Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-612/15/MM
z 11 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 29 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków Spółki na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków Spółki na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) przystąpiła do długu spółki kapitałowo powiązanej z nią (dalej: „dłużnik pierwotny”). Wierzycielem była X. spółka komandytowa (dalej: „X. sp.k.”). Przystąpienie do długu nastąpiło na mocy umowy o przystąpieniu do długu. Spółka spłaciła część istniejącego długu. Umowa o przystąpienie do długu zrodziła po stronie Spółki i dotychczasowego dłużnika pierwotnego odpowiedzialność solidarną względem X. sp.k., za spłatę długu wymienionego w umowie o przystąpienie do długu.

Odpowiedzialność solidarna dłużników, jaka powstała z chwilą zawarcia umowy o przystąpienie do długu, oznacza, że każdy z dłużników jest uprawniony do spłaty całości długu. Skutek spłaty całości lub części długu przez jednego dłużnika solidarnego reguluje art. 376 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), zgodnie z którym, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. A zatem, odpowiedzialność każdego z dłużników solidarnych względem tego dłużnika, który spłacił całość lub część długu jest oparta na zasadzie, że każdy z tych dłużników będzie zobowiązany do zwrotu tej części długu, która przypadała na niego. Z uwagi na to, że Spółka spłaciła część długu, jaki wynika z umowy o przystąpienie do długu, jest uprawniona do żądania od dłużnika pierwotnego zwrotu spłaconej kwoty długu, do którego przystąpiła na mocy umowy. Spółka, na moment poniesienia wydatków, nie zaliczyła wydatków poniesionych na spłatę długu do kosztów uzyskania przychodu. Dłużnik pierwotny zwróci w przyszłości Spółce wydatki, jakie Spółka poniosła na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpienie do długu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki jakie poniosła Spółka na spłatę długu, na mocy umowy o przystąpieniu do długu, pomimo, że nie zaliczyła ich wówczas do kosztów uzyskania przychodu, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

W ocenie Spółki, wydatki jakie poniosła na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpienie do długu, pomimo, że nie zaliczyła ich w chwili spłaty do kosztów uzyskania przychodu, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Spółka jako przystępująca do długu, uzyskała prawo do zaliczenia wydatków na spłatę długu do kosztów uzyskania przychodu. Wynika to z faktu, że Spółka nie dokonała spłaty zobowiązań osób trzecich, ale dokonała spłaty długu, za który stała się solidarnie odpowiedzialna, jako przystępująca do długu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Przystąpienie do długu to jedna z form zabezpieczenia przyszłych roszczeń i zwiększenie prawdopodobieństwa ich spłaty. Polega ono na tym, że do istniejącego już stosunku prawnego, w którym jest wierzyciel i dłużnik, przystępuje osoba trzecia jako nowy, dodatkowy dłużnik. Wierzyciel uzyskuje więc dodatkowego dłużnika, nie tracąc dłużnika dotychczasowego. W związku z tym, wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna. Zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych dłużników solidarnych ze zobowiązania. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników (art. 366 k.c.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co również istotne, co do zasady, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciami „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie:

1. „celowość” oznacza: przydatność do jakichś potrzeb; świadome zmierzanie do celu; taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu;
2. „zabezpieczyć” oznacza: zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym; uczynienie bezpiecznym; zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie; zapewnienie komuś środków do życia; zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary;
3. „zachować” oznacza: pozostać w posiadaniu czegoś; dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności; uchronić przed zapomnieniem.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu to takie, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W świetle powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, odnosząc się do możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków jakie poniosła na spłatę długu, do którego przystąpiła na mocy umowy o przystąpieniu do długu, należy zauważyć, że nie został spełniony podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W opisie stanu faktycznego, jak i we własnym stanowisku w sprawie, Spółka nie wykazała bowiem, że ww. wydatki zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Sam fakt, że Wnioskodawca spłaca zobowiązania spółki powiązanej kapitałowo nie uprawnia do zaliczenia poniesionych z tego tytułu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Nie bez znaczenia dla kwalifikacji podatkowej tych wydatków - niezależnie od faktu, że dotyczą one innego podmiotu - pozostaje okoliczność, że są one skutkiem niewłaściwego jego zachowania i konsekwencją ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Tym samym nie zostały spełnione przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 updop.

Reasumując, stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.