Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.9.2017.1.MAZ
z 12 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął 14 marca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku należności wypłacanych kierowcom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku należności wypłacanych kierowcom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych w przewozie międzynarodowym oraz zatrudnia w tym celu kierowców na podstawie umowy o pracę. Zatrudniony przez Wnioskodawcę kierowca, będący w zagranicznej podróży służbowej, będzie odbierał dobowy odpoczynek oraz skrócony tygodniowy odpoczynek w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy, w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu.

Na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2012 r., poz. 1155, ze zm.), kierowca wykonując przewóz znajduje się w podróży służbowej. Definicja podróży służbowej zawarta jest w art. 2 pkt 7 ww. ustawy – jest to każde zadanie służbowe polegające na wykonywaniu, na polecenie pracodawcy:

1. przewozu drogowego poza miejscowość, o której mowa w pkt 4 lit. a, lub
2. wyjazdu poza miejscowość, o której mowa w pkt 4 lit. a, w celu wykonania przewozu drogowego.
   
   

Zgodnie z art. 21a ustawy o czasie pracy kierowców, kierowcy w podróży służbowej, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tego zadania służbowego, ustalane na zasadach określonych w przepisach art. 77⁵ § 3 - 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm.).

Aktualnie Państwowa Inspekcja Pracy stoi na stanowisku, że kierowcy zatrudnionemu w transporcie międzynarodowym należy naliczać i wypłacać diety i ryczałty w wysokości nie niższej niż przewidziana w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U., poz. 167; dalej jako: „rozporządzenie”), wydanym na podstawie art. 77⁵ Kodeksu pracy.

Zgodnie z przepisem § 16 rozporządzenia:

1. Za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.
2. W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu.
3. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.
   
   

W ocenie Państwowej Inspekcji Pracy, odbiór dobowego odpoczynku oraz skróconego tygodniowego odpoczynku w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla kierowcy, w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu, nie stanowi zapewnienia bezpłatnego noclegu, o którym mowa w § 16 ust. 4 rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należności wypłacone kierowcy z tytułu podróży służbowej w postaci ryczałtów za nocleg, w sytuacji odbioru dobowego odpoczynku oraz skróconego tygodniowego odpoczynku w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla kierowcy w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu, stanowić będą koszty uzyskania przychodu po wejściu w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 listopada 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, nawet w przypadku odbioru dobowego odpoczynku oraz skróconego tygodniowego odpoczynku w pojeździe, posiadającym odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy, w specjalnie przystosowanej kabinie pojazdu, należności wypłacone kierowcy tytułem ryczałtów za nocleg będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej jako: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W katalogu ujętym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem ryczałtów za noclegi, bądź innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem podróży służbowych.

W konsekwencji, wypłacane pracownikom środki pieniężne na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, podobnie jak przywołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego), mogą stanowić u pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli będą spełniać przesłanki ujęte w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT - zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów ryczałty za noclegi wypłacane kierowcom.

Niezbędne jest jednak wskazanie, że kwestie dotyczące zasad wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowych, w tym ryczałtów za noclegi, nie są uregulowane przepisami prawa podatkowego, co oznacza, że nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.