INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2013 r. (data wpływu 22.04.2013 r.) oraz w piśmie z dnia 28.06.2013 r. (data nadania 28.06.2013 r., data wpływu 01.07.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 18.06.2013 r. Nr IPPB4/415-266/13-2/JK2 (data nadania 19.06.2013 r., data doręczenia 24.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce oraz opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego na terytorium Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismami Nr IPPB4/415-266/13-2/JK2 z dnia 18.06.2013 r. (data nadania 19.06.2013 r., data doręczenia 24.06.2013 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz dokonanie dodatkowej opłaty od wniosku i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty.

Pismem z dnia 28.06.2013 r. (data nadania 28.06.2013 r. data wpływu 01.07.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stany faktyczne.

W dniu 01 marca 2012 r. Wnioskodawca, będący obywatelem Indii został zatrudniony na stanowisku pracownika naukowego na okres 18 miesięcy. W roku kalendarzowym 2012 Wnioskodawca przebywał w Polsce około 300 dni, zaś w roku 2013, biorąc pod uwagę pozostały okres zatrudnienia, będzie przebywał około 250 dni. Bezpośrednio przed przybyciem do Polski Wnioskodawca zamieszkiwał w Indiach, gdzie posiada centrum swoich interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania. W Indiach zamieszkuje rodzina Wnioskodawcy (rodzice, siostry i bracia), z którą Wnioskodawca utrzymuje ścisły kontakt (przykładowo Wnioskodawca przebywał w tym celu w Indiach w okresie od 27.08.2012 r. do 08.09.2012 r. oraz przebywa także w kwietniu 2013 r.), a także przyjaciele i znajomi. Z Indiami Wnioskodawca wiąże także swoją przyszłość osobistą i zawodową. W okresie przebywania w Polsce Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie pod adresem:... Z tytułu umowy o pracę Wnioskodawcy wypłacane jest w Polsce wynagrodzenie, od którego Instytut pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Projekt, przy którym został zatrudniony Wnioskodawca jest finansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach 7 Programu Ramowego: NanOtechnology, Biomaterials and aLternative Energy Source for ERA Integration, (dalej-. „Projekt”).

Wnioskodawca podlega w Indiach opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (przychodów), co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji wydanym przez właściwe organy podatkowe w Indii. Zgodnie z treścią tego certyfikatu jest on ważny od 01 stycznia 2012 r. Dodatkowo Wnioskodawca był w Indiach wykładowcą uniwersyteckim w okresie do 16.06.2004 r. do 03.05.2005 r., co również zostało udokumentowane certyfikatem wydanym przez Uczelnię indyjską, na której był zatrudniony.

Instytut zatrudniający pracownika jest jednostką organizacyjną Polskiej Akademii Nauk posiadającą osobowość prawną. Przedmiotem działania Instytutu jest prowadzenie badań naukowych w dziedzinie chemii fizycznej i dyscyplin pokrewnych oraz upowszechnianie wyników tych badań, a do jego zadań należą w szczególności: prowadzenie prac badawczych w dziedzinie chemii fizycznej dyscyplin pokrewnych, prowadzenie prac rozwojowych i wdrażanie wyników tych badań do gospodarki, wspieranie osób rozpoczynających karierę naukową, kształcenie pracowników naukowych i specjalistów o szczególnych kwalifikacjach w zakresie nauk chemicznych i fizycznych na różnych poziomach, współpraca z uczelniami, instytutami badawczymi i towarzystwami naukowymi, w szczególności w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, współpraca ze środowiskiem społeczno – gospodarczym w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w celu ich wdrożenia, rozwijanie międzynarodowej współpracy naukowej przez tworzenie konsorcjów naukowych i prowadzenie projektów badawczych wspólnie z partnerami zagranicznymi, upowszechnianie wiedzy w zakresie działalności Instytutu oraz wykonywanie innych zadań wynikających z obowiązujących przepisów oraz zleconych przez władze Polskiej Akademii Nauk. Zadania te Instytut realizuje poprzez: prowadzenie badań naukowych, publikowanie wyników prac badawczych, nadawanie stopni naukowych zgodnie z posiadanymi uprawnieniami, prowadzenie działalności z zakresu kształcenia, zwłaszcza doktorskim i podoktorskim — przy czym w procesie kształcenia w zakresie studiów wyższych Instytut współpracuje z wyższymi uczelniami; ochronę własnych oryginalnych i rozwiązań naukowo— technicznych w kraju i za granicą; współpracę z krajowymi i zagranicznymi instytucjami naukowymi; opracowywanie ekspertyz i udzielanie opinii w zakresie problematyki naukowej instytutu; organizowanie zebrań naukowych (konferencje, zjazdy, sympozja naukowe, inne) współdziałanie z instytucjami upowszechniania wiedzy w dziedzinach wskazanych powyżej oraz organizacje obsługi potrzeb bibliotecznych oraz dokumentacyjno-informacyjnych w zakresie swojej działalności naukowej.

Pismem z dnia 28.06.2013 r. (data wpływu 01.07.2013 r.) pełnomocnik Wnioskodawcy wyjaśnił, iż Wnioskodawca posiada w Indiach rodzinę, tj. żonę, dziecko oraz rodziców, w związku z czym stałe ognisko domowe Wnioskodawcy znajduje się, także w odniesieniu do roku 2012 oraz roku 2013 w Indiach. Wnioskodawca nie ma/miał powiązań osobistych z Polską w okresie objętym wnioskiem. Jedynym łącznikiem Wnioskodawcy z Polską jest/była praca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...
2. Czy wynagrodzenie Wnioskodawcy wypłacane przez Instytut podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z czym Instytut niesłusznie pobiera zaliczki na poczet tego podatku...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy obowiązku podatkowego w Polsce (pyt. Nr 1). Natomiast wniosek dotyczący opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego na terytorium Polski (pyt. Nr 2) zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W myśl podstawowej zasady zwartej w art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa”) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Przy czym za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast, jeśli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania wówczas podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy.

Należy jednak zauważyć, iż nawet w razie uznania w myśl ww. zasad Wnioskodawcy za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce (bądź w obu państwach), to według reguły „ lex specjalis derogat legi generali” w pierwszej kolejności zastosowanie znajdą zapisy umowy sporządzonej w Warszawie dnia 21czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „Umowa”).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 lit. a) Umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stale miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stale miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Kwestię stałego zamieszkania osób fizycznych (permanent home) analizuje Józef Banach w komentarzu „Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”, gdzie czytamy:,, Stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe,), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania.”

Odnosząc się do związków osobistych i gospodarczych danej osoby, należy wziąć pod uwagę jej rodzinne towarzyskie powiązania, wykonane zajęcia oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być przy tym rozważane całościowo. Kluczową kwestią jest tu samo postępowanie danej osoby. W przypadku Wnioskodawcy, ośrodek interesów życiowych znajduje się Indiach ze względu na co wyraźnie wskazuje przede wszystkim fakt zamieszkiwania tam jego rodziny oraz silny z nią związek (ścisłe powiązania rodzinne). Wynajmowanie mieszkania w Polsce jest spowodowane wyłącznie potrzebą zapewnienia lokum na czas trwania umowy o pracę.

W interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB4/415-743/10-2/LS z dnia 15 grudnia 2010 r. (dotyczy ona co prawda umowy zawartej przez Polskę z Hiszpanią jednakże jej zapisy pozostają w tym zakresie tożsame z cytowanymi powyżej zapisami Umowy, w związku z czym identyczna powinna także pozostawać konkluzja) czytamy:

„Pierwsze kryterium dotyczy posiadania przez daną osobę stałego miejsca zamieszkania. „Stałe miejsce zamieszkania” to zwykle dom, mieszkanie czy też umeblowany pokój, niezależnie od tego, czy osoba ta jest jego właścicielem, czy też najemcą. Musi on być jednak do stałej dyspozycji tej osoby i posiadać cechy stałości. Ponadto miejsce to musi być tak zaaranżowane, aby można było z niego korzystać stale, a nie tylko okazjonalnie, na potrzeby krótkotrwałych pobytów. Jeżeli jednak osoba ma stale miejsce zamieszkania w obu krajach, to będzie ją uważać za rezydenta podatkowego kraju, z którym posiada ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, w myśl którego w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma finalnie miejsce zamieszkania w Indiach, z którymi ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze ośrodek interesów życiowych). Konkluzja taka jest prawidłowa bez względu na fakt przebywania Wnioskodawcy w Polsce w roku kalendarzowym przez okres dłuższy niż 183 dni. Oznacza to, że w Polsce Wnioskodawca będzie podlegał jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzona w Warszawie dnia 21.06.1989 r. (Dz. U z 1990 r. Nr 8, poz. 46).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a), b) lub c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 01 marca 2012 r. Wnioskodawca, będący obywatelem Indii został zatrudniony na stanowisku pracownika naukowego na okres 18 miesięcy. Z tytułu umowy o pracę Wnioskodawcy wypłacane jest w Polsce wynagrodzenie. W 2012 roku Wnioskodawca przebywał w Polsce około 300 dni, zaś w roku 2013 będzie przebywał około 250 dni. W okresie przebywania w Polsce Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie w Warszawie. Wnioskodawca nie ma/miał powiązań osobistych z Polską w okresie objętym wnioskiem. Jedynym łącznikiem Wnioskodawcy z Polską jest/była praca.

Bezpośrednio przed przybyciem do Polski Wnioskodawca zamieszkiwał w Indiach, gdzie posiada centrum swoich interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania. W Indiach zamieszkuje rodzina Wnioskodawcy (rodzice, siostry i bracia), z którą Wnioskodawca utrzymuje ścisły kontakt (przykładowo Wnioskodawca przebywał w tym celu w Indiach w okresie od 27.08.2012 r. do 08.09.2012 r. oraz przebywa także w kwietniu 2013 r.), a także przyjaciele i znajomi. W Indiach mieszka także żona i dziecko Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy Jego stałe ognisko domowe znajduje się w odniesieniu do roku 2012 oraz roku 2013 w Indiach. Z Indiami Wnioskodawca wiąże także swoją przyszłość osobistą i zawodową. Tam podlega w Indiach opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (przychodów), co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji wydanym przez właściwe organy podatkowe w Indii. Certyfikat ten jest ważny od 01 stycznia 2012 r.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w roku 2012 i w 2013 po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski w danym roku podatkowym, spełnia przesłanki pozwalające uznać Go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Indiach jak i w Polsce. Zatem państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Indiami.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a) umowy polsko-indyjskiej, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż w roku 2012 i 2013 ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą Wnioskodawcę z Indiami. Podkreśla się, iż sam przyjazd do Polski nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca przestaje być rezydentem podatkowym Indii. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem do Polski tzw. ośrodka interesów życiowych. Znaczy to tyle, że nie można przyjąć, że posiada on miejsce zamieszkania w Polsce skoro, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przebywa w celu świadczenia pracy, natomiast w Indiach posiada ośrodek interesów życiowych i jest rezydentem indyjskim.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w 2012 r. i w 2013 r. Wnioskodawca podlega/będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlega/będzie podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 r. , poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.