2014.11.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-811/14/KO
z 25 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z 5 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-811/14/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność głównie w zakresie produkcji węgla koksowego oraz koksu.

W celu umożliwienia swoim pracownikom bezgotówkowego nabywania paliwa, a także akcesoriów samochodowych, smarów oraz usług myjni samochodowej (dalej: „Towary i Usługi”) Spółka zawarła Porozumienie z zagraniczną firmą D (dalej: „D”, „Wystawca”) w sprawie użytkowania tzw. kart paliwowych. Przedmiotem Porozumienia oraz Ogólnych Warunków Handlowych (dalej: „OWH”), które stanowią integralną część Porozumienia są zasady korzystania z ww. kart paliwowych, a także szczegółowe zasady rozliczeń transakcji bezgotówkowych dokonywanych przez pracowników Wnioskodawcy przy użyciu kart.

Zakupy Towarów i Usług dokonywane są na konkretnych stacjach benzynowych współpracujących z Wystawcą, na których znajduje się oznaczenie „D” (dalej: „Partnerzy Serwisowi”). Poszczególne dostawy Towarów i Usług odbywają się w imieniu i na rachunek D.

D obciąża Spółkę kosztami Towarów i Usług nabytych przez pracowników Spółki u Partnerów Serwisowych, doliczając opłaty w postaci procentowych narzutów.

D dokumentuje powyższe dostawy Towarów i Usług na rzecz Spółki fakturami VAT, na których wykazywany jest podatek VAT naliczony. Wnioskodawca jest natomiast odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych zakupów.

W ramach dostawy Towarów i Usług na rzecz Spółki zarówno D jak i jego Partnerzy Serwisowi ponoszą odpowiedzialność za ewentualne wady Towarów i Usług nabywanych przez pracowników Spółki przy użyciu kart. Przy czym odpowiedzialność D została ograniczona do czynów zawinionych, rozumianych jako działania umyślne oraz nieumyślne.

Konsekwentnie w przypadku stwierdzenia wad w nabywanych produktach Spółka ma prawo dochodzić z pomocą D roszczeń wobec danego Partnera Serwisowego. Jeżeli Spółka wystąpi z roszczeniem bezpośrednio do D, Wystawca jest zobowiązany do podjęcia wszelkich możliwych działań w celu zapewnienia uregulowania przez Partnera Serwisowego reklamacji.

Samochody, do których zostały przypisane karty paliwowe stanowią własność Spółki. Pojazdy te są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, tj. produkcji węgla koksowego oraz koksu. W odniesieniu do przedmiotowych samochodów Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy VAT. Konsekwentnie Spółka odlicza wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez ... z tytułu nabycia przez pracowników Spółki Towarów i Usług. Z uwagi na to, iż niektóre samochody, do których zostały przypisane karty paliwowe stanowią pojazdy, w stosunku do których na podstawie art. 12 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa Zmieniająca”) obowiązuje całkowity zakaz odliczania VAT naliczonego od nabycia paliwa wykorzystywanego do ich napędu, Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez D, w tej części, w jakiej podatek naliczony dotyczy nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów.

Pismem z 14 listopada 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Ad. 1

Towary i usługi nabywane przez pracowników Wnioskodawcy za pomocą kart paliwowych służą wykonywaniu działalności opodatkowanej Spółki (są nabywane w celu wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników Spółki).

W przypadku, gdy samochody, do których przypisane są karty paliwowe (a zatem pośrednio również towary i usługi nabywane za pomocą kart paliwowych) są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów innych niż służbowe, na koniec miesiąca osoby te deklarują liczbę kilometrów faktycznie przejechanych dla celów innych niż służbowe. Na tej podstawie Spółka wylicza wartość świadczenia, którym obciąża poszczególnych pracowników. Kwota obciążenia zawiera również podatek od towarów i usług według odpowiedniej stawki (dalej: „podatek VAT”). Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, towary i usługi nabywane przez pracowników Spółki za pomocą kart paliwowych wykorzystywane są wyłącznie do działalności opodatkowanej.

Ad. 2

Samochody są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (są wykorzystywane przez pracowników Spółki do wykonywania obowiązków służbowych).

W przypadku, gdy samochody, do których przypisane są karty paliwowe są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów innych niż służbowe, na koniec miesiąca deklarują oni ilość kilometrów faktycznie przejechanych dla celów prywatnych. Na tej podstawie Spółka wylicza wartość świadczenia, którym obciąża poszczególnych pracowników. Kwota obciążenia zawiera również podatek VAT według odpowiedniej stawki. Oznacza to, że samochody służbowe są, w opinii Spółki, wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej Spółki.

Ad. 3

Wystawca kart paliwowych „D” ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót towarami nabywanymi przy pomocy kart paliwowych. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że to Wystawca kart paliwowych decyduje, gdzie pracownicy Spółki mogą dokonać zakupów - mogą oni to zrobić tylko i wyłącznie na konkretnych stacjach benzynowych współpracujących z Wystawcą, na których znajduje się oznaczenie „D”, tj. u Partnerów Serwisowych.

Równocześnie, pracownicy Spółki przy nabywaniu towarów i usług nie mają do dyspozycji całego asortymentu oferowanego przez Partnerów Serwisowych. Mogą oni jedynie nabywać towary i usługi bezpośrednio związane z pojazdami samochodowymi, tj. paliwo, akcesoria samochodowe, smary oraz usługi myjni samochodowej.

Ponadto, w ramach dostawy towarów i usług na rzecz Spółki Wystawca kart paliwowych (razem z Partnerami Serwisowymi) ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów i usług nabywanych przez pracowników Spółki przy użyciu kart (odpowiedzialność D została ograniczona do czynów zawinionych, rozumianych jako działania umyślne oraz nieumyślne). Konsekwentnie, w przypadku stwierdzenia wad w nabywanych produktach Spółka ma prawo dochodzić z pomocą D roszczeń wobec danego Partnera Serwisowego. Jeżeli Spółka wystąpi z roszczeniem bezpośrednio do D, Wystawca jest zobowiązany do podjęcia wszelkich możliwych działań w celu zapewnienia uregulowania przez Partnera Serwisowego reklamacji.

Ad. 4

Wystawca kart paliwowych obciąża Spółkę kosztami towarów i usług nabytych przez pracowników Spółki, doliczając opłaty w postaci procentowych narzutów. Powyższe wskazuje, w ocenie Spółki, że D ma wpływ na kształtowanie ceny towarów i usług nabywanych przy pomocy kart paliwowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów Ustawy VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez D, a dokumentujących nabycie Towarów i Usług przy użyciu kart paliwowych (za wyjątkiem nabycia paliwa do pojazdów, w stosunku do których na podstawie art. 12 Ustawy Zmieniającej obowiązuje całkowity zakaz odliczania VAT naliczonego od nabycia paliwa wykorzystywanego do ich napędu)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na jego rzecz przez D, a dokumentujących nabycie Towarów i Usług, za wyjątkiem nabycia paliwa do pojazdów, w stosunku do których na podstawie art. 12 Ustawy Zmieniającej istnieje całkowity zakaz odliczania VAT naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do ich napędu.

W myśl art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy VAT).

Jak wynika z wyżej przywołanych przepisów, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz nabywane towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Ponadto, przesłanką odliczenia VAT jest istnienie transakcji, która podlega opodatkowaniu, w związku z którą podatnik staje się nabywcą towarów i/lub usług.

Stosowanie do art. 5 ust. 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przy czym, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy VAT).

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 8 Ustawy VAT, w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku, gdy w transakcji uczestniczą więcej niż dwa podmioty, a towar jest wydawany bezpośrednio na rzecz ostatecznego nabywcy, Ustawodawca dopuszcza przyjęcie fikcji prawnej, polegającej na założeniu, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw dokonał odpłatnej dostawy towarów opodatkowanej podatkiem VAT, a zatem każdy z podmiotów miał możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel. Wnioskodawca zwraca uwagę, że w takich transakcjach, zwanych „transakcjami łańcuchowymi” nie jest istotne, że podmiot „środkowy” nigdy nie otrzymał fizycznie tego towaru. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2013 r. o sygn. IBPP2/443-467/13/AB ,,(...) Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą.” Zatem w przypadku transakcji łańcuchowych podmiot „środkowy” pomimo tego, że nie otrzymał fizycznie towarów będących przedmiotem dostawy należy przyjąć, że dokonał dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT i w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Podobne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. W myśl art. 8 ust. 2a Ustawy VAT, w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i świadczył te usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony stan faktyczny w pełni odzwierciedla sytuację przewidzianą w wyżej przywołanych przepisach.

Wystawca nabywa Towary i Usługi od Partnerów Serwisowych, które następnie odsprzedaje Spółce. Spółka odbiera natomiast Towary i Usługi bezpośrednio u Partnerów Serwisowych. Fizyczne wydanie towarów czy też faktyczne świadczenie usług ma więc miejsce pomiędzy Partnerem Serwisowym (pierwszym podmiotem w łańcuchu) a Wnioskodawcą (ostatnim podmiotem w łańcuchu), ale dostawa Towarów i świadczenie Usług przebiega pomiędzy Partnerami Serwisowymi, a D oraz pomiędzy D, a Spółką. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia charakter współpracy pomiędzy Wystawcą a Spółką, z którego wynika, że D jest aktywnym uczestnikiem transakcji i ma niekwestionowany wpływ na kształtowanie jej warunków.

Przede wszystkim należy wskazać, że D odpowiada (wraz z Partnerami Serwisowymi) za ewentualne wady Towarów i Usług i przejmuje na siebie obowiązki dotyczące rozpatrywania zgłoszeń reklamacyjnych. Ponadto, to Wnioskodawca określa miejsca dostawy Towarów i Usług. Pracownicy Spółki, nabywając Towary i Usługi nie mają bowiem swobody decyzyjnej w zakresie miejsca dokonania zakupów. Mogą oni dokonywać transakcji jedynie na konkretnych, wskazanych przez D stacjach benzynowych. Dodatkowo D ma wpływ na kształtowanie cen nabywanych przez Spółkę Towarów i Usług poprzez doliczanie do cen wyjściowych odpowiednich opłat w postaci narzutów. Wystawca posiada zatem szereg uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą Towarów i świadczeniem Usług. Dlatego też nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowych transakcjach ... występuje zarówno jako nabywca i jako dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług, co oznacza, że jest podatnikiem VAT z tytułu przedmiotowych transakcji. Zatem w świetle Ustawy VAT jest zobowiązany do opodatkowania dostawy Towarów i świadczenia Usług na rzecz Spółki i do odpowiedniego udokumentowania transakcji za pomocą faktur VAT.

Zatem, z uwagi na to, że Wystawca dokonuje na rzecz Spółki odpłatnej dostawy Towarów oraz odpłatnego świadczenia Usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, a nabywane Towary i Usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT z faktur wystawionych przez D (z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z Ustawy VAT).

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało ponadto min. przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2013 r. (sygn. IPP3/443-890/13-2/KC) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2012 r. (sygn. IPPP3/443-259/12-4/JF);
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2013 r. (sygn. IBPP2/443-467/13/AB);
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-41/13-5/PR).

W myśl art. 86a ust. 3 Ustawy VAT w przypadku użytkowania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności gospodarczej (użytek prywatny jest wyłączony) podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami (m.in. od wydatków na paliwo oraz wydatków związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów). Jednakże, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione określone warunki, m.in. konieczne jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów (art. 86a ust. 4 Ustawy VAT). W przypadku braku spełnienia powyższych warunków podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia jedynie 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi (art. 86a ust. 1 Ustawy VAT).

W związku z tym, że Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy VAT, zdaniem Wnioskodawcy przysługuje jej prawo do odliczenia wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez D, a dokumentujących nabycie Towarów i Usług (za wyjątkiem nabycia paliwa do pojazdów, w stosunku do których na podstawie art. 12 Ustawy Zmieniającej istnieje całkowity zakaz odliczania VAT naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do ich napędu). Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanym powyżej zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy (schemat). Powyższy przepis bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Podkreślenia wymaga, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Spółka w celu umożliwienia swoim pracownikom bezgotówkowego nabywania paliwa, a także akcesoriów samochodowych, smarów oraz usług myjni samochodowej zawarła Porozumienie z zagraniczna firmą D w sprawie użytkowania kart paliwowych. Zakupy towarów i usług dokonywane są na konkretnych stacjach benzynowych współpracujących z Wystawcą, na których znajduje się oznaczenie „D”. Poszczególne dostawy towarów i usług odbywają się w imieniu i na rachunek D. D obciąża Spółkę kosztami towarów i usług nabytych przez pracowników Spółki u Partnerów Serwisowych, doliczając opłaty w postaci procentowych narzutów. D dokumentuje dostawy towarów i usług na rzecz Spółki fakturami VAT, na których wykazywany jest podatek VAT naliczony.

Samochody, do których zostały przypisane karty paliwowe stanowią własność Spółki. Pojazdy te są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, tj. produkcji węgla koksowego oraz koksu. W odniesieniu do przedmiotowych samochodów Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów. Konsekwentnie Spółka odlicza wyłącznie 50% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych przez D z tytułu nabycia przez pracowników Spółki towarów i usług. Z uwagi na to, iż niektóre samochody, do których zostały przypisane karty paliwowe stanowią pojazdy, w stosunku do których na podstawie art. 12 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw obowiązuje całkowity zakaz odliczania VAT naliczonego od nabycia paliwa wykorzystywanego do ich napędu, Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez D, w tej części, w jakiej podatek naliczony dotyczy nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów.

Samochody są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (są wykorzystywane przez pracowników Spółki do wykonywania obowiązków służbowych).

Mając na uwadze powyższe informacje, w ocenie tut. Organu, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z nabyciem towarów i usług (paliwa, akcesoriów samochodowych, smarów oraz usług myjni samochodowej) przy wykorzystaniu kart paliwowych od D, które następnie służą wykonywaniu działalności Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Art. 86a ust. 5 ustawy stanowi, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.przeznaczonych wyłącznie do:

odprzedaży,
sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.w odniesieniu do których:

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawa o VAT).

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług (tj. paliwa, akcesoriów samochodowych, smarów i usług myjni samochodowej) przy wykorzystaniu kart paliwowych, za wyjątkiem nabycia paliwa do pojazdów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Wnioskodawca wskazał, że nabywane towary i usługi przez pracowników Wnioskodawcy do pojazdów samochodowych za pomocą kart paliwowych służą wykonywaniu działalności opodatkowanej Spółki. Pojazdy te są bowiem wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, tj. produkcji węgla koksowego oraz koksu. Przy czym w odniesieniu do przedmiotowych samochodów Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin