Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-997/15/EK
z 23 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 listopada 2015 r. (data wpływu 24 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej nr 21/2 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej nr 21/2.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 stycznia 2016 r. znak: IBPP2/4512-997/15/EK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wspólnicy Spółki cywilnej aktem notarialnym z dnia 21 grudnia 2009 r. nabyli nieruchomość niezabudowaną, która nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Stanowi ona majątek Spółki. Wspólnicy wnieśli do Sądu w X o wpisanie ich w dziale drugim księgi wieczystej jako właścicieli zakupionej nieruchomości na zasadach współwłasności łącznej wspólników Spółki cywilnej. Zakup ten nie był opodatkowany podatkiem VAT. Spółka zamierzała wybudować na tej działce budynek produkcyjny z częścią magazynowo - biurową i zapleczem biurowo-socjalnym. Dlatego też dnia 19 czerwca 2009 r. do Wydziału Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta X Spółka złożyła wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla zamierzonej inwestycji. W odpowiedzi Prezydent Miasta X decyzją nr 978 z dnia 28 października 2009 r. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Po analizie warunków określonym w decyzji, Spółka doszła do wniosku, że niemożliwe będzie zrealizowanie zamierzonej inwestycji, dlatego też dnia 12 sierpnia 2015 r. Spółka złożyła do Prezydenta Miasta X wniosek o wygaszenie wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Rezygnacja z realizacji inwestycji na warunkach określonych w przywołanej decyzji o warunkach zabudowy spowodowała bezprzedmiotowość tej decyzji, dlatego też Prezydent Miasta X decyzją z dnia 31 sierpnia 2015 r. stwierdził wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy. Jednocześnie zaświadczenie uzyskane z Urzędu Miasta X dnia 13 sierpnia 2015 r. potwierdza, że zakupiona przez Spółkę nieruchomość niezabudowana nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. 17 września 2015 r. aktem notarialnym Spółka dokonała sprzedaży tej nieruchomości.

W piśmie z dnia 27 stycznia 2016 r. poinformował, że:

I.Przedmiotem sprzedaży jest jedna geodezyjnie wyodrębniona działka.

1. W 2009 roku Spółka nabywając nieruchomość niezabudowaną planowała wybudować na niej budynek produkcyjny z częścią magazynowo - biurową i zapleczem biurowo socjalnym. Jednakże po głębszej analizie Spółka stwierdziła, że nie jest w stanie zrealizować planowanej inwestycji w warunkach określonych w decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto istniała obawa, że właściciel sąsiedniej posesji wniesie do sądu o ustanowienie drogi koniecznej, co jeszcze bardziej zawęziło by działkę i co za tym idzie uniemożliwiłoby wybudowanie planowanego budynku. Z tego też powodu Spółka wniosła do Prezydenta Miasta X o wygaszenie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Wygaśniecie przedmiotowej decyzji było prawomocne.
2. Sprzedana przez Spółkę nieruchomość jest oznaczona jako działka nr 21/2.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa nieruchomości niezabudowanej, która nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla której nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, dostawa nieruchomości niezabudowanej będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Powyższy przepis kładzie nacisk na przesłankę przeznaczenia danego terenu (pod zabudowę) wskazując jednoznacznie na źródło danych pozwalających ustalić spełnienie tej przesłanki.

Jest to:

• miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub
• decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, jeżeli nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
  
  

Wskazane przepisy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE Nr 347, str. 1 z późn. zmianami), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b. Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego. O możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, decyduje status lub przeznaczenie gruntu. Od 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowała przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były istotne w stanie prawnym, obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zauważyć należy, że brak aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy dla danego terenu nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Skoro dany teren jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek weryfikowanych na podstawie danych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego lub decyzji automatycznie oznacza, że przesłanki nie mogą być spełnione.

Katalog aktów prawnych oraz decyzji, zawierających dane istotne dla uznania terenu za budowlany ma charakter zamknięty. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT można szukać informacji na temat przeznaczenia lub charakteru danej nieruchomości jedynie w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy dla tej nieruchomości. Podsumowując, zgodnie z przytoczonymi przepisami, opodatkowanie dostawy niezabudowanego terenu może nastąpić jedynie wówczas, gdy przeznaczenie pod zabudowę wynika z treści aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W innych przypadkach, w tym - gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, należy stosować zwolnienie z opodatkowania VAT.

Stanowisko Spółki odzwierciedlają liczne interpretacje Ministra Finansów, min. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2013 r. IPPP1/443-243/13-2/EK, Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639, Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 20 marca 2014 r. IBPP2/443-1159/13/AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą

z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem

ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Tak więc, w przypadku gdy teren nie ma ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dostawa gruntów niezabudowanych jako terenów innych niż tereny budowlane podlega zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że wspólnicy Spółki cywilnej aktem notarialnym z dnia 21 grudnia 2009 r. nabyli działkę niezabudowaną o numerze 21/2, która nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Stanowiła ona majątek Spółki. W dniu 19 czerwca 2009 r. do Wydziału Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta X Spółka złożyła wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla zamierzonej inwestycji. W odpowiedzi Prezydent Miasta X decyzją nr 978 z dnia 28 października 2009 r. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Po analizie warunków określonym w decyzji, Spółka doszła do wniosku, że niemożliwe będzie zrealizowanie zamierzonej inwestycji, dlatego też dnia 12 sierpnia 2015 r. Spółka złożyła do Prezydenta Miasta X wniosek o wygaszenie wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Rezygnacja z realizacji inwestycji na warunkach określonych w przywołanej decyzji o warunkach zabudowy spowodowała bezprzedmiotowość tej decyzji, dlatego też Prezydent Miasta X decyzją z dnia 31 sierpnia 2015 r. stwierdził wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy. Wygaśniecie przedmiotowej decyzji było prawomocne. Jednocześnie zaświadczenie uzyskane z Urzędu Miasta X dnia 13 sierpnia 2015 r. potwierdza, że zakupiona przez Spółkę nieruchomość niezabudowana nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. 17 września 2015 r. aktem notarialnym Spółka dokonała sprzedaży tej nieruchomości.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca dokonał w dniu 17 września 2015 r. sprzedaży nieruchomości tj. działki o nr 21/2. Dla tej nieruchomości na dzień sprzedaży nie był sporządzony plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy. W związku z powyższym grunt ten, w momencie sprzedaży, nie stanowił terenu budowlanego w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 a zatem sprzedaż korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.