2016.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-3.4512.71.2016.2.KS

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-3.4512.71.2016.2.KS
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) oraz z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dotyczącej opłat związanych z uczestnictwem w projekcie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dotyczącej opłat związanych z uczestnictwem w projekcie. Wniosek uzupełniono w dniach 28 listopada 2016 r. o informacje uzupełniające opis sprawy oraz 21 grudnia 2016 r. o wskazanie, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Centrum (dalej Centrum) jest posiadającą osobowość prawną, samorządową instytucją kultury wpisaną pod poz. (…) do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. Centrum działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406) oraz swojego Statutu. Centrum jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.

Statutowe cele działalności Centrum to:

inspirowanie twórczości dla dzieci i młodzieży,
promocja nowych, wartościowych zjawisk artystycznych,
popularyzacja i wspieranie rozwoju nowych metod edukacji kulturalnej młodego pokolenia,
kreowanie wydarzeń artystycznych i edukacyjnych we współdziałaniu z instytucjami kultury, instytucjami oświaty oraz artystami, edukatorami i menadżerami sztuki.

W świetle Statutu Centrum do zadań Centrum należy:

tworzenie dóbr kultury, przygotowywanie i realizacja wartościowych dzieł, projektów artystycznych i artystyczno-edukacyjnych, w tym m.in. organizacja „(...)”,
rozbudzanie i rozwijanie różnych form aktywności twórczej dzieci i młodzieży,
organizacja seminariów i sesji naukowych poświęconych twórczości dla dzieci i młodzieży,
promocja polskiej sztuki dla dzieci i młodzieży w kraju i za granicą,
prowadzenie działalności wydawniczej związanej z realizacją zadań statutowych,
tworzenie systemu informacji i gromadzenie dokumentacji o najistotniejszych aspektach twórczości adresowanej do młodego odbiorcy,
realizacja zadań wynikających z założeń strategii Miasta.

Centrum jest organizatorem (…). Festiwal ten ma ponad 50-letnią tradycję, a jednym z jego zasadniczych celów jest promocja mądrego, szlachetnego kina dla młodych widzów w Polsce. Wstęp na festiwal jest odpłatny. W ramach festiwalu przyznawane są (…) dla wyróżniających się filmów dla dzieci. Oprócz możliwości zobaczenia ambitnego kina polskiego i zagranicznego w ramach festiwalu odbywa się szereg wydarzeń towarzyszących, w tym:

(...)– w ramach którego prezentowane są najbardziej wartościowe filmy z przeszłości,
(…) – warsztaty przeznaczone dla nauczycieli filmowych,
(…) – w ramach których dzieci pod okiem reżyserów realizują własne pomysły filmowe.

Udział w każdym z tych wydarzeń towarzyszących jest odpłatny.

W tym roku po raz pierwszy w ramach (...) Centrum planuje zorganizować wydarzenie „A”, którego celem jest wsparcie rozwoju polskiego kina dla dzieci i młodzieży, zmierzające do:

poszerzenia kompetencji zawodowych polskich twórców (scenarzystów i reżyserów), producentów i dystrybutorów filmowych;
wymiany idei i doświadczeń dotyczących realizacji filmów dla dzieci i młodzieży pomiędzy profesjonalistami z Polski i zagranicy;
umożliwienia prezentacji pomysłów scenariuszowych i realizacyjnych oraz dyskusji na ich temat na forum złożonym z profesjonalistów z różnych krajów, o rozwiniętym systemie produkcji filmów dla dzieci i młodzieży;
tworzenia relacji zawodowych pomiędzy uczestnikami: nawiązywania i rozwoju koprodukcji.

„A” będzie stanowiło platformę edukacji i wymiany doświadczeń dla polskich twórców i studentów oraz ich zagranicznych, przede wszystkim europejskich, partnerów. Projekt przeznaczony jest w pierwszym rzędzie dla polskiego środowiska filmowego, ze szczególnym uwzględnieniem studentów szkół filmowych i innych, kształcących twórców filmu aktorskiego i animowanego, z wydziałów scenariopisarstwa, reżyserii, animacji i organizacji produkcji filmowej, scenarzystów, reżyserów i producentów filmowych oraz dystrybutorów, którzy wykazują zainteresowanie tematyką kina dziecięcego i młodzieżowego. Ponadto uczestnikami projektu będą studenci szkół filmowych z innych krajów europejskich, a także profesjonalni uczestnicy (…).

W ramach projektu „A” dostępne będą następujące warsztaty/wydarzenia:

(…) – udział w lekcji mistrzowska wybitnego twórcy filmu dla dzieci,
(…) – krótkie lekcje mistrzowskie twórców filmu animowanego,
(…) – krótkie lekcje mistrzowskie autorów (reżyserzy, scenarzyści) filmu aktorskiego,
(…) – „Klucz do sukcesu” prezentacje producentów filmowych,
(…) – sesja otwarta dla uczestników i gości festiwalu, na której będą mogli zaprezentować swoje idee i pomysły filmowe,
(…) – prezentacja projektów polskich filmów dla dzieci i młodzieży, znajdujących się w różnych fazach rozwoju,
(…) – dostęp do bezpośrednich spotkań poszczególnych uczestników projektu „A”, dotyczących wymiany doświadczeń, poglądów, a także omawianie możliwości współpracy i koprodukcji filmowych.

Dodatkowo, uczestnicy uzyskają możliwość do obejrzenia wszystkich filmów pokazywanych na festiwalu, dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina, w formie DVD lub odpowiednich linków internetowych.

Opłaty tylko w części pokryją koszty organizacji wydarzenia (zakwaterowanie, wyżywienie, koszty umów dla specjalistów prowadzących spotkania czy (…), koszty obsługi technicznej, tłumaczeń, wynajmu odpowiedniego sprzętu, itd.).

Ponadto w piśmie z dnia 24 listopada 2016 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał że:

Po uiszczeniu opłaty każdy z uczestników może skorzystać z zakwaterowania i wyżywienia zapewnionego przez Centrum. Jeśli jednak uczestnik woli skorzystać z noclegu w innym miejscu niż proponowane przez Centrum, może to zrobić, przy czym decyzja ta nie powoduje zmniejszenia opłaty należnej Centrum za udział w „A”.
Warunkiem uczestnictwa w „A” jest uiszczenie opłaty, która uwzględnia w sobie zakwaterowanie. Natomiast uczestnik nie musi korzystać z zakwaterowania proponowanego przez Centrum. Przykładowo, uczestnik z (…) nie będzie raczej korzystał z zakwaterowania zapewnianego przez Centrum, a będzie uczestniczył w „A”. Natomiast to, czy uczestnik korzysta z zakwaterowania i wyżywienia nie ma wpływu na wysokość opłaty za udział w „A”, która jest taka sama dla uczestników korzystających i niekorzystających z zakwaterowania i wyżywienia.
Opłata za uczestnictwo w projekcie jest równa bez względu na to, czy uczestnik korzysta z noclegu i wyżywienia.
Możliwość obejrzenia wszystkich filmów pokazywanych na festiwalu, dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina w formie DVD lub odpowiednich linków internetowych nie następuje za dodatkową opłatą jako świadczenie dodatkowe w ramach jednej opłaty uiszczanej przez uczestnika „A” za udział w tym wydarzeniu. Realizacja powyższego świadczenia nie następuje za dodatkową opłatą. Filmy te można oglądać tylko w trakcie trwania „A” i na jego terenie. Przykładowo, nie jest możliwe wynoszenie płyt DVD poza miejsce wydarzenia – można je oglądać tylko w trakcie trwania „A”.
Opisana powyżej usługa nie jest odrębną usługą i w związku z tym nie powinna być odrębnie klasyfikowana dla potrzeb VAT. Centrum nie uzyskuje za wskazane w pytaniu świadczenia odrębnego wynagrodzenia. Powyższe świadczenia są dostępne dla uczestników „A” po uiszczeniu opłaty za udział w „A”. Uczestnicy mogą korzystać ze wskazanych świadczeń lub nie – nie wiąże się to z żadnymi dodatkowymi wymogami lub opłatami ze strony Centrum. Na podobnych zasadach telewizje udostępniają swoje programy na portalach internetowych. W tej sytuacji Centrum udostępnia w ramach „A” posiadane zasoby filmowe związane z festiwalem – bez dodatkowego wynagrodzenia.
Z tych przyczyn, zdaniem Centrum, powyższe świadczenie nie jest usługą związaną z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach (mogłoby nią być gdyby było odrębnym świadczeniem za odrębnym wynagrodzeniem). Jest jedynie elementem dodatkowym kompleksowej usługi związanej z umożliwieniem uczestnikom udziału w warsztatach organizowanych w ramach „A”. Tak jak Centrum wskazało w uzasadnieniu prawnym wniosku, opłata za udział w „A” nie jest zdaniem Centrum objęta żadnym z wyłączeń, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.
Gdyby powyższe świadczenie nie było świadczeniem dodatkowym w ramach opłaty za udział w „A” i gdyby było odrębnie wynagradzane, można by taką usługę uznać za usługę związaną z filmami i nagraniami.
Świadczenie to nie stanowi odrębnej usługi, ale świadczenie dodatkowe dostępne dla uczestników „A” po uiszczeniu opłaty za udział w „A”. Świadczenie to jest dostępne tylko w trakcie trwania „A”. Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zdaniem Centrum usługa, za którą Centrum pobiera opłatę stanowi jedną kompleksową usługę kulturalną, której podstawowym elementem jest udział w wydarzeniach wskazanych we wniosku. Dla takiej usługi ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze nie powołują symboli statystycznych. Brak jest więc podstaw do ich wskazywania w tej sytuacji.

Ponadto w świetle orzecznictwa sądowego organ podatkowy powinien sam dokonać stosownej oceny prawnej przepisów statystycznych odnosząc się do stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku: „Jak już wyżej wskazano, dokonanie określenia – grupowania czynności gminy polegających na zawieraniu umów o wybudowanie przyłączy wodociągowych czy kanalizacyjnych nie mieści się w okolicznościach stanu faktycznego sprawy. Polega ono na dokonaniu określonego wnioskowania prawniczego, w trakcie którego dokonuje się podporządkowania określonych czynności wskazanych we wniosku o interpretację do określonej grupy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Określone grupowanie jest niczym innym jak wynikiem wnioskowania prawniczego polegającego na wykładni pojęć zawartych w tej klasyfikacji do potrzeb określonego stanu podatkowoprawnego. Organ podatkowy jest przy tym władny do dokonania interpretacji prawa nie tylko zawartego w ustawach podatkowych, ale we wszelkich innych ustawach, w tym zakresie, w jakim jest to niezbędne dla oceny prawnopodatkowej sytuacji podatnika, pod tym wszelako warunkiem, że zadane w interpretacji pytanie musi w swej istocie dotyczyć interpretacji prawa podatkowego i nie może dotyczyć jedynie ustaw niepodatkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1456/13, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 272/11, publik. LEX nr 898751, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Bk 137/14, B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wrocław 2012, s. 36).

Jeżeli zatem ocena stanowiska Wnioskodawcy wymaga dokonania wywodu prawnego, w ramach którego organ interpretujący będzie dokonywał wykładni nie tylko prawa podatkowego, ale też regulującego inne dziedziny prawa (prawo cywilne, spółek czy upadłościowe), to jest on do tego nie tylko uprawniony ale wręcz zobowiązany, bowiem bez tego nie jest w stanie dokonać prawidłowej oceny stanowiska wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie był zatem również zobowiązany do oceny stanowiska wnioskodawcy co do grupowania działalności prowadzonej przez gminę” (wyrok WSA w Rzeszowie z 7 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 436/16).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT (zwolnienie od VAT) należy zastosować do przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Opłaty za uczestnictwo w „A”?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego Opłaty związane z uczestnictwem w „A” organizowanym przez Centrum korzystają ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

Zwolnione od VAT są usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną (art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Natomiast w świetle art. 43 ust. 19 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Zatem, aby świadczenie usług, z tytułu którego Centrum pobiera Opłaty mogło korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT:
.

Opłata powinna dotyczyć usług kulturalnych świadczonych przez Centrum,
Centrum musi być instytucją o charakterze kulturalnym lub wpisaną do rejestru instytucji kultury,
Centrum nie powinno osiągać w sposób systematyczny zysków z działalności kulturalnej, a w przypadku ich osiągnięcia muszą one być przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług,
Usługi Centrum nie są objęte wyłączeniem z zakresu zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Usługi Centrum jako usługi kulturalne.

Ustawa o VAT nie definiuje usług kulturalnych. W świetle definicji pojęcia „kultura” w internetowym słowniku PWN jest to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory. Natomiast, w świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z dnia 16 kwietnia 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W opinii Centrum, nie ulega wątpliwości, że świadczenia dostępne na rzecz osób, które uiściły Opłaty i wykupiły akredytacje na „A” stanowią usługi kulturalne. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, „A” będzie stanowiło platformę edukacji i wymiany doświadczeń dla polskich twórców i studentów oraz ich zagranicznych, przede wszystkim europejskich partnerów. Celem „A” jest wsparcie rozwoju polskiego kina dla dzieci i młodzieży, a więc istotnej części naszej kultury. W ramach „A” osoby, które uiszczą Opłaty mają również możliwość obejrzenia wszystkich filmów festiwalowych. Wszystkie działania w ramach tego wydarzenia prowadzone przez Centrum mieszczą się w ramach działalności statutowej samorządowej instytucji kultury jaką jest Centrum. Wydarzenie takie jak projekt „A” będzie więc cyklicznym wydarzeniem kulturalnym organizowanym przez Centrum będącym wydarzeniem towarzyszącym (…).

Tym samym, zdaniem Centrum, Opłata za udział „A” warsztatach stanowi wynagrodzenie z usługę kulturalną świadczoną przez Centrum.

Centrum jako instytucja kulturalna.

Usługi kulturalne korzystają ze zwolnienia od VAT, gdy są świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Centrum jest posiadającą osobowość prawną, samorządową instytucją kultury wpisaną pod poz. (…) do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta działającą na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz w oparciu o uchwalony Statut.

Tym samym, spełnione są przesłanki podmiotowe do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

Przeznaczanie zysku z działalności na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W opisie stanu faktycznego Centrum potwierdziło, że Centrum może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Opłata pokrywa natomiast jedynie część kosztów organizacji wydarzenia. Tym samym, powyższa przesłanka do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT jest również spełniona.

Wyłączenia z zastosowania zwolnienia od VAT dla usług kulturalnych nie mają zastosowania do usług Centrum.

W opinii Centrum, usługi świadczone przez Centrum nie są objęte żadnym z wyłączeń od zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. W szczególności Opłata za uczestnictwo w „A” nie stanowi wynagrodzenia za usługi wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego, o których mowa w art. 43 ust. 19 pkt 2 lit a ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Opłata jest zasadniczo uiszczana za czynne uczestnictwo w różnego typu warsztatach, lekcjach i prezentacjach związanych z problematyką filmu dla dzieci i młodzieży oraz dostępne świadczenia dodatkowe takie jak prawo obejrzenia filmów festiwalowych oraz dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina.

Tym samym, przedstawiona we wniosku Opłata dotyczy szeregu świadczeń udostępnianych przez Centrum w ramach „A”.

W sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Centrum świadczy na rzecz uczestników usługę złożoną obejmującą prawo czynnego udziału w spotkaniach, warsztatach, szkoleniach, prezentacjach z obszaru filmu dla dzieci i młodzieży odbywających się w ramach „A” oraz świadczenia dodatkowe takie jak możliwość zobaczenia filmów prezentowanych w ramach festiwalu, czy też dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina. Korzystanie ze świadczeń dodatkowych nie jest obligatoryjne, nie jest odrębnie wynagradzane i stanowi jedynie wartość dodaną podstawowego świadczenia jakim jest możliwość skorzystania z oferty warsztatów, szkoleń prezentacji odbywających się w ramach „A”.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN:

„(...) w celu określenia, czy jedna transakcja złożona (...) powinna zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług, należy zidentyfikować jej elementy dominujące (...). Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (...)”. Podobny pogląd został również wyrażony w orzeczeniu TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), w którym podkreślono, że: „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej”.

W opinii Spółki, świadczeniem głównym w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego jest umożliwienie czynnego uczestnictwa w warsztatach z udziałem doświadczonych reżyserów, scenarzystów, twórców filmowych. To jest zasadnicze świadczenie jakie nabywają uczestnicy warsztatów uiszczający Opłaty na „A”.

Opłata akredytacyjna – za czynne uczestnictwo w warsztatach – taka jak przedstawiona we wniosku Opłata, nie może być utożsamiana z „opłaceniem wstępu”. Przedmiotowa Opłata (opłata akredytacyjna) wnoszona przez uczestników warsztatów pokrywa część poniesionych przez Centrum wydatków na organizację warsztatów, spotkań i prezentacji w ramach „A” i nie może być utożsamiana ze wstępem.

W interpretacji indywidualnej z 9 stycznia 2013 r., nr (…) wydanej na rzecz Centrum Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że usług wstępu nie można utożsamiać z udziałem warsztatach o nieco innej tematyce organizowanych przez Centrum:

„Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Wstęp na zajęcia artystyczne prowadzone pod kierunkiem instruktora, na których dzieci będą tworzyć własne dzieła sztuki (malarskie, graficzne, fotograficzne), konstruować wynalazki i instrumenty muzyczne własnego pomysłu, nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje przede wszystkim czynne uczestnictwo w warsztatach”.

Również w szeregu innych interpretacji indywidualnych organy podatkowe potwierdzały możliwość zastosowania zwolnienia od VAT do opłat akredytacyjnych:

„Zatem dokonanie opłaty, jakim jest opłata akredytacyjna – za czynne uczestnictwo w Festiwalu, nie może być utożsamiane z „opłaceniem wstępu”. Przedmiotowa opłata (opłaty akredytacyjne) wnoszona przez uczestników Festiwalu pokrywa część poniesionych przez Centrum wydatków na organizację świadczonej usługi i nie może być utożsamiana ze wstępem na Festiwal”. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizowaniu Festiwalu, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Zainteresowany jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury. W konsekwencji również pobierane przez Zainteresowanego opłaty akredytacyjne od uczestników Festiwalu, również korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy” (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 października 2015 r., nr ILPP2/4512-1-546/15-2/JK).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 2 lutego 2014 r., nr IPTPP1/443-933/13-4/AK.

„Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu będą tworzyć własne kreacje artystyczne, w różnych rolach: aktora, reżysera, scenografa itp.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, podkreślić należy, że Wnioskodawca wskazał, że zyski z prowadzonej działalności w zakresie biletów za udział w warsztatach przeznaczone będą w całości na pokrycie kosztów działalność statutowej Teatru, co pozwoli na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizacji cyklu warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży, korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu. Ponadto w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy – Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne pobiera od uczestników opłaty, które przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług oraz na pozostałą działalność statutową”.

Identyczne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach tj. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lipca 2016 r., nr IBPP3/4512-237/16/MN w zakresie opłaty za warsztaty, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 kwietnia 2015 r., nr IPTPP4/4512-27/15-7/OS w zakresie opłat za udział w zajęciach: nauka tańca, nauka baletu, zajęcia modelarskie.

Podsumowując, świadczone przez Centrum usługi kulturalne polegające na zapewnieniu uczestnikom możliwości czynnego uczestnictwa w wydarzeniach opisanych we wniosku oraz możliwości skorzystania z dodatkowych świadczeń przedstawionych we wniosku, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, bowiem Centrum jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, przedstawiona we wniosku usługa jest usługą kulturalną, natomiast ewentualny zysk z działalności Centrum jest przeznaczany na kontynuowanie lub doskonalenie świadczonych usług. Brak jest również przepisów wyłączających możliwość zastosowania zwolnienia do usług świadczonych przez Centrum.

Tym samym pobierane przez Centrum Opłaty za uczestnictwo w „A”, w opinii Centrum, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć więc każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną pod poz. (…) do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. Centrum działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz swojego Statutu. Centrum jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.

Statutowe cele działalności Centrum to:

inspirowanie twórczości dla dzieci i młodzieży,
promocja nowych, wartościowych zjawisk artystycznych,
popularyzacja i wspieranie rozwoju nowych metod edukacji kulturalnej młodego pokolenia,
kreowanie wydarzeń artystycznych i edukacyjnych we współdziałaniu z instytucjami kultury, instytucjami oświaty oraz artystami, edukatorami i menadżerami sztuki.

W świetle Statutu Centrum do zadań Centrum należy:

tworzenie dóbr kultury, przygotowywanie i realizacja wartościowych dzieł, projektów artystycznych i artystyczno-edukacyjnych, w tym m.in. organizacja (…),
rozbudzanie i rozwijanie różnych form aktywności twórczej dzieci i młodzieży,
organizacja seminariów i sesji naukowych poświęconych twórczości dla dzieci i młodzieży,
promocja polskiej sztuki dla dzieci i młodzieży w kraju i za granicą,
prowadzenie działalności wydawniczej związanej z realizacją zadań statutowych,
tworzenie systemu informacji i gromadzenie dokumentacji o najistotniejszych aspektach twórczości adresowanej do młodego odbiorcy,
realizacja zadań wynikających z założeń strategii Miasta.

Centrum nie prowadzi działalności w celu osiągnięcia zysku. Centrum może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Centrum jest organizatorem (…). Festiwal ten ma ponad 50-letnią tradycję, a jednym z jego zasadniczych celów jest promocja mądrego, szlachetnego kina dla młodych widzów w Polsce. Wstęp na festiwal jest odpłatny. W ramach festiwalu przyznawane są (…) dla wyróżniających się filmów dla dzieci. Oprócz możliwości zobaczenia ambitnego kina polskiego i zagranicznego w ramach festiwalu odbywa się szereg wydarzeń towarzyszących w tym:

(...) – w ramach którego prezentowane są najbardziej wartościowe filmy z przeszłości,
(…) – warsztaty przeznaczone dla nauczycieli filmowych,
(…) – w ramach których dzieci pod okiem reżyserów realizują własne pomysły filmowe.

Udział w każdym z tych wydarzeń towarzyszących jest odpłatny. W tym roku po raz pierwszy w ramach (…) Centrum planuje zorganizować wydarzenie „A”, którego celem jest wsparcie rozwoju polskiego kina dla dzieci i młodzieży, zmierzające do:

poszerzenia kompetencji zawodowych polskich twórców (scenarzystów i reżyserów), producentów i dystrybutorów filmowych;
wymiany idei i doświadczeń dotyczących realizacji filmów dla dzieci i młodzieży pomiędzy profesjonalistami z Polski i zagranicy;
umożliwienia prezentacji pomysłów scenariuszowych i realizacyjnych oraz dyskusji na ich temat na forum złożonym z profesjonalistów z różnych krajów, o rozwiniętym systemie produkcji filmów dla dzieci i młodzieży;
tworzenia relacji zawodowych pomiędzy uczestnikami: nawiązywania i rozwoju koprodukcji.

(…) – udział w lekcji mistrzowska wybitnego twórcy filmu dla dzieci,
(…) – krótkie lekcje mistrzowskie twórców filmu animowanego,
(…) – krótkie lekcje mistrzowskie autorów (reżyserzy, scenarzyści) filmu aktorskiego,
(…) – Klucz do sukcesu prezentacje producentów filmowych,
(…) – sesja otwarta dla uczestników i gości festiwalu, na której będą mogli zaprezentować swoje idee i pomysły filmowe,
(…) – prezentacja projektów polskich filmów dla dzieci i młodzieży, znajdujących się w różnych fazach rozwoju,
(…) – dostęp do bezpośrednich spotkań poszczególnych uczestników projektu „A”, dotyczących wymiany doświadczeń, poglądów,a także omawiania możliwości współpracy i koprodukcji filmowych.

Uiszczenie opłaty akredytacyjnej (Opłata) będzie uprawniała do czynnego udziału w (…), prezentacjach i wystąpieniach prowadzonych przez filmowców, sesjach pitchingowych promujących filmy i projekty filmowe i innych wydarzeniach wskazanych powyżej. Dodatkowo, uczestnicy uzyskają możliwość do obejrzenia wszystkich filmów pokazywanych na festiwalu, dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina, w formie DVD lub odpowiednich linków internetowych. Opłaty tylko w części pokryją koszty organizacji wydarzenia (zakwaterowanie, wyżywienie, koszty umów dla specjalistów prowadzących spotkania czy (…), koszty obsługi technicznej, tłumaczeń, wynajmu odpowiedniego sprzętu, itd.). Po uiszczeniu opłaty każdy z uczestników może skorzystać z zakwaterowania i wyżywienia zapewnionego przez Centrum. Jeśli jednak uczestnik woli skorzystać z noclegu winnym miejscu niż proponowane przez Centrum, może to zrobić, przy czym decyzja ta nie powoduje zmniejszenia opłaty należnej Centrum za udział w „A”. Warunkiem uczestnictwa w „A” jest uiszczenie opłaty, która uwzględnia w sobie zakwaterowanie. Natomiast uczestnik nie musi korzystać z zakwaterowania proponowanego przez Centrum. Przykładowo, uczestnik z (…) nie będzie raczej korzystał z zakwaterowania zapewnianego przez Centrum, a będzie uczestniczył w „A”. Natomiast to, czy uczestnik korzysta z zakwaterowania i wyżywienia nie ma wpływu na wysokość opłaty za udział w „A”, która jest taka sama dla uczestników korzystających i niekorzystających z zakwaterowania i wyżywienia. Opłata za uczestnictwo w projekcie jest równa bez względu na to, czy uczestnik korzysta z noclegu i wyżywienia. Możliwość obejrzenia wszystkich filmów pokazywanych na festiwalu, dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina jest udostępniana bez żadnych dodatkowych opłat jako świadczenie dodatkowe w ramach jednej opłaty uiszczanej przez uczestnika „A” za udział w tym wydarzeniu. Realizacja powyższego świadczenia nie następuje za dodatkową opłatą. Wnioskodawca wskazał, że filmy te można oglądać tylko w trakcie trwania „A” i na jego terenie. Przykładowo, nie jest możliwe wynoszenie płyt DVD poza miejsce wydarzenia – można je oglądać tylko w trakcie trwania „A”. Opisana powyżej usługa nie jest odrębną usługą i w związku z tym nie powinna być odrębnie klasyfikowana dla potrzeb VAT. Centrum nie uzyskuje za wskazane w pytaniu świadczenia odrębnego wynagrodzenia. Powyższe świadczenia są dostępne dla uczestników „A” po uiszczeniu opłaty za udział w „A”. Uczestnicy mogą korzystać ze wskazanych świadczeń lub nie – nie wiąże się to żadnymi dodatkowymi wymogami lub opłatami ze strony Centrum. Na podobnych zasadach telewizje udostępniają swoje programy na portalach internetowych. W tej sytuacji Centrum udostępnia w ramach „A” posiadane zasoby filmowe związane z festiwalem – bez dodatkowego wynagrodzenia. Z tych przyczyn, zdaniem Centrum, powyższe świadczenie nie jest usługą związaną z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach (mogłoby by nią być gdyby było odrębnym świadczeniem za odrębnym wynagrodzeniem). Jest jedynie elementem dodatkowym kompleksowej usługi związanej z umożliwieniem uczestnikom udziału w warsztatach organizowanych w ramach „A”. Tak jak Centrum wskazało w uzasadnieniu prawnym wniosku, opłata za udział w „A” nie jest zdaniem Centrum objęta żadnym z wyłączeń, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT. Gdyby powyższe świadczenie nie było świadczeniem dodatkowym w ramach opłaty za udział w „A” i gdyby było odrębnie wynagradzane, można by taką usługę uznać za usługę związaną z filmami i nagraniami. Świadczenie to nie stanowi odrębnej usługi, ale świadczenie dodatkowe dostępne dla uczestników „A” po uiszczeniu opłaty za udział w „A”. Świadczenie to jest dostępne tylko w trakcie trwania „A”. Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Usługa, za którą Centrum pobiera opłatę stanowi jedną kompleksową usługę kulturalną, której podstawowym elementem jest udział w wydarzeniach wskazanych we wniosku. Dla takiej usługi ustawa o VAT, ani przepisy wykonawcze nie powołują symboli statystycznych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy do pobieranej od uczestników „A” opłaty należy zastosować opodatkowanie VAT, a jeśli tak, to jaką stawką, czy zwolnienie od podatku.

W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji opisanego wydarzenia oraz wykonywanych w ramach tego wydarzenia szeregu czynności pod kątem określenia stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania, rozważenia wymaga kwestia tzw. świadczeń złożonych.

W odniesieniu do tej kwestii należy zauważyć, że ani Dyrektywa 2006/112/WE, ani też przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”). Przy czym zastrzec należy, że wprawdzie Trybunał w wielu orzeczeniach w sposób pomocny przy interpretacji przepisów wypowiadał się w kwestii świadczeń złożonych, to i tak każdorazowo rozstrzygnięcie w tym przedmiocie musi uwzględniać specyfikę konkretnego stanu faktycznego w danej sprawie. W szczególności wskazać należy wyrok TSUE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd v. Commissioners of Customs & Excise, w którym Trybunał stwierdził, że należy dać prymat ochronie zasady nierozszerzania zwolnienia podatkowego nad traktowaniem kilku dostaw jako świadczenia złożonego, opodatkowanego wedle zasad dotyczących świadczenia głównego. Każde odstępstwo od zasadniczej stawki podatku od towarów i usług winno być zatem interpretowane ściśle i ta ogólna zasada musi być brana bezwzględnie pod uwagę przy ocenie okoliczności konkretnej sprawy.

Zatem dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dany dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że skoro w przypadku realizacji opisanego wydarzenia oraz wykonywanych w ramach tego wydarzenia szeregu czynności, pobierana jest – jak wskazał Wnioskodawca – jedna opłata, tzn. niepodzielona na poszczególne świadczenia, która pokrywa (bez względu na to czy uczestnik skorzysta lub nie z danego świadczenia) wymienione w opisie sprawy elementy takie jak: prawo czynnego udziału w spotkaniach, warsztatach, szkoleniach, prezentacjach z obszaru filmu dla dzieci i młodzieży odbywających się w ramach „A”, możliwość zobaczenia filmów prezentowanych w ramach festiwalu, czy też dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina, a także możliwość zakwaterowania i wyżywienia, to uznać należy, że ww. świadczenia są elementami pewnej całości stanowiącej jedno świadczenie – usługę zorganizowania wydarzenia „A” i podlegają one opodatkowaniu według stawki właściwej dla usługi zasadniczej, tj. dla usługi zorganizowania wydarzenia „A” (bądź zwolnieniu od podatku).

W tym miejscu zauważyć należy, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl. art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie:

podmioty prawa publicznego,
podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy – zwolnienia, o których mowa w 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy – zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołaną regulację należy zauważyć, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 cyt. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o działalności kulturalnej).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Jak wskazano powyżej, zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowany wypełnia przesłankę podmiotową wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Zainteresowany jest podmiotem wpisanym do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. Również przesłanka o charakterze przedmiotowym będzie spełniona. Odnosząc się bowiem do powyższej charakterystyki terminu „kultura” zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że usługa polegająca na zorganizowaniu w ramach (…) wydarzenia „A” jest usługą kulturalną. Wydarzenie to wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, ma na celu wsparcie rozwoju polskiego kina dla dzieci i młodzieży i niewątpliwie prowadzi do upowszechniania kultury. Zainteresowany wskazał, że wydarzenie zmierza do:

poszerzenia kompetencji zawodowych polskich twórców (scenarzystów i reżyserów), producentów i dystrybutorów filmowych;
wymiany idei i doświadczeń dotyczących realizacji filmów dla dzieci i młodzieży pomiędzy profesjonalistami z Polski i zagranicy;
umożliwienia prezentacji pomysłów scenariuszowych i realizacyjnych oraz dyskusji na ich temat na forum złożonym z profesjonalistów z różnych krajów, o rozwiniętym systemie produkcji filmów dla dzieci i młodzieży;
tworzenia relacji zawodowych pomiędzy uczestnikami: nawiązywania i rozwoju koprodukcji.

Tak więc świadczone przez Wnioskodawcę usługi opisane we wniosku stanowią usługę kulturalną.

Ponadto Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuacje lub doskonalenie świadczonych usług. Co istotne również, opłata za udział w wydarzeniu „A” nie jest objęta żadnym z wyłączeń, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy. Powyższego nie zmienia fakt, że w ramach opłaty uczestnicy mają możliwość zobaczenia filmów prezentowanych w ramach festiwalu, czy też dostęp do filmoteki zawierającej nowości polskiego kina. Świadczenia te nie stanowią bowiem odrębnych usług, ale są dostępne dla uczestników wydarzenia „A” jako element składający się na to wydarzenie.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w związku z brakiem regulacji ustawowych definiując pojęcie „wstępu” należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją w Słowniku Języka Polskiego PWN (strona internetowa – www.sjp.pwn.pl) „wstęp” to możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń, narzędzi itp. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne). Natomiast „wpisowe” definiowane jest jako jednorazowa opłata, wnoszona przy zapisywaniu się na uczestnika, członka, użytkownika itp.

Zatem dokonanie opłaty, jaką jest opłata akredytacyjna – za czynne uczestnictwo w warsztatach wnoszona przez uczestników pokrywa część poniesionych przez Centrum wydatków na organizację warsztatów, spotkań i prezentacji w ramach „A” i nie może być utożsamiana ze wstępem.

Biorąc powyższe pod uwagę zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że „(…) Świadczone przez Centrum usługi kulturalne polegające na zapewnieniu uczestnikom możliwości czynnego uczestnictwa w wydarzeniach opisanych we wniosku oraz możliwości skorzystania z dodatkowych świadczeń przedstawionych we wniosku, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Centrum jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, a przedstawiona we wniosku usługa jest usługą kulturalną, natomiast ewentualny zysk z działalności Centrum jest przeznaczany na kontynuowanie lub doskonalenie świadczonych usług. Brak jest również przepisów wyłączających możliwość zastosowania zwolnienia do usług świadczonych przez Centrum” (...).

Podsumowując odpowiadając na sformułowane pytanie należy stwierdzić, że do przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Opłaty za uczestnictwo w „A” Wnioskodawca winien zastosować zwolnienie od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin