2014.02.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-933/13-4/AK
z 3 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013r. (data wpływu 16 grudnia 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2014r. (data wpływu 27 stycznia 2014r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług organizowania warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług organizowania warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2014r. (data wpływu 27 stycznia 2014r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Teatr jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta i działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406) oraz swojego Statutu. Statutowe cele działalności to prowadzenie działalności w zakresie artystycznej, edukacji i wychowania przez sztukę. Podstawowy i dominujący sposób wyrazu realizacji celów statutowych, to wystawiania spektakli dla dzieci i młodzieży, na własnej scenie Teatru.

Jako jedno z zadań statutowych Teatr zamierza organizować warsztaty artystyczne dla dorosłych, dzieci i młodzieży, w cyklach, których częstotliwość jest trudna do ustalania, jako zależna od szeregu czynników: opracowania scenariusza warsztatów, pozyskania prowadzących warsztaty, zainteresowania określonym tematem warsztatów. Każdy cykl warsztatów w zasadzie różniłby się tematycznie, jak i czasem trwania. Choć nie można wykluczyć, że określony cykl byłby powtórzony, gdyby jego przekaz był dobrze odbierany.

Teatr nie przewiduje systematyczności w prowadzeniu tych warsztatów i niewątpliwie nie będzie to działalność ukierunkowana na zysk co do zasady.

Każdy z warsztatów w danym cyklu będzie miał nieco inny charakter, z ułożonym własnym artystycznym programem autorskim, opartym na indywidualnym opracowanym scenariuszu zajęć. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu będą tworzyć własne kreacje artystyczne, w różnych rolach: aktora, reżysera, scenografa itp. Warsztaty nie będą miały charakteru przedstawień lub innych wydarzeń, w których uczestnicy są biernymi odbiorcami cudzej twórczości.

Wstęp na warsztaty prowadzone pod kierunkiem prowadzącego, na których uczestnicy będą tworzyć własne dzieła artystyczne, jako kreacje dla określonej roli, nie będzie uprawniać korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje przede wszystkim prawo do czynnego uczestnictwa w warsztatach. Będą to zajęcia, w których uczestnicy wezmą aktywny udział, ale których nie można nazwać ani spektaklem, ani koncertem, ani przedstawieniem.

Zyski z prowadzonej działalności w zakresie biletów za udział w warsztatach przeznaczone będą w całości na pokrycie kosztów działalność statutowej Teatru, co pozwoli na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wstęp na organizowane warsztaty (czynne w nich uczestnictwo), jest odpłatny, na zasadzie wykupu biletu, lub zawarcia umowy na wykup całego cyklu warsztatu przez określoną grupę (np. grupę ze szkoły).

Zgodnie z powyższą charakterystyką organizacja cyklu warsztatów artystycznych, w których dorośli, młodzież, czy dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Tak więc organizacja cyklu warsztatów artystycznych dla dorosłych, dzieci i młodzieży, stanowi zdaniem Teatru niewątpliwie usługę kulturalną.

Usługi objęte przedmiotowym wnioskiem nie są wyliczone w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku o VAT.

Zgodnie z ust. 19, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33 - na jakie powołał się we wniosku Teatr, jako podstawę zwolnienia od podatku VAT, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów 1 nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

W szczególności organizacja warsztatów nie może być uznana za spektakl, koncert, przedstawienie lub imprezę w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

O ile usługi wstępu na warsztaty artystyczne organizowane stanowiłaby jedną z usług objętych ust. 19 z art. 43 ustawy o VAT, wówczas oczywistym byłoby, że usługa ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT i Teatr nie występowałby z zapytaniem, gdyż nie miałby wątpliwości.

Wnioskodawca nie wskazał symbolu PKWiU świadczonych usług, gdyż w art. 43 ust. 1 pkt 33 oraz w art. 43 ust. 18 i ust. 19 ustawy o VAT, nie ma mowy o identyfikacji usług bądź towarów za pomocą klasyfikacji statystycznych. Nadto Zainteresowany wskazuje, iż nie ma obecnie obowiązku podania symbolu PKWiU na fakturach VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT należy objąć usługę wstępu na warsztaty artystyczne organizowane przez Teatr prowadzone pod kierunkiem instruktora, zgodnie z opisaną powyżej sytuacją?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, zwalnia się z podatku „usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną”.

Mimo, że ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”, to sięgając wprost do ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406) wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 cyt. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2). Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Wnioskodawcę, jako instytucję kulturalną, usługi kulturalne polegające na organizacji cyklu warsztatów artystycznych, korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu. W tej sytuacji będzie miało zastosowanie zwolnienie bowiem zgodnie z ust. 18 do art. 43 ustawy o VAT zysk z działalność warsztatowej nie będzie systematyczny, a w przypadku jego osiągnięcia zostanie w całości przeznaczany na kontynuację lub doskonalenie świadczonych przez Teatr usług statutowych. Ponadto nie będzie miało w tej sprawie wyłączenie z ust. 19 do art. 43 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016r. stawką podatku w wysokości 8%, w pozycji 182 – bez względu na symbol PKWiU – wymienione zostały „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
do obiektów kulturalnych”.

Ponadto, w pozycji 183 ww. załącznika – bez względu na symbol PKWiU – wymienione zostały „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zwolnieniu od podatku podlegają usługi kulturalne świadczone przez: podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ww. ustawy, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta i działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz swojego Statutu. Statutowe cele działalności to prowadzenie działalność w zakresie artystycznej, edukacji i wychowania przez sztukę. Podstawowy i dominujący sposób wyrazu realizacji celów statutowych, to wystawiania spektakli dla dzieci i młodzieży, na własnej scenie Teatru. Jako jedno z zadań statutowych Teatr zamierza organizować warsztaty artystyczne dla dorosłych, dzieci i młodzieży, w cyklach, których częstotliwość jest trudna do ustalania, jako zależna od szeregu czynników: opracowania scenariusza warsztatów, pozyskania prowadzących warsztaty, zainteresowania określonym tematem warsztatów. Każdy cykl warsztatów w zasadzie różniłby się tematycznie, jak i czasem trwania. Choć nie można wykluczyć, że określony cykl byłby powtórzony, gdyby jego przekaz był dobrze odbierany. Teatr nie przewiduje systematyczności w prowadzeniu tych warsztatów i niewątpliwie nie będzie to działalność ukierunkowana na zysk co do zasady. Każdy z warsztatów w danym cyklu będzie miał nieco inny charakter, z ułożonym własnym artystycznym programem autorskim, opartym na indywidualnym opracowanym scenariuszu zajęć. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu będą tworzyć własne kreacje artystyczne, w różnych rolach: aktora, reżysera, scenografa itp. Warsztaty nie będą miały charakteru przedstawień lub innych wydarzeń, w których uczestnicy są biernymi odbiorcami cudzej twórczości. Wstęp na warsztaty prowadzone pod kierunkiem prowadzącego, na których uczestnicy będą tworzyć własne dzieła artystyczne, jako kreacje dla określonej roli, nie będzie uprawniać korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje przede wszystkim prawo do czynnego uczestnictwa w warsztatach. Będą to zajęcia, w których uczestnicy wezmą aktywny udział, ale których nie można nazwać ani spektaklem, ani koncertem, ani przedstawieniem. Zyski z prowadzonej działalności w zakresie biletów za udział w warsztatach przeznaczone będą w całości na pokrycie kosztów działalność statutowej Teatru, co pozwoli na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Wstęp na organizowane warsztaty (czynne w nich uczestnictwo), jest odpłatny, na zasadzie wykupu biletu, lub zawarcia umowy na wykup całego cyklu warsztatu przez określoną grupę (np. grupę ze szkoły). Zgodnie z powyższą charakterystyką organizacja cyklu warsztatów artystycznych, w których dorośli, młodzież, czy dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Usługi objęte przedmiotowym wnioskiem nie są wyliczone w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku o VAT. W szczególności organizacja warsztatów nie może być uznana za spektakl, koncert, przedstawienie lub imprezę w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie budzi wątpliwości, iż Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o jakim mowa w tym przepisie, jest bowiem instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego przez Prezydenta Miasta i działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto odnosząc się do opisu sprawy wskazać należy, iż zgodnie z powyższą charakterystyką terminu „kultura”, organizacja cyklu warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży, w których dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

Tak więc organizacja cyklu warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży, stanowi niewątpliwie usługę kulturalną. Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje, że usługa wstępu na organizowane przez niego warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży jest usługą kulturalną świadczoną przez podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że wstęp należy rozumieć zatem jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń, narzędzi, itp. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne).

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu będą tworzyć własne kreacje artystyczne, w różnych rolach: aktora, reżysera, scenografa itp.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, podkreślić należy, iż Wnioskodawca wskazał, że zyski z prowadzonej działalności w zakresie biletów za udział w warsztatach przeznaczone będą w całości na pokrycie kosztów działalność statutowej Teatru, co pozwoli na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizacji cyklu warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży, korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu. Ponadto w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy – Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne pobiera od uczestników opłaty, które przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług oraz na pozostałą działalność statutową.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin