Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-19/16/MK
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2014 r. (data wpływu do Organu – 31 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 25 i 29 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 9 lutego 2016 r. wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 25 lutego 2016 r. (uiszczenie opłaty) i 29 lutego 2016 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest udziałowcem i prezesem Spółki z o.o. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka udzieliła Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej. Na dzień udzielenia pożyczki Spółka nie miała PKD 64 – działalność finansowa. Spółka ma zamiar wykonywać takie czynności jednak na dzień udzielenia pożyczki nie zdążyła dopełnić wszelkich formalności związanych ze zmianą umowy Spółki i zgłoszeniem zmian do KRS. W najbliższym czasie Spółka zamierza dokonać ww. czynności.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 29 lutego 2016 r. wynika, że pożyczka została udzielona prywatnie; nie na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Pożyczka jest bezpośrednio związana z działalnością gospodarczą Spółki. Spółka ma zamiar wykonywać działalność polegającą na udzielaniu pożyczek. Z uwagi na to, że udzielenie pożyczki zostało wykonane w ramach działalności gospodarczej, czynność ta będzie zwolniona z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu ww. transakcji Wnioskodawca musi opłacić podatek od czynności cywilnoprawnych, czy może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy ta transakcja nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają temu podatkowi. Obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki i stawka podatku wynosi 2%.

Zgodnie z ustawą nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych „czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług”.

Czynność pożyczki, dokonana przez Spółkę została udzielona w ramach prowadzonej działalności, z zamiarem udzielania pożyczek także na rzecz innych podmiotów. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu (VAT), niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy czynności te nie były wpisane w umowie spółki – takie stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, znajdujemy w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 października 2009 r. – ITPP2/443-628/09/EŁ.

Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku pożyczka została udzielona przez podatnika VAT, w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej – okoliczność ta jest wystarczającą przesłanką do stwierdzenia, że udzielona pożyczka wchodzi w zakres prowadzonej działalności gospodarczej a co za tym idzie jest to czynność podlegająca VAT, która w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Okoliczność ta w oparciu o art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przesądza o wyłączeniu tej czynności z podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zatem obowiązany do jego zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W niniejszej interpretacji nie ustosunkowano się więc do zagadnień z zakresu podatku od towarów i usług, przyjęto wypowiedź w tym zakresie jako element opisu stanu faktycznego niepodlegający ocenie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Wskazać należy, że stosownie do treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że umowy pożyczek będą podlegały – co do zasady − podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia ich przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie będą miały miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowy pożyczek będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   <
   
   
   

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest udziałowcem i prezesem Spółki z o.o. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka udzieliła Wnioskodawcy pożyczki pieniężnej. Na dzień udzielenia pożyczki Spółka nie miała PKD 64 – działalność finansowa. Spółka ma zamiar wykonywać takie czynności; jednak na dzień udzielenia pożyczki nie zdążyła dopełnić wszelkich formalności związanych ze zmianą umowy Spółki i zgłoszeniem zmian do KRS. W najbliższym czasie Spółka zamierza dokonać ww. czynności.

Pożyczka została udzielona prywatnie, a nie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Pożyczka jest bezpośrednio związana z działalnością gospodarczą Spółki. Spółka ma zamiar wykonywać działalność polegającą na udzielaniu pożyczek. Z uwagi na to, że udzielenie pożyczki zostało wykonane w ramach działalności gospodarczej, czynność ta będzie zwolniona z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem istotnie, jak twierdzi Wnioskodawca, czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług – co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu tej umowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.