Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1161/13/15-5/S/KC
z 5 sierpnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2012 r., późn. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, późn. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla dostawy sprzętu telekomunikacyjnego z montażem – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla dostawy sprzętu telekomunikacyjnego z montażem.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy N., oferującą kompleksowe rozwiązania i usługi związane z budową stacjonarnych i mobilnych sieci telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dostarcza towary i usługi dla branży telekomunikacyjnej, oferując pełną gamę technologii dla infrastruktury sieci mobilnych, stacjonarnych i konwergentnych, jak również profesjonalne usługi w tym zakresie. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski, prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowana na terytorium kraju jako podatnik VAT czynny.
W ramach prowadzonej działalności Spółka, na podstawie zawieranych umów, dostarcza sprzęt telekomunikacyjny wraz z montażem i instalacją oraz okablowaniem strukturalnym, która to całość składa się na infrastrukturę telekomunikacyjną wykorzystywaną przez określonego odbiorcę. W większości przypadków umowy na dostawy sprzętu wiążą się z wykonaniem prac montażowych, a w niektórych przypadkach także prac budowlanych polegających na dostosowaniu pomieszczeń, budynków lub budowli do instalacji dostarczanego sprzętu.
Dostawy, o których mowa we wniosku mają charakter dostawy „pod klucz”, tzn. że umowy przewidują otrzymanie przez zamawiającego gotowej do użycia, kompletnej i sprawnie działającej instalacji. Co więcej, biorąc pod uwagę charakter dostaw, często wymagane jest przeprowadzenie testów sprzętu oraz instalacji w celu potwierdzenia prawidłowości ich funkcjonowania.
Co do zasady, zawarte umowy przewidują, iż odbiór zrealizowanych przez Spółkę dostaw następuje na podstawie protokółów zdawczo-odbiorczych (tzw. Final Acceptance; dalej: protokół lub protokół odbioru). Po zrealizowaniu prac w całości oraz przeprowadzeniu odpowiednich testów, strony danej umowy sporządzają protokół odbioru, który ze strony Spółki stanowi potwierdzenie wykonania wszystkich czynności związanych z realizacją dostawy, natomiast ze strony kontrahenta akceptację wykonanych prac montażowych i potwierdzenie odbioru prawidłowo funkcjonującego przedmiotu dostawy.
W praktyce, prace wynikające z umów mogą zostać fizycznie wykonane wcześniej niż to wynika z daty podpisania protokołu. Niemniej jednak to podpisanie protokołu decyduje o przeniesieniu ryzyk wiązanych z dostawą ze Spółki na klienta i stanowi o zakończeniu realizacji kontraktu. Potwierdzają to następujące fakty oraz ustalenia biznesowe, które są charakterystyczne dla większości zawieranych przez Spółkę umów:
- dopiero w momencie podpisania protokołu następuje i) przeniesienie własności towarów (przed tą datą Spółka ma pełne prawo do dysponowania towarem jak właściciel, włącznie z możliwością deinstalacji i/lub odbioru towaru z miejsca instalacji) oraz ii) przeniesienie wszelkich ryzyk wiązanych z towarami będącymi przedmiotem umowy na kontrahenta (przed tą datą wszelkie ryzyka ponosi Spółka, nawet jeśli towary zostały już fizycznie dostarczone i zamontowane w miejscu wskazanym przez kontrahenta; w tym zakresie ryzyko może być rozumiane m.in. jako ryzyko kradzieży, uszkodzenia, zniszczenia towaru itp.),
- co do zasady, zgodnie z zawieranymi umowami, wynagrodzenie za dokonaną dostawę staje się wymagalne z dniem podpisania protokołu i jest płatne w terminach ustalonych w kontrakcie,
- kontrahent akceptuje wystawienie faktury za wykonane świadczenie dopiero po podpisaniu protokołu,
- dopiero po podpisaniu protokołu kontrahent ma możliwość rozpoczęcia użytkowania instalacji telekomunikacyjnej będącej przedmiotem prac wykonanych przez Spółkę (w przypadku użycia przez klienta sprzętu przed zakończeniem instalacji co do zasady skutkuje dorozumianym odbiorem prac - jak w przypadku protokołu cząstkowego, o czym szerzej poniżej),
- w przypadkach, gdy kontrahent nie akceptuje prac i kwestionuje prawidłowość funkcjonowania przedmiotu dostawy, może istnieć potrzeba dokonania dodatkowych prac i dopiero ich zakończenie będzie skutkowało stwierdzeniem, że kontrakt został wykonany (do tego czasu strony uznają dostawę a niezakończoną; może się jednakże w niektórych przypadkach zdarzyć, iż nawet pomimo zgłoszenia usterek, fakt ten nie wstrzymuje procesu odbioru sprzętu),
- podpisanie protokołu implikuje początek biegu terminów dotyczących gwarancji oraz rękojmi za wady o ile dotyczy) w stosunku do wykonanych przez Spółkę prac.
Powyższe ma swoje odzwierciedlenie również w konstrukcji wynagrodzenia należnego Spółce - jest no ustalone jako jedna kwota (należna po podpisaniu protokołu odbioru lub częściowo po podpisaniu protokołów cząstkowych), gdzie elementy składowe takie jak wartość towarów oraz różnych usług stanowi wyłącznie element kalkulacyjny dla określenia ceny całego kontraktu, Jednocześnie, z uwagi na skomplikowany i długotrwały proces realizacji zamówienia, mogą zdarzyć się sytuacje, w których protokoły odbioru podpisywane są w trakcie realizacji danego kontraktu, w odniesieniu do realizacji i odbioru poszczególnych elementów instalacji lub realizacji pojedynczych modułów zamówienia stanowiących całość gotową do indywidualnego funkcjonowania (tzw. Conditional Acceptance; dalej: protokoły cząstkowe). Podpisanie protokołu cząstkowego oznacza akceptację prac Spółki przez kontrahenta oraz skutkuje realizacją powyżej wymienionych praw i obowiązków w odniesieniu do towarów będących przedmiotem dostawy w ramach danego modułu dostawy, którego realizacja potwierdzona jest protokołem cząstkowym, tj. możliwości rozpoczęcia używania danego elementu, przejścia własności (przy czym w niektórych przypadkach własność jest przenoszona dopiero w momencie podpisania protokołu odbioru), ryzyk, rozpoczęcia okresu gwarancji (przy czym w niektórych przypadkach okres gwarancji rozpoczyna się dopiero w momencie podpisania protokołu odbioru) itd.
Dla pełności stanu faktycznego Spółka wskazuje, że wykonywane przez nią kontrakty nie stanowią usług budowlano-montażowych, o których mowa m.in. w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku realizacji przedstawionych w stanie faktycznym kontraktów od 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy na podstawie ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od 1 stycznia 2014 r., będzie powstawał z chwilą podpisania protokołu odbioru lub protokołu cząstkowego?
Zdaniem Wnioskodawcy;
W opinii Spółki, w przypadku realizacji przedstawionych w stanie faktycznym kontraktów od 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy na podstawie ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od 1 stycznia 2014 r., będzie powstawał z chwilą podpisania protokołu odbioru lub protokołu cząstkowego.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu które będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy towarów (a nie jak do tej pory z chwilą wydania towaru). Rozstrzygnięcia wymaga zatem, w którym momencie dochodzi do dostawy towarów, w przypadku realizacji kontraktów opisanych przez Spółkę w stanie faktycznym. Poniżej Spółka dokonuje analizy tego przepisu w tym kontekście.
- Charakter dostaw dokonywanych przez Spółkę
Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym, Wnioskodawca na podstawie zawieranych przez siebie umów dokonywać będzie dostawy sprzętu wraz z montażem. Podkreślenia wymaga jednak fakt, iż w ich wykonaniu nie będzie dochodzić do klasycznego wydania towarów, na które składają się fizyczne przekazania poszczególnych elementów sprzętu, albowiem umowy te wiążą się również, co do zasady, z koniecznością wykonania dodatkowych prac montażowych, a w niektórych przypadkach także prac budowlanych, polegających na dostosowaniu pomieszczeń, budynków lub budowli do wymagań technicznych instalacji dostarczanego sprzętu lub też wzniesieniu stosownych konstrukcji. Umowy te przewidują otrzymanie przez zamawiającego gotowej do użycia, sprawnie działającej instalacji. Dlatego też, mając na uwadze charakter dostaw, często wymagane jest przeprowadzenie testów sprzętu oraz instalacji w celu sprawdzenia prawidłowości ich funkcjonowania.
W związku z powyższym, akceptacja wykonanych przez Spółkę w ramach dostawy towaru czynności następuje na podstawie protokołów. Po zrealizowaniu prac w całości oraz po przeprowadzeniu odpowiednich testów Spółka sporządza protokół, który przedkładany jest do akceptacji po stronie kontrahenta. Wynika to z faktu, iż zgodnie z warunkami zawartymi w umowach, realizacja kontraktu dokonuje się na podstawie podpisania protokołu. Spółka nie ma podstaw do stwierdzenia, że wykonała zakontraktowane świadczenie (dostawę towarów wraz z montażem) bez wcześniejszej akceptacji protokołu przez kontrahenta. Dopiero po uzyskaniu akceptacji, czyli w dniu podpisania protokołu/protokołu częściowego, klient przyjmuje dostarczony towar oraz przejmuje wszelkie ryzyka oraz prawa związane z tym towarem.
Spółka pragnie zauważyć, iż nie jest możliwe definitywne stwierdzenie, w którym momencie następuje dostawa fizyczna towaru, albowiem dostawa może być fizycznie dokonana w różnych momentach - przykładowo części konieczne do instalacji mogą od razu zostać dostarczone na miejsce instalacji lub mogą być sukcesywnie dostarczane w miarę postępu prac. Jednakże podkreślić należy, iż nawet gdy towary znajdą się w jednym miejscu – w formie niezamontowanej niezainstalowanej - to nie stanowią one przedmiotu zamówienia wynikającego z umowy. Dlatego też, dopóki protokół nie zostanie zaakceptowany przez odbierającego to nie można mówić o dokonaniu dostawy towarów, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r.
Powyższe potwierdza również fakt, iż nie można mówić o zrealizowaniu dostawy dopóki prace montażowe są w toku. Należy mieć na uwadze, że wywiązanie się przez Spółkę z umowy dostawy towaru do kontrahenta następuje w momencie przekazania nabywcy przetestowanej i prawidłowo funkcjonującej instalacji telekomunikacyjnej. Przetestowanie jest niezbędnym składnikiem wywiązania się z umowy z kontrahentem. Kontrahent jest bowiem zainteresowany dostaw prawidłowo funkcjonującej instalacji telekomunikacyjnej, a nie poszczególnych jej elementów, czy te samej usługi montażu. Fakt ten przesądza o charakterze dostawy, tj. iż jej przedmiotem jest dostawa towarów. Dobro materialne może bowiem być przedmiotem instalacji lub montażu, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dostawcę lub na jego rzecz, bez utraty przez transakcję charakteru „dostawy towaru” (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 2E marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, pkt 35). - Dostawy Spółki w świetle definicji dostawy towarów
Mając na uwadze, iż dokonywane przez Spółkę dostawy mają charakter dostawy towarów, Spółka pragnie zwrócić uwagę na jej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, który wskazuje, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
W tym kontekście Spółka pragnie podkreślić, iż dopiero po podpisaniu protokołu / protokołu cząstkowego następuje przeniesienie własności prawnej i ekonomicznej sprzętu na kontrahenta i dopiero od tego momentu ma on możliwość rozpoczęcia użytkowania instalacji telekomunikacyjnej będącej przedmiotem prac wykonanych przez Spółkę. W związku z tym należy uznać, że dopiero w momencie podpisania protokołu następuję dostawa towaru, czyli przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel na kontrahenta Spółki. Taką intencję stron potwierdza również fakt, że dopiero podpisanie protokołu implikuje również początek biegu terminów dotyczących gwarancji oraz rękojmi za wady w stosunku do wykonanych przez Spółkę prac, co oznacza, że dopiero podpisanie protokołu skutkuje kompletnym wykonaniem prac zgodnie z zawartą umową.
W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż dokonanie dostawy towarów, w rozumieniu art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r. należy ściśle powiązać z momentem przeniesienia prawa do rozporządzania towarem ja właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1, a zatem - w omawianym stanie faktycznym - z datą podpisania protokołu / protokołu cząstkowego przez kontrahenta. - Dostawa z instalacją lub montażem jako jedna czynność opodatkowana Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, iż ustawa o VAT przewiduje wprost instytucję dostawy towarów z instalacją lub montażem (art. 22 ust. 1 pkt 2, dotyczący miejsca dostawy takich towarów). Zgodnie treścią przytoczonego przepisu, za montaż i instalację nie mogą być uznane proste czynności umożliwiające funkcjonowanie dostarczonego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. W opinii Spółki, przedstawione w stanie faktycznym transakcje, z uwagi na konieczność zastosowania skomplikowanych procesów technicznych, specjalistycznego sprzętu oraz specjalnej wiedzy, kwalifikują się zatem do kategorii dostaw towarów z instalacją lub montażem.
Zdaniem Spółki, ustawodawca zastrzegając w przytaczanym przepisie, że instalacja lub montaż nie mogą być jedynie prostymi czynnościami, wyraził intencję, aby dostawy towarów, w których element usługowy (montaż, uruchomienie dostarczonego towaru) ma charakter bardziej złożony, a jednocześnie niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania przedmiotu dostawy, były dla celów VAT traktowane jako dostawa towarów.
W konsekwencji, w opinii Spółki, sztuczne byłoby wydzielanie poszczególnych etapów realizacji kontraktów jako osobnego przedmiotu opodatkowania (np. osobno dostawa samego sprzętu telekomunikacyjnego, osobno montaż, osobno testy). W szczególności należy mieć na uwadze, że wywiązanie się przez Spółkę z umowy dostawy towaru do kontrahenta następuje w momencie przekazania nabywcy przetestowanej i prawidłowo funkcjonującej instalacji telekomunikacyjnej. Wobec tego, usługi montażu i instalacji sprzętu, nadzorowane przez specjalistów, a także próbne uruchomienie instalacji jest niezbędnym elementem realizacji zakontraktowanej dostawy towaru. Kontrahent jest bowiem zainteresowany dostawą prawidłowo funkcjonującej instalacji telekomunikacyjnej, a nie poszczególnych jej elementów, czy samych usług montażu. Kontrahent nie chce brać na siebie ryzyka utraty sprzętu przed zainstalowaniem, ale co ważniejsze ryzyka braku prawidłowego funkcjonowania instalacji (lub jej części w przypadku dokonywania odbiorów cząstkowych). Ma to swoje odzwierciedlenie również w konstrukcji wynagrodzenia należnego Spółce - jest ono ustalone jako jedna kwota (należna po podpisaniu protokołu odbioru lub częściowo po podpisaniu protokołów cząstkowych), gdzie elementy składowe takie jak wartość towarów oraz różnych usług stanowi wyłącznie element kalkulacyjny dla określenia ceny całego kontraktu. Spółka pragnie wskazać, że w praktyce organów podatkowych wyraźnie ukształtowane jest stanowisko, iż w przypadku dostawy towaru wraz z montażem powinna być ona traktowana wyłącznie jako dostawa towaru, bez względu na możliwość wyodrębnienia lub nie wartości usługi montażu. Przykładowo takie podejście zostało potwierdzone w:- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. ITPP2/443-911/10/AF;
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2013 r., sygn. IPPP1/443-12/13-5/MP.
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. ITPP2/443-911/10/AF;
- Protokoły jako dokumenty mające wpływ na powstanie obowiązku podatkowego
Aktualna praktyka organów podatkowych potwierdza stanowisko Spółki, zgodnie z którym protokoły odbioru prac (końcowe lub cząstkowe) stanowią o wykonaniu lub częściowym wykonaniu świadczenia. W konsekwencji data podpisania protokołu ma decydujące znaczenie dla ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego, gdyż wyznacza moment zakończenia realizacji świadczenia. Takie podejście zostało potwierdzone przykładowo w:- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. IPPP1/443-1492/11-2/AP, w której organ podatkowy stwierdził, że: „za dzień wykonania usług budowlanej uznać należy każdorazowo dzień podpisania częściowego protokołu odbioru robót, a w dalszej kolejności — dzień podpisania protokołu odbioru końcowego robót. Podpisanie przez Zamawiającego takiego dokumentu oznacza, iż do wykonanych robót nie ma zastrzeżeń, a zatem przyjmuje usługę za wykonaną właśnie z dniem podpisania”;
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2011 r. sygn. IPPP2/443-929/11-2/IZ, w której organ podatkowy potwierdził, że: obowiązek podatkowy w VAT z tytułu zrealizowanych usług (robót) budowlanych, przyjętych na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, powstanie (…) z chwilą otrzymania przez Spółkę całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania przez Spółkę usługi, rozumianego jako dzień podpisani (zatwierdzenia) protokołu zdawczo-odbiorczego przez kontrahenta”.
- interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. IPPP1/443-1492/11-2/AP, w której organ podatkowy stwierdził, że: „za dzień wykonania usług budowlanej uznać należy każdorazowo dzień podpisania częściowego protokołu odbioru robót, a w dalszej kolejności — dzień podpisania protokołu odbioru końcowego robót. Podpisanie przez Zamawiającego takiego dokumentu oznacza, iż do wykonanych robót nie ma zastrzeżeń, a zatem przyjmuje usługę za wykonaną właśnie z dniem podpisania”;
- Podsumowanie
Mając na uwadze powyższą argumentację, tj. w szczególności, iż:
- nie ulega wątpliwości, iż Spółka dokonuje dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1,
- dostawy te mają charakter dostawy z instalacją lub montażem, tj. jednolitej dostawy, z której nie należy wyodrębniać elementu usługowego,
- zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel oraz przeniesienie ryzyk związanych z towarem zostaje dokonane w dniu przyjęcia towaru przez kontrahenta, które odbywa się w dacie podpisania protokołu odbioru / protokołu cząstkowego,
- na podstawie ustawy o VAT do dostawy towarów dochodzi efektywnie w momencie przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel (z czym należy wiązać m.in. przeniesienie własności i ryzyk związanych z towarem),nie ulega wątpliwości, iż Spółka dokonuje dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1,
dostawy te mają charakter dostawy z instalacją lub montażem, tj. jednolitej dostawy, z której nie należy wyodrębniać elementu usługowego,
zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel oraz przeniesienie ryzyk związanych z towarem zostaje dokonane w dniu przyjęcia towaru przez kontrahenta, które odbywa się w dacie podpisania protokołu odbioru / protokołu cząstkowego,
na podstawie ustawy o VAT do dostawy towarów dochodzi efektywnie w momencie przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel (z czym należy wiązać m.in. przeniesienie własności i ryzyk związanych z towarem),
Spółka stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy z tytułu opisanych w stanie faktycznym dostaw będzie powstawał na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu, które będzie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2014 r., z chwilą dokonania dostawy towarów, tj. z chwilą podpisania protokołu odbioru lub protokołu cząstkowego, gdyż jest to data, w której następuje dostawa towarów na rzecz kontrahenta Spółki.
Interpretacją indywidualną z dnia 14 marca 2014 r. tut. Organ stwierdził, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego dla dostawy sprzętu telekomunikacyjnego z montażem jest nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wydana w dniu 14 marca 2014 r. była przedmiotem skargi, złożonej przez Spółkę.
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2200/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W uzasadnieniu do wyroku Sąd stwierdził, że rację ma Skarżąca twierdząc, że art. 19a ust. 1 uptu należy odczytywać z uwzględnieniem definicji dostawy towarów zamieszczonej w art. 7 ust. 1. Skoro bowiem obowiązek podatkowy ma powstać jako skutek dostawy, konieczne jest ustalenie – z uwzględnieniem właściwych jej cech – kiedy dochodzi do dokonania dostawy. Oceniając moment dokonania dostawy, do czego niezbędne jest ustalenie, kiedy dochodzi do przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie można abstrahować od specyfiki danej sprawy i jej okoliczności faktycznych, które w sprawie z zakresu interpretacji indywidualnych opisywane są przez Wnioskodawcę.
Zdaniem Sądu, w rozpoznanej sprawie potwierdza on prawidłowość przyjęcia za moment powstania obowiązku podatkowego momentu podpisania stosownego protokołu. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że dla kontrahenta Skarżącej (nabywcy) sens ekonomiczny przedmiotowej dostawy sprowadza się do możliwości użytkowania prawidłowo funkcjonującej infrastruktury telekomunikacyjnej, a nie poszczególnych jej elementów lub samej usługi montażu. Skoro więc dostawy towarów opisane przez Skarżącą łączyły się z koniecznością odpowiedniego ich zainstalowania i przetestowania instalacji, wynikająca stąd specyfika dostaw za uprawnione i racjonalne nakazuje uznać przyjęcie przez strony transakcji, że przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą przez nabywcę oraz przejście na nabywcę ryzyk związanych z przedmiotem dostawy nastąpi z chwilą podpisania protokołu akceptującego dostarczenie kompletnego i zdatnego do użytku towaru. Ponieważ z podpisaniem protokołu odbioru (protokołu cząstkowego) przez nabywcę wiążą się okoliczności charakteryzujące dostawę i przez to decydujące o możliwości uznania dostawy za dokonaną, brak jest podstaw, aby przyjmować inny moment dokonania dostawy niż właśnie podpisanie stosownego protokołu.
Sąd stwierdził, że we wniosku o wydanie interpretacji Skarżąca przedstawiła prawidłowe stanowisko co do momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu opisanej przez nią "dostawy pod klucz" sprzętu telekomunikacyjnego wraz z montażem i instalacją oraz okablowaniem strukturalnym, która to całość składa się na infrastrukturę telekomunikacyjną.
W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2200/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji, tj. w dniu 14 marca 2014 r.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poźn. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.