Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-635/15/TS
z 28 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy odsetki płacone od limitu kredytowego w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., gdy limitu tego udzielono z przeznaczeniem w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań innego podmiotu – osoby fizycznej – stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w okolicznościach, gdy zobowiązania tego innego podmiotu dotyczyły działalności przedsiębiorstwa, które w postaci zorganizowanej jego części wniósł jako aport do majątku Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe,
• czy odsetki płacone po zmianie zasad limitu kredytowego na podstawie aneksu, przeznaczonego wyłącznie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, są dla niego kosztem uzyskania przychodu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy odsetki płacone od limitu kredytowego w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., gdy limitu tego udzielono z przeznaczeniem w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań innego podmiotu – osoby fizycznej – stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w okolicznościach, gdy zobowiązania tego innego podmiotu dotyczyły działalności przedsiębiorstwa, które w postaci zorganizowanej jego części wniósł jako aport do majątku Wnioskodawcy oraz
• czy odsetki płacone po zmianie zasad limitu kredytowego na podstawie aneksu, przeznaczonego wyłącznie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, są dla niego kosztem uzyskania przychodu.
  
  

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał od osoby fizycznej, w zamian za objęte przez tą osobę udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, należącą wcześniej do tej osoby zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Transakcja objęcia udziałów przez ww. osobę w zamian za aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpiła w wymaganej przepisami prawa formie aktu notarialnego. Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników majątkowych w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). Jednocześnie, osoba fizyczna, jeszcze przed wniesieniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy, zaciągnęła na cele obrotowe tego przedsiębiorstwa zobowiązanie wobec banku w postaci limitu kredytowego, który został w pełni wykorzystany, przy czym za środki tego zadłużenia nabyła towary dla celów handlowych przedsiębiorstwa. Sfinansowane w ten sposób zapasy były częścią wniesionego do Wnioskodawcy aportu. Po wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako aportu przez osobę fizyczną w zamian za przyznane jej i objęte przez nią udziały w kapitale Wnioskodawcy, Wnioskodawca w grudniu 2014 r. zawarł z tym samym bankiem, który kredytował osobą fizyczną, umowę kredytową także na stosowny limit. Zgodnie z tą umową, przeznaczeniem kredytu udzielonego Wnioskodawcy było „finansowanie bieżącej działalności kredytobiorcy, w tym w pierwszej kolejności wykorzystania na spłatę kredytu w rachunku bieżącym udzielonego (...), zamieszkałemu (...), legitymującemu się (...), prowadzącemu działalność gospodarczą (...) przez Bank na podstawie Umowy kredytowej (...) o kredyt w rachunku bieżącym z dnia 9 sierpnia 2011 r. wraz z późniejszymi zmianami”. Oczywiście chodziło o to, że bank kredytujący, udzielając limitu kredytowego na sfinansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy, wskazał, że pierwszorzędnym celem kredytowania Wnioskodawcy jest spłata zobowiązań kredytowych osoby fizycznej, którą był udziałowiec, który do majątku Wnioskodawcy wniósł za przyznane udziały zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co opisano wyżej. W praktyce, Wnioskodawca zaciągnął kredyt przeznaczony w pierwszej kolejności na spłatę kredytu wcześniej (w 2011 r.) zaciągniętego przez „nowego” udziałowca. Jeszcze wyraźniej wskazano to w jednym z załączników do umowy zawartej z bankiem kredytującym przez Wnioskodawcę, gdzie przy nazwie beneficjenta wskazano imię i nazwisko „nowego” udziałowca, ale co ważne wraz z nazwą przedsiębiorstwa A, które w zorganizowanej części udziałowiec ten wniósł do jego majątku w zamian za objęte udziały. Jednocześnie, przed upływem obowiązywania ww. umowy określającej limit kredytowy dla Wnioskodawcy, zawarł on z bankiem kredytującym aneks do tej umowy na zbliżonych do poprzednio obowiązujących warunkach. Aneks zawarto w czerwcu 2015 r. Kwota limitu była identyczna jak w pierwotnej (przed aneksem) umowie. Co istotne, w aneksie – zmiana § 3 ust. 1 pkt 3 – jako przeznaczenie kredytu wskazano „finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Kredytobiorcy”. Zatem, nastąpiła istotna zmiana w porównaniu z treścią umowy w pierwotnej treści, polegająca na tym, że cel kredytu nie wiązał się już ze spłatą zobowiązań udziałowca, czy jakiejkolwiek innej osoby trzeciej, ale odnosił się już wyłącznie do działalności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odsetki płacone od limitu kredytowego w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., gdy limitu tego udzielono z przeznaczeniem w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań innego podmiotu – osoby fizycznej – stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w okolicznościach, gdy zobowiązania tego innego podmiotu dotyczyły działalności przedsiębiorstwa, które w postaci zorganizowanej jego części wniósł jako aport do majątku Wnioskodawcy?
2. Czy odsetki płacone po zmianie zasad limitu kredytowego na podstawie aneksu, przeznaczonego wyłącznie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, są dla niego kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca.

Zasadniczymi kryteriami dla uznania poniesionego wydatku (czy szerzej – kosztu) za koszt uzyskania przychodu są: kryterium pozytywne, to jest poniesienie w celu osiągnięcia przychodu, lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodu, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 852 ze zm., dalej jako: „ustawa”), i kryterium negatywne, czyli niewymienienie wydatku (kosztu) wśród kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Odnosząc te warunki do występującego w sprawie stanu faktycznego, pierwsza przesłanka – pozytywna – jest zachowana. Oczywiście, formalnie Wnioskodawca w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., spłacał w pierwszej kolejności zobowiązania innego podmiotu, bo tak stanowiła zawarta umowa o limit kredytowy, ale spłaty te miały oczywisty związek z uzyskiwaniem przychodów przez Wnioskodawcę, a co najmniej z zachowaniem przez niego źródła przychodów.

Faktem jest, że definicja przedsiębiorstwa zawarta w art. 551 kodeksu cywilnego, którą należy odnieść odpowiednio do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wymienia literalnie wyłącznie składniki aktywów, ale nie oznacza to, że nabywca takiego zespołu „odcina się” funkcjonalnie od zobowiązań zaciągniętych przez poprzednika prawnego. W konkretnej sytuacji objętej niniejszym wnioskiem, wprost w umowie kredytowej wskazano pierwszeństwo spłaty takich zobowiązań poprzednika – udziałowca, który udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy objął za wniesioną aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa, działającego pod firmą A. W nabytym w ten sposób przez Wnioskodawcę majątku, znalazły się składniki należące uprzednio do osoby fizycznej, sfinansowane właśnie z zaciągniętego przez nią w 2011 r. kredytu, który na podstawie umowy kredytowej z grudnia 2014 r. spłacał Wnioskodawca. W efekcie z jednej strony Wnioskodawca spłacał więc zobowiązania zaciągnięte przez jego udziałowca, co ważne własnymi zobowiązaniami, ale z drugiej strony był właścicielem majątku nabytego ze środków pochodzących ze zobowiązań udziałowca.

Jednocześnie, udziałowiec ten nie ma, nawet gdyby chciał, możliwości rozliczenia przedmiotowych odsetek podatkowo, gdyż, po pierwsze, to nie on te odsetki płacił, po drugie przekazując zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, utracił możliwość uzyskiwania przychodów, z których mógłby te odsetki spłacać. Wracając jednak do Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że spłacane przez niego za poprzedniego kredytobiorcę koszty, w tym odsetki, w oczywisty sposób wiążą się z uzyskiwaniem, a przynajmniej zamiarem uzyskiwania przychodów. Wnioskodawca dysponuje bowiem aktywami obrotowymi nabytymi z kredytu zaciągniętego jeszcze przez poprzednika – obecnego udziałowca – bowiem otrzymał je w „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” tego poprzednika. Aktywa te są przedmiotem przychodu, a przynajmniej planowanego przychodu Wnioskodawcy. Zatem, obsługa przez Wnioskodawcę własnym kredytem kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną, na cele przedsiębiorstwa tej osoby, wniesionego następnie jako zorganizowana część tego przedsiębiorstwa do majątku Wnioskodawcy, ze względu na sfinansowanie składników majątkowych wchodzących w skład tego aportu, mających dla Wnioskodawcy przynosić przychód (będący jednocześnie przychodem podatkowym), w oczywisty sposób wiąże się już z działalnością Wnioskodawcy. To powoduje, że płacone przez Wnioskodawcę odsetki wiążąc się z celem uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę, a przynajmniej zabezpieczenia źródła przychodów, to jest utrzymania w niepogorszonym stanie (nadającym się do ewentualnego dalszego zbycia) nabytego za przydzielone udziały zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod firmą A, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Prawidłowość zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawcy pośrednio potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 12 maja 2009 r., Znak: ITPB3/423-100a/09/MT. Ze stanu faktycznego objętego ww. interpretacją wynika, że Wnioskodawca wyłączył z aportu zobowiązania przedsiębiorstwa, które zostaną uregulowane w całości przez Wnioskodawcę do dnia rejestracji sądowej i nie będą obciążać spółki, w szczególności dotyczy to odsetek od kredytu, naliczonych przez bank do dnia rejestracji sądowej. Analizując stanowisko podatkowego organu interpretacyjnego należy uznać, że Wnioskodawca jest uprawniony do twierdzenia o potwierdzeniu swoich powyższych tez. Organ twierdzi m.in., że „ocena prawna przedmiotowej kwestii wymaga również rozważenia, czy przedmiotowe odsetki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na zasadach ogólnych, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy ich poniesienie było celowe w rozumieniu tego przepisu, tj. czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy zapłatą, a osiąganiem lub szansą osiągania przychodów przez Spółkę”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dotyczącym go przypadku taki związek został bezspornie wykazany. Co prawda, dalej organ stwierdza, że „W przedstawionej sytuacji faktycznej, kredyt został przyznany Wnioskodawcy. Z treści wniosku wynika, że część otrzymanych z tego tytułu środków została przez niego wykorzystana na zakup środka trwałego (pojazdu, wykorzystywanego w prowadzonej działalności). Pozostała kwota pozostaje na rachunku bankowym przedsiębiorstwa. Zarówno zakupiony pojazd, jak i niewykorzystane środki pieniężne pochodzące z kredytu – jako składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – zostaną nabyte przez Spółkę w ramach aportu. Zapłata przedmiotowych odsetek nie jest wydatkiem związanym z otrzymaniem przez Spółkę kredytu na cele prowadzonej działalności. Nie ma na celu osiągania przychodów. Nie służy również zachowaniu ani zabezpieczeniu źródła ich uzyskiwania. Stanowi ona wyłącznie realizację obowiązku wynikającego z umowy przejęcia kredytu”, co w pewnym zakresie jest podobne do sytuacji Wnioskodawcy, aczkolwiek formalnie Wnioskodawca nie przejął kredytu poprzednika – obecnego udziałowca – bo nowym zobowiązał się spłacić poprzedni kredyt, ale dalej organ twierdzi, że „Odsetki płacone w związku z przejęciem umowy kredytu mogłyby zostać zaliczone przez Spółkę do kategorii kosztów podatkowych, jeśli dotyczyłyby kwot kredytu wypłaconych tej Jednostce. Innymi słowy, gdyby jako strona umowy kredytowej, Spółka mogła otrzymać kolejne kwoty kredytu lub korzystać z bieżącej linii kredytowej, wówczas odsetki zapłacone przez nią z tego tytułu mogłyby zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów i to jest właśnie ten przypadek, który dotyczy Wnioskodawcy i pozwala mu powoływać się na przedmiotową interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Po pierwsze, środki z umowy kredytowej – w przeciwieństwie do wnioskodawcy, którego dotyczyła przywoływana interpretacja – zostały wypłacone Wnioskodawcy, a nie osobie fizycznej przed wniesieniem przez nią aportu do majątku Wnioskodawcy. Po drugie, Wnioskodawca będąc stroną przedmiotowej umowy kredytowej, fakt, że ukierunkowanej w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań poprzednika - udziałowca, mógł otrzymywać kolejne kwoty kredytu w postaci przedłużenia obowiązywania limitu kredytowego, co nastąpiło aneksem do przedmiotowej umowy.

Reasumując, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę i jemu wypłaconego, chociaż pierwszorzędnym celem tego kredytu było spłacenie zobowiązań innego podmiotu, są z powyżej przedstawionych względów kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca, co jego zdaniem nie wzbudza żadnych wątpliwości, uważa, że również druga z przesłanek, to jest brak wydatku (kosztu) w kosztach niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, zachodzi w dotyczącej go sprawie. Według katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy, w przypadku odsetek tylko takie, których podatnik nie zapłacił (i oczywiście budżetowe, bez względu na fakt zapłaty) nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, ale oczywiście nie takie Wnioskodawca ma na myśli. Można więc założyć, że ta kwestia nie jest problematyczna.

Natomiast w kwestii pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, skoro w aneksie do umowy kredytowej jako przeznaczenie kredytu wskazano wyłącznie: „finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy”, a więc bez jakiegokolwiek nawiązania do zobowiązań innych osób, a jednocześnie należne bankowi odsetki są regulowane, warunki uznania takich odsetek za koszty uzyskania przychodu, określone w art. 15 ust. 1 i a contrario art. 16 ust. 1 ustawy, są zachowane. Odsetki te są więc w oczywisty sposób kosztami uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osoba fizyczna (dalej: „Osoba fizyczna”) wniosła w formie aportu do Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „Przedsiębiorstwo”), w zamian za udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Osoba fizyczna, jeszcze przed wniesieniem Przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy, zaciągnęła na cele obrotowe tego Przedsiębiorstwa limit kredytowy, który został w pełni wykorzystany, przy czym za środki tego zadłużenia nabyła towary dla celów handlowych Przedsiębiorstwa. Sfinansowane w ten sposób zapasy były częścią wniesionego do Wnioskodawcy aportu. Po wniesieniu zorganizowanej części Przedsiębiorstwa jako aportu przez Osobę fizyczną w zamian za przyznane jej i objęte udziały w kapitale Wnioskodawcy, Wnioskodawca w grudniu 2014 r. zawarł z tym samym bankiem, który kredytował Osobą fizyczną, umowę kredytową, także na stosowny limit. Zgodnie z tą umową, przeznaczeniem kredytu było finansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy, w tym w pierwszej kolejności wykorzystania na spłatę kredytu zaciągniętego przez Osobę fizyczną. Następnie, Wnioskodawca zawarł w czerwcu 2015 r. z bankiem aneks do ww. umowy na zbliżonych warunkach. Kwota limitu była identyczna jak w pierwotnej (przed aneksem) umowie. Co istotne, w aneksie, jako przeznaczenie kredytu, wskazano finansowanie bieżącej działalności gospodarczej kredytobiorcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a i pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), jak również naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Tym samym odsetki od pożyczek (kredytów) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich kapitalizacji lub faktycznej zapłaty.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że odsetki płacone od limitu kredytowego, w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., nie wykazują związku z uzyskiwaniem przychodów, czy z zachowaniem /zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy. Brakuje związku przyczynowo-skutkowego poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego przez Osobę fizyczną z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Należy zauważyć, że ponoszenie ciężarów finansowych za inne podmioty nie ma również na celu zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. Ponadto, Wnioskodawca nie przejął zobowiązania z tytułu kredytu, a za majątek, który otrzymał w ramach aportu wydał własne udziały, tym samym spłata kredytu Osoby fizycznej nie ma związku z nabytym w drodze aportu majątkiem.

Zatem, odsetki od limitu udzielonego z przeznaczeniem w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań innego podmiotu (Osoby fizycznej), nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu.

Przechodząc z kolei do kwestii uznania spłaty odsetek od limitu kredytowego po zmianie zasad na podstawie aneksu, należy stwierdzić, że przeznaczenie uzyskanej kwoty limitu wyłącznie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy powoduje, że te odsetki stanowią koszty uzyskania przychodu. Spełnione są bowiem obie przesłanki do uznania danego wydatku za koszt podatkowe, tj. zarówno pozytywną, wynikającą z art. 15 ust. 1 updop, jak i negatywną, tj. nie znajduje się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy odsetki płacone od limitu kredytowego w okresie od grudnia 2014 r. do czerwca 2015 r., gdy limitu tego udzielono z przeznaczeniem w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań innego podmiotu – osoby fizycznej – stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w okolicznościach, gdy zobowiązania tego innego podmiotu dotyczyły działalności przedsiębiorstwa, które w postaci zorganizowanej jego części wniósł jako aport do majątku Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe,
• czy odsetki płacone po zmianie zasad limitu kredytowego na podstawie aneksu, przeznaczonego wyłącznie na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, są dla niego kosztem uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.