Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4513-45/15-2/SM
z 29 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku składania „zerowych” deklaracji podatkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku składania „zerowych” deklaracji podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

X. ramach prowadzonej działalności nabywała oraz używała do celów opałowych wyroby węglowe (wskazane w art. 163 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym). Z uwagi na fakt, iż Spółka posiadała po 1 stycznia 2012 r. zapasy węglowe nabyte przed 31 grudnia 2011 r. - zużycie tychże wyrobów po 1 stycznia 2012 r. podlegało opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (zgodnie z art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym). Z tego też tytułu Spółka dokonała rejestracji w zakresie podatku akcyzowego. Z tytułu zużycia zapasów wyrobów węglowych odprowadzano należny podatek, składano również deklaracje AKC-WW. Po zakończeniu zużycia zapasów wyrobów węglowych (gdzie składano deklaracje z wykazaną kwota podatku akcyzowego), X. z uwagi na brak jednoznacznego wskazania o braku obowiązku składania deklaracji AKC-WW - składa do chwili obecnej co miesiąc „zerowe” deklaracje, tj. z wykazaną kwotą do zapłaty „0,00 zł.”

Podobna sytuacja ma miejsce w sporadycznych przypadkach stwierdzenia nielegalnego poboru energii elektrycznej. X. w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi najmu/dzierżawy lokali mieszkalnych i użytkowych. Z uwagi na masowy charakter świadczonych usług - pojawiają się tu również przypadki, gdy w wyniku prowadzonej przez podmiot dostarczający energię elektryczną kontroli - okazuje się, iż najemca dokonuje nielegalnego poboru energii elektrycznej. Z uwagi na brak zapłaty akcyzy - X. jest zobowiązana do dokonania zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nielegalnego poboru energii przez swoich kontrahentów. Konieczne jest również złożenie stosownych deklaracji (AKC-4 i załącznik AKC-4/H). Należy tu zaznaczyć, iż nielegalny pobór energii elektrycznej nie następuje w winy X. - jednak obowiązujące przepisy nakładają właśnie na Spółkę obowiązek zapłaty podatku akcyzowego (traktując w tym wypadku Spółkę jako podatnika podatku akcyzowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy X., jako nabywca wyrobów węglowych, powinna składać nadal „zerowe” deklaracje AKC-WW na podstawie art. 21a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym?
   
2. Czy X. jest zobowiązana do składania „zerowych” deklaracji AKC-4 i AKC-4/H także za okresy gdzie nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

X. toi na stanowisku, iż nie jest konieczne składanie deklaracji „zerowych”. Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju. Zgodnie z art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis ten zobowiązywał nabywców wyrobów węglowych, którzy nie zużyli zapasów posiadanych wyrobów węglowych do 1 stycznia 2012 r. - do opodatkowania podatkiem akcyzowym zużycia tych wyrobów po 1 stycznia 2012 r. Należy tu podkreślić, iż wyroby węglowe zgodnie z art. 163 ustawy o podatku akcyzowym były zwolnione z opodatkowania.

Wyroby węglowe nabyte po 1 stycznia 2012 r., które następnie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zostały zużyte do celów opałowych, podlegały opodatkowaniu po stronie sprzedawcy nie zaś nabywcy.

W konsekwencji bezprzedmiotowe jest składanie przez nabywcę, na podstawie art. 21a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, deklaracji AKC-WW. Przywołany przepis (art. 21a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym) ma następujące brzmienie:

„W przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
   
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.”

Zgodnie z ww. przepisem podatnik winien składać stosowne deklaracje. X. nie jest w tym wypadku podatnikiem jako nabywca, gdyż analizując treść art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym - podatnikiem w przypadku wyrobów węglowych będzie ich sprzedawca.

Równocześnie X. pragnie poinformować, iż jest finalnym nabywcą węglowym, o którym mowa w art. 2 ust 1 pkt 23c ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

W zakresie nielegalnego poboru energii elektrycznej X. stoi na stanowisku analogicznym do zajmowanego w zakresie deklaracji AKC-WW. Zdaniem Spółki składanie pustych (zerowych) deklaracji z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej nie znajduje uzasadnienia. Konieczność składania deklaracji z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej powinno mieć miejsce jedynie w przypadku zaistnienia zdarzeń gospodarczych skutkujących koniecznością zapłaty podatku akcyzowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą”, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
      
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
      
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121);
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej (art. 9a ust. 3 ustawy).

W myśl art. 21a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

1. składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,
   
2. obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej

- za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3."

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywała oraz używała do celów opałowych wyroby węglowe (wskazane w art. 163 ust. 1 ustawy, tj. do dnia 31 grudnia 2011 r. zwolnione od podatku akcyzowego). Z uwagi na fakt, że Spółka posiadała po 1 stycznia 2012 r. zapasy węglowe nabyte przed 31 grudnia 2011 r. - ich zużycie po dniu 1 stycznia 2012 r. podlegało opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (jako użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czynności uznanej za sprzedaż wyrobów węglowych – zgodnie z art. 9a ust. 2 pkt 9 w związku z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy). Z tego tytułu Spółka dokonała rejestracji w zakresie podatku, odprowadzała należny podatek i składała również deklaracje AKC-WW. Po zakończeniu zużycia zapasów wyrobów węglowych (gdzie składano deklaracje z wykazaną kwotą podatku akcyzowego), Spółka składa do chwili obecnej co miesiąc „zerowe” deklaracje.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowości ww. postępowania.

Zauważyć należy, że w myśl ww. art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu. Jednocześnie ust. 3 ww. art. 9a ustawy ustanawia dla wyrobów węglowych zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą. Zatem co do zasady, podatek akcyzowy jest odprowadzany przez sprzedawcę wyrobów węglowych na rzecz Spółki - finalnego nabywcę węglowego. Spółka nie jest zatem zobowiązana do zapłaty akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych do celów opałowych (z wyjątkiem np. sytuacji nabycia wyrobów węglowych zwolnionych i zużycia ich do innych celów).

Natomiast zgodnie z przepisem art. 21a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany składać deklaracje podatkowe za miesięczne okresy rozliczeniowe w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zatem Spółka nie obowiązku składania deklaracji „zerowych” deklaracji AKC-WW, tj. za miesiące, w których nie powstał obowiązek podatkowy.

W zakresie obowiązku składania „zerowych” deklaracji z tytułu sprzedaży energii elektrycznej zauważyć należy, że zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
   
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje zapłaty podatku akcyzowego i składa deklaracje AKC-4 i załącznik AKC-4/H z tytułu nielegalnego poboru energii przez najemców, na rzecz których świadczy usługi najmu/dzierżawy lokali mieszkalnych i usługowych. W takim przypadku, z uwagi na uregulowania art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, nie będzie ona również obowiązana do składania „zerowych” ww. deklaracji - nie wystąpi bowiem zużycie energii elektrycznej, będące przedmiotem opodatkowania akcyzą.

Zatem stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zauważa, że nie dokonywał analizy, czy Spółka zasadnie dokonuje zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nielegalnego poboru energii przez swoich kontrahentów, przyjmując powyższą informację jako element opisanego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.