Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.98.2017.1.BG
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 15 marca 2017 r. (data wpływu do Organu 20 marca 2017 r.), uzupełnionym 17 maja 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

• wartość umorzonej części wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem umorzenia,
• na taką kwalifikację ma wpływ okoliczność, że Spółka nie zaliczyła dokonanego odpisu aktualizującego te wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym spełnione zostały formalne przesłanki do takiego zaliczenia

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

• wartość umorzonej części wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem umorzenia,
• na taką kwalifikację ma wpływ okoliczność, że Spółka nie zaliczyła dokonanego odpisu aktualizującego te wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym spełnione zostały formalne przesłanki do takiego zaliczenia.
  
  

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 27 kwietnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.21.2017.1.BG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Uzupełnienia dokonano 17 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie wynajmu nieruchomości będących własnością Spółki. Spółka w 2014 r. uzyskała informację, że 14 stycznia 2014 r. ogłoszona została upadłość innej spółki z o.o., będącej dłużnikiem Spółki z tytułu najmu nieruchomości będących własnością Spółki. W tym czasie Spółka była związana umową najmu nieruchomości, która była kontynuowana także po ogłoszeniu upadłości ww. dłużnika. Równocześnie jednak, ze względu na upadłość dłużnika i niewywiązywanie się przez niego z bieżących płatności, Spółka dokonała odpisu aktualizującego należności Spółki z tego tytułu. Odpisu tego jednak nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), mimo spełnienia formalnych przesłanek wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 26a updop w związku z ust. 2a pkt 1 lit. a tego artykułu ww. ustawy, zakładając, że prowadzone z dłużnikiem rozmowy doprowadzą do tego, że płatności związane z najmem dotyczące okresu po ogłoszeniu upadłości dłużnika będą przez niego regulowane. Działania te nie przyniosły jednak pożądanego rezultatu. W październiku 2016 r. zawarte zostało porozumienie z dłużnikiem, na mocy którego umorzona została część jego zobowiązania w wysokości 520.645,60 zł brutto (tj. 423.289,11 zł netto - bez podatku od towarów i usług). Należności objęte odpisem aktualizującym stanowiły w momencie ich powstania (w kwocie netto) przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy. Wierzytelności te nie były przedawnione w dacie podpisania porozumienia o ich umorzeniu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość tej umorzonej części wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 updop z dniem umorzenia i czy na taką kwalifikację ma wpływ okoliczność, że Spółka nie zaliczyła dokonanego odpisu aktualizującego te wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym spełnione zostały formalne przesłanki do takiego zaliczenia? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, wartość umorzonej części wierzytelności w stanie faktycznym opisanym we wniosku stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dniem umorzenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 44 updop stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 updop zostały zarachowane jako przychody należne. Przepis ten zatem nie uzależnia zaliczenia wartości umorzonej wierzytelności (lub jej części) do kosztów uzyskania przychodów od tego, czy wcześniej podatnik miał możliwość zaliczenia odpisu aktualizującego dotyczącego tej wierzytelności lub jej części do kosztów podatkowych (wobec wystąpienia przesłanek faktycznych, np. w postaci upadłości dłużnika i dokonania rachunkowego odpisu aktualizującego tę wierzytelność), lecz jedynie od tego, czy dana wierzytelność została przez tego podatnika uznana za przychód podatkowy. W konsekwencji warunkiem zaliczenia do kosztów podatkowych wartości umorzonej wierzytelności z datą umorzenia nie jest równoczesne (bądź uprzednie) skorygowanie zeznania podatkowego za rok, w którym wystąpiły formalne przesłanki do zaliczenia odpisu aktualizującego dotyczącego danej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Podsumowując, Spółka nie ma obowiązku korekty zeznania podatkowego za 2014 r. poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów dokonanego w tamtym roku odpisu aktualizującego wartość wierzytelności, mimo że wystąpiły wówczas formalne przesłanki do uznania tego odpisu aktualizującego za koszt podatkowy. Brak takiej korekty zeznania za 2014 r. nie ma wpływu na prawo Spółki do zaliczenia wartości umarzanej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Zatem za koszty uzyskania przychodu można uznać jedynie takie wydatki, które zostały poniesione w określonym celu (osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 14 stycznia 2014 r. ogłoszona została upadłość dłużnika Spółki. Spółka była związana umową najmu nieruchomości, która była kontynuowana także po ogłoszeniu upadłości ww. dłużnika. Ze względu na upadłość dłużnika i niewywiązywanie się przez niego z bieżących płatności, Spółka dokonała odpisu aktualizującego należności Spółki z tego tytułu. Odpisu tego jednak nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu updop, mimo spełnienia formalnych przesłanek wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 26a w związku z ust. 2a pkt 1 lit. a updop, zakładając, że prowadzone z dłużnikiem rozmowy doprowadzą do tego, że płatności związane z najmem dotyczące okresu po ogłoszeniu upadłości dłużnika będą przez niego regulowane. Działania te nie przyniosły jednak pożądanego rezultatu. W październiku 2016 r. zawarte zostało porozumienie z dłużnikiem, na mocy którego umorzona została część jego zobowiązania w wysokości brutto. Należności objęte odpisem aktualizującym stanowiły w momencie ich powstania (w kwocie netto) przychód podatkowy w rozumieniu przepisów updop. Wierzytelności te nie były przedawnione w dacie podpisania porozumienia o ich umorzeniu.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne. Przepis ten uzależnia możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodów od wcześniejszego zarachowania należności jako przychodu należnego co w rozpatrywanej sprawie ma miejsce. Warunek ten odnosi jednak także ten skutek, że częściowe umorzenie wierzytelności będzie skutkować możliwością rozpoznania kosztu uzyskania przychodu jedynie w części w jakiej umarzana wierzytelność pozostaje do należności uznanej za przychód należny (np. umorzenie ½ wierzytelności będzie uprawniało do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości ½ zarachowanej do przychodów należności). Spółka będzie miała prawo do zaliczenia umorzonej części wierzytelności (odpowiadającej jednocześnie przychodowi podatkowemu, wykazanemu wcześniej przez Wnioskodawcę) do kosztów uzyskania przychodów z dniem umorzenia.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.