Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-574/08-2/JK
z 3 lipca 2008 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12.05.2008 r. (data wpływu 15.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych przez pracowników w związku z udziałem w szkoleniach - jest prawidłowe.

UZASADNIENI E

W dniu 15.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych przez pracowników w związku z udziałem w szkoleniach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Spółki uczestniczą w szkoleniach, których celem jest podniesienie ich kwalifikacji i poszerzenie umiejętności zawodowych związanych z wykonywaną przez nich pracą Szkolenia, na które kierowani są pracownicy są różnorodne, zatem mają różną intensywność i długość trwania. Pracownicy są na nie delegowani przez Spółkę, która opłaca należność za szkolenie bezpośrednio jego organizatorowi. Zasadą jest jednak, że szkolenia związane są z działalnością gospodarczą Spółki, a ściślej z charakterem pracy wykonywanej przez osobę delegowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie otrzymane przez pracowników w postaci sfinansowanych przez Spółkę kosztów szkoleń, których celem jest podniesienie ich kwalifikacji i poszerzenie umiejętności zawodowych związanych z wykonywaną przez nich pracą stanowi przychód ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 updof?

Zdaniem Spółki, szkolenia podnoszące posiadane przez pracowników kwalifikacje zawodowe w sensie wykonywania bieżącej pracy nie stanowią przychodu wmyśl art. 12 updof. Zgodnie z art. 12 ust. 1 updof za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty ieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, Jeżeli szkolenie, na które pracodawca kieruje pracownika, wyraźnie wiąże się z zajmowanym przez pracownika stanowiskiem pracy, jest niezbędne do wykonywania obowiązków przez pracownika i ma na celu podniesienie kwalifikacji lub umiejętności związanych z wykonywaną pracą wówczas nie można uznać, iż pracownik uczestnicząc w szkoleniu, uzyskuje przychód ze stosunku pracy. Sytuacja ta bowiem nie prowadzi do przysporzenia po stronie pracownika. W interesie pracodawcy leży szkolenie pracownika i umożliwianie pracownikowi podwyższania kwalifikacji, ponieważ pozyskane w drodze szkolenia umiejętności i wiedza służą prawidłowemu wykonywaniu bieżącej pracy przez pracownika. W związku z tym nie można mówić o przysporzeniu na rzecz pracownika. W badanej kwestii Spółka odnosi się do pisma Ministerstwa Finansów z 3 grudnia 1993 r., w którym resort uznał, iż dla prawidłowego ustalenia podatku dochodowego należy podzielić szkolenie pracowników na dwa rodzaje:

• szkolenie podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy,
• szkolenie podnoszące poziom wiedzy zawodowej.
  
  

W pierwszym przypadku formami szkolenia są najczęściej seminaria, kursokonferencje, odczyty, prelekcje, okazjonalne wykłady, krótkie kursy specjalizacyjne, a nawet nauka języków obcych, jeżeli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka. Te formy szkolenia nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym. Jeżeli szkolenia takie są niezbędne dla wykonywania obowiązków pracownika, to koszty, które ponosi zakład pracy za pracownika, nie stanowią przychodu określonego w wyżej wymienionym artykule.

W związku z powyższym Spółka uważa, że szkolenia, które związane są z bieżącym wykonywaniem pracy pracownika nie powinny być traktowane jako dodatkowy element wynagrodzenia ponieważ są one naturalnym składnikiem procesu pracy. Wpływają bowiem na efektywność wykonywanej pracy, co z kolei zwiększa efektywność całej firmy. Należy zauważyć, iż pracodawca jest zobowiązany poprzez przepisy Kodeksu pracy do ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Kierowanie pracowników na szkolenia umożliwia wykonanie tego obowiązku i ułatwia podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników. Szkolenia te muszą być jednak związane z prawidłowym funkcjonowaniem firmy i mieć na celu podnoszenie kwalifikacji związanych z funkcjonowaniem pracodawcy, co w przedmiotowej sprawie ma miejsce. Pracownicy bowiem są kierowani na szkolenia których celem jest podniesienie ich kwalifikacji i poszerzenie umiejętności zawodowych związanych z wykonywaną przez nich pracą. Spółka na potwierdzenie powyższego stanowiska przytacza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 roku, sygnatura akt III SA/Wa 1915/2007. Sąd stanął na stanowisku, iż Szkolenia związane z działalnością pracodawcy nie są przychodem. Dotyczy to tych szkoleń, które są związane z bieżącą działalnością pracodawcy W takiej sytuacji wydatek na szkolenie nie stanowi przychodu pracownika, ponieważ nie powstaje u niego żadne przysporzenie.” Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 lutego 2008 roku, sygnatura akt I SN/Po 1597/2007. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2007 r. Nr ILPB2/415-16/07-2/ES, z dnia 6 grudnia 2007r. nr ILPB2/415-132/07- 2/ES, z dnia 29 stycznia 2008 r. nr ILPB2/415-283/07-3/MK, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2008 r. nr IBPB2/415- 533/07/ASz/KAN-2887/07, w którym stwierdził on, iż „Należy zatem stwierdzić, że w przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeśli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.” Mając na uwadze wyżej przywołaną argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zgodnie, z którym jeżeli pracownik uczestniczy w szkoleniach niezbędnych do wykonywania bieżącej pracy, wówczas koszty tych szkoleń sfinansowanych przez Spółkę nie będą doliczane pracownikom do podstawy opodatkowania z tytułu przychodów ze stosunku pracy.

Pracodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia z tego tytułu podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych. Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Nie dotyczy to otrzymanych świadczeń przyznanych zgodnie z treścią art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Odrębne przepisy o których mowa w powyższym przepisie, regulujące możliwość przyznania pracownikowi dodatkowych świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103 poz. 472 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 roku w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 ze zm.).

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

1. szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy, do których należą: seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy,
2. szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika (nauka w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp.).
   
   

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić również można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy Spółki są kierowani na różnorodne szkolenia, mające różną intensywność i długość trwania. Jak podkreśla Spółka poprzez szkolenia pracownicy podnoszoną swoje kwalifikacje i poszerzają umiejętności zawodowe związane z wykonywaną przez nich pracą.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych powyżej przepisów należy uznać, iż koszty poniesione przez wnioskodawcę na szkolenia pracowników, nie będą stanowiły przychodu pracownika z art. 12 ust. 1 ww. cytowanej ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu — do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi — Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach — art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.