Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1016/15-2/KC
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za dostawę towarów i świadczenie usług oraz prawa do odliczenia VAT w związku wydatkami dokonywanymi za pomocą kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za dostawę towarów i świadczenie usług oraz prawa do odliczenia VAT w związku wydatkami dokonywanymi za pomocą kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług [dalej VAT]. Spółka jest dystrybutorem sprzętu elektronicznego, w tym sprzętu AGD, RTV, telefonów komórkowych, komputerów, drukarek, na terytorium Polski. Wnioskodawca w ramach wykonywania czynności opodatkowanych wykorzystuje samochody w tym pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi jest więc w jego przypadku ograniczone na podstawie przepisów art. 86a ustawy o VAT do 50% kwot wynikających z faktur dokumentujących te wydatki.

Do napędu pojazdów wykorzystywanych w prowadzonej działalności Spółka nabywa paliwa od podmiotu prowadzącego sprzedaż paliw na podstawie posiadanej koncesji na obrót paliwami ciekłymi [dalej: Sprzedawca lub Sprzedający]. Sprzedawca prowadzi również działalność w zakresie usług długoterminowego wynajmu samochodów, leasingu samochodów oraz zarządzania flotą samochodową.

Na podstawie umów zawartych ze Sprzedawcą Wnioskodawca dokonuje zakupu paliwa z wykorzystaniem tak zwanych kart paliwowych [dalej: Karty]. Wnioskodawca nabywa od Sprzedawcy określone towary i usługi, do których w szczególności należą benzyna, olej napędowy, akcesoria samochodowe czy usługi myjni [dalej odpowiednio: Towary i Usługi] Karty wykorzystywane przy zakupie Towarów i Usług wydawane są Wnioskodawcy przez Sprzedawcę. Wykorzystywanie Kart pozwala Spółce na bezgotówkowe nabywanie Towarów Usług oraz umożliwia nadzór nad zakupami dokonywanymi przez pracowników współpracowników Spółki z użyciem Kart. Towary i Usługi nabywane są przez Wnioskodawcę w celu wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych. Szczegółowe zasady nabywania Towarów i Usług regulują postanowienia Umowy o dostarczanie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych [dalej: Umowa] zawartej pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą.

Dostawy Towarów lub świadczenie Usług przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy są poprzedzone zakupem tych Towarów lub Usług przez Sprzedawcę od innego podmiotu. Zakup Towarów lub Usług przez Sprzedawcę może w szczególności następować od operatorów stacji paliw - kontrahentów Sprzedawcy, odrębnych podatników VAT [dalej: Partnerzy]. W tym zakresie Partnerzy oraz Sprzedawca zawierają odrębne umowy na dostawy Towarów i Usług. Z kolei między Partnerami a Wnioskodawcą nie istnieje stosunek prawny dotyczący nabywania Towarów i Usług. Za pomocą Kart Wnioskodawca może nabywać Towary i Usługi wyłącznie na stacjach Partnerów. Zgodnie z treścią Umowy Sprzedawca określa Partnerów oraz stacje paliw, na których pracownicy Wnioskodawcy mogą dokonywać zakupów Towarów i Usług z wykorzystaniem kart paliwowych.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Sprzedawca dokonuje dostaw Towarów i Usług w ten sposób, że Towary i Usługi są dostarczane Wnioskodawcy przez Sprzedawcę w punkcie sprzedaży w momencie przekazania ich Wnioskodawcy przez upoważnionego przedstawiciela jednego z Partnerów. Własność Towarów przechodzi na Wnioskodawcę w momencie przeniesienia posiadania Towaru na Wnioskodawcę, to jest w momencie odbioru Towaru z punktu sprzedaży. Sprzedawca jest uprawniony do dokonywania sprzedaży paliw w związku z posiadaniem odpowiednich koncesji w tym zakresie.

Karty, które udostępnia Sprzedawca, umożliwiają Wnioskodawcy nabywanie tylko określonych rodzajów Towarów i Usług. Pakiet Towarów i Usług dostępny do nabycia w ramach posiadanych kart określa Sprzedawca w uzgodnieniu ze Spółką. Zakres Towarów i Usług uzależniony jest od rodzaju udostępnianej Karty. System elektroniczny obsługujący Karty automatycznie blokuje możliwość nabywania towarów i usług, jeżeli Wnioskodawca nie jest uprawniony do nabywania danego rodzaju towarów lub usług z wykorzystaniem Kart.

Ponadto, Sprzedawca określa dopuszczalne metody nabywania Usług i Towarów. Przykładowo Sprzedawca zakazuje tankowania paliwa do kanistrów podczas dokonywania transakcji za pomocą Kart. Przy użyciu Karty Wnioskodawca nie może również dokonywać transakcji, której wartość przekroczy lub doprowadzi do przekroczenia limitu (wartościowego lub ilościowego) zastrzeżonego dla danej Karty.

Sprzedawca, jako strona Umowy, ma wpływ na cenę Towarów i Usług sprzedawanych na rzecz Spółki z wykorzystaniem Kart W szczególności Sprzedawca przyznaje Wnioskodawcy rabaty na sprzedaż Towarów i Usług od cen jakie standardowo stosowane są w poszczególnych punktach sprzedaży. Ceny Towarów i Usług, po jakich Wnioskodawca dokonuje nabycia od Sprzedawcy, różnią się zatem od standardowych cen stosowanych w poszczególnych punktach sprzedaży.

Ponadto, w związku ze sprzedażą Towarów i Usług z wykorzystaniem Kart Sprzedawca pobiera dodatkowy element wynagrodzenia, którego wysokość jest niezależna od cen Towarów i Usług stosowaną standardowo w poszczególnych punktach sprzedaży (czyli na stacjach benzynowych należących do Partnerów). Postanowienia Umowy zawartej ze Sprzedawcą wskazują również, że reklamacje związane z wadami Towarów i Usług kierowane są do Sprzedawcy. Sprzedawca jest odpowiedzialny za obsługę procesu reklamacyjnego.

Umowa zawarta ze Sprzedawcą reguluje także takie kwestie jak zgubienie Karty czy stwierdzenie użytkowania Karty przez osobę nieuprawnioną. Wówczas Sprzedawcy przysługuje prawo zablokowania Karty (tj. uniemożliwienia korzystania z niej). Zawiadomienia w sprawie zagubienia lub utraty Karty Wnioskodawca zobowiązany jest kierować do Sprzedawcy. Płatności z tytułu nabytych Towarów i Usług Wnioskodawca dokonuje wyłącznie na rzecz Sprzedawcy, co potwierdzają postanowienia umowne obowiązujących pomiędzy Spółką i Sprzedawcą. Ponadto, uprawnionym do kierowania do Spółki roszczeń o zapłatę faktur jest wyłącznie Sprzedający bądź podmioty działające na rzecz Sprzedającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku należy uznać, że Sprzedawca dokonuje na rzecz Wnioskodawcy dostaw Towarów i Usług (to jest przenosi na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel, oraz dokonuje świadczenia Usług)?
2. Czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu sprzedaży Towarów i Usług dla Wnioskodawcy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku należy uznać, że Sprzedawca dokonuje na rzecz Wnioskodawcy dostaw Towarów i świadczenia Usług (to jest przenosi na Wnioskodawcę prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel oraz dokonuje świadczenia Usług).
2. W ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu sprzedaży Towarów i Usług dla Wnioskodawcy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT „przez dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Zgodnie zaś z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT: „W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostany towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. W związku z powyższym, w ocenie Spółki nie powinno budzić wątpliwości, że Sprzedawca występuje w roli usługodawcy w stosunku do Wnioskodawcy.

Sprzedawca występuje bowiem we własnym imieniu biorąc udział w świadczeniu usług na rzecz Spółki. Okoliczność, że usługa może być wykonywana przez Partnera, pozostaje bez znaczenia dla wystąpienia świadczenia usługi pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą. Co do zasady bowiem, Spółki nie wiąże żaden stosunek prawny z danym Partnerem. W zakresie nabywanych przez Spółkę Usług Partnerzy pozostają bowiem w roli podwykonawców tych Usług w stosunku do Sprzedawcy. W tym kontekście na uwagę zasługuje niedawny wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE] w sprawie C-42/14 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, w którym w odniesieniu do dostaw tzw. mediów oraz usług komunalnych dostarczanych najemcy bezpośrednio przez wyspecjalizowane podmioty, TSUE stwierdził, iż świadczenia te „należy uważać za dokonywane przez wynajmującego w sytuacji, gdy stroną umów o te świadczenia jest wynajmujący. Również w wyroku TSUE w sprawie C-520/10 Lebara Ltd. TSUE wskazał, że płatność realizowana przez pośrednika na rzecz pierwotnego dostawcy nie może zostać automatycznie uznana za płatność dokonaną przez ostatecznego nabywcę na rzecz pierwotnego dostawcy, gdyż kwota, która płaci ostateczny nabywca na rzecz pośrednika nie musi odpowiadać cenie płaconej przez pośrednika na rzecz pierwszego dostawcy. Taka sytuacja występuje w przypadku ceny płaconej przez Spółkę za Usługi na rzecz Sprzedawcy. Partnerom nie jest bowiem znana cena, jaką Sprzedawca otrzyma z tytułu wyświadczenia Usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Natomiast, z przytoczonego art. 7 ust. 8 ustawy o VAT wynika, że ustawodawca uregulował sposób opodatkowania specyficznych transakcji dotyczących towarów, w których uczestniczą więcej niż dwa podmioty, przy czym towar jest wydawany przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Nie ma przy tym znaczenia, że podmioty będące „w środku łańcucha” nigdy nie otrzymują fizycznie tego towaru. Ustawodawca przyjął bowiem pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonał czynności opodatkowanej VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do wykazania podatku VAT należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów. Zgodnie z wyrokiem NSA z 15 października 2014 r. (sygn. I FSK 1478/13) „(...) dostawa łańcuchowa nie oznacza faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) towarem. Zawarty w art. 7 ust. 8 ustany o VAT termin «uznaje się» oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im — niejako a priori — takie, a nie inne znaczenie.”

Dla zastosowania we wskazanym stanie faktycznym art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy o VAT należy ocenić czy pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą dochodzi do dostawy Towarów.

W orzecznictwie TSUE ukształtowany został pogląd, że pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy rozpatrywać przede wszystkim w aspekcie ekonomicznym. Prawo do rozporządzania rzeczą polega więc na tym, iż właściciel może rzeczą tą rozporządzać w sensie faktycznym i prawnym, w szczególności może dokonać dalszego zbycia tej rzeczy.

Oceniając zatem charakter transakcji realizowanych przez Sprzedawcę na rzecz Spółki kluczowe jest ustalenie roli, jaką te podmioty odgrywają wobec Wnioskodawcy. O transakcji łańcuchowej będzie można mówić wówczas, gdy Sprzedawca będzie aktywnym uczestnikiem transakcji, tj. będzie ustalać warunki współpracy i dostaw Towarów na rzecz Spółki. W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w interpretacjach organów podatkowych wskazuje się, że dostawca (tj. w opisanym stanie faktycznym Sprzedawca) powinien mieć wpływ na „istotne elementy transakcji”. Do istotnych elementów transakcji należą między innymi: ustalanie wysokości ceny towarów, ustalenie asortymentu towarów, uczestniczenie w przyjmowaniu i rozpatrywaniu reklamacji, możliwość zablokowania karty paliwowej, a tym samym wstrzymania dostaw. Istotne jest także, czy dostawca posiada koncesję na obrót paliwami.

Również w kontekście dostaw Towarów na uwagę zasługuje wyrok TSUE w sprawie C- 520/10 Lebara Ltd. Jak już wskazano, z wyroku tego wynika, że płatność realizowana przez pośrednika na rzecz pierwotnego dostawcy nie może zostać automatycznie uznana za płatność dokonaną przez ostatecznego nabywcę na rzecz pierwotnego dostawcy, gdyż kwota, którą płaci ostateczny nabywca na rzecz pośrednika nie musi odpowiadać cenie płaconej przez pośrednika na rzecz pierwszego dostawcy. W konkluzji TSUE uznał, iż skoro pierwszemu dostawcy w łańcuchu dostaw nie jest znana cena, jaką jest obciążany ostateczny nabywca, to zarówno pomiędzy pierwszym dostawcą a pośrednikiem jak i pomiędzy pośrednikiem a ostatecznym nabywcą dochodzi do dostawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (dochodzi do dwóch odrębnych transakcji).

W ocenie Spółki, art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy o VAT mają zastosowanie w zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym w zakresie transakcji pomiędzy Sprzedawcą a Wnioskodawcą. Sprzedaż Towarów dokonywana przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi więc dostawę tych Towarów w świetle wskazanych przepisów. W przedmiotowym stanie faktycznym niewątpliwie Sprzedawca ma bowiem wpływ na istotne warunki transakcji.

Na udział Sprzedawcy w łańcuchu dostaw Towarów, jak również na występowanie Sprzedawcy w charakterze świadczącego Usługi, wskazuje sam charakter jego działań. Jest on bowiem aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż negocjuje odpowiednie warunki z Wnioskodawcą w zakresie oferowanych Towarów i Usług, ustala odpowiednie zasady współpracy i dostaw tych Towarów i Usług. Na powyższe wskazują zwłaszcza następujące okoliczności:

• Sprzedawca ma wpływ na rodzaje Towarów i Usług, które Wnioskodawca jest uprawniony nabywać z wykorzystaniem Kart (nie tylko poprzez wydanie Karty określonego typu, ale również poprzez fakt, iż Sprzedawca jest uprawniony do ograniczenia rodzajów towarów i usług, które są w ten sposób nabywane), a w niektórych przypadkach - także na sposób nabywania Towarów lub Usług (np. zakaz tankowanie paliwa do kanistrów.
  
• Sprzedawca ma wpływ na ostateczną cenę Towarów i Usług sprzedawanych Spółce. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Sprzedawca udziela Wnioskodawcy rabatów od cen standardowo stosowanych przez Partnerów na stacjach paliw. Cena sprzedaży Towarów i Usług jaką płaci Wnioskodawca jest więc ceną ustaloną przez Sprzedawcę indywidualnie dla Wnioskodawcy. Ponadto, w związku ze sprzedażą Towarów i Usług z wykorzystaniem Kart Sprzedawca pobiera dodatkowy element wynagrodzenia, którego wysokość jest niezależna od cen Towarów i Usług standardowo stosowanych na stacjach paliw. Ceny Towarów i Usług, po jakich Wnioskodawca dokonuje nabycia od Sprzedawcy różnią się więc od standardowych cen stosowanych w punktach sprzedaży (na stacjach benzynowych). Co więcej, zgodnie z zasadą swobody umów, wysokość cen oraz poziom rabatów mogą być w przyszłości zmienione w drodze odrębnych ustaleń pomiędzy Sprzedającym a Spółką, co będzie bezpośrednio wpływać na wysokość ostatecznej ceny płaconej przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedającego.
  
• Ponadto, na warunkach określonych w umowie, Sprzedawca odbiera od Wnioskodawcy zgłoszenia reklamacyjne oraz zawiadomienia dotyczące zagubienia lub utraty Kart, na podstawie których Karta zostaje zablokowana, co uniemożliwia dokonanie transakcji.
  
• Zgodnie z treścią Umowy Sprzedawca określa zakres miejsc, w których Spółka może dokonywać nabycia Towarów i Usług.
  
• Sprzedawca posiada koncesję na obrót paliwami.
  
  
  

Jednocześnie, podkreślenia wymaga, iż w zakresie nabywania Towarów i Usług Spółki nie wiąże żaden stosunek prawny z Partnerami, tj. podmiotami, od których Sprzedawca nabywa Towary i Usługi dostarczane następnie Spółce. W związku z powyższym, z ekonomicznego punktu widzenia, w momencie dokonywania sprzedaży Towarów lub Usług na rzecz Wnioskodawcy dysponentem sprzedawanego Towaru (lub świadczącym Usługę) jest Sprzedawca. To Sprzedawca ma wpływ na istotne elementy transakcji. To on, samodzielnie lub wspólnie z Wnioskodawcą decyduje o tym, jakie Towary i Usługi mogą być nabywane z wykorzystaniem Kart. Wreszcie Sprzedawca ma wpływ na najistotniejszy z ekonomicznego punktu widzenia element transakcji, tj. cenę Towarów i Usług. Nie można również zignorować faktu, iż rozliczenie dokonywane jest na podstawie dokumentów wystawionych przez Sprzedawcę, jak również tego, że beneficjentem płatności jest wyłącznie Sprzedawca. Z kolei Partnerzy nie mają wpływu na ostateczny kształt transakcji, do których dochodzi pomiędzy Sprzedawcą a Spółką (np. na ostateczną cenę Towarów i Usług, jak też na to, jakie Towary i Usługi są nabywane).

Stanowisko Wnioskodawcy co do przedmiotowego stanu faktycznego potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, jak też orzecznictwo sądowe.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 10 grudnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-890/13-2/KC, stwierdził, że: „W sytuacji, kiedy Wnioskodawca nabywa Karty paliwowe od firmy Z., która z kolei nabywa je od koncernu paliwowego, mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową. Pierwszym podmiotem w łańcuchu dostaw jest Koncern paliwowy, drugim jest firma Z, a trzecim podmiotem jest Wnioskodawca jako nabywca towarów i usług. Fizyczne wydanie towarów będzie miało miejsce pomiędzy koncernem paliwowym, (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Wnioskodawcą (podmiot ostatni). Pomiędzy poszczególnymi podmiotami łańcucha dostaw, dochodzi do władania towarem w sensie ekonomicznym i tym samym transakcje te stanowią dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 25 listopada 2014 r., sygn. IBPP2/443-811/14/KO stwierdził, że: „Wystawca Kart paliwowych „D” ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót towarami nabywanymi przy pomocy Kart paliwowych. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że to Wystawca Kart paliwowych decyduje, gdzie pracownicy Spółki mogą dokonać Zakupów - mogą oni to zrobić tylko i wyłącznie na konkretnych stacjach benzynowych współpracujących z Wystawcą, na których znajduje się oznaczenie „D”, tj. u Partnerów Serwisowych. Równocześnie, pracownicy Spółki przy nabywaniu towarów i usług nie mają do dyspozycji całego asortymentu oferowanego przez Partnerów Serwisowych. Mogą oni jedynie nabywać towary i usługi bezpośrednio związane z pojazdami samochodowymi, tj. paliwo, akcesoria samochodowe, smary oraz usługi myjni samochodowej. Ponadto, w ramach dostawy towarów i usług na rzecz Spółki Wystawca Kart paliwowych (razem z Partnerami Serwisowymi) ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów i usług nabywanych przez pracowników Spółki przy użyciu Kart (odpowiedzialność D została ograniczona do czynów zawinionych, rozumianych jak działania umyślne oraz nieumyślne). Konsekwentnie, w przypadku stwierdzenia wad w nabywanych produktach Spółka ma prawo dochodzić z pomocą D roszczeń wobec danego Partnera Serwisowego. Jeżeli Spółka wystąpi z roszczeniem bezpośrednio do D, Wystawca jest zobowiązany do podjęcia wszelkich możliwych działań w celu zapewnienia uregulowania przez Partnera Serwisowego reklamacji. (...) Mając na uwadze powyższe informuje, w ocenie tut. Organu, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z nabyciem towarów i usług (paliwa, akcesoriów samochodowych, smarów oraz usług myjni samochodowej) przy wykorzystaniu z Kart paliwowych od D, które następnie służą wykonywaniu działalności Spółki.”

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają także inne liczne interpretacje indywidualne, m.in.

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 marca 2013 r. (sygn. ILPP4/443-554/12-2/ISN),
  
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 stycznia 2014 r. (sygn. ILPPl/443-985/13-4/AWa),
  
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 grudnia 2014 r. (sygn. ITPP2/443-1348/14/EK),
  
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 stycznia 2015 r. (sygn. IPPP1/443-1276/14-4/AS),
  
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1213/14-3/IG),
  
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 marca 2015 r. (sygn. IBPP2/443-64/15/ KO).
  
  
  

W kwestii orzecznictwa sądowego można przykładowo wskazać na wyrok NSA z 16 stycznia 2014 r., sygn. I FSK 229/13, w którym sąd potwierdził, iż dostawa paliw dokonana za pomocą kart paliwowych stanowi transakcję łańcuchową.

Szczególną uwagę należy także zwrócić na, powołany już wyżej, wyrok NSA z 15 października 2014 r., sygn. I FSK 1478/13, w którym sąd stwierdził, że, „Dla uznania transakcji jako transakcji łańcuchowej, istotne jest stwierdzenie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel”.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w zaprezentowanym stanie faktycznym Sprzedawca dokonuje na rzecz Wnioskodawcy dostaw Towarów i świadczenia Usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Art. 86a ustawy o VAT przewiduje ograniczenie prawa do odliczania VAT w odniesieniu do wydatków związanych z niektórymi pojazdami samochodowymi (tj. pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) do 50% kwoty podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących takie wydatki.

Zgodnie z powyższymi przepisami, podmiot jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego, jeśli posiada status podatnika VAT oraz wykorzystuje nabywany towar i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych. W sytuacji Spółki Towary i Usługi nabywane od Sprzedawców są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wykazał, że transakcje ze Sprzedawcą stanowią element transakcji łańcuchowych, o jakich mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Zatem, transakcja mająca miejsce pomiędzy Sprzedawcą a Spółką stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca wykazał również, że z perspektywy przepisów o VAT dochodzi do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy przez Sprzedawcę.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zaznacza, że nabywa on Towary i Usługi, które są wykorzystywane w procesie prowadzonej działalności gospodarczej i do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Towarów i Usług, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w ustawie o VAT.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego w zakresie zakupu towarów z wykorzystaniem kart paliwowych potwierdzają, między innymi, poniższe interpretacje organów podatkowych:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej z Łodzi z 10 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPP2/443-42/13-4/IR, w której wskazano, że „(...) w sytuacji gdy nabyte towary i usługi, które nie są przedmiotem odsprzedaży i są wykorzystywane w bieżącej działalności Wnioskodawcy oraz jak wskazał Zainteresowany - służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a ponadto nie wystąpią przypadki wyłączenia tego prawa (np. w zakresie odliczenia VAT od paliwa do samochodów osobowych), to Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart flotowych”;
  
• interpretacja z 3 września 2013 r., sygn. IBPP2/443-467/13/AB, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ stwierdził, iż „ Wnioskodawca nabywa za pomocą kart flotowych paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe i usługi myjni samochodowej na stacjach benzynowych należących do Koncernu lub podmiotów z nim współpracujących. Z okoliczności sprawy wynika, iż wśród nabywanych towarów są również paliwa silnikowe. Nabyte przez Wnioskodawcę przy użyciu Kart flotowych towary i usług związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. (...) Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur wystawionych przez Dostawcy dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu Kart flotowych, w zakresie, w jakim nabywane przez Wnioskodawcy towary i usług są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych;
  
  

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu sprzedaży Towarów i Usług dla Wnioskodawcy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30sierpnia2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.