Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-613/15/MM
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 29 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za przychód zwrotu przez pierwotnego dłużnika na rzecz Spółki wydatków Spółki na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za przychód zwrotu przez pierwotnego dłużnika na rzecz Spółki wydatków Spółki na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) przystąpiła do długu spółki kapitałowo powiązanej z nią (dalej: „dłużnik pierwotny”). Wierzycielem była X. spółka komandytowa (dalej: „X. sp.k.”). Przystąpienie do długu nastąpiło na mocy umowy o przystąpieniu do długu. Spółka spłaciła część istniejącego długu. Umowa o przystąpieniu do długu zrodziła po stronie Spółki i dotychczasowego dłużnika pierwotnego odpowiedzialność solidarną względem X. sp.k., za spłatę długu wymienionego w umowie o przystąpienie do długu.

Odpowiedzialność solidarna dłużników, jaka powstała z chwilą zawarcia umowy o przystąpienie do długu, oznacza, że każdy z dłużników jest uprawniony do spłaty całości długu. Skutek spłaty całości lub części długu przez jednego dłużnika solidarnego reguluje art. 376 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.; dalej: „k.c.”), zgodnie z którym, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. A zatem, odpowiedzialność każdego z dłużników solidarnych względem tego dłużnika, który spłacił całość lub część długu jest oparta na zasadzie, że każdy z tych dłużników będzie zobowiązany do zwrotu tej części długu, która przypadała na niego. Z uwagi na to, że Spółka spłaciła część długu, jaki wynika z umowy o przystąpienie do długu, jest uprawniona do żądania od dłużnika pierwotnego zwrotu spłaconej kwoty długu, do którego przystąpiła na mocy umowy. Spółka, na moment poniesienia wydatków, nie zaliczyła wydatków poniesionych na spłatę długu do kosztów uzyskania przychodu. Dłużnik pierwotny zwróci w przyszłości Spółce wydatki, jakie Spółka poniosła na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpienie do długu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot przez pierwotnego dłużnika na rzecz Spółki wydatków, jakie poniosła na spłatę długu, może ona uznać za przychód podatkowy? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W ocenie Spółki, zwrot przez dłużnika pierwotnego na rzecz Spółki wydatków, jakie poniosła na spłatę długu, będzie można uznać za przychód podatkowy Spółki. Ma tutaj zastosowanie zasada symetrii podatkowej: koszt podatkowy = przychód podatkowy (związany z tym kosztem). Skoro spłacony dług (na mocy zawartej umowy o przystąpieniu do długu) można traktować, jako koszt uzyskania przychodu u przystępującego do długu, to kwota odpowiadająca połowie spłaconego długu, zwrócona przez pierwotnego dłużnika jest przychodem podatkowym dla przystępującego do długu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 366 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Przystąpienie do długu to jedna z form zabezpieczenia przyszłych roszczeń i zwiększenie prawdopodobieństwa ich spłaty. Polega ono na tym, że do istniejącego już stosunku prawnego, w którym jest wierzyciel i dłużnik, przystępuje osoba trzecia jako nowy, dodatkowy dłużnik. Wierzyciel uzyskuje więc dodatkowego dłużnika, nie tracąc dłużnika dotychczasowego. W związku z tym, wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych dłużników solidarnych ze zobowiązania. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono jego aktywa. Na podstawie art. 12 ust. 1 updop należy stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Art. 12 ust. 4 pkt 6a updop stanowi, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość uznania za przychód podatkowy zwrotu przez pierwotnego dłużnika na rzecz Spółki wydatków, jakie poniosła ona na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej z 11 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-612/15/MM wydanej dla Wnioskodawcy, wydatki poniesione na spłatę zadłużenia dłużnika pierwotnego nie będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodów. Z tego względu, mając na uwadze treść powołanego wcześniej art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, zwrot przez pierwotnego dłużnika na rzecz Spółki wydatków, jakie poniosła ona na spłatę długu, nie będzie przychodem podatkowym.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.