Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j. Dz. U Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02.01.2013r. (data wpływu 07.01.2013 r.) uzupełnionym poprzez uiszczenie opłaty w dniu 15.02.2013 r. na wezwanie Organu z dnia 11.02.2013 r. (doręczone w dniu 15.02.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności:

• dostawy i montażu urządzeń klimatyzacyjnych opisanych w pkt 1 i 2 – jest nieprawidłowe
• konserwacji, serwisowania i nadzoru technicznego nad pracą urządzeń klimatyzacyjnych (pkt 3) oraz czynności obsługi eksploatacyjnej, kontroli i konserwacji instalacji systemów technicznych (pkt 4) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług oraz korekty deklaracji VAT.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 11.02.2013 r. (doręczone w dniu 15.02.2013 r.) wniosek uzupełniony został poprzez uiszczenie brakującej opłaty w dniu 15.02.2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma Sp. z o.o., będąca czynnym podatnikiem VAT prowadzi działalność gospodarcza w zakresie:

• naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych (PKD 33.14.Z)
• realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z)
• robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z)
• wykonania instalacji elektrycznych (PKD 43.21.Z)
• wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych (PKD 43.22.Z)
• wykonywania pozostałych instalacji budowlanych (PKD 43.29.Z)
• sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (PKD 46.73.Z)
• sprzedaży hurtowej wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46.74.Z)
• działalności w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego (PKD 71.12.Z)
• pozostałych badań i analiz technicznych (PKD 71.20.B)
• działalności w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z).
  
  

1. Spółka wystawia faktury o treści „dostawa i montaż urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych” bez rozbicia na pozycję „dostawa” i „montaż”.
2. Spółka wystawia faktury o treści: „dostawa urządzeń” oraz „montaż urządzeń klimatyzacyjnych”. Umowa z kontrahentem zawarta jest na dostawę i montaż urządzeń z podziałem na 2 pozycje: dostawa oraz pozycja montaż. Dla każdej z tych pozycji ustalona jest osobna kwota. Dostawa urządzeń potwierdzona jest protokołem odbioru. Montaż tych urządzeń dokonywany jest sukcesywnie i również potwierdzany protokołami odbioru robót.
3. Spółka posiada podpisane umowy na: „konserwację urządzeń klimatyzacyjnych”, „serwis urządzeń klimatyzacyjnych”, „pełnienie nadzoru technicznego nad pracą urządzeń „ (nie w budynkach mieszkalnych). Umowy te polegają na utrzymaniu sprawności technicznej urządzeń – wymiana filtrów, doprowadzenie czynnika chłodniczego, naprawa niesprawnych urządzeń. Spółka do tych usług stosuje moment powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.
4. Spółka na podstawie podpisanej umowy na „obsługę eksploatacyjną, kontrolę i konserwację instalacji systemów technicznych” świadczy usługi konserwacji i serwisowania urządzeń oraz drobne naprawy stolarskie, malarskie oraz ślusarskie, a także dostawę niezbędnych materiałów eksploatacyjnych w postaci np. żarówek, filtrów itp. Należność za usługę pobierana jest w formie ryczałtu i nie można wyodrębnić, jaka kwota przypada na poszczególne prace. Spółka do ww. prac stosuje rozliczenie VAT na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku opisanym w pkt 1. do tej usługi ma zastosowanie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit.d ...
2. Czy w przypadku opisanym w pkt 2. samą dostawę należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, a montaż zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ... Czy może ww. usługę należy potraktować łącznie i do rozliczenia podatku VAT zastosować art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT ...
3. Czy Spółka postępuje prawidłowo określając moment powstania obowiązku podatkowego do usług opisanych w pkt 3. na zasadach ogólnych tj. tj. zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT ...
4. Czy Spółka postępuje prawidłowo stosując do ww. prac opisanych w pkt 4. rozliczenie VAT na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Z uwagi na fakt, iż usługi polegające na montażu urządzeń klimatyzacyjnych ujęte zostały w PKD pod symbolem 43.22.Z, moment powstania obowiązku podatkowego należy ustalić w sposób szczególny, tj. zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT.

Ad. 2. W związku z tym, że umowa zawiera dokonanie 2 czynności, czyli dostawę, późniejszy montaż urządzeń i każda z tych czynności potwierdzona jest osobnym protokołem wykonania robót, zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie dostawy urządzeń zastosować należy art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, natomiast do montażu urządzeń art. 19 ust. 13 pkt 2 lit.d ustawy o VAT.

Ad. 3. Konserwacja przemysłowych urządzeń klimatyzacyjnych została sklasyfikowana w PKWiU w grupowaniu 33.12.18.0. Nie jest to wiec usługa należąca do sekcji „F” obiekty budowlane i roboty budowlane, w związku z czym, jej wykonanie powinno być opodatkowane na zasadach ogólnych, czyli z chwilą wystawienia faktur, nie później jednak niż 7 dnia od dnia jej wykonania, stosownie do treści art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Ad. 4. Z uwagi na fakt, iż usługa objęta przedmiotową umową polega w przeważającej mierze na utrzymaniu w sprawności technicznej istniejących instalacji, wymianie niesprawnych części na sprawne, zdaniem Wnioskodawcy, jej wykonanie winno być opodatkowane na zasadach ogólnych, tj. stosownie do treści art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności dostawy i montażu urządzeń klimatyzacyjnych opisanych w pkt 1 i 2;
• prawidłowe – w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności konserwacji, serwisowania i nadzoru technicznego nad pracą urządzeń klimatyzacyjnych (pkt 3) oraz czynności obsługi eksploatacyjnej, kontroli i konserwacji instalacji systemów technicznych (pkt 4).
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Ustawodawca przewidział jednak od tej zasady szereg wyjątków, które określają w odmienny sposób moment powstania obowiązku podatkowego m.in. w zależności od rodzaju transakcji.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy o VAT).

W przypadku wykonywania usług budowlanych lub budowlano - montażowych obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty za wykonaną usługę. Jeżeli usługa została natomiast wykonana a zapłata nie nastąpiła, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 30 dni, licząc ten termin od dnia wykonania usługi (art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 19 ust. 14 cyt. ustawy o VAT, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że zawiera z kontrahentami umowy na dostawę urządzeń klimatyzacyjnych wraz z montażem. W przypadku czynności dostawy i montażu urządzeń klimatyzacyjnych Wnioskodawca w oparciu o zawartą umowę z klientem wystawia faktury o treści „dostawa i montaż urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych” bez rozbicia na pozycję „dostawa” i „montaż” lub też faktury o treści: „dostawa urządzeń” oraz „montaż urządzeń klimatyzacyjnych” W drugim przypadku umowa z kontrahentem zawarta jest na dostawę i montaż urządzeń z podziałem na dwie pozycje, do każdej z tych pozycji ustalona jest osobna kwota. Dostawa urządzeń potwierdzona jest protokołem odbioru, montaż urządzeń dokonywany jest sukcesywnie i również potwierdzony protokołami odbioru robót.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy realizowana przez Spółkę transakcja stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też uznać ją należy za świadczenie usług. W przedmiotowej sprawie istota sprawy sprowadza się do tego, jak dla celu podatku VAT dokonać klasyfikacji opisanej transakcji – czy jest to dostawa towaru z montażem, czy świadczenie usługi budowlano - montażowej.

Odnosząc się do stwierdzenia Spółki, iż w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z usługą budowlano - montażową należy wskazać, iż zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. z 2010 r. Dz. U. nr 243, poz. 1623) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 cyt. wyżej ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja natomiast to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”. Na tej podstawie należało uznać, że sformułowanie użyte przez normodawcę „roboty budowlano-montażowe” zawsze oznaczać będzie czynności, również montaż. „Montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.

W związku z przytoczonymi definicjami stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

W przypadku zawierania umów cywilnoprawnych, strony określają jakie czynności wchodzą w zakres czynności będących przedmiotem transakcji. Pozwala na to zasada swobody umów wynikająca z art. 353 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Z cywilistycznego punktu widzenia formułowanie umów w taki sposób, że w przypadku gdy umowa na dostarczenie urządzeń, maszyn, skomplikowanego sprzętu wymagającego montażu i próbnego uruchomienia obejmuje wykonanie również różnego rodzaju robót budowlanych, mających w efekcie końcowym doprowadzić do funkcjonowania zainstalowanego sprzętu spełniającego określone kryteria techniczne wynikające z zamówienia, może obejmować szereg czynności mogących stanowić jedno świadczenie, za które należne jest jedno wynagrodzenie.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, iż „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Poddając analizie kwestie tzw. świadczeń złożonych należy zauważyć, iż zarówno w polskich przepisach jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy.

Problem świadczeń złożonych został przeanalizowany przez Trybunał Sprawiedliwości UE m. in. w toku sprawy C-41/04 między Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV a Staatssecretaris van Financien. Analizowana sprawa dotyczyła opodatkowania dostawy programu informatycznego wraz z licencją na to oprogramowanie oraz jego instalacją i przystosowaniem do systemu informatycznego nabywcy oraz przeprowadzeniem szkolenia dla pracowników. TSUE stwierdził, że art. 2(1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Bez znaczenia dla opodatkowania pozostaje treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Niezależnie bowiem od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, o stosowaniu określonej stawki podatku będzie decydować faktyczna czynność, z którą ustawa wiąże obowiązek podatkowy, a nie ustalenia co do tego, jak zakres tych czynności został w umowie przez strony oznaczony. Z fiskalnego punktu widzenia to nie brzmienie zapisów umowy decydować winno o stosowaniu określonej stawki. Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości zastosowanej stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji nie jest nabycie usługi kompleksowej, lecz poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wskazano w stanie faktycznym Spółka zobowiązała się dostarczyć towar i go zamontować. Z tego wynika, iż głównym elementem zamówienia nie jest usługa budowlano-montażowa, ale system klimatyzacyjny, który ma być uruchomiony i tym celu zamontowany. Spółka nie dokonuje wyłącznie montażu urządzenia należącego do zamawiającego, ale dostarcza własne urządzenie i zleceniobiorca oczekuje dostawy towaru, zamontowanego i uruchomionego. W takich okolicznościach dostawa urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych wraz z montażem stanowi wyłącznie dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, dokonuje dostawy urządzeń klimatyzacyjnych wraz z montażem, to obowiązek podatkowy dla dostawy towaru wraz z montażem powstaje na zasadach ogólnych, określonych w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, tj. z chwilą wydania towaru, a jeżeli wydanie towaru powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru. W przedmiotowej kwestii nie znajdzie zastosowania art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, dotyczący wykonywania usług budowlanych lub budowlano - montażowych.

Bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego pozostaje wyszczególnienie na fakturze poszczególnych elementów, stanowiących elementy kalkulacyjne dostawy ww. urządzeń oraz ich montażu. Również niezależnie od późniejszej czynności montażu urządzeń , nierozerwalnie związanej z ich dostawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż 7. dnia, od wydania towaru.

Podkreślić jednak należy, że jeżeli Wnioskodawca odrębnie dokonywałby dostawy urządzeń klimatyzacyjnych i odrębnie świadczyłby usługi montażu (na podstawie odrębnej umowy), wtedy obowiązek podatkowy powstawałby odpowiednio dla dostawy na podstawie art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT oraz dla usługi montażu w oparciu o art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d tejże ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika ponadto,, iż Wnioskodawca świadczy usługi:

• konserwacji i serwisowania urządzeń klimatyzacyjnych, pełnienia nadzoru technicznego nad pracą tych urządzeń (w budynkach niemieszkalnych), polegające w szczególności na utrzymaniu w sprawności technicznej urządzeń, wymianie filtrów, doprowadzeniu czynnika chłodniczego i naprawie niesprawnych urządzeń oraz
• obsługi eksploatacyjnej, kontroli i konserwacji instalacji systemów technicznych wraz z drobnymi naprawami stolarskimi, malarskimi, ślusarskimi a także dostawą niezbędnych materiałów eksploatacyjnych (żarówki, filtry itp.). Należność za ww. usługi pobierana jest w formie ryczałtu i nie można wyodrębnić jaka kwota przypada na poszczególne prace.
  
  

Odnosząc się do kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług należy zauważyć, iż przez „konserwację” w znaczeniu słownikowym rozumie się „utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem, zniszczeniem i zepsuciem”. Z definicji słownikowej wynika, że usługi konserwacyjne nie stanowią usług tożsamych do usług budowlanych, dla których ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest kompleksowa usługa konserwacji , wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Wobec powyższego obowiązek podatkowy dla konserwacji urządzeń klimatyzacyjnych i instalacji systemów technicznych, usług serwisowania tych urządzeń, nadzoru technicznego nad pracą urządzeń wraz z drobnymi naprawami i wymianą materiałów eksploatacyjnych powstaje na zasadach ogólnych, określonych w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, tj. z chwilą wykonania usługi, a jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w ww. kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż niniejszą interpretacją rozpatrzono kwestie związane z momentem powstania obowiązku podatkowego związanego z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Odnośnie obowiązku dokonania korekt deklaracji VAT wydane zostało odrębne rozstrzygniecie IPPP1/443-12/13-4/MP,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót