Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-595/15-6/JK3
z 27 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 lipca 2015 r. (data nadania 13 lipca 2015 r., data wpływu 15 lipca 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-595/15-2/JK3 z dnia 23 czerwca 2015 r. (data nadania 24 czerwca 2015 r., data doręczenia 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych – jest:

• prawidłowe - w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce,
• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-595/15-3/JK3 z dnia 23 czerwca 2015 r. (data nadania 24 czerwca 2015 r., data doręczenia 6 lipca 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 9 lipca 2015 r. (data nadania 13 lipca 2015 r., data wpływu 15 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 stycznia 2014 r. Wnioskodawca, będący obywatelem Indii, został powołany do Zarządu polskiej Spółki Spółka Akcyjna . L S.A. należy do czołowych europejskich producentów urządzeń automatyki przemysłowej oraz precyzyjnych odlewów ciśnieniowych. Wnioskodawca, jako prezes zarządu odpowiada za podejmowanie strategicznych decyzji w L S.A., które mają na celu zwiększenie sprzedaży oraz zysków w firmie, a także ściśle współpracuje z kadrą zarządzającą realizując codzienne zadania. Należy wskazać, że właścicielami ww. Spółki są obywatele Indii, którzy czasowo delegowali Wnioskodawcę do pełnienia funkcji prezesa zarządu.

W roku kalendarzowym 2014 Wnioskodawca przebywał w Polsce 288 dni. Aktualnie Wnioskodawca przebywa w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w Polsce na okres od dnia 16 grudnia 2014 do dnia 15 grudnia 2017 roku na stanowisku w charakterze prezesa zarządu. Do dnia 16 grudnia 2014 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce na podstawie pozwolenia o pracę typ B.

Bezpośrednio przed przybyciem do Polski Wnioskodawca zamieszkiwał w Indiach, gdzie posiada centrum swoich interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania. W Indiach mieszka rodzina Wnioskodawcy (jego żona oraz rodzice i rodzeństwo), z którą Wnioskodawca utrzymuje ścisły kontakt, a także jego przyjaciele i znajomi. W czasie przebywania w Polsce Wnioskodawca mieszka w wynajętym przez L S.A. Koszty najmu ww. domu pokrywa spółka L S.A. zgodnie z uchwałą Rady Nadzorczej.

Z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu w L S.A. Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie, które jest wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z tytułu wypłacanego Wnioskodawcy wynagrodzenia L S.A. pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca podlega w Indiach opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (przychodów).

Do końca marca posiadał on ważny certyfikat rezydencji wydany przez właściwe organy podatkowe w Indiach. Wnioskodawca nie posiada żadnego majątku w Polsce, natomiast w Indiach posiada trzy mieszkania, które wykorzystuje do celów mieszkaniowych.

Wnioskodawca nie wiąże swojej przyszłości z Polską. Będzie on przebywał w Polsce w kolejnych latach wyłącznie w celu sprawowania funkcji prezesa zarządu L S.A., w niezbędnym do tego zakresie czasowym. Pozostały czas zamierza on spędzić z rodziną w Indiach. Wnioskodawca nie zna i nie uczy się języka polskiego. Nie ma on żadnych powiązań osobistych lub gospodarczych z Polską, poza funkcją sprawowaną w L S.A. Z kolei, gdy jest w Indiach, aktywnie spędza tam swój czas wolny i angażuje się w życie tamtejszej społeczności, m.in. sprawuje on obowiązki społeczne w miejscu stałego zamieszkania w Indiach.

Za rok 2014 L S.A. przygotowała Wnioskodawcy dokument IFT-1R (Informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania), a w związku z tym, że jedyny przychód jaki w Polsce otrzymuje Wnioskodawca związany jest ze sprawowaniem przez niego funkcji prezesa zarządu w L S.A., spółka ta zastosowała do przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w Polsce z tytułu powyższej funkcji 20 % stawkę podatku.

Wnioskodawca wskazał, że przedstawione we wniosku pytania dotyczą okresu od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. Certyfikat rezydencji Wnioskodawca posiadał jedynie w części wyżej wskazanego okresu tj. do końca marca 2014 r., posiadał ważny certyfikat rezydencji wydany przez właściwe organy podatkowe w Indiach.

Wnioskodawca stwierdza, że posiada, dla celów podatkowych, miejsce zamieszkania w Indiach. W Indiach posiada bowiem ośrodek interesów życiowych, tu zamieszkuje rodzina Wnioskodawcy (zwłaszcza żona i syn), tu mam przyjaciół, angażuje się w życie społeczności indyjskiej, posługuję się językiem indyjskim, przestrzega tutejszych obyczajów, obchodzi indyjskie święta. W Indiach Wnioskodawca chce stale przebywać, tj. zawsze gdy nie będzie zmuszony do pobytu w Polsce w związku z pełnioną przez Niego funkcją prezesa zarządu spółki L S.A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej)?
2. Czy w związku z tym, że Wnioskodawca jedyny przychód otrzymuje z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu L S.A. (na zasadzie powołania) do jego przychodów zastosowanie ma stawka podatku 20 %?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Analizując polskie przepisy prawa podatkowego, a także łączącą Polskę z Indiami umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy dojść do wniosku, że Wnioskodawca podlega jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bowiem winien być uznawany za osobę mającą miejsca zamieszkania w Indiach.

Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się, zgodnie z ww. ustawą, osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub gospodarczych (tzn. ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z kolei, jeżeli osoba fizyczna nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wówczas podlega tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 2014 r. więcej niż 183 dni, mianowicie 288 dni.

Jednakże, dla prawidłowej oceny sytuacji Wnioskodawcy, należy przeanalizować również zapisy umowy sporządzonej dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zgodnie, bowiem z nadrzędnym aktem prawa polskiego jakim jest Konstytucja, pierwszeństwo przed polską ustawą należy nadać umowie międzynarodowej łączącej Polskę z innym Państwem, gdyż w myśl art. 91 ust. 2 Konstytucji: „Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.” Zatem nawet jeżeli w myśl polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawcę należałoby uznać za zamieszkującego Polskę, w pierwszej kolejności zastosowanie znajdą zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wspomnianej powyżej.

Stosownie do art. 4 ust. 1 cytowanej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub władze lokalne. Jednakże, niniejsze określenie nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).
   
   

Jak wskazał Józef Banach w komentarzu „Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”: „Stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania np. mieszkanie, dom, pokój, oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania.”

Odnosząc się do związków osobistych i gospodarczych danej osoby, o których mowa w art. 4 cytowanej umowy międzynarodowej, należy wziąć pod uwagę jej rodzinne i towarzyskie powiązania, wykonywane zajęcia oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, towarzyską i kulturalną. Znamienne jest też samo zachowanie się danej osoby.

W przypadku Wnioskodawcy, jego ośrodek interesów życiowych znajduje się w Indiach. W Indiach zamieszkuje jego najbliższa rodzina, z którą ma bliski kontakt (ścisłe powiązania rodzinne). W Indiach Wnioskodawca realizuje się również społecznie. Poza tym cały majątek Wnioskodawcy znajduje się właśnie w Indiach. Jedynym łącznikiem Wnioskodawcy z Polską jest jego funkcja prezesa zarządu w spółce L S.A.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko zgodnie, z którym Wnioskodawca ma finalne miejsce zamieszkania w Indiach, z którymi ma on ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Stanowisko to jest prawidłowe bez względu na fakt przebywania Wnioskodawcy w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym 2014. Oznacza to, że Wnioskodawca w Polsce winien podlegać jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również uzasadnienie, w przytaczanej w niniejszym wniosku, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lipca 2013 r. (IPPB4/415-266/13-4/JK2). Zgodnie z powyższą interpretacją indywidualną: „Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. la ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1,1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).” „...sam przyjazd do Polski nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca przestaje być rezydentem podatkowym Indii. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem do Polski tzw. ośrodka interesów życiowych.”

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy L S.A. prawidłowo wystawiła Wnioskodawcy jedynie dokument IFT-1R (Informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania), a w związku z tym, że jedyny przychód jaki w Polsce otrzymuje Wnioskodawca związany jest ze sprawowaniem przez niego funkcji prezesa zarządu w L S.A., spółka ta zastosowała do przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w Polsce z tytułu powyższej funkcji 20 % stawkę podatku. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. l pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych) oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) -pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 16 stycznia 2014 r. Wnioskodawca, będący obywatelem Indii, został powołany do Zarządu polskiej Spółki L Spółka Akcyjna. Wnioskodawca, jako prezes zarządu odpowiada za podejmowanie strategicznych decyzji w L S.A., które mają na celu zwiększenie sprzedaży oraz zysków w firmie, a także ściśle współpracuje z kadrą zarządzającą realizując codzienne zadania. Należy wskazać, że właścicielami ww. Spółki są obywatele Indii, którzy czasowo delegowali Wnioskodawcę do pełnienia funkcji prezesa zarządu. W roku kalendarzowym 2014 Wnioskodawca przebywał w Polsce 288 dni. Aktualnie Wnioskodawca przebywa w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w Polsce na okres od dnia 16 grudnia 2014 do dnia 15 grudnia 2017 roku na stanowisku w charakterze prezesa zarządu. Do dnia 16 grudnia 2014 r. Wnioskodawca przebywał w Polsce na podstawie pozwolenia o pracę typ B. Bezpośrednio przed przybyciem do Polski Wnioskodawca zamieszkiwał w Indiach, gdzie posiada centrum swoich interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania. W Indiach mieszka rodzina Wnioskodawcy (jego żona, syn - oraz rodzice i rodzeństwo), z którą Wnioskodawca utrzymuje ścisły kontakt, a także jego przyjaciele i znajomi. W czasie przebywania w Polsce Wnioskodawca mieszka w wynajętym przez L SA domu. Koszty najmu ww. domu pokrywa spółka L S.A. zgodnie z uchwałą Rady Nadzorczej. Z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu w L S.A. Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie, które jest wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Do końca marca posiadał on ważny certyfikat rezydencji wydany przez właściwe organy podatkowe w Indiach. Wnioskodawca nie posiada żadnego majątku w Polsce, natomiast w Indiach posiada trzy mieszkania, które wykorzystuje do celów mieszkaniowych. Wnioskodawca nie wiąże swojej przyszłości z Polską. Będzie on przebywał w Polsce w kolejnych latach wyłącznie w celu sprawowania funkcji prezesa zarządu L S.A., w niezbędnym do tego zakresie czasowym. Pozostały czas zamierza on spędzić z rodziną w Indiach. Wnioskodawca nie zna i nie uczy się języka polskiego. Nie ma on żadnych powiązań osobistych lub gospodarczych z Polską, poza funkcją sprawowaną w L S.A. Z kolei, gdy jest w Indiach, aktywnie spędza tam swój czas wolny i angażuje się w życie tamtejszej społeczności, m.in. sprawuje on obowiązki społeczne w miejscu stałego zamieszkania w Indiach. Wnioskodawca stwierdza, że posiada, dla celów podatkowych, miejsce zamieszkania w Indiach. W Indiach posiada bowiem ośrodek interesów życiowych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie uregulowania Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze. i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub władze lokalne. Jednakże, niniejsze określenie nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a), b) lub c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Indiami.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zważywszy na ściślejsze powiązania osobiste (rodzina, przyjaciele) z Indiami oraz fakt posiadania w Indiach nieruchomości należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym Wnioskodawca ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Indiami. W Indiach znajduje się centrum Jego życiowej działalności. W Indiach, aktywnie spędza swój czas wolny i angażuje się w życie tamtejszej społeczności, m.in. sprawuje on obowiązki społeczne w miejscu stałego zamieszkania w Indiach. W Indiach posiada Wnioskodawca ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca nie wiąże swojej przyszłości z Polską. Będzie on przebywał w Polsce w kolejnych latach wyłącznie w celu sprawowania funkcji prezesa zarządu L S.A., w niezbędnym do tego zakresie czasowym. Pozostały czas zamierza on spędzić z rodziną w Indiach. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w 2014 r. Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Indiach, zatem podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki na podstawie powołania.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadającej na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy), z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Indiach, przychody z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu kwalifikowane są do przychodów określonych w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl postanowień art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Bezsporna w sprawie jest okoliczność, że zaświadczenia te nie stanowią jednolitej grupy dokumentów pod względem formy. Dokumenty z niektórych państw wskazują okres, na który zostały one wystawione lub za który rezydencja jest poświadczana, podczas gdy certyfikaty z innych państw nie zawierają tego elementu. Natomiast wszystkie certyfikaty określają państwo, w którym podatnik ma siedzibę dla celów podatkowych.

Jeśli płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe.

Jeżeli zatem do przychodów otrzymywanych przez osobę pełniące funkcję prezesa członka zarządu zastosowanie ma przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju. W tej sytuacji płatnik nie jest zobowiązany do ustalania zakresu obowiązku podatkowego podatnika. Ocena czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy natomiast w tym przypadku do organów podatkowych.

Jeżeli jednak podatnik nie przedstawi certyfikatu rezydencji, pobranie przez płatnika podatku na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy w wysokości 20% przychodu powinno być uzależnione od oceny czy podatnik w Polsce przebywa dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Jeżeli zatem podatnik przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, to zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1a ustawy, brak jest podstawy prawnej do zastosowania przez płatnika art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy. W tej sytuacji płatnik zobowiązany jest pobrać podatek na zasadach ogólnych.

Zasada ta będzie miała zastosowanie „wstecz”, tzn. po przekroczeniu okresu 183 dni w roku podatkowym przychody otrzymywane przez osobę pełniącą funkcję prezesa zarządu będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji prezesa zarządu w danym roku podatkowym.

Do momentu przekroczenia 183 pobytu na terytorium Polski płatnik zobligowany jest do traktowania ww. osoby jako nierezydenta (chyba, że osoba ta posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (obcokrajowiec) nie przedstawił certyfikatu rezydencji z kraju swojego pochodzenia. Wnioskodawca posiada jedynie certyfikat rezydencji ważny do dnia 31 marca 2014 r. Wobec tego uznać należy, że w związku z brakiem certyfikatu rezydencji za cały 2014 r. i przebywania na terytorium Polski powyżej 183 dni w 2014 r. do przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę nie będzie miał art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, mającego miejsce zamieszkania w Indiach z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu polskiej spółki, ze względu na fakt, że Wnioskodawca nie przedłożył płatnikowi certyfikatu rezydencji oraz przekroczył 183 dni pobytu w roku podatkowym w Polsce, należy opodatkować na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji prezesa zarządu w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania na terytorium Indii, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki, piastowanej na podstawie powołania, będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach ogólnych od początku okresu przebywania na terytorium Polski i pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w danym roku podatkowym.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.