Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-608/14-5/LK
z 26 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 24 lipca 2014 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 18 lipca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Wniosek uzupełniony został w dniu 24 stycznia 2014 r., w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 18 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) jest właścicielem sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, budowy, remontu i urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Część sprzedawanych przez Spółkę towarów jest importowana na terytorium Polski (m.in. z Chin). W związku z importem dokonywane jest zgłoszenie celne niezbędne do objęcia towarów procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu. Towar do Polski sprowadzany jest za pośrednictwem firm spedycyjnych. Spółka jako importer zleca firmom spedycyjnym obsługę procesu dostarczenia towarów z miejsca nadania (np. w przypadku importu z Chin – miejscem nadania jest port znajdujący się w Azji) do polskich portów morskich lub innych portów na terenie Unii Europejskiej (dalej „UE”), a następnie transport do miejsca rozładunku.

W związku z importem towarów Spółka ponosi różnego rodzaju koszty. Niektóre wydatki (takie jak np. koszty transportu morskiego wraz z wartością ubezpieczenia ładunku) zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła.

Spółka ponosi również innego rodzaju wydatki, które nie zwiększają wartości celnej importowanego towaru takie jak:

1. opłaty dokumentacyjne,
   
2. opłaty bezpieczeństwa ISPS (opłaty związane z zabezpieczeniem portów przed terroryzmem),
   
3. opłaty terminalowe (THC - opłata portowa w porcie UE związana z wyładunkiem kontenera ze statku i późniejszy załadunek na środek transportu),
   
4. opłaty za składowanie kontenera (opłaty składowe na terminalu),
   
5. opłaty za przetrzymanie kontenera,
   
6. opłaty za przeładunek (np. z kontenera na samochód plandekowy w porcie UE),
   
7. opłaty z tytułu tranzytowej odprawy celnej w imporcie (Tl),
   
8. opłaty manipulacyjne w porcie UE dotyczące np. wystawienia kontenera do rewizji UC (Urzędu Celnego), PIORIN (Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa), Sanepidu itp.
   
   - dalej łącznie zwane „Opłatami”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone Opłaty zwiększają podstawę opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki ponoszone Opłaty nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 7 Ustawy VAT, jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT jest import towarów na terytorium kraju, czyli przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium UE.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. zasady ustalania podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów zostały uregulowane w art. 30b Ustawy VAT. W doktrynie prawa podatkowego zauważa się przy tym, że regulacja zawarta w art. 30b Ustawy VAT stanowi de facto powtórzenie poprzednio obowiązujących w tym zakresie norm art. 29 ust. 13-16 Ustawy VAT (tak: J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2014, tom II, wyd. Unimex, s. 565).

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy VAT podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W art. 30b ust. 2 Ustawy VAT uregulowane zostały zasady ustalania podstawy opodatkowania w przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego, a w art. 30b ust. 3 Ustawy VAT zasady ustalania podstawy opodatkowania w przypadku towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,

W art. 30b ust. 4 Ustawy VAT postanowiono, że podstawa opodatkowania, o której mowa w art. 30b ust. 1-3 Ustawy VAT, obejmować ma koszty dodatkowe. Art. 30b ust. 4 Ustawy VAT stanowi:

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3 obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego .się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Zgodnie z art. 30b ust. 5 Ustawy VAT przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Jak była o tym mowa brzmienie art. 30b ust. 4 Ustawy VAT nawiązuje do obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 15 Ustawy VAT. Art. 29 ust. 15 Ustawy VAT stanowił bowiem:

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizje, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Na gruncie uprzednio obowiązującego art. 29 ust. 15 Ustawy VAT organy podatkowe powszechnie uważały, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów nie należy włączać kosztów takich jak np. armatorska opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłata terminalowa, opłaty za składowanie kontenera, opłaty za przetrzymanie kontenera, itp. Taki pogląd wyrażony został przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 15 marca 2013 r., znak IBPP4/443-577/12/BP, w której organ podatkowy stwierdził:

„Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z państwa trzeciego na terytorium Polski, stanowi w świetle art. 2 pkt 7 ustawy - import towarów. Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania importu, opisanego w złożonym wniosku, należy uznać wartość celną (ustaloną zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz Rozporządzenia Wykonawczego) powiększoną o należne cło oraz inne elementy jeśli nie zostały wliczone do podstawy opodatkowania takie jak: prowizje, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.

Zatem, w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy koszty i opłaty wymienione w pkt 4-9 opisu stanu faktycznego tj.: opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe (THC), składowanie kontenera (opłaty składowe na terminalu), przetrzymanie kontenera, odprawa celna w imporcie tranzytowa należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem VAT w imporcie towarów.

W tym miejscu należy wskazać, iż podstawę opodatkowania w pierwszej kolejności stanowi wartość celna przywożonych towarów. Sposób jej ustalenia wynika z odrębnych przepisów (przepisów celnych). Co do zasady wartość celna przy imporcie towarów obejmuje koszty związane z importem poniesione do granicy Wspólnoty. Natomiast na mocy art. 29 ust. 15 do podstawy opodatkowania wlicza się prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, o ile te elementy nie zostały już wliczone do wartości celnej.

Wobec powyższych przesłanek należy zauważyć, iż armatorska opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe, opłaty za składowanie kontenera, opłaty za przetrzymanie kontenera, odprawa celna w imporcie tranzytowa nie mogą jako poszczególne odrębne składniki usługi spedycyjnej zostać zaliczone do żadnych z elementów wymienionych w treści art. 29 ust. 15 powołanej ustawy. Tym samym należy stwierdzić, że podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów dokonanych przez Spółkę nie obejmie wartości ww. pozycji, co oznacza zarazem, iż opłaty powyższe nie powinny być ujęte w podstawie opodatkowania podatkiem VAT w imporcie towarów (na dokumencie celnym SAD).

Analogiczne stanowisko wyrażone było również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 22 czerwca 2010 r„ znak ILPP2/443-471/10-3/EWW:

„(...) opłaty takie jak: armatorska opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe, składowanie kontenera, przetrzymanie kontenera, odprawa celna w imporcie tranzytowa importer nie powinien ujmować w podstawie opodatkowania podatkiem VAT w imporcie towarów (na dokumencie celnym SAD)

W innej interpretacji podatkowej uznano, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów nie należy wliczać opłat związanych z przyjmowaniem, wydawaniem, składowaniem, załadunkiem i wyładunkiem towarów (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 3 listopada 2010 r., znak ITPP2/443-819/10/RS):

„Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonuje importu towarów z krajów trzecich. Ich transport odbywa się drogą lotniczą do jednego z krajów Unii Europejskiej, a następnie po przeładowaniu, towary dostarczane są do miejsca przeznaczenia znajdującego się na terenie Polski, gdzie są dopuszczane do obrotu. Przy zmianie jednostki transportowej dochodzi do świadczenia tzw. usług handlingowych związanych z przyjmowaniem, wydawaniem, składowaniem, załadunkiem i wyładunkiem frachtu lotniczego. Przedmiotowe usługi świadczone są na rzecz przewoźnika, który refakturuje je na Spółkę. Na wystawionych fakturach znajdują się dwie pozycje: usługa transportu i usługi handlingowe. Usługi te świadczone są na podstawie jednego zlecenia.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z państwa trzeciego na terytorium Polski, przeładowanego uprzednio w innym państwie członkowskim UE, stanowi - w świetle art. 2 pkt 7 ustawy - import towarów. W związku z faktem, iż usług handlingowych nie można zaliczyć do żadnych z elementów wymienionych w treści art. 29 ust. 15 powołanej ustawy, należy stwierdzić, że podstawa opodatkowania z tytułu importu towarów przez Spółkę nie obejmie wartości tych usług

Zdaniem Spółki wprowadzona z dniem 1 stycznia 2014 r. zmiana redakcyjna przepisu regulującego zasady ustalania podstawy opodatkowania przy imporcie towarów nie miała na celu rozszerzenia katalogu kosztów dodatkowych włączanych do podstawy opodatkowania, Przepis art. 30b ust. 4 Ustawy VAT obowiązujący od 1 stycznia 2014 r., co do meritum, stanowi bowiem kontynuację przepisu obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. - art. 29 ust. 15 Ustawy VAT. W obrębie regulacji dotyczącej importu towarów zmiany w Ustawie VAT wprowadzone z dniem 1 stycznia 2014r. miały charakter wyłącznie porządkujący, co potwierdza lektura uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 35),

W uzasadnieniu do projektu zmian czytamy:

„Dodawany art. 30b określa podstawę opodatkowania w imporcie towarów. Zmiana ta wynika z przebudowy działu dotyczącego podstawy opodatkowania. Jest to, co do zasady, kontynuacja obecnych przepisów w tym zakresie. W ust. 5 doprecyzowano pojęcie pierwszego miejsca przeznaczenia. W sytuacji gdy na dokumentach, na podstawie których towary są importowane, nie ma wymienionego tego miejsca, za pierwsze miejsce przeznaczenia należy uznać miejsce pierwszego przeładunku na terytorium Polski. Proponowane brzmienie ust. 5 oraz nowy ust. 7 precyzyjniej odzwierciedlają przepisy dyrektywy 2006/112/WE. ”

Mimo że ustawodawca wyjaśnił zmianę przepisów Ustawy VAT również chęcią dostosowania się do brzmienia Dyrektywy VAT nie powinno być wątpliwości co do tego, że wcześniej obowiązujący art. 29 ust. 15 Ustawy VAT był zgodny z Dyrektywą VAT.

W art. 86 Dyrektywy VAT postanowiono bowiem, co następuję:

1. Podstawa opodatkowania obejmuje następujące elementy, o ile nie zostały one włączone wcześniej:
   1. podatki, cła, opłaty i inne należności należne poza państwem członkowskim importu, a także inne należności z tytułu importu, z wyłączeniem VAT do pobrania;
      
   2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu ubezpieczenia, poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego importu, jak również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.
2. Do celów ust. 1 lit. b) „pierwsze miejsce przeznaczenia” oznacza miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na którego podstawie towary są importowane do państwa członkowskiego importu. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku w państwie członkowskim importu.
   
   
   

Polskie sądy administracyjne stwierdzały zgodność art. 29 ust. 15 Ustawy VAT z postanowieniami zawartymi w Dyrektywie VAT. Potwierdza to chociażby WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. 1 SA/Gd 759/09 oraz NSA w wyroku z dnia 8 czerwca 2011 r. sygn. I FSK 668/10. W wyrokach tych sądy uznały, że art. 29 ust. 15 Ustawy VAT jest zgodny z art. 86 ust. 1 lit. b) Dyrektywy VAT (a tym samym jest on zgodny z art. 30b ust. 4 Ustawy VAT, skoro przepis ten ma analogiczną treść jak przepis w Dyrektywie VAT).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, Opłaty nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka część sprzedawanych przez Nią towarów jest importowana na terytorium Polski (m.in. z Chin). W związku z importem dokonywane jest zgłoszenie celne niezbędne do objęcia towarów procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu. Towar do Polski sprowadzany jest za pośrednictwem firm spedycyjnych. Spółka jako importer zleca firmom spedycyjnym obsługę procesu dostarczenia towarów z miejsca nadania (np. w przypadku importu z Chin – miejscem nadania jest port znajdujący się w Azji) do polskich portów morskich lub innych portów na terenie Unii Europejskiej (dalej „UE”), a następnie transport do miejsca rozładunku. W związku z importem towarów Spółka ponosi różnego rodzaju koszty. Niektóre wydatki (takie jak np. koszty transportu morskiego wraz z wartością ubezpieczenia ładunku) zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła.

Spółka ponosi również innego rodzaju wydatki, które nie zwiększają wartości celnej importowanego towaru takie jak:

1. Opłaty dokumentacyjne,
   
2. opłaty bezpieczeństwa ISPS (opłaty związane z zabezpieczeniem portów przed terroryzmem),
   
3. opłaty terminalowe (THC - opłata portowa w porcie UE związana z wyładunkiem kontenera ze statku i późniejszy załadunek na środek transportu),
   
4. opłaty za składowanie kontenera (opłaty składowe na terminalu),
   
5. opłaty za przetrzymanie kontenera,
   
6. opłaty za przeładunek (np. z kontenera na samochód plandekowy w porcie UE),
   
7. opłaty z tytułu tranzytowej odprawy celnej w imporcie (Tl),
   
8. opłaty manipulacyjne w porcie UE dotyczące np. wystawienia kontenera do rewizji UC (Urzędu Celnego), PIORIN (Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa), Sanepidu itp.
   
   

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy ww. Opłaty zwiększają podstawę opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu towarów.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy (art. 30b ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 30b ust. 4 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Przez pierwsze miejsce przeznaczenia, zgodnie z art. 30b ust. 5 ustawy, rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju.

Na podstawie art. 30b ust. 6 ustawy, do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Istotną kwestią w przedmiotowej sprawie jest wyjaśnienie pojęcia wartości celnej w kontekście określenia podstawy opodatkowania w przypadku opodatkowania importu towarów podatkiem od towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie odnosi się do tego zagadnienia, zatem w niezbędnym zakresie zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego, a w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302 str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z państwa trzeciego (np. z Chin) na terytorium Polski, stanowi w świetle art. 2 pkt 7 ustawy - import towarów. Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania importu, opisanego w złożonym wniosku, należy uznać wartość celna (ustaloną zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz Rozporządzenia Wykonawczego) powiększoną o należne cło oraz inne elementy jeśli nie zostały wliczone do podstawy opodatkowania takie jak: prowizje, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest ustalenie tego czy Opłaty dokumentacyjne, opłaty bezpieczeństwa ISPS (opłaty związane z zabezpieczeniem portów przed terroryzmem), opłaty terminalowe (THC - opłata portowa w porcie UE związana z wyładunkiem kontenera ze statku i późniejszy załadunek na środek transportu), opłaty za składowanie kontenera (opłaty składowe na terminalu), opłaty za przetrzymanie kontenera, opłaty za przeładunek (np. z kontenera na samochód plandekowy w porcie UE), opłaty z tytułu tranzytowej odprawy celnej w imporcie (Tl), opłaty manipulacyjne w porcie UE dotyczące np. wystawienia kontenera do rewizji UC (Urzędu Celnego), PIORIN (Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa), Sanepidu itp. wymienione przez Wnioskodawcę ponoszone z tytułu transportu towaru w związku z ich importem należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem VAT w imporcie towarów.

Przede wszystkim należy wskazać, że podstawę opodatkowania w pierwszej kolejności stanowi wartość celna przywożonych towarów. Sposób jej ustalenia wynika z odrębnych przepisów (przepisów celnych). Co do zasady wartość celna przy imporcie towarów obejmuje koszty związane z importem poniesione do granicy Unii Europejskiej.

Natomiast na mocy art. 30b ust. 4 do podstawy opodatkowania wlicza się koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej.

Wobec powyższych przesłanek należy zauważyć, że opłaty dokumentacyjne, opłaty bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe, opłaty za składowanie kontenera, opłaty za przetrzymanie kontenera, opłaty za przeładunek, opłaty z tytułu tranzytowej odprawy celnej w imporcie (T1), opłaty manipulacyjne w porcie UE dotyczące np. wystawienia kontenera do rewizji UC, PIORIN (Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa), Sanepidu nie mogą jako poszczególne odrębne składniki usługi spedycyjnej zostać zaliczone do żadnych z elementów wymienionych w treści art. 30b ust. 4 powołanej ustawy. Tym samym należy stwierdzić, że podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów dokonanych przez Spółkę nie obejmie wartości ww. Opłat.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.