Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.968.2016.1.DP
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia konsekwencji podatkowych przejęcia na własność przedmiotu zastawu lub przejęcia w wyniku realizacji umowy przewłaszczenia rzeczy pożyczkobiorcy (zastawcy/dłużnika) będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia – jest prawidłowe;

• ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia przejętych od dłużników przedmiotów objętych zastawem bądź umową przewłaszczenia na zabezpieczenie – jest prawidłowe;

• sposobu podatkowego rozliczenia nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży przejętych przedmiotów nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia konsekwencji podatkowych przejęcia na własność przedmiotu zastawu lub przejęcia w wyniku realizacji umowy przewłaszczenia rzeczy pożyczkobiorcy (zastawcy/dłużnika) będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia oraz kwestii związanych ze zbyciem przejętych przedmiotów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank S.A. (dalej „Bank”), L. S.A. (dalej „L.” lub „Spółka”) oraz inne spółki zależne Banku utworzyły Podatkową Grupę Kapitałową Bank S.A. (dalej „PGK” lub „Wnioskodawca”) w rozumieniu art. la ustawy o PDOP, na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego, która została zarejestrowana przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z umową PGK:

• PGK została utworzona na okres trzech kolejnych lat podatkowych, tj. od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. włącznie albo do dnia utraty statusu podatnika przez PGK, jeżeli nastąpi to przed dniem 31 grudnia 2016 r.,
  
• w ramach PGK, Bank jest spółką dominującą w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o PDOP oraz został wyznaczony jako spółka reprezentująca PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o PDOP i z Ordynacji podatkowej w rozumieniu art. 1a ust. 3 pkt 4 ustawy o PDOP,
  
• w ramach PGK, L. jest spółką zależną w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o PDOP.
  
  

L. posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Spółka oferuje swoim klientom głównie usługi leasingowe oraz usługi udzielania pożyczek. Spółka zawiera z klientami umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.; dalej: „Kodeks cywilny”).

W przypadku części umów pożyczkowych, zabezpieczenie wierzytelności Spółki z tytułu tych umów dokonywane jest w drodze ustanowienia przez pożyczkobiorców (klientów Spółki) zastawu rejestrowego na majątku ruchomym zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 297 z późn. zm.; dalej: „Ustawa o zastawie rejestrowym”) lub przeniesienia własności rzeczy na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie pod warunkiem zawieszającym na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego.

Zawierane przez Spółkę z klientami umowy zastawu rejestrowego przewidują możliwość zaspokojenia Spółki (zastawnika) przez przejęcie przez Spółkę na Własność przedmiotu zastawu rejestrowego zgodnie z przepisami Ustawy o zastawie rejestrowym (art. 22 i nast. tej ustawy) lub przejęcia własności rzeczy w przypadku umowy przewłaszczenia zawartej pod warunkiem zawieszającym, w sytuacji, gdy dany klient (pożyczkobiorca) nie zaspokaja w całości lub w części wierzytelności Spółki z tytułu zawartej umowy pożyczki (tj. rat pożyczki) oraz wierzytelności pobocznych (np. naliczonych odsetek karnych) powstałych w związku ze świadczoną przez Spółkę usługą udzielenia pożyczki.

Przejęcie na własność przedmiotu zastawu rejestrowego przez Spółkę następuje we wskazanych wyżej przypadkach po upływie terminu wykonania zobowiązań z tytułu umowy pożyczki, które zostały zabezpieczone tym zastawem, z dniem złożenia przez Spółkę (zastawnika) oświadczenia na piśmie o przejęciu tego przedmiotu na własność natomiast w przypadku umowy przewłaszczenia własność przechodzi na L. w momencie ziszczenia się warunku zawieszającego wskazanego w umowie pomiędzy stronami.

W razie przejęcia przez Spółkę na własność przedmiotu zastawu lub w przewłaszczenia dokonywana jest jego wycena przez biegłego rzeczoznawcę.

Zasadą jest, iż przejęte na własność przez Spółkę we wskazany wyżej sposób rzeczy Spółka zbywa na rzecz podmiotów trzecich. W praktyce może zdarzyć się, iż Spółka zbędzie przejęty przedmiot zastawu lub przewłaszczenia za cenę inną niż wartość ustalona na moment jego przejęcia. Spółka może być zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy, przy czym takie zobowiązanie Spółki może powstać albo być obliczone później niż następuje sprzedaż rzeczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przejęcie przez L. (działającą jako zastawnik) na własność lub przejęcie w wyniku realizacji umowy przewłaszczenia rzeczy pożyczkobiorcy (zastawcy/dłużnika) będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia skutkuje powstaniem obowiązku rozpoznania przez Spółkę (w ramach rozliczeń podatkowych podatnika: Wnioskodawcy) przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PDOP?
2. Czy na moment zbycia przedmiotu zastawu (lub przewłaszczenia), jeżeli powstanie konieczność rozpoznania przychodu podatkowego, L. (w ramach rozliczeń podatkowych podatnika: Wnioskodawcy) będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wierzytelności Spółki zaspokojonej poprzez przejęcie przez Spółkę (działającą jako zastawnik) na własność rzeczy pożyczkobiorcy (zastawcy/dłużnika) będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia na zabezpieczenie pod warunkiem zawieszającym?
3. Czy - w przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy - Spółka - w ramach rozliczeń PGK - będzie uprawniona do pomniejszenia przychodów podatkowych rozpoznanych w związku ze zbyciem rzeczy o kwotę zwracaną pożyczkobiorcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad 1) Zdaniem Wnioskodawcy, przejęcie przez L. (działającą jako zastawnik) na własność będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia na zabezpieczenie pod warunkiem zawieszającym rzeczy pożyczkobiorcy nie skutkuje powstaniem obowiązku rozpoznania przez Spółkę przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PDOP w części stanowiącej spłatę pożyczki. Przychód podatkowy powinien być rozpoznany przez Spółkę w części odpowiadającej odsetkom naliczonym od pożyczki, które nie zostały wcześniej spłacone przez pożyczkobiorcę oraz w części dotyczącej wierzytelności pobocznych, które dotychczas nie podlegały opodatkowaniu PDOP (np. odsetki karne).

Ad 2) Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli na moment późniejszego zbycia przedmiotu zastawu lub przewłaszczenia po stronie Spółki powstaje obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego to wówczas L. będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wierzytelności Spółki zaspokojonej w wyniku przejęcia na własność i zbycia będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia rzeczy pożyczkobiorcy (zastawcy/dłużnika).

Ad 3) Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji należy dokonać korekty przychodów (pomniejszenia uprzednio rozpoznanego w związku ze zbyciem przedmiotu przychodu) w wysokości zwracanej pożyczkobiorcom nadwyżki powstałej w wyniku rozliczenia sprzedaży przedmiotów stanowiących zabezpieczenie umów pożyczek, na zasadach przewidzianych w art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP.

1. Uzasadnienie Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania pierwszego
   
   

Katalog przychodów stanowiących przychody podlegające opodatkowaniu zawiera art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP. W katalogu tym nie został wprost wymieniony przychód z tytułu przejęcia przez zastawnika (Spółkę) na własność rzeczy zastawcy (pożyczkobiorcy) będących przedmiotem zastawu rejestrowego ani przychód z tytułu przejęcia przedmiotu przewłaszczenia na zabezpieczenie w związku z niezaspokojeniem w całości lub w części wierzytelności Spółki z tytułu zawartej umowy pożyczki.

Z kolei na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o PDOP, kwoty naliczonych lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym od udzielonych pożyczek (kredytów) nie stanowią przychodu podatkowego. Kwoty te powinny zostać rozpoznane w przypadku otrzymania przez pożyczkodawcę (kredytodawcę) odsetek od pożyczkobiorcy (kredytodawcy), a zatem przychód powinien być rozpoznawany na zasadzie kasowej.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż pożyczkobiorca jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego jedynie z tytułu faktycznie otrzymanych odsetek (należności ubocznych) od udzielonych pożyczek. Natomiast spłata kwoty głównej pożyczki jest dla pożyczkodawcy neutralna podatkowo.

Zgodnie natomiast z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ponadto, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że Spółka jest zobowiązana do rozpoznania, według zasad określonych w powyższych przepisach, przychodu z tytułu odsetek od pożyczki w momencie ich otrzymania. Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP, zwrócone pożyczki, również te uregulowane w naturze nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, przejęcie przedmiotu, zastawu lub przewłaszczenia należy traktować jako spłatę wierzytelności Spółki wobec pożyczkodawcy (zastawcy/dłużnika) przy czym spłata ta następuje nie poprzez uregulowanie zobowiązania w formie pieniężnej, ale poprzez wykonanie innego świadczenia (tutaj: przejęcie przedmiotu zastawu/przewłaszczenia o określonej wartości).

W związku z powyższym, dokonana w powyższy sposób spłata wierzytelności pożyczkowych nie powoduje zdaniem Wnioskodawcy, w myśl literalnego brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP konieczności rozpoznania przychodu podatkowego w części odpowiadającej spłacie kwoty głównej potyczki. Natomiast, dokonana w powyższy sposób spłata rat pożyczkowych odpowiadająca płatnościom odsetkowym, które do momentu przejęcia przedmiotu zastawu stanowiły odsetki naliczone i nie zostały przez Spółką otrzymane, a w konsekwencji nie zostały rozpoznane jako przychód podatkowy, będzie stanowiła przychód podatkowy w momencie przejęcia przedmiotu zastawu/przewłaszczenia.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, skoro przejęcie na własność przedmiotu zastawu/przewłaszczenia należy traktować jako tożsame z otrzymaniem zapłaty od dłużnika, prawidłowe będzie, aby rozpoznać przychód podatkowy w części wierzytelności pobocznych zabezpieczonych zastawem rejestrowym/przewłaszczeniem na zabezpieczenie, które nie stanowiły dotychczas przychodu podatkowego (czyli np. odsetki karne, które powinny być rozliczone na zasadzie kasowej).

Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe, w szczególności:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2015 r. o sygn. IPPB3/4510-399/15-2/GJ stwierdził, iż: „Przejęcie przez Spółkę (działającą jako zastawnik) na własność będących przedmiotem zastawu rejestrowego rzeczy leasingobiorcy (zastawcy) nie skutkuje powstaniem obowiązku rozpoznania przez Spółkę przychodu podatkowego na gruncie ustawy CIT w części dotyczącej rat leasingowych. Przychód podatkowy powinien być natomiast przez Spółkę rozpoznany w części dotyczącej wierzytelności pobocznych, które dotychczas nie były opodatkowane podatkiem CIT (np. odsetki karne).”

W podobnym tonie wypowiedział się również Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z 9 lutego 2016 r. o sygn. IPPB3/4510-997/15-2/DP oraz IPPB3/4510-996/15-2/DP.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe argumenty wskazują, iż przejęcie przedmiotu zastawu/przewłaszczenia powinno być neutralne dla Wnioskodawcy w części dotyczącej spłaty kwoty głównej pożyczki, zaś przychód podatkowy należy rozpoznać jedynie w zakresie w jakim przejęcie przedmiotu zastawu/przewłaszczenia stanowi spłatę odsetek naliczonych od pożyczki oraz innych należności pobocznych, które nie stanowiły dotychczas dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego.

2. Uzasadnienie Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania drugiego
   
   

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podkreślenia wymaga, że działalność prowadzona przez Spółkę, polega na zawieraniu z klientami umów pożyczek. Spółka zabezpiecza swoje wierzytelności zawierając z klientami umowy zastawu rejestrowego lub umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie.

W konsekwencji, w przypadku braku dokonywania przez klientów Spółki spłat należności ustalonych w umowach pożyczki, celem zaspokojenia swoich wierzytelności, Spółka realizuje przysługujące jej uprawnienia, wynikające z ustanowienia przez pożyczkobiorców zastawu rejestrowego lub z umowy przewłaszczenia i przejmuje przedmioty tego zastawu/przewłaszczenia na własność. Następnie, Spółka zbywa przedmioty zastawu/przewłaszczenia.

Zatem, nie ulega wątpliwości, iż celem zbycia przez Spółkę przedmiotu zastawu rejestrowego/przewłaszczenia jest uzyskanie spłaty zobowiązań klientów Spółki (pożyczkobiorców) wobec Spółki z tytułu zawartych umów pożyczek.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku braku spłaty pożyczek przez pożyczkobiorców, których spłata zabezpieczona była przeniesieniem na pożyczkodawcę własności przedmiotów pożyczkobiorcy, a w konsekwencji dokonania sprzedaży tych przedmiotów przez Spółkę, w ceiu realizacji zabezpieczenia z umowy pożyczki, wartość udzielonych pożyczek należy uznać za swojego rodzaju koszt nabycia tych przedmiotów. Gdyby bowiem Spółka nie udzieliła przedmiotowych pożyczek, nie osiągnąłby przychodu ze sprzedaży przedmiotu zabezpieczającego jej spłatę. W tym przypadku, udzielenie pożyczki wiąże się z faktycznym pomniejszeniem majątku Spółki i przyczynia się do powstania przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotu będącego zabezpieczeniem umowy.

W ocenie Wnioskodawcy istnieje, biorąc pod uwagę wykładnię celowościową, podobieństwo pomiędzy stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) objętym niniejszym wnioskiem, a konstrukcją datio in solutum (świadczenia w miejsce wypełnienia), statuowaną w art. 453 Kodeksu cywilnego, zgodnie z treścią którego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Zasady rozpoznania przychodu w przypadku spełnienia przez podatnika świadczenia w ramach datio in solutum określa art. 14a ustawy o PDOP. Z kolei, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a ustawy o PDOP, podatnik jest uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami. Koszt ten stanowi równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a ustawy o PDOP, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Co prawda konstrukcja prawna przejęcia na własność przedmiotu zastawu rejestrowego lub przewłaszczenia na zabezpieczenie oraz zbycia tego przedmiotu, a także instytucji datio in solutum jest odmienna, jednak obie konstrukcje mają prowadzić do analogicznego celu, jakim jest zaspokojenie wierzytelności Spółki z tytułu stosunku podstawowego (należności przysługujących Spółce na podstawie umowy pożyczki).

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, konsekwencje podatkowe z perspektywy możliwości rozpoznawania kosztu uzyskania przychodu powinny być w przypadku takiego ujęcia analogiczne w odniesieniu do obydwu wskazanych wyżej przypadków. A zatem, w obydwu z nich zbycie przedmiotu otrzymanego/przejętego celem zaspokojenia wierzytelności wynikającej ze stosunku podstawowego (umowy pożyczki) powinno wiązać się zdaniem Wnioskodawcy z możliwością rozpoznania przez w jego rozliczeniach podatkowych kosztu uzyskania przychodu w wysokości równowartości wierzytelności (należności) uregulowanej w ten sposób.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje swoje oparcie m.in.

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z 28 lipca 2015 r. o sygn. IPPB3/4510-399/15-2/GJ, w której organ uznał, że podatnik będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wierzytelności zaspokojonej w wyniku przejęcia na własność będących przedmiotem zastawu rejestrowego rzeczy leasingobiorcy (zastawcy) a następnie ich zbycia na rzecz podmiotu trzeciego,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 lutego 2016 r. o sygn, IPPB3/4510-997/15-2/DP, w której uznał, że podatnik powinien być uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wartości zaspokojonej wierzytelności w przypadku zbycia przejętych rzeczy pożyczkobiorcy, będących przedmiotem zastawu rejestrowego.
  
  

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy rozpoznać koszt uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wartości zaspokojonej wierzytelności Spółki w przypadku zbycia przejętych przez Spółkę rzeczy pożyczkobiorcy, będących przedmiotem zastawu rejestrowego lub przedmiotem przewłaszczenia na zabezpieczenie.

3. Uzasadnienie Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania trzeciego
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, przychodami są m.in. otrzymane pieniądze. Jak jednak spójnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie prawa, „Zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 1 oraz art. 12 ust 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika.” (wyrok NSA z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02).

Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jak Wnioskodawca wskazał, może nastąpić sytuacja, w której uzyskana przez Spółkę cena sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia przekroczy kwotę należną Spółce z tytułu umowy pożyczki. W takim przypadku, zgodnie z postanowieniami umownymi, Spółka może być zobowiązana do zwrotu klientom powstałej w ten sposób nadwyżki. Kalkulacja i zwrot nadwyżki może nastąpić w późniejszym okresie rozliczeniowym niż okres, w którym Spółka rozpoznała przychód z tytułu sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przestawionej sytuacji należy dokonać korekty (obniżenia) pierwotnie rozpoznanego przychodu. Korekta nie będzie spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką i tym samym należy dokonać korekty zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.