Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-618/15/AP
z 15 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 536/15, wniosku z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu akt do tut. BKIP 5 września 2014 r.), uzupełnionego 13 listopada 2015 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat dla pracowników pochodzących z podziału wyniku finansowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2014 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat dla pracowników pochodzących z podziału wyniku finansowego.

W dniu 3 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak IBPBI/2/423-1087/14/AP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 grudnia 2014 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 29 stycznia 2015 r. Znak IBPBI/2/4232-119/14/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 20 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 lutego 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 25 marca 2015 r. Znak IBPBI/2/4510-3-9/15/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 8 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 536/15 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 536/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP 29 września 2015 r. W wyniku uwzględnienia ww. wyroku zaszła konieczność uzupełnienia wniosku o pewne elementy stanu faktycznego, bez których ocena stanowiska Spółki w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłat dla pracowników byłaby niemożliwa. W związku z powyższym pismem z 28 października 2015 r. Znak IBPB-1-2/4510-618/15/AP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych. Uzupełnienia dokonano 13 listopada 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka do 11 grudnia 2012 r. była jednoosobową spółką Skarbu Państwa i wypracowała w latach 2007-2011 zysk netto, z którego zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia o jego podziale, dokonała w poszczególnych latach wypłaty nagród dla pracowników oraz opłacenia składek ubezpieczeniowych oraz składek na Fundusz Pracy i na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od wypłaconych nagród z zysku, obciążających pracodawcę. Wypłaty takich nagród dla pracowników z części zysku do podziału wraz z obciążającymi je składkami zostały przez Spółkę ujęte w księgach rachunkowych za poszczególne lata od 2008 r. do 2012 r. (za 2007 r. w 2008 r. itd). W deklaracjach i zeznaniach podatkowych za te lata wypłacone nagrody i związane z nimi obciążenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 listopada 2015 r. Spółka dodatkowo wskazała, że wypłaty należności z tytułu nagród z zysku były dokonywane na podstawie uchwał Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki (dalej: „WZ”), podejmowanych w następujących datach:

• odnośnie wypłaty nagród z zysku za rok 2007 - na podstawie uchwały WZ z 30 czerwca 2008 r.,
• odnośnie wypłaty nagród z zysku za rok 2008 - na podstawie uchwały WZ z 29 czerwca 2009 r.,
• odnośnie wypłaty nagród z zysku za rok 2010 - na podstawie uchwały WZ z 30 czerwca 2011 r.,
• odnośnie wypłaty nagród z zysku za rok 2011 - na podstawie uchwały WZ z 27 lipca 2012 r.

Spółka nie dokonywała wypłaty nagród z zysku za rok 2009.

Wszystkie wypłaty dokonywane były w latach podatkowych, w których były przewidziane, tj. w których dokonanie takiej wypłaty było wymagane czy to w regulaminie wypłaty, czy też wynikało z decyzji zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone nagrody dla pracowników, na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia, z podziału zysku netto osiągniętego przez Spółkę za poprzedni rok obrotowy, stanowią koszty uzyskania przychodów - w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) - w roku, w którym zostały wypłacone?

Zdaniem Spółki, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wynagrodzenia, którym są nagrody z zysku po opodatkowaniu w kwocie brutto wypłacone na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników dotyczącej podziału zysku. Koszty te nie zostały wymienione w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z treści art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się jedynie składek na ubezpieczenia społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Z treści przytoczonego artykułu wynika więc, że nie ma on zastosowania do wypłaconych pracownikom nagród brutto z zysku netto. Ponadto zdaniem Spółki, kwoty wypłaconych dla pracowników nagród z zysku netto zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracowników.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 listopada 2015 r. Spółka dodatkowo wskazała, że wypłaty te powinny zatem zostać uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów roku podatkowego dokonania wypłaty.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 3 grudnia 2014 r. Znak IBPBI/2/423-1087/14/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie z 8 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 536/15 uchylił zaskarżoną interpretację.

W wyroku tym wskazano, że Sąd przychyla się do drugiego z wykształconych nurtów orzeczniczych Naczelnego Sądu Administracyjnego zapoczątkowany wyrokiem z dnia 29 maja 2012 r. (II FSK 2275/10) i kontynuowany w wyrokach: z dnia 29 kwietnia 2014 r. (II FSK 1220/12) i z dnia 3 grudnia 2014 r. (II FSK 3618/13). Uznając że wypłaty z zysku netto mogą stanowić koszt uzyskania przychodu Sąd przede wszystkim podziela argumentację Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartą w wyroku z dnia 29 kwietnia 2014 r.

Sąd stwierdził, że Nie można (…) z samego faktu, że wypłata nagrody nastąpiła z zysku netto, a więc po wcześniejszym obciążeniu dochodu podatkiem dochodowym od osób prawnych, wyciągać kategorycznych wniosków o powtórnym ujmowaniu w kosztach tych wydatków. Dochód po opodatkowaniu, a konkretnie jego zmaterializowana kwota pieniędzy, tak jak wpłaty, czy kredyty może stanowić źródło finansowania osoby prawnej, w tym również wynagrodzeń pracowników, w kolejnym roku podatkowym. Ustalenie natomiast czy wydatek z tego źródła może stanowić koszt uzyskania przychodów musi nastąpić w zgodzie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Gdyby przyznać rację Ministrowi Finansów, należałoby przyjąć, że wszystkie wydatki sfinansowane z zysku netto (dochodu po opodatkowaniu) pozostawionego w przedsiębiorstwie (np. zakup środków trwałych) nie są kosztem uzyskania przychodów co do zasady.

Sąd wskazał również, że skoro z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że składki w nim wymienione, będące nieodłącznymi składnikami wypłacanego tego rodzaju wynagrodzenia (nagrody), nie stanowią kosztu podatkowego, to nieracjonalnym działaniem z punktu widzenia ustawodawcy byłoby uznawanie samej nagrody wypłacanej z zysku netto (dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym) za tego rodzaju koszt. (…) gdyby ustawodawcy chodziło o wyłączenie z kosztów całej nagrody wraz z pochodnymi, to by tak postanowił. Skoro natomiast w tym przepisie odwołał się tylko do składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw, to tylko te wypłaty z kosztów uzyskania przychodów są wyłączone.

Końcowo Sąd podniósł, że Nie może budzić większych wątpliwości, że wszelkiego rodzaju nagrody (premie) są swoistym wynagrodzeniem za dobrze wykonaną pracę, czego wynikiem jest osiągnięty dochód, który następnie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie nagrody te mają charakter motywacyjny i służą osiągnięciu dobrych wyników (przychodów) w przyszłości (w kolejnych latach podatkowych). Nie można w związku z tym zasadnie twierdzić, że kwoty wypłacanych pracownikom nagród są jedynie gratyfikacją, która nie służy powyższym celom (osiągnięciu przychodów). Istotna jest jeszcze jedna okoliczność. Nawet gdyby przyjąć, że wypłaty nagród mają wyraźne powiązanie z przychodami poprzedniego okresu (roku podatkowego), to jako koszty pośrednie niezwiązane z konkretnym przychodem, mogą być rozliczone w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. (…) Niewątpliwie kosztami pośrednimi są wszystkie koszty pracownicze, w tym zwłaszcza wynagrodzenie za pracę (…). Ponownie rozpoznając niniejsza sprawę Minister Finansów zobowiązany jest uwzględnić stanowisko Sądu.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.