Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-17/16/TS
z 8 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 18 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy utworzony w opisany we wniosku sposób program komputerowy, którego łączna wartość (łączny koszt prac poszczególnych osób tworzących program) przekracza kwotę 3.500 zł brutto, a okres przydatności do użytku będzie dłuższy niż 12 miesięcy, powinien być uznany za wartość niematerialną i prawną i w związku z tym przyjęty do amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu (5 stycznia 2016 r. do tut. BKIP) wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy utworzony w opisany we wniosku sposób program komputerowy, którego łączna wartość (łączny koszt prac poszczególnych osób tworzących program) przekracza kwotę 3.500 zł brutto, a okres przydatności do użytku będzie dłuższy niż 12 miesięcy, powinien być uznany za wartość niematerialną i prawną i w związku z tym przyjęty do amortyzacji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność m.in. w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego, w formie aplikacji mobilnych. Po wytworzeniu oprogramowania, licencja na używanie aplikacji będzie udostępniana na urządzenia mobilne.

Oprogramowanie komputerowe jest tworzone w ramach pracy zespołowej (oprogramowanie wytwarza kilka osób), na podstawie umów cywilnoprawnych tj. umów o dzieło. We wszystkich umowach z członkami zespołu tworzącego, znajdują się postanowienia o przeniesieniu majątkowych praw autorskich do programu komputerowego lub innych prac, wymienionych powyżej, na rzecz Spółki. W umowach nie ma wyodrębnionego wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich.

Każdy z członków zespołu realizuje przydzielone mu zadania związane z realizacją aplikacji. Są to m.in.:

• napisanie kodu aplikacji X na telefony z określonym systemem operacyjnym,
• wykonanie dokumentacji – makiet aplikacji Y,
• napisanie kodu aplikacji X na telefony z innym określonym systemem operacyjnym,
• napisanie kodu aplikacji do połączeń z czujnikiem aktywności na telefony z określonym systemem operacyjnym,
• wykonanie dokumentacji testowej do aplikacji X,
• wykonanie grafiki do aplikacji,
• napisanie kodu uzupełniającego aplikacji,
• wykonanie dokumentacji powdrożeniowej dla aplikacji,
• przygotowanie dokumentacji innowacji w nowych wersjach aplikacji,
• napisanie kodu, makiet, grafiki serwisu internetowego.
  
  

Elementy programu tworzone przez programistów na podstawie umów cywilnoprawnych nie mają samoistnego znaczenia gospodarczego – tzn. nie nadają się do gospodarczego wykorzystania. Do gospodarczego wykorzystania nadaje się kompletny program komputerowy. Po utworzeniu gotowej aplikacji, poprawnym przejściu testów, Spółka udostępni oprogramowanie w sklepach sprzedających aplikacje mobilne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy utworzony w opisany wyżej sposób program komputerowy, którego łączna wartość (łączny koszt prac poszczególnych osób tworzących program) przekracza kwotę 3.500 zł brutto, a okres przydatności do użytku będzie dłuższy niż 12 miesięcy, powinien być uznany za wartość niematerialną i prawną i w związku z tym przyjęty do amortyzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

W sytuacji, gdy programy komputerowe są nabywane przez jednostkę w celu wykorzystywania ich w działalności gospodarczej, a przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok, ujmowane powinny być w ewidencji jako wartości niematerialne i prawne, a mianowicie jako autorskie prawa majątkowe.

Powyższe wskazanie wynika z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie jednym z warunków zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych danego składnika majątkowego jest jego nabycie przez podatnika.

Zgodnie z treścią tego przepisu, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Powyższe potwierdza również treść art. 16g ust. 14 omawianej ustawy podatkowej, zgodnie z którym wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw (...).

Inaczej jednak traktowane powinny być programy komputerowe, które nie są nabywane przez podatnika, lecz są przez niego wytwarzane. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bowiem możliwości amortyzacji wytworzonego we własnym zakresie programu komputerowego, jako wartości niematerialnej i prawnej.

Z wytworzeniem oprogramowania komputerowego przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych mamy do czynienia wówczas, gdy oprogramowanie to tworzą pracownicy tego podatnika bądź osoby trzecie na podstawie umów cywilnoprawnych (w tym umów o dzieło, zlecenia, czy też w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). W takiej sytuacji, prace wykonywane przez wskazany przez Spółkę zespół stanowią usługę opracowania oprogramowania komputerowego. Oznacza to, że Spółka w ramach tego zespołu wytwarza we własnym zakresie (a nie nabywa) oprogramowanie komputerowe.

W przypadku zatem, gdy program komputerowy nie został nabyty lecz został stworzony na jego użytek wraz z innymi osobami wykonującymi swe czynności w ramach umów cywilnoprawnych, to powstały w wyniku ich pracy program komputerowy traktuje się jako wytworzony przez podatnika we własnym zakresie.

Powyższe oznacza, że wytworzone przez Spółkę, w ramach opisanego we wniosku zespołu oprogramowania komputerowe nie będą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Wydatki ponoszone przez Spółkę na wytworzenie takiego oprogramowania należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, zdaniem Spółki, powstały w opisany wyżej sposób program komputerowy, nie będzie podlegał amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 4, amortyzacji podlegają tylko „nabyte autorskie lub pokrewne prawa majątkowe”, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia. W opisywanym przez Spółkę przypadku, program będzie wytworzony we własnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.