2014.08.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-243/14/MK
z 27 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej – w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją środków trwałych zaliczonych uprzednio do wydatków inwestycyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: „Spółka" lub „Wnioskodawca") nadmienił, iż w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku wystąpił do tut. Organu z wnioskiem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W odpowiedzi tut. Organ w dniu 28 sierpnia 2013 r. wydał postanowienie znak xxxxx/xxx-xxx/xx/xx(dalej: Postanowienie), w którym odmówił wszczęcia postępowania w sprawie powyższego wniosku nie rozstrzygając sprawy co do jej istoty (w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy nie zaistniała przesłanka z art. 14b ust. 4 Ordynacji podatkowej, która uniemożliwiałaby Wnioskodawcy złożenie obecnego wniosku).

Z uwagi na fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy, sposób przedstawienia przez niego we wniosku z 29 maja 2013 r. stanu faktycznego oraz pytań mógł być nie w pełni wyczerpujący - co mogło mieć wpływ na wydanie postanowienia oraz sformułowanie jego uzasadnienia - Wnioskodawca występując z niniejszym wnioskiem przedstawia w jego ocenie pełny stan faktyczny oraz - w dalszej części wniosku w pozycji 69 - pytania.

Wnioskodawca uzyskał w 2009 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa, usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy - określonych w następujących pozycjach PKWiU:

Sekcja C dział 18: klasa 18.20 - usługi reprodukcji zapisanych nośników informacji,
Sekcja C dział 26:
1. Grupa 26.1 - elementy i obwody drukowane, elektroniczne,
2. Grupa 26.2 - komputery i urządzenia peryferyjne,
3. Grupa 26.3-sprzęttelekomunikacyjny,
4. Grupa 26.4 - elektroniczny sprzęt powszechnego użytku,
5. Klasa 26.51 - instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne i nawigacyjne,
6. Grupa 26.6 - urządzenia napromieniowujące, sprzęt elektromedyczny i elektroterapeutyczny,
7. Grupa 26.7-instrumenty optyczne i sprzęt fotograficzny,
Sekcja C dział 27:
1. Grupa 27.1 - silniki elektryczne, prądnice, transformatory oraz aparatura rozdzielcza i sterownicza energii elektrycznej, Grupa 27.2- baterie i akumulatory,
2. Grupa 27.3 - przewody i kable izolowane oraz sprzęt instalacyjny.
3. Klasa 27.40 - sprzęt oświetleniowy elektryczny,
4. Grupa 27.5 - sprzęt gospodarstwa domowego,
5. Klasa 27.90 - pozostały sprzęt elektryczny,
Sekcja C dział 28: klasa 28.23 - maszyny i sprzęt biurowy, z wyłączeniem komputerów i urządzeń peryferyjnych,
Sekcja C dział 32: klasa 32.50 - urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne,
Sekcja H dział 52:
1. Klasa 52.10 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
2. Grupa 52.2 - usługi wspomagające transport
Sekcja J dział 62:
1. Klasa 62.01 - usługi związane z oprogramowaniem,
2. Grupa 62.3 - usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi,
Sekcja M dział 69: kategoria 69.20.2 - usługi rachunkowo-księgowe,
Sekcja M dział 71: klasa 71.20 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
Sekcja M dział 72: grupa 72.1 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych.

W zezwoleniu ustalone zostały warunki prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wskazujące między innymi minimalną wartość wydatków inwestycyjnych, które Wnioskodawca zobowiązany był ponieść w terminie do 31 grudnia 2012 r. (w kwocie przewyższającej wartość 70 mln zł) oraz maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji (kwota 105 mln zł), a także zatrudnienie 35 nowych pracowników i utrzymanie zatrudnienia do 31 grudnia 2012 r.

Wnioskodawca wywiązał się z powyższych warunków i nadal prowadzi działalność na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej.

Wydatki inwestycyjne, które poniósł Wnioskodawca, dają mu prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku CIT na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT.

W 2009 r. Wnioskodawca nawiązał współpracę z spółką z siedzibą w Kanadzie. Wnioskodawca świadczył kanadyjskiemu kontrahentowi usługi montażu paneli słonecznych z materiału powierzonego przez kontrahenta - jest to usługa określona w pozycji 26.11.22.0 w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. W celu świadczenia tych usług Wnioskodawca poniósł specyficzne wydatki inwestycyjne na nabycie niezbędnych środków trwałych (maszyn i urządzeń) tworzących linię produkcyjną do montażu paneli słonecznych. Wydatki te zostały zaliczone do kosztów kwalifikowanych inwestycji.

Ze względu na swoje problemy finansowe (ogłoszenie upadłości) kontrahent wycofał się w 2012 r. ze współpracy. Środki trwałe nabyte przez Wnioskodawcę do realizacji zamówień tego kontrahenta, dostosowane były do jego konkretnych produktów i potrzeb technologicznych - były to nowe specyficzne procesy produkcyjne. W związku z tym nie mogłyby i nie mogą być wykorzystywane przez Wnioskodawcę do innych zadań produkcyjnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca zamierza dokonać fizycznej likwidacji środków trwałych z uwagi na nieopłacalność ich dalszego utrzymywania. Po dokonaniu fizycznej likwidacji, polegającej na demontażu urządzeń, pozostałości po likwidacji Wnioskodawca zamierza przekazać uprawnionym podmiotom do utylizacji - w zależności od rodzaju tych pozostałości, może być także dokonana ich sprzedażna złom.

Wnioskodawca prowadzi na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej działalność gospodarczą (w zakresie wskazanym w zezwoleniu) w branży elektronicznej oraz fotowoltaicznej. Szybki postęp technologiczny w tej branży, przy jednoczesnym zwiększaniu wymagań klientów oraz konieczności zachowania konkurencyjności względem innych usługodawców, obliguje Wnioskodawcę do częstej wymiany parku maszynowego. W związku z tym, Wnioskodawca wycofuje z eksploatacji część urządzeń produkcyjnych i zazwyczaj nabywa nowe - bardziej nowoczesne, dające możliwość zorganizowania sprawniejszego procesu technologicznego oraz gwarantujące wytwarzanie produktów lepszej jakości. Wnioskodawca zamierza dokonać fizycznej likwidacji wycofywanych z eksploatacji środków trwałych z uwagi na nieopłacalność ich dalszego utrzymywania. Po dokonaniu fizycznej likwidacji, polegającej na demontażu urządzeń, pozostałości po likwidacji Wnioskodawca zamierza przekazać uprawnionym podmiotom do utylizacji - w zależności od rodzaju tych pozostałości, może być także dokonana ich sprzedaż na złom.

Wnioskodawca podkreśla, iż zdarzenie przyszłe objęte przedmiotowym wnioskiem nie obejmuje przesłanek, o których mowa w przepisach art. 17 ust. 5-6 ustawy CIT, tj. w szczególności w zdarzeniu przyszłym, które podlega ocenie prawnej, nie dojdzie do cofnięcia zezwolenia przez organ właściwy do takiego cofnięcia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT należy interpretować w taki sposób, że w przypadku dokonania przedstawionych w opisie zdarzeń przyszłych likwidacji środków trwałych (w całości lub w części), których wartość została uprzednio zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji: Wnioskodawca będzie zobowiązany do pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość zlikwidowanych środków trwałych i w konsekwencji będzie to miało wpływ na wielkość (tj. zmniejszenie) zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT w części skalkulowanej na podstawie wydatków poniesionych na te zlikwidowane środki trwałe, przy czym spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.
Czy przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT należy interpretować w taki sposób, że w przypadku sprzedaży (bądź przeniesienia prawa własności do) złomu pozostałego z fizycznej likwidacji środków trwałych, o których mowa w pytaniu nr 1 dokonanej przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji: Wnioskodawca będzie zobowiązany do pomniejszania wielkości poniesionych wydatków kwalifikowanych o wartość zlikwidowanych środków trwałych i w konsekwencji będzie to miało wpływ na wielkość (tj. zmniejszenie) zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT w części skalkulowanej na podstawie wydatków poniesionych na te zlikwidowane środki trwale, przy czym spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT należy interpretować w taki sposób, że w przypadku zaistnienia okoliczności przedstawionych w opisanych we wniosku zdarzeniach przyszłych (tj. likwidacji środków trwałych [w całości lub w części], jak również sprzedaży [bądź przeniesienia prawa własności do] złomu pozostałego z fizycznej likwidacji tychże środków trwałych - których wartość została uprzednio zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość zlikwidowanych środków trwałych i w konsekwencji nie będzie to miało wpływu na wielkość (tj. zmniejszenie) zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT w części skalkulowanej na podstawie wydatków poniesionych na te zlikwidowane środki trwałe.

Wnioskodawca nadmienia oraz zdaje sobie sprawę z faktu, iż:

tut. Organ nie jest organem właściwym do wypowiadania się w kwestiach związanych z zezwoleniami strefowymi, a w szczególności dotyczących badania wystąpienia/bądź nie wystąpienia przesłanek skutkujących cofnięciem zezwoleń strefowych;
zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej; zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, ze zm., dalej: „ustawa SSE"), zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9; minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie; cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3 - 4 (art. 16 ust. 4 ustawy SSE); w myśl natomiast art. 16 ust. 6 ustawy SSE, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267, ze zm.); ponadto, jak wynika z treści art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji - wobec powyższego należy wskazać, iż organem właściwym do oceny tego, czy zachodzą przesłanki do cofnięcia czy też wygaśnięcia zezwolenia oraz do rozstrzygnięcia wątpliwości związanych z treścią decyzji w sprawie wygaśnięcia zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki;
w interpretacji indywidualnej wydanej przez tut. Organ na podstawie niniejszego wniosku ocenie nie będą podlegały kwestie tego, czy likwidacja przedmiotowych środków trwałych jest zdarzeniem powodującym wygaśnięcie albo cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdyż w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) - i składając przedmiotowy wniosek Wnioskodawca jest zainteresowany wyłącznie tą kwestią podatkową tj. zwolnieniem od podatku CIT nie zaś kwestią samego zezwolenia strefowego gdyż w tym zakresie tut. Organ nie jest właściwy - co jest bezsporne;
wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT ograniczy się wyłącznie do oceny interpretacji stanowiska Wnioskodawcy odnośnie przedmiotowego przepisu i będzie oparte na takim zdarzeniu przyszłym, w którym nie wystąpią przesłanki negatywne z art. 17 ust. 5-6 ustawy CIT;
w przypadku gdyby z jakichkolwiek przyczyn doszło do cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 5-6 ustawy CIT - nie doszłoby do realizacji zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem, stąd interpretacja wydana na jego podstawie nie zapewniałaby ochrony, o której mowa w art. 14k-14m Ordynacji podatkowej - zaś Wnioskodawca utraciłby prawo do zwolnienia i byłby zobowiązany do postąpienia zgodnie z treścią przywołanych przepisów; w konsekwencji braku ziszczenia zdarzenia przyszłego wydana przez tut. Organ interpretacja żadną miarą nie oceniałaby/interpretowała czy podważała jakiejkolwiek decyzji Ministra Gospodarki;
zdarzenia przyszłe przedstawione wyżej bezpośrednio przekładają się na kształtowanie konkretnego obowiązku/ zobowiązania podatkowego po stronie Wnioskodawcy uzewnętrzniającego/jących się wysokością zwolnienia podatkowego co wprost wpisuje się w sferę odpowiedzialności podatkowej Wnioskodawcy, dotykają one bowiem konkretnych skutków materialnoprawnych dotyczących konkretnych zobowiązań podatkowych, a nie jakichkolwiek ogólnych powinności Wnioskodawcy - należy zatem stwierdzić, iż przedmiotem wniosku jest interpretacja przepisów prawa podatkowego w sprawie mieszczącej się w zakresie przedmiotowym upoważnienia tut. Organu wydającego w imieniu Ministra Finansów interpretacje indywidualne - należy bowiem podkreślić, iż zdarzenia przyszłe przedstawione we wniosku mogą być przedmiotem kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego prowadzonych przez właściwy organ podatkowy i w ich wyniku w sposób nieunikniony dojdzie do interpretacji w ich świetle przepisu podatkowego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT - Wnioskodawca zdaje sobie oczywiście sprawę z istotnych różnic pomiędzy interpretacją przepisu dokonywaną przez tut. Organ w trybie art. 14b-14p Ordynacji podatkowej a interpretacją dokonywaną przez właściwy organ podatkowy podczas kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego (w tym działanie w oparciu o konkretne postępowanie dowodowe itp.), niemniej jednak Wnioskodawca przedstawił konkretne zdarzenie przyszłe, zaś konsekwencje nie wystąpienia tego zdarzenia w przyszłości (co jest siłą rzeczy możliwe „z definicji" w odniesieniu do każdego zdarzenia przyszłego, które dopiero ma się wydarzyć, a przecież dla tego typu zdarzeń każdy zainteresowany - mocą Ordynacji podatkowej - wprost ma prawo wystąpić z wnioskiem o interpretację) są Wnioskodawcy znane: w tym brak funkcji ochronnej takiej interpretacji; skoro jednak organ podatkowy w ramach kontroli podatkowej/postępowania podatkowego będzie musiał dokonać dla zdarzeń przyszłych interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, to również może to uczynić tut. Organ (w ograniczonym trybie, tj. opierając się na przedstawionym zdarzeniu przyszłym - z wszelkimi tego konsekwencjami dla Wnioskodawcy - jak wskazano wyżej);
w ważnym interesie Wnioskodawcy, którego zamierzeniem jest prawidłowa realizacja obowiązków wynikających z przepisów podatkowych (z oczywistym uwzględnieniem przesłanek o charakterze ekonomicznym, jakimi zasadniczo kieruje się każdy podmiot gospodarczy - co nie stoi w jakiejkolwiek sprzeczności z ideą przepisów art. 14b-14p Ordynacji podatkowej, a wręcz przeciwnie - przepisy te miały realizować m.in. zasadę pewności prawa wobec zainteresowanych wymienionych w art. 14b Ordynacji podatkowej, w tym podmiotów gospodarczych), leży uzyskanie oceny tut. Organu (rozumianej jako merytoryczne rozstrzygnięcie realizujące funkcje przypisane przez ustawodawcę instytucji indywidualnej interpretacji) - co do stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzeń przyszłych w obliczu jego wątpliwości interpretacyjnych.

Wnioskodawca podkreśla, iż przedstawione wyżej zdarzenia przyszłe zostały opisane w sposób wyczerpujący w zakresie obiektywnie niezbędnym i wystarczającym do dokonania w ich świetle interpretacji/wykładni przepisu prawa podatkowego, jakim jest art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT. Intencją Wnioskodawcy przy wystąpieniu z niniejszym wnioskiem nie jest, aby tut. Organ dokonywał ustalania zdarzenia przyszłego, gdyż jak zaznaczono w poprzednim zdaniu, jego przedstawienia dokona! powyżej Wnioskodawca. Intencją Wnioskodawcy nie jest również, aby tut. Organ dokonywał oceny zdarzeń przyszłych. Wnioskodawca pragnie wyłącznie skorzystać z przyznanego mu - jako zainteresowanemu -prawa do uzyskania interpretacji indywidualnej przepisu prawa podatkowego bez poddawania ocenie/interpretacji samego zdarzenia przyszłego, które zostało wyżej przedstawione.

Wnioskodawca jednocześnie podkreśla, iż celem wystąpienia z niniejszym wnioskiem

nie są cele poznawcze wyrażające się chęcią zaznajomienia z poglądem tut. Organu na możliwości stosowania oraz wykładnię określonego przepisu prawa podatkowego, lecz osiągnięcie zagwarantowanej przepisami Ordynacji podatkowej ochronnej funkcji, jaką daje indywidualna interpretacja wydana dla ściśle określonych zdarzeń przyszłych. W dalszej części Wnioskodawca przedstawia argumentację uzasadniającą zaprezentowaną wyżej ocenę kwestii wpływu zaistnienia opisanych zdarzeń przyszłych (likwidacji środków trwałych, na które poniesione wydatki zostały zaliczone wcześniej do wydatków kwalifikowanych) na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego, tj. prawa do zwolnienia od podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT.

Przepis ten wprawdzie odwołuje się do ustawy SSE oraz do odrębnych przepisów określających dopuszczalną wielkość pomocy publicznej udzielaną w formie tego zwolnienia, jednakże jak zaznaczono w uzasadnieniu wyroku WSA w Rzeszowie z 14 kwietnia 2007 r. sygn. I SA/Rz 633/06: ,,... utożsamianie (...) pojęcia prawa podatkowego, o którym mowa w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z pojęciem ustaw prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej jest nieuprawnione. Przez pojęcie prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne zarówno ustawowe, jak i wydane na podstawie upoważnienia ustawowego, które regulują wszystkie elementy konstrukcyjne, tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku. Powołany w podstawie prawnej uchylonego postanowienia art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.os.pr. reguluje zwolnienie od tego podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. nr 123 poz. 600 z późn. zm.).

Zwolnienie to adresowane jest do pewnej tylko grupy przedsiębiorców, tj. do prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych i co więcej wykonujących tą działalność na podstawie zezwolenia. Skoro zatem rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 września 1995r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu i zmieniające go rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 marca 2004r. reguluje m.in. kwestie szczegółowe związane z przyznawaniem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.os.pr. - które to zwolnienie stanowi równocześnie pomoc regionalną udzieloną dla przedsiębiorcy - to w tym zakresie przepisy tego rozporządzenia stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.".

Z tezami zawartymi w cytowanym wyroku Wnioskodawca w pełni się zgadza i je podziela.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisem wykonawczym do ustawy SSE jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej: „Rozporządzenie"). Stosownie do postanowień § 5 ust. 1 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Natomiast § 5 ust. 2 określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1 i są to:

utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisowo podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Istotę wątpliwości interpretacyjnych Wnioskodawcy, które powstały przy odczytaniu treści ww. przepisów dotyczących prawa podatkowego (art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT łącznie

z § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia) wyraża następujące sformułowanie: czy przepis warunkujący przysługiwanie zwolnienia od podatku CIT utrzymaniem przez okres 5 lat własności danego składnika majątku, z którym były związane wydatki inwestycyjne należy interpretować tak, że wcześniejsza (tj. przed upływem 5 lat) likwidacja tego składnika majątku (z ewentualną sprzedażą bądź przeniesieniem prawa własności do pozostałości powstałych podczas likwidacji) narusza tenże warunek zwolnienia w odniesieniu do tych konkretnych wydatków inwestycyjnych.

Należy dodatkowo zwrócić uwagę na art. 19 ustawy SSE wskazujący przypadki, które powodują wygaśnięcie, cofnięcie lub ograniczenie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - a są nimi:

upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;
zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;
rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;
nie usunięcie uchybień stwierdzonych wtoku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień, jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia stanowią katalog zamknięty.

W obowiązujących przepisach nie wprowadzono warunku, zgodnie z którym środek trwały musi być związany z inwestycją przez określony czas, czyli nie może być w tym czasie zlikwidowany - okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dotyczy jedynie utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne.

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja środka trwałego, polegająca na trwałym wyłączeniu go z eksploatacji, nie stanowi naruszenia określonego w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia warunku korzystania ze zwolnienia podatkowego przysługującego podatnikowi na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT.

W przedstawionej w zdarzeniach przyszłych sytuacji podatnik nie ma również obowiązku zmniejszania kwoty wydatków kwalifikowanych o wartość zlikwidowanych składników majątku i tym samym wysokość zwolnienia od podatku CIT z tego tytułu nie ulega zmniejszeniu. Wnioskodawca uważa, że w przypadku fizycznej likwidacji środka trwałego nie dochodzi do przeniesienia prawa własności likwidowanych składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne.

Fizyczna likwidacja środków trwałych - urządzeń produkcyjnych - wiąże się bowiem z odłączeniem poszczególnych ich elementów (demontaż), a następnie z fizycznym zniszczeniem uzyskanych części. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że części składowe rzeczy, przez ich odłączenie od rzeczy głównej stają się rzeczami odrębnymi.

Przekazanie tych rzeczy odrębnych podmiotowi zewnętrznemu do utylizacji lub sprzedaż pozostałego złomu, nie stanowi więc przeniesienia własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, gdyż taki składnik majątku w momencie fizycznej likwidacji już przestał istnieć.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych niejednokrotnie wydawał już interpretacje indywidualne w stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych przedstawionych w zakresie tożsamym ze zdarzeniami przyszłymi będącymi przedmiotem niniejszego wniosku, np. interpretacje wydane w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lipca 2013 r., znak ILPB3/423-160/13-4/AO; z dnia 2 maja 2013 r., znak ILPB3/423-61/13-3/AO oraz z dnia 25 listopada 2010 r., znak ILPB3/423-716/10-2/MM; z dnia 18 grudnia 2009 r. znak ILPB3/423-838/09-5/ŁM czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 maja 2010 r., znak IBPBI/2/423-317/10/SD. Dodatkowo należy podkreślić, iż przywołane pisma potwierdzają prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko zgodnie z którym przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT należy interpretować w taki sposób, że w przypadku zaistnienia okoliczności przedstawionych w opisanych we wniosku zdarzeniach przyszłych (tj. likwidacji środków trwałych [w całości lub w części], jak również sprzedaży [bądź przeniesienia prawa własności do] złomu pozostałego z fizycznej likwidacji tychże środków trwałych - których wartość została uprzednio zaliczona do wydatków inwestycyjnych kwalifikowanych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość zlikwidowanych środków trwałych i w konsekwencji nie będzie to miało wpływu na wielkość (tj. zmniejszenie) zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT w części skalkulowanej na podstawie wydatków poniesionych na te zlikwidowane Środki trwałe - należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie podnieść należy, że - ze względu na przedmiotowy zakres wniosku - kwestia możliwości korzystania z danego zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie określonego zezwolenia (zezwoleń) nie była przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji. Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Co do zasady przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego, który jest przedmiotem wątpliwości interpretacyjnych wnioskodawcy. Z tych też względów organy nie są również uprawnione w tym postępowaniu do dokonywania ustaleń w zakresie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na podstawie działu IV Ordynacji podatkowej dokonujące jedynie oceny prawnej przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2007 r. I FSK 134/06).

Ustawodawca w Ordynacji podatkowej bowiem przyjął, że do załatwienia wniosku o interpretację stosuje się odpowiednio przepisy art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że postępowanie o interpretację co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie jest postępowaniem podatkowym w rozumieniu działu IV Ordynacji podatkowej. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że instytucja interpretacji indywidualnych służy rozwiązywaniu wątpliwości dotyczących prawa podatkowego - nie zaś do przeprowadzania klasyfikacji statystycznych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej czy do sposobu prowadzenia, oceny podejmowanych czynności w ramach wykonywanej działalności gospodarczej danego podmiotu gospodarczego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie określone skutki prawne.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin