2015.12.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-471/15/APR
z 7 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania w imporcie towarów kosztów transportu na trasie z portu do siedziby Spółki oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. usługi transportowe – jest prawidłowe,
braku podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania w imporcie towarów kosztów usług agencji celnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej usługę zgłoszenia celnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania w imporcie towarów kosztów transportu na trasie do siedziby Spółki i kosztów usług agencji celnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej usługę zgłoszenia celnego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym. Oprócz tego, że jest autoryzowanym dealerem samochodów nowych, zajmuje się również sprzedażą samochodów używanych. Zdarza się, że towar w postaci samochodu używanego jest importowany z USA w celu odsprzedaży. Sprzedawca - firma amerykańska wystawia rachunek sprzedaży za samochód, na którym umieszcza zapis „dostawa pojazdu do portu w X jest zawarta w cenie – CFR”. Agencja Celna, na podstawie pełnomocnictwa Spółki, sporządza SAD i zgłasza do Izby Celnej import na zasadach ogólnych. Warunki dostawy w poświadczonym zgłoszeniu celnym (PZC) to CFR X. Wykazane w morskich dokumentach przewozowych miejsce docelowe to X. Po zapłacie przelewem przez Spółkę cła, akcyzy i VAT na rachunek Izby Celnej, zleca się przetransportowanie auta lawetą polskiej firmie transportowej do siedziby Spółki. Przewoźnik za wykonaną usługę wystawia Spółce fakturę za transport z naliczonym 23% podatkiem VAT. Spółka, oprócz faktury za transport na trasie X-siedziba, otrzymuje również fakturę z agencji celnej. Są to opłaty za:

„obsługę portową ładunku - przeładunek towaru w XYZ X” ze stawką VAT 0%,
„usługę agencji celnej: zgłoszenie SAD - dopuszczenie do obrotu” ze stawką VAT 23%.

Wyżej wymienione koszty transportu na trasie X-siedziba oraz opłaty dla agencji celnej za przeładunek towaru i zgłoszenie SAD nie zwiększają wartości celnej importowanego towaru jak również podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Po zakończeniu procedury importowej w Urzędzie Celnym towar jest przewożony lawetą do siedziby Spółki.

Zgodnie z informacją uzyskaną z agencji celnej, usługi spedycji wykonywane na rzecz Spółki odbywają się w następującej kolejności:

Obsługa portowa ładunku – przeładunek towaru w XYZ X – jest pierwszą czynnością polegającą na przeładunku kontenera z towarem ze statku na plac portu, a następnie wyładunku towaru z kontenera. Usługa jest wykonywana przez port, który wystawia fakturę VAT na agencję celną. Agencja refakturuje koszt przeładunku na Spółkę.
Agencja celna dokonuje zgłoszenia towaru do odprawy celnej, poprzez sporządzenie i wysyłkę dokumentu OGL/…
Następnie Urząd Celny dokonuje rewizji, przesyła do agencji dokument POD – powiadomienie o długu celnym, Spółka opłaca należności celne, Urząd Celny wysyła dokument PZC – poświadczone zgłoszenie celne i zwraca towar.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy koszty transportu na trasie X-siedziba Spółki zwiększają podstawę opodatkowania VAT w imporcie towaru?
Czy opłata dla agencji celnej za obsługę portową ładunku - przeładunek towaru w XYZ X, zwiększa podstawę opodatkowania VAT w imporcie towaru?
Czy opłata dla agencji celnej za usługę zgłoszenia SAD - dopuszczenie do obrotu, zwiększa podstawę opodatkowania VAT w imporcie towaru?
Czy w przypadku gdy odpowiedzi na pytania nr 1 i 3 są twierdzące, a przewoźnik i agencja celna nie wystawią faktur korygujących stawkę VAT 23% na 0%, to Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT 23% wykazanego w fakturze wystawionej przez sprzedawcę usługi transportowej na trasie X-siedziba Spółki oraz w fakturze z agencji celnej za zgłoszenie SAD?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty transportu na trasie z pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju tj. z portu do siedziby Spółki, nie zwiększają podstawy opodatkowania VAT w imporcie towaru.
Wnoszona do Agencji Celnej opłata za obsługę portową ładunku - przeładunek towaru w XYZ X, nie zwiększa podstawy opodatkowania VAT w imporcie towaru.
Wnoszona do Agencji Celnej opłata za usługę zgłoszenia SAD - dopuszczenie do obrotu, nie zwiększa podstawy opodatkowania VAT w imporcie towaru.
W przypadku, gdy odpowiedzi na pytania nr 1 i 3 są jednak twierdzące. Spółka może odliczyć 23% podatek VAT naliczony wykazany w fakturze przez sprzedawcę usługi transportowej na trasie X-siedziba Spółki oraz w fakturze z Agencji Celnej za zgłoszenie SAD.

Uzasadnienie.

Ad. 1.

W przypadku importu towarów podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju (art. 30b ust. 2 i 5 ustawy VAT). Zdaniem Spółki koszty transportu na trasie X-siedziba należałoby wliczyć do podstawy opodatkowania importu towaru tylko wtedy, jeżeli miejsce to byłoby wymienione jako miejsce przeznaczenia w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na którego podstawie samochód został importowany do Polski. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia należy przyjąć X, co oznaczałoby brak obowiązku doliczania transportu do podstawy opodatkowania

W myśl art. 30b ust 1 ustawy VAT, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowanie podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. Kluczową kwestią jest wyjaśnienie pojęcia wartości celnej. Ustawa VAT nie odnosi się do tego zagadnienia, zatem w niezbędnym zakresie mają zastosowanie przepisy prawa wspólnotowego, w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L. 92.302.1) - zwany dalej Kodeksem. Art. 33 ust. 1 ww. Kodeksu wskazuje jakich kosztów nie wlicza się do wartości celnej, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej Są to koszty transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

Z uzgodnień pomiędzy amerykańskim dostawcą oraz Wnioskodawcą wynika, że zaangażowanie i odpowiedzialność amerykańskiego dostawcy ustaje po dostarczeniu towaru do portu w X. Wnioskodawca przejmuje wówczas ryzyko uszkodzenia i utraty auta, a przewoźnik na trasie X-siedziba działa na rzecz Wnioskodawcy. Zdaniem Spółki po dokonaniu importu towaru, czyli po przywozie z terytorium państwa trzeciego na terytorium UE i dokonaniu odprawy celnej w Urzędzie Celnym, następuje odrębna transakcja tj. odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Usługa transportowa na trasie X-siedziba Spółki zawarta jest pomiędzy polskimi podatnikami VAT, opodatkowana w Polsce na zasadach ogólnych stawką 23%, jako dostawa usługi na terenie kraju. Jej wartość nie może wpływać, zdaniem Spółki, na podstawę opodatkowania w imporcie. Tym bardziej, że uzgodniona cena za transport może ulec zmniejszeniu lub może być w ogóle nienależna, jeżeli usługa transportu nie zostanie wykonana zgodnie z zamówieniem tj. towar nie zostanie dostarczony do Spółki np. na skutek kradzieży lub wypadku drogowego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, koszty transportu na trasie z pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju tj. z X do siedziby Spółki, nie zwiększają podstawy opodatkowania VAT w imporcie towaru.

Ad. 2 i 3.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. zasady ustalania podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów zostały uregulowane w art. 30b ustawy VAT. W doktrynie prawa podatkowego zauważa się przy tym, że regulacja zawarta w art. 30b ustawy stanowi de facto powtórzenie poprzednio obowiązujących w tym zakresie norm art. 29 ust 13-16 ustawy (tak: J. Zubrzycki. Leksykon VAT 2014, tom II, wyd. Unimex, s. 565). Zdaniem Spółki, wprowadzona z dniem 1 stycznia 2014 r. zmiana redakcyjna przepisu regulującego zasady ustalania podstawy opodatkowania przy imporcie towarów nie miała na celu rozszerzenia katalogu kosztów dodatkowych włączanych do podstawy opodatkowania. Przepis art. 30b ust. 4 ustawy obowiązujący od 1 stycznia 2014 r., co do meritum stanowi bowiem kontynuację przepisu obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 15 ustawy. Jak stanowi art. 30b ust. 4 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust 1-3 obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Wobec powyższego należy zauważyć, że opłata za obsługę portową ładunku oraz opłata za usługę agencji celnej - zgłoszenie SAD - dopuszczenie do obrotu, nie mogą zostać zaliczone do żadnych z elementów wymienionych w treści art. 30b ust. 4 powołanej ustawy, tym samym należy stwierdzić, że podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów dokonanych przez Spółkę nie obejmuje ww. opłat. Taki pogląd wyrażony został w interpretacji z dnia 26 września 2014 r. znak IPPP3/443-608/14-5/LK Dyrektora Izby skarbowej w Warszawie.

Ad. 4.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy: transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jednocześnie podatnik nie traci prawa do odliczenia podatku naliczonego w kwocie wykazanej na fakturze, pod warunkiem, że zakup związany był z działalnością opodatkowaną. Żaden z przepisów ustawy o VAT nie wymienia przypadku otrzymania faktury z zawyżoną stawką podatku VAT, jako pozbawiającego nabywcę odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

jest prawidłowe – w zakresie braku podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania w imporcie towarów kosztów transportu na trasie z portu do siedziby Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. usługi transportowe,
jest nieprawidłowe – w zakresie braku podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania w imporcie towarów kosztów usług agencji celnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej usługę zgłoszenia celnego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7 ustawy).

Zaznaczyć należy, że art. 5 ust. 1 ustawy zawiera zakres przedmiotowy czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Zatem opodatkowaniu w Polsce podlega tylko import towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Jak stanowi art. 30b ust. 4 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia o ile nie zostały włączone do wartości celnej ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Przez pierwsze miejsce przeznaczenia zgodnie z art. 30b ust. 5 ustawy rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Na podstawie art. 30b ust. 6 ustawy do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Istotną kwestią w przedmiotowej sprawie jest wyjaśnienie pojęcia wartości celnej w kontekście określenia podstawy opodatkowania w przypadku opodatkowania importu towarów podatkiem od towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie odnosi się do tego zagadnienia, zatem w niezbędnym zakresie zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego, a w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302 str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33 (…).

Natomiast w art. 32 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego stwierdzono, że w celu ustalenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

następujące elementy w wysokości, w jakiej zostały poniesione przez kupującego, lecz nieujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:
1. prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
  koszt pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem,
2. koszt pakowania, zarówno robocizna, jak i materiały;
określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:
1. materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów,
2. narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
3. materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
4. prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów;
honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, o ile te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;
wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu;
(i) koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz
(ii) opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywiezionych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

Artykuł 33 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego wskazuje, że nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej:

koszty transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty;
koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną wykonaną po przywozie towarów takich, jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie;
odsetki wynikające z umowy o finansowaniu, zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, o ile umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a kiedy będzie to wymagane, kupujący będzie w stanie udowodnić, że:
1. towary te zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna, i
2. żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym kraju w czasie, w którym dokonano operacji finansowej;
opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów we Wspólnocie;
prowizja od zakupu;
należności celne przywozowe lub inne opłaty pobierane we Wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.

Z cytowanych przepisów należy wnioskować, że art. 30b ust. 4 ustawy o VAT umożliwia uwzględnienie w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów wyłącznie tych kosztów, których wysokość jest znana w momencie określania tej podstawy opodatkowania.

Treść tego przepisu w powiązaniu z art. 30b ust. 6 ustawy wskazuje, że kosztami, które niewątpliwie można wliczać do podstawy opodatkowania w imporcie (przy założeniu, że nie zostały włączone do wartości celnej) są koszty należące do niżej wymienionych kategorii, poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju oraz koszty związane z transportem towarów do innego miejsca przeznaczenia – o ile jest ono znane w momencie dokonania importu:

koszty dotyczące usług pomocniczych związanych z importem towarów, tj. związanych z rozładunkiem, przeładunkiem, załadunkiem, przechowywaniem lub magazynowaniem towarów w trakcie transportu,
koszty ubezpieczenia importowanego towaru,
koszty związane z opakowaniem towaru – w tym przypadku dotyczą one również kontenerów, w których towar jest przewożony,
koszty prowizji, opłat portowych/terminalowych,

jak również opłaty i należności pobierane przez organy celne z tytułu importu.

Katalog kosztów, w stosunku do których ustawodawca przewidział możliwość ich uwzględniania w podstawie opodatkowania w imporcie został zatem określony w sposób szeroki, ponieważ wymieniono w nim grupy kosztów bez szczegółowego ich określenia, jednakże jest to katalog zamknięty, co oznacza, że ustawodawca nie przewidział w tym przypadku jakichkolwiek wyjątków, ani interpretacji rozszerzających. Dodatkowo konieczne jest spełnienie warunków wynikających z ww. przepisów, co oznacza, że nie każdy koszt kwalifikujący się do wymienionych kategorii można uwzględnić w podstawie opodatkowania, lecz ten, który spełnia wskazane warunki.

W myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis art. 86 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów – kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

(…).

Według art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

W świetle przywołanych regulacji prawnych, analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy prowadzi do stwierdzenia, że ponoszone przez Spółkę koszty transportu na trasie od pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju do siedziby Spółki nie są – jak wynika z wniosku – ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Koszty transportu dotyczą bowiem usługi będącej odrębną transakcją zawieraną pomiędzy Spółką a przewoźnikiem, zleconej przewoźnikowi po dokonaniu odprawy celnej. Są to więc koszty ponoszone po dokonaniu importu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy, wobec czego nie zwiększają podstawy opodatkowania VAT z tytułu importu.

Zatem Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących opisane usługi transportowe opodatkowane według stawki 23%, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ust. 3a ustawy.

Natomiast co do kosztów dotyczących opłat za obsługę portową ładunku (przeładunek towaru w XYZ) i za usługę zgłoszenia SAD „dopuszczenie do obrotu” należy zauważyć, że przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że te koszty są ściśle związane z importem towarów i ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. W tej sytuacji należy stwierdzić, że winny być włączane do podstawy opodatkowania VAT z tytułu importu.

W konsekwencji, podstawą odliczenia podatku z tytułu wydatków poniesionych na usługi agencji celnej w przypadku importu towarów – stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy – jest otrzymany dokument celny, a nie faktura VAT wystawiona przez agencję celną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin