2017.05.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB2.4510.41.2017.3.EK
z 30 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.) oraz pismem z 15 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawcy – Spółce X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P(…) (adres: (…), wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy) – przysługują wierzytelności od spółki Y Limited (z siedzibą przy (…) Wielka Brytania, o numerze w rejestrze handlowym Companies House (…)) w łącznej wysokości 27.610.00 EURO (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy sześćset dziesięć EURO 00/100), wynikające z:

Faktury VAT nr (…) z 9 stycznia 2009 r. płatnej w dniu 23 lutego 2009 r., z której do zapłaty pozostała kwota 2.410,00 EURO (słownie: dwa tysiące czterysta dziesięć EURO 00/100);
Faktury VAT nr (…) z 29 stycznia 2009 r. płatnej w dniu 15 marca 2009 r., z której do zapłaty pozostało 12.600,00 EURO (słownie: dwanaście tysięcy sześćset EURO 00/100);
Faktury VAT nr (…) z 27 lutego 2009 r. płatnej w dniu 13 kwietnia 2009 r., z której do zapłaty pozostało 12.600,00 EURO (słownie: dwanaście tysięcy sześćset EURO 00/100).

Pismem z 13 maja 2010 r. spółka Z Limited (z siedzibą przy (…), Wielka Brytania) zawiadomiła Wnioskodawcę m.in. o rozpoczęciu postępowania upadłościowego („Creditors’ voluntary winding-up”) względem spółki Y Limited oraz o odbyciu się zgromadzenia wierzycieli w dniu 10 czerwca 2010 r. w celu m.in. wyznaczenia „zarządcy” („liquidator”) do prowadzenia ww. postępowania likwidacyjnego.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego w art. 2 lit. b) stanowi, iż: „zarządca” oznacza każdą osobę lub organ, którego zadaniem jest zarządzanie masą lub jej likwidacja lub nadzorowanie działalności gospodarczej dłużnika. Wykaz tych osób lub organów znajduje się w załączniku C do ww. rozporządzenia, zgodnie z którym: „Zarządcy, o których mowa w art. 2 lit. b)” to – w zakresie dotyczącym Wielkiej Brytanii – następujące przypadki:

Liquidator,
Supervisor of a voluntary arrangement,
Administrator,
Official Receiver,
Trustee,
Provisional Liquidator,
Judicial factor.

„Zarządca” („liquidator”) wykonuje w stosunku do upadłej spółki Y czynności tego rodzaju, które zgodnie z polskim prawem upadłościowym w stosunku do upadłych spółek wykonuje syndyk. „Zarządcami” („liquidators”) spółki Y Limited zostali mianowani Pan A oraz Pan B ze spółki Z Limited.

Pismem z 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia przysługującej mu względem spółki Y Limited wierzytelności w wysokości 27.610,00 EURO (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy sześćset dziesięć EURO 00/100), tj. 33.343,39 GBP (słownie: trzydzieści trzy tysiące GBP 39/100). Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 123 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 118 Kodeksu cywilnego (dalej jako „kc”) termin przedawnienia w stosunku do przedmiotowych wierzytelności został przerwany – a zatem wierzytelności te nie są przedawnione.

Wnioskodawca, zwrócił się do likwidatorów o dokumenty potwierdzające zakończenie postępowania upadłościowego spółki Y Limited, w odpowiedzi na co otrzymał od likwidatorów spółki Y Limited:

Zawiadomienie z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego („Closing of the Creditors’ Voluntary Winding Up”) spółki Y Limited;
Raport o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”).

Wnioskodawca w tym miejscu wskazuje, iż ww. czynności i dokumenty zostały – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – dokonane i sporządzone zgodnie z prawem brytyjskim, w tym w szczególności z brytyjską ustawą upadłościową tzw. Insolvency Act 1986.

W nawiązaniu do powyższego wskazać i podkreślić należy, iż zgodnie z art. 17 ww. Rozporządzenia wszczęcie postępowania upadłościowego wywołuje w każdym innym Państwie Członkowskim, bez potrzeby dopełnienia jakichkolwiek formalności, skutki, które wynikają z prawa Państwa wszczęcia postępowania, o ile m.in. ww. Rozporządzenie nie stanowi inaczej.

Mając powyższe na względzie, ww. dokumenty należy uznać za wystarczające.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zarachował ww. wierzytelności jako przychody należne Wnioskodawcy.

Powyższy opis zdarzenia przyszłego wynika z pisma z 18 kwietnia 2017 r. stanowiącego odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

Dodatkowo Wnioskodawca poinformował, że:

jego zdaniem, wierzytelności przysługujące Wnioskodawcy względem spółki Y Limited w wysokości 27.610,00 EURO (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy sześćset dziesięć EURO 00/100), tj. 33.343,39 GBP (słownie: trzydzieści trzy tysiące GBP 39/100) nie są przedawnione, gdyż pismem z 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia tych wierzytelności do postępowania upadłościowego prowadzonego w Wielkiej Brytanii w stosunku do spółki Y Limited, a zatem zgodnie z art. 123 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 118 Kodeksu cywilnego termin przedawnienia w stosunku do tych wierzytelności został przerwany;
przedmiotowe wierzytelności zostały opisane jako nieściągalne, tj. został dokonany odpowiedni zapis w księgach rachunkowych Wnioskodawcy;
brytyjska spółka X Limited prowadzi upadłość spółki Y Limited w tym sensie, iż „zarządcami” („liquidators”) spółki Y Limited zostali mianowani Pan A oraz Pan B ze spółki X Limited, a „zarządca” („liquidator”) wykonuje w stosunku do upadłej spółki Y Limited czynności tego rodzaju, które zgodnie z polskim prawem upadłościowym w stosunku do upadłych spółek wykonuje syndyk, gdyż zgodnie z art. 2 lit. b) Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego „zarządca” oznacza każdą osobę lub organ, którego zadaniem jest zarządzanie masą lub jej likwidacja lub nadzorowanie działalności gospodarczej dłużnika, natomiast wykaz tych osób lub organów znajdujący się w załączniku C do ww. rozporządzenia stanowi, iż: „Zarządcy, o których mowa w art. 2 lit. b)” – w zakresie dotyczącym Wielkiej Brytanii – to właśnie m.in. „liquidators”,
Wnioskodawca zwrócił się do likwidatorów o dokumenty potwierdzające zakończenie postępowania upadłościowego spółki Y Limited, w odpowiedzi na co otrzymał od likwidatorów spółki Y Limited:
1. Zawiadomienie z 10 lipca 2013 r., spółka X Limited zawiadomiła Wnioskodawcę o zakończeniu postępowania upadłościowego („Closing of the Creditors’ Voluntary Winding Up”) spółki Y Limited;
2. Raport o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”).

Wnioskodawca w tym miejscu wskazuje, iż ww. czynności i dokumenty zostały – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – dokonanie i sporządzone zgodnie z prawem brytyjskim, w tym w szczególności z brytyjską ustawą upadłościową tzw. Insolvency Act 1986.

Mając powyższe na względzie, ww. dokumenty należy uznać za wystarczające.

Ponadto, w piśmie z 15 maja 2017 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie II do uzupełnienia wniosku wyjaśniono, co następuje:

zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy i zdaniem Wnioskodawcy, postępowanie upadłościowe spółki Y Limited nie toczy się z udziałem sądu (brytyjski rejestr handlowy Companies House nie jest prowadzony przez sąd, a zatem wykreślenie spółki z rejestru nie jest zatwierdzane przez sąd);
nie jest Wnioskodawcy znana specyfika postępowania upadłościowego prowadzonego w stosunku do spółki Y Limited poza informacjami wskazanymi już wcześniej, tj. zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy i zdaniem Wnioskodawcy:
1. zgodnie z art. 2 lit. b) Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego „zarządca” oznacza każdą osobę lub organ, którego zadaniem jest zarządzanie masą lub jej likwidacja lub nadzorowanie działalności gospodarczej dłużnika, natomiast wykaz tych osób lub organów znajduje się w załączniku C do ww. rozporządzenia stanowi, iż: „Zarządcy, o których mowa w art. 2 lit. b)” – w zakresie dotyczącym Wielkiej Brytanii – to m.in. „Liquidators”;
2. brytyjska spółka X Limited prowadzi upadłość spółki Y Limited, gdyż „zarządcami” („Liquidators”) spółki Y Limited zostali mianowani Pan A oraz Pan B ze spółki X Limited;
3. „zarządca” („liquidator”) wykonuje w stosunku do upadłej spółki Y Limited czynności tego rodzaju, które zgodnie z polskim prawem upadłościowym w stosunku do upadłych spółek wykonuje syndyk;
4. ww. Rozporządzenie w art. 2 lit. a) stanowi, iż: „postępowania upadłościowe oznaczają postępowania zbiorowe określone w art. 1 ust. 1. Wykaz tych postępowań znajduje się w załączniku A”, natomiast zgodnie z załącznikiem A do ww. rozporządzenia „Postępowania likwidacyjne, o których mowa w art. 2 lit. a)” – w zakresie dotyczącym Wielkiej Brytanii – obejmują również „Creditors’ voluntary winding-up (with confirmation by the court)”;
5. zgodnie z dokumentami uzyskanymi przez Wnioskodawcę od spółki X Limited w przypadku spółki Y Limited mieliśmy do czynienia z postępowaniem upadłościowym w rozumieniu ww. Rozporządzenia („Creditors’ Voluntary Winding Up”)
– a zatem zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy i zdaniem Wnioskodawcy stosując ww. Rozporządzenie należałoby uznać, iż specyfika prowadzonego w stosunku do spółki Y Limited postępowania upadłościowego jest zbliżona do innych postępowań upadłościowych prowadzonych w Krajach Członkowskich Unii Europejskiej, w tym do polskiego postępowania upadłościowego;
postępowanie zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego;
dłużnik został wykreślony z brytyjskiego rejestru handlowego Companies House, na dowód czego Wnioskodawca załącza wydruk dostępny na stronie internetowej https://www.gov. uk/government/organisations/companies-house pod numerem rejestru (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wierzytelności w łącznej wysokości 27.610,00 EURO (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy sześćset dziesięć EURO 00/100) przysługujące Wnioskodawcy względem spółki Y Limited mogą zostać udokumentowane:

Zawiadomieniem z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego (Closing of the Creditors’ Voluntary Winding Up”) spółki Y Limited;
Raportem o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”);

jako nieściągalne, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 16 i 17 i w zw. z art. 2 lit. a) i Załącznikiem A do Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego i czy w związku z tym, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wierzytelności te mogą zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę?

Treść pytania wynika z pisma uzupełniającego z 18 kwietnia 2017 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższe pytanie należy odpowiedzieć w sposób twierdzący.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego w art. 2 lit. a) stanowi, iż: „postępowania upadłościowe oznaczają postępowania zbiorowe określone w art. 1 ust. 1. Wykaz tych postępowań znajduje się w załączniku A. Natomiast zgodnie z załącznikiem A do ww. rozporządzenia „Postępowania likwidacyjne, o których mowa w art. 2 lit. a) – w zakresie dotyczącym Wielkiej Brytanii – to następujące przypadki:

Winding-up by or subject to the supervision of the court;
Winding-up through administration, including appointments made by filing prescribed documents with the court;
Creditors’ voluntary winding-up (with confirmation by the court);
Bankruptcy or sequestration.

Zgodnie natomiast z dokumentami uzyskanymi przez Wnioskodawcę od spółki X Limited – prowadzącej upadłość spółki Y Limited – w szczególności zgodnie z pismem z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego Y Limited, w przypadku spółki Y Limited mieliśmy do czynienia z postępowaniem upadłościowym w rozumieniu ww. Rozporządzenia („Creditors’ Voluntary Winding Up”).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2 ww. ustawy.

Wskazać należy, iż przedmiotowe wierzytelności zostały już zarachowane przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
postanowieniem sądu o:
1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność wymieniona w lit. a, lub
3. zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wskazać należy, iż:

Zawiadomienie z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego („Closing of the Winding Up”) spółki Y Limited;
Raport o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”) dotyczyły zakończenia postępowania upadłościowego Y Limited („Closing of the Winding Up”).

Natomiast zgodnie z art. 16 ww. Rozporządzenia, wszczęcie postępowania upadłościowego podlega uznaniu we wszystkich pozostałych Państwach Członkowskich. Natomiast zgodnie z art. 17 ww. Rozporządzenia, wszczęcie postępowania upadłościowego wywołuje w każdym innym Państwie Członkowskim, bez potrzeby dopełnienia jakichkolwiek formalności, skutki, które wynikają z prawa Państwa wszczęcia postępowania, o ile m.in. ww. Rozporządzenie nie stanowi inaczej.

Mając powyższe na względzie należy uznać, iż wierzytelności w łącznej wysokości 27.610,00 EURO (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy sześćset dziesięć EURO 00/100) przysługujące Wnioskodawcy względem spółki Y Limited mogą zostać udokumentowane:

Zawiadomieniem z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego („Closing of the Winding Up”) spółki Y Limited;
Raportem o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”); jako nieściągalne, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 16 i 17 w zw. z art. 2 lit. a) i Załącznikiem A do Rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego – i w związku z tym, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wierzytelności te mogą zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Jak stanowi art. 16 ust. 2 ww. ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
postanowieniem sądu o:
1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność wymieniona w lit. a, lub
3. zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Nadmienić przy tym należy, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Z powyższych regulacji wynika, że ustawodawca co do zasady wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalne z wyjątkiem wierzytelności, które spełniają łącznie następujące warunki:

uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne,
nieściągalność tych wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Jak wynika z treści wskazanych przepisów, do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest spełnienie przesłanek wynikających z tych uregulowań jednocześnie. Nie będzie zatem mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów należność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy przysługują wierzytelności od spółki Y Limited z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Pismem z 13 maja 2010 r. Wnioskodawca został zawiadomiony m.in. o rozpoczęciu postępowania upadłościowego („Creditors’ voluntary winding-up”) względem spółki Y Limited oraz o odbyciu się zgromadzenia wierzycieli w dniu 10 czerwca 2010 r. w celu m.in. wyznaczenia „zarządcy” („liquidator”) do prowadzenia ww. postępowania likwidacyjnego.

„Zarządca” („liquidator”) wykonuje w stosunku do upadłej spółki Y Limited czynności tego rodzaju, które zgodnie z polskim prawem upadłościowym w stosunku do upadłych spółek wykonuje syndyk. „Zarządcami” („liquidators”) spółki Y Limited zostali mianowani Pan A oraz Pan B ze spółki X Limited.

Pismem z 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia przysługującej mu względem spółki Y Limited wierzytelności.

Wnioskodawca zwrócił się również do likwidatorów o dokumenty potwierdzające zakończenie postępowania upadłościowego spółki Y Limited, w odpowiedzi na co otrzymał od likwidatorów spółki Y Limited:

Zawiadomienie z 10 lipca 2013 r. o zakończeniu postępowania upadłościowego („Closing of the Creditors’ Voluntary Winding Up”) spółki Y Limited;
Raport o zakończeniu postępowania upadłościowego dnia 10 lipca 2013 r. („Joint Liquidators Report”), który – zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów – został złożony do brytyjskiego rejestru handlowego („Companies House”).

Zgodnie z informacją uzyskaną od likwidatorów, ww. czynności i dokumenty zostały dokonane i sporządzone zgodnie z prawem brytyjskim, w tym w szczególności z brytyjską ustawą upadłościową tzw. Insolvency Act 1986.

Jak wskazuje Wnioskodawca, postępowanie zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego, a dłużnik został wykreślony z brytyjskiego rejestru handlowego (Companies House).

Z przedstawionych informacji wynika także, że ww. wierzytelności zostały zarachowane jako przychody należne, a także zostały odpisane jako nieściągalne (tj. został dokonany odpowiedni zapis w księgach rachunkowych Wnioskodawcy). Wierzytelności te nie są przedawnione.

W ocenie tut. Organu za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wierzytelność wobec kontrahenta angielskiego została należycie udokumentowana jako nieściągalna, a dokumenty w posiadaniu których jest Spólka są wystarczające do przyznania Wnioskodawcy prawa do zaliczenia ww. wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) w zw. z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji zaliczenie nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w roku podatkowym, w którym spełnione zostały warunki takiego zaliczenia, tj. wierzytelność będzie odpisana jako nieściągalna, a jej nieściągalność zostanie należycie udokumentowana.

Należy bowiem zauważyć, że wskutek odmienności brytyjskiego systemu prawnego podatnik nie ma możliwości udokumentowania nieściągalności wierzytelności w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo zachowania należytej staranności w celu zgromadzenia dokumentacji potwierdzającej fakt nieściągalności wierzytelności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin