Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-631/15/MJ
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 10 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wymianę odcinków istniejącej sieci ciepłowniczej wybudowanej w technologii tradycyjnej na sieci w technologii preizolowanej, Spółdzielnia może zakwalifikować jako remont i ująć w kosztach w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy wymianę odcinków istniejącej sieci ciepłowniczej wybudowanej w technologii tradycyjnej na sieci w technologii preizolowanej, Spółdzielnia może zakwalifikować jako remont.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa ,,X " jest osobą prawną, której jednym z przedmiotów działalności jest wytwarzanie oraz przesył ciepła na terenie miasta.

Sieci ciepłownicze zostały wybudowane w latach 70 w stosowanej wówczas technologii budowy sieci ciepłowniczej w systemie tradycyjnym. Technologia ta wymagała ułożenia betonowych kanałów ciepłowniczych, w których umieszczano rury stalowe z izolacją. Z uwagi na zły stan techniczny niektórych odcinków sieci ciepłowniczej, Spółdzielnia zamierza dokonać ich wymiany na sieć ciepłowniczą budowaną w technologii rur preizolowanych.

Rura preizolowana to zintegrowana rura przewodowa stalowa z izolacją z pianki poliuretanowej i płaszczem ochronnym z tworzywa sztucznego układana bezpośrednio w gruncie (technologia przewiduje podsypkę piaskową i jej zagęszczenie, ułożenie rurociągu bezpośrednio w gruncie, spawanie odcinków rur, mufowanie złącz spawanych, obsypkę piaskową, odtworzenie terenu przy zachowaniu odpowiedniej kompensacji wynikającej z naprężeń termicznych). Wymiana starych odcinków sieci ciepłowniczej na nowe wykonane w nowej technologii z rur preizolowanych służyć będzie przywróceniu pierwotnych cech użytkowych istniejących odcinków sieci i nie spowoduje ich ulepszenia, nie wpłynie na zwiększenie zdolności wytwórczej oraz na jakość świadczonych usług. Nowe rury będą miały tę samą średnicę, przepustowość i tę samą trasę przebiegu. Sieć ciepłownicza będzie dostarczać ciepło do tych samych odbiorców zachowując te same parametry odbioru.

Spółdzielnia posiada ok. 24 km sieci ciepłowniczych. W roku 2015 wykonano zadania w obrębie ulic ( …) , co łącznie wyniosło ok. 700 mb. Obecnie są realizowane zadania w obrębie ulic: (…) - kontynuując łącznie ok. 900 mb sieci. Planuje się w następnych latach przeprowadzać sukcesywnie wymianę kolejnych odcinków sieci.

Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości Spółdzielnia zalicza koszty remontów bezpośrednio w koszty bilansowe i w tym samym czasie zalicza je do kosztów uzyskania przychodów do celów podatku dochodowego.

Koszty remontów nie są w Spółdzielni ujmowane na koncie rezerw czy biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymianę odcinków istniejącej sieci ciepłowniczej wybudowanej w technologii tradycyjnej na sieci w technologii preizolowanej, Spółdzielnia może zakwalifikować jako remont i ująć w kosztach w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji pojęcia remontu. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, remontem są czynności związane z odtworzeniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.

Kierując się definicją zawartą w prawie budowlanym, użycie innych materiałów budowlanych niż stosowane pierwotnie nie wyklucza klasyfikacji prowadzonych prac jako prac remontowych. Zastosowanie nowocześniejszych materiałów lub technologii nie przesądza więc o braku możliwości zakwalifikowania danego wydatku jako wydatku na prace remontowe. Spółdzielnia planuje dokonanie wymiany niektórych odcinków istniejącej sieci ciepłowniczej, wybudowanej w latach 70-tych, z powodu złego stanu technicznego i zużycia na nowe, wykonane w technologii z rur preizolowanych. Przy czym przedmiotowa wymiana starych odcinków sieci ciepłowniczej służyć będzie jedynie przywróceniu pierwotnych cech użytkowych istniejących odcinków sieci, nie spowoduje ich ulepszenia, nie wpłynie na zwiększenie zdolności wytwórczej oraz na jakość świadczonych usług. Nowe rury będą miały tę samą średnicę, przepustowość oraz tę samą trasę przebiegu. Wydatki związane z remontem sieci ciepłowniczej nie spowodują wzrostu wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Sieć ciepłownicza będzie dostarczać ciepło do tych samych odbiorców zachowując te same parametry odbioru.

Skoro zatem wymiana zużytych odcinków sieci na nowe będzie miała charakter odtworzeniowy przywracający jedynie jego pierwotną wartość i nie zmieni jego charakteru to poniesione wydatki będą remontem ujętym jako koszty pośrednie, które są potrącalne stosownie do art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych.

Spółdzielnia wyraża swoje stanowisko w oparciu o analizę obowiązującego stanu prawnego oraz obowiązujące stanowisko judykatury. Pogląd wyrażony przez Spółdzielnię jest zbieżny ze stanowiskiem wyrażonym w Interpretacji Indywidualnej znak: IPTPB3/423-358/13-4/KJ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 grudnia 2013r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze późn. zm.; dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Podkreślić należy jednak, iż zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółdzielnia zamierza
dokonać wymiany niektórych odcinków sieci ciepłowniczej, z uwagi na jej zły stan techniczny, na sieć ciepłowniczą budowaną w technologii rur preizolowanych. Sieci ciepłownicze zostały wybudowane w latach 70 w stosowanej wówczas technologii budowy sieci ciepłowniczej w systemie tradycyjnym. Technologia ta wymagała ułożenia betonowych kanałów ciepłowniczych, w których umieszczano rury stalowe z izolacją. Wymiana starych odcinków sieci ciepłowniczej na nowe wykonane w nowej technologii z rur preizolowanych służyć będzie przywróceniu pierwotnych cech użytkowych istniejących odcinków sieci i nie spowoduje ich ulepszenia, nie wpłynie na zwiększenie zdolności wytwórczej oraz na jakość świadczonych usług. Nowe rury będą miały tę samą średnicę, przepustowość i tę samą trasę przebiegu. Sieć ciepłownicza będzie dostarczać ciepło do tych samych odbiorców zachowując te same parametry odbioru.

Aby prawidłowo określić charakter poniesionych wydatków, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest definicji pojęcia remontu. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) poprzez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż ujęto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.

Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są w całości bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków. Jeżeli wydatki te dotyczą z kolei okresu przekraczającego rok podatkowy to stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wskazać należy również, iż w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych(…). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W takim wypadku przedmiotowe wydatki, jako nie stanowiące remontu środka trwałego, nie mogą być zaliczone bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, tylko rozliczane są poprzez odpisy amortyzacyjne.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Reasumując, skoro z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Spółdzielnia musi dokonać remontu sieci ciepłowniczej, ze względu na jej zły stan techniczny, to wydatki związane z tym remontem powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia, zgodnie z cytowanym art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji stanowisko Spółdzielni uznać należy za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego, Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.