprawdzie posiada osobowość prawną, lecz zgodnie z prawem podatkowym macierzystego państwa tej spółki jest ona uznawana za podmiot transparentny podatkowo, tj. nie jest ona traktowana jako podatnik podatku dochodowego a osiągane przez nią dochody są opodatkowane bezpośrednio u jej wspólników.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, iż ustawodawca wyznaczając kategorię podatników podatku CIT w art. 1 ust. 2 i art. 1 ust. 3 pkt 2) ustawy o CIT posługuje się pojęciem „spółki niemąjącej osobowości prawnej”, z kolei definicja określona w art. 4a pkt 14 ustawy o CIT dotyczy spółki „niebędącej osobą prawną”.

Obydwa ww. pojęcia nie są zatem tożsame, a trudno byłoby założyć, iż polski ustawodawca różnym pojęciom w tej samej ustawie nadaje jednakowe znaczenie (biorąc pod uwagę zasady poprawnej legislacji).

Zgodnie z art. 4a pkt 14 ustawy o CIT przez spółkę niebędącą osobą prawną rozumie się spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Co istotne, w przywoływanym art. 4a pkt 14 ustawy o CIT, ustawodawca posłużył się określeniem „podatnik podatku dochodowego” a nie określeniem „podatnik”, które stosowane jest w ustawie w stosunku do podatników polskiego CIT. Konsekwentnie, należy uznać, że w przepisie tym mowa jest nie tylko o podatnikach polskiego CIT, lecz także podatnikach podatku dochodowego w innych państwach. W związku z tym pojęcie „spółka niebędącą podatnikiem podatku dochodowego” oznacza nie tylko spółkę niebędącą podatnikiem polskiego podatku CIT, lecz także spółki zagraniczne, które w myśl przepisów podatkowych swojego macierzystego państwa nie są w tym państwie podatnikami podatku dochodowego.

Podkreślić ponadto należy, że pojęcie spółki niebędącej osobą prawną zdefiniowane zostało na potrzeby art. 5 ust. l, art. 12 ust. 4 pkt 3a - 3c, art. 15 ust. 1j pkt 4, art. 16 ust. 1 pkt 8f, art. 16g ust. 1 pkt 4a, art. l6g ust. la i ust. 10c itd. ustawy o CIT. Definicja określona w art. 4a pkt 14 nie dotyczy zatem art. l ustawy o CIT zakreślającego krąg podatników (użyto zupełnie innych pojęć), lecz precyzuje pojęcie spółki niebędącej osobą prawną, do dochodów z udziału w której podatnicy podatku CIT są obowiązani stosować schemat opodatkowania zgodny z art. 5 ustawy o CIT.

Doprecyzowanie z 4a pkt 14 ustawy o CIT zostało zastosowane z uwagi na zapis art. l ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT. Wynika z niego, iż spółka niemająca osobowości prawnej, niebędącą osobą prawną, lecz traktowana w państwie rezydencji jak osoba prawna i objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w tym państwie jest uznawana za podatnika CIT w Polsce. W związku z tym, dochody osób prawnych z udziału w spółkach określonych w art. l ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, opodatkowane są jako dochody z udziału w zyskach osób prawnych (w przeciwieństwie do schematu wskazanego w art. 5 ustawy o CIT).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy przez osobę prawną dla potrzeb ustawy o CIT należy rozumieć podmioty:

• którym prawo polskie nadaje osobowość prawną,
  

• którym prawo obce nadaje osobowość prawną w znaczeniu odpowiadającym rozwiązaniu przyjętemu przez polskiego ustawodawcę,
  

• funkcjonujące w zagranicznych systemach prawnych, w których nie funkcjonuje pojęcie osoby prawnej w znaczeniu zbliżonym do przyjętego w polskim systemie prawnym, lecz wykazujące takie podstawowe cechy konstrukcyjne, które odpowiadają cechom charakterystycznym dla polskich osób prawnych.
  
  
  

Należy przy tym zauważyć, iż zgodnie z art. 17 ust. l i ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. z 2011 r. Nr 80 poz. 432 ze zm., dalej: ppm) osoba prawna podlega prawu państwa, w którym ma siedzibę. Jeżeli jednak prawo wskazane w przepisie ust. 1 przewiduje właściwość prawa państwa, na podstawie którego osoba prawna została utworzona, stosuje się prawo tego państwa.

Na podstawie art. 21 ppm przepis art. 17 powołanej ustawy stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Na podstawie art. 17 ust. 3 ppm prawu wskazanemu w przepisach ust. l i 2 podlegają w szczególności:

1. powstanie, łączenie, podział, przekształcenie lub ustanie osoby prawnej;
   
2. charakter prawny osoby prawnej;
   
3. nazwa oraz firma osoby prawnej;
   
4. zdolność osoby prawnej;
   
5. kompetencje i zasady działania oraz powoływanie i odwoływanie członków organów;
   
6. reprezentacja;
   
7. nabycie i utrata statusu wspólnika lub członkostwa oraz prawa i obowiązki z nimi związane;
   
8. odpowiedzialność wspólników lub członków za zobowiązania osoby prawnej;
   
9. skutki naruszenia przez osobę reprezentującą osobę prawną ustawy, aktu założycielskiego lub statutu.
   
   
   

Z powyższych regulacji wprost wynika, iż prawem właściwym do ustalenia, czy spółka prawa duńskiego typu P/S jest osobą prawną będzie prawo duńskie. Natomiast kwalifikacja prawnopodatkowa danego podmiotu na gruncie ustawodawstwa krajowego następuje w sposób autonomiczny na podstawie przepisów ustawy o CIT.

Jak wskazywano powyżej, podatnikami podatku CIT są:

1. osoby prawne,
2. spółki kapitałowe w organizacji,
3. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej,
4. spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
5. spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
6. podatkowe grupy kapitałowe.
   
   

W okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, status Wnioskodawcy z polskiej perspektywy podatkowej należy ocenić w ramach analizy podmiotów wskazanych w punktach a, c, oraz e powyżej.

Ad. a.

Jak wskazywano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

• P/S jest spółką, która posiada osobowość prawną w rozumieniu prawa duńskiego, jednakże pojęcie osobowości prawnej w prawie duńskim jest, w ocenie Wnioskodawcy, zbliżone bardziej do pojęcia zdolności prawnej w polskim systemie prawnym,
  

• przynajmniej jeden ze wspólników P/S odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem,
  

• P/S jest w Danii podmiotem transparentnym dla celów podatku dochodowego.
  
  
  

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że, skoro P/S jest odrębnym podmiotem praw i obowiązków, a jednocześnie wspólnicy, mogą ponosić (z pewnymi ograniczeniami) odpowiedzialność za zobowiązania Wnioskodawcy, to charakterystyczne cechy konstrukcji prawnej Spółki odpowiadają cechom polskiej spółki komandytowej.

Jednocześnie, w przypadku odmienności znaczenia pojęcia „osobowości prawnej” w systemie prawnym obcego państwa, dokonując oceny, czy dany podmiot jest podatnikiem polskiego podatku dochodowego należy wziąć pod uwagę nie tyle jego status jako osoby prawnej w rozumieniu prawodawstwa państwa macierzystego, lecz klasyfikację jego cech prawnych w świetle przepisów polskich. Jest to kluczowa konstatacja dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze powyższe, należy zatem stwierdzić, iż brak jest wystarczających przesłanek do uznania Wnioskodawcy za osobę prawną w rozumieniu art. 1 ust. l ustawy o CIT.

Ad. c.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy dokonaniu oceny, czy Spółka może zostać uznana za polskiego podatnika na gruncie art. 1 ust. 2 ustawy o CIT, należy wziąć pod uwagę nie tyle jej status jako osoby prawnej w rozumieniu prawodawstwa państwa macierzystego, lecz klasyfikację jego cech prawnych w świetle przepisów polskich.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że istnieją różnice w rozumieniu osobowości prawnej w myśl przepisów duńskich oraz przepisów polskich. Mianowicie, w prawie polskim istnieje rozróżnienie pomiędzy osobami prawnymi a jednostkami organizacyjnymi, które wprawdzie nie posiadają osobowości prawnej, lecz posiadają zdolność prawną.

Zgodnie z art. 33 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2011 r. Nr 230, poz. 1370 ze zm., dalej; „k.c.”), osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Przykładem osoby prawnej są spółki kapitałowe, którym osobowość tą przyznaje art. 12 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, dalej; „k.s.h.”).

W polskim systemie prawnym przyznanie jednostce organizacyjnej osobowości prawnej wiąże się z uzyskaniem statusu samodzielnego podmiotu praw i obowiązków zdolnego do funkcjonowania w obrocie prawnym. Z drugiej strony, posiadacze praw uczestnictwa osoby prawnej, co do zasady nie odpowiadają za zobowiązania tej osoby prawnej (np. art. 151 § 4 i art. 301 § 4 k.s.h. odpowiednio w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej).

Jednakże polskie prawo przewiduje również możliwość funkcjonowania jako odrębne podmioty prawa także pewnym jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej. Mianowicie, w myśl art. 331 § 1 k.c. do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych, przy czym na mocy § 2 tego artykułu jeżeli przepis odrębny nie stanowi inaczej, za zobowiązania takiej jednostki odpowiedzialność subsydiamą ponoszą jej członkowie. Przykładem jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej są spółki osobowe, którym zdolność prawną przyznaje art. 8 § l kodeksu spółek handlowych. W myśl tego przepisu spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Analizując zakres zdolności prawnej przyznanej spółkom osobowym, należy stwierdzić, że w praktyce pod tym względem spółka osobowa (jednostka nieposiadająca osobowości prawnej) może działać zasadniczo w tym samym zakresie jak spółka kapitałowa (osoba prawna). A zatem, pomimo iż polski ustawodawca nie zdecydował się na przyznanie spółkom osobowym osobowości prawnej, to dał im możliwość funkcjonowania jako odrębny podmiot prawny w zakresie zasadniczo tożsamym z zakresem, w jakim może funkcjonować osoba prawna.

W świetle powyższego należy zauważyć, że w myśl polskich przepisów, spółka osobowa ma możliwość funkcjonowania jako odrębny podmiot prawa pomimo braku osobowości prawnej. Jednakże, odmiennie niż w przypadku osób prawnych, posiadacze praw uczestnictwa spółki osobowej nieposiadającej osobowości prawnej ponoszą w pewnych przypadkach odpowiedzialność za zobowiązania takiej jednostki (przy czym możliwość ta może być ograniczona co ma miejsce na przykład w spółce komandytowej).

W prawie duńskim natomiast nie funkcjonuje koncepcja jednostki nieposiadającej osobowości prawnej, lecz posiadającej zdolność prawną. Tym samym, w celu umożliwienia spółkom takim jak Wnioskodawca samodzielnego funkcjonowania jako odrębny podmiot prawny, zostały one wyposażone w osobowość prawną tak samo jak spółki kapitałowe. Jednakże, należy zwrócić uwagę, że w przypadku Wnioskodawcy podobnie jak w przypadku polskich spółek osobowych nieposiadających osobowości prawnej istnieje zasadniczo odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki (przy czym jest ona ograniczona w stosunku do wspólników posiadających status zbliżony do komandytariusza w polskiej spółce).

Skoro Wnioskodawca jest odrębnym podmiotem praw i obowiązków, a jednocześnie wspólnicy mogą ponosić (z pewnymi ograniczeniami) odpowiedzialność za jego zobowiązania, to charakterystyczne cechy konstrukcji prawnej Spółki odpowiadają cechom charakterystycznym polskiej spółki nieposiadającej osobowości prawnej, lecz posiadającej zdolność prawną.

Tym samym, skoro na mocy art. 1 ust. 2 ustawy o CIT (zgodnie z którym jej przepisy mają zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 1 i 3 ustawy o CIT) Wnioskodawca jest spółką, to oznacza to, że przepisy ustawy nie będą miały zastosowania do Wnioskodawcy (nie będzie on podatnikiem CIT). Co za tym idzie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do płacenia CIT z tytułu osiąganych w Polsce dochodów, w tym z udziału w polskich spółkach osobowych niebędących podatnikami podatku dochodowego.

Ad. e.

Zgodnie z dyspozycją art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, opodatkowaniu w Polsce podlegają także spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Niezależnie od wypełnienia pozostałych przesłanek wynikających z powyższego przepisu, zgodnie z ustawodawstwem duńskim, Spółki typu P/S, co do zasady, nie podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie może zostać objęty w Polsce obowiązkiem podatkowym wynikającym z omawianego przepisu.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że P/S nie mieści się w kategorii podatników określonej:

• w art. l ust. l ustawy o CIT, gdyż nie jest osobą prawną zgodnie z prawem duńskim, ani nie może być za taką uznana w wyniku analizy porównywalności elementów konstrukcyjnych Spółki i polskich osób prawnych z uwzględnieniem specyfiki ustawodawstwa duńskiego,
  

• w art. 1 ust. 2 ustawy o CIT, gdyż jest spółką odpowiadającą spółce niemającej osobowości prawnej w rozumieniu prawa polskiego,
  

• w art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, gdyż nie podlega w Danii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (P/S nie jest rezydentem podatkowym Danii z uwagi na transparentność podatkową).
  
  
  

W przedstawionym stanie prawnym, Spółki nie można zatem uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów dotyczących sposobu traktowania na gruncie ustawy o CIT udziału duńskiej spółki typu Partnerselskab w polskiej spółce osobowej, np.

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2013 r. (sygn. ILPB4/423-392/13-4/DS);
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-790/13-6/AJ);
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2013 r. (sygn. IPPB5/423-600/13-2/AJ);
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. IPPB5/423-176/13-4/AJ);
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-1069/12-4/PS).
  
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku dochodowego w Polsce – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
   z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.