Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-779/15/MZM
z 4 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2015 r. (data otrzymania 18 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu mieszkań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu mieszkań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką sfinalizuje w 2016 r. transakcję zakupu dwóch mieszkań (lokali mieszkalnych). Oba mieszkania zakupione zostaną do wspólnego majątku małżeńskiego. Małżonkowie traktują zakup nieruchomości jako formę zabezpieczenia majątkowego siebie i rodziny. Wnioskodawca nie wyklucza, że ww. lokale będą wynajmowane.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka pracują i nie są zatrudnieni w szeroko rozumianej branży nieruchomości (Wnioskodawca w firmie z branży inżynieryjnej, natomiast małżonka Wnioskodawcy w firmie outsourcingowej, gdzie zajmuje się kadrami i płacami). Nie znają się zatem na specyfice związanej z najmem nieruchomości. Wnioskodawca wraz z małżonką nigdy też nie zakładali, nie prowadzili działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie ani też nie są i nie byli nigdy zarejestrowani jako podatnicy VAT.

Wnioskodawca wskazał, że składał już wniosek o interpretację do Organu, ale dotyczył on zaistniałego stanu faktycznego (wynajmu dwóch mieszkań już posiadanych przez Wnioskodawcę i jego małżonkę). W interpretacji z 30 czerwca 2015 r., Znak: IBPBII/2/415-1190/14/MZM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się z Wnioskodawcą, że przychód z wynajmu mieszkań będących składnikiem wspólnego (małżeńskiego) majątku Wnioskodawcy oraz jego małżonki nie jest uzyskiwany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a zatem że Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania tego przychodu na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że jeśli zdecyduje się wynająć dwa lokale, które nabędzie wraz z małżonką w 2016 r., to wynajem ten będzie odbywał się w taki sam sposób, jak wynajem, którego dotyczyła ww. interpretacja. A zatem najem ten będzie realizowany w ramach majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki a nie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Najem ten byłby prowadzony w sposób właściwy dla nieprofesjonalnego, prywatnego najmu czyli takiego, który nie nosi cech i znamion dostosowanych do potrzeb, wymogów właściwych i typowych dla działalności gospodarczej, gdyż:

• Wnioskodawca wraz z małżonką zajmuje się i nadal zajmowałby się sprawami najmu osobiście nie wspomagając się żadną wyspecjalizowaną strukturą organizacyjno-techniczną. Działalność Wnioskodawcy nie nosi znamion profesjonalizmu organizacyjnego. Nie posiada i nie będzie posiadać bowiem żadnej zorganizowanej infrastruktury do obsługi tej działalności. Nie ponosi i nie zamierza również ponosić jakichkolwiek wydatków na reklamę, biuro i tym podobne;
• Wnioskodawca wraz z małżonką sam poszukuje najemców na posiadane mieszkania nie korzystając z żadnych profesjonalnych, szczególnych struktur, metod i narzędzi oraz stworzonych w tym celu form organizacyjnych do pozyskiwania najemców na wskazane lokale;
• Wnioskodawca wyłącznie sam z małżonką zajmuje się sprawami finansowymi, rozliczeniowymi zarówno w kontaktach z najemcami, jak i w stosunku do urzędu skarbowego.
  
  

Wykonywanie najmu przez Wnioskodawcę charakteryzuje się i po ewentualnym rozpoczęciu wynajmu lokali mieszkalnych nabytych w 2016 r. nadal charakteryzowałoby się brakiem założonej i realizowanej ciągłości. W zależności od okoliczności wynikających ze zmiennej zewnętrznej sytuacji ekonomicznej, koniunktury i warunków rynkowych najem ten może i nadal będzie mógł być w dowolnym momencie w sposób ostateczny wstrzymany lub terminowo bądź też bezterminowo zawieszony, a mieszkania mogą i w dalszym ciągu będą mogły być wykorzystywane w całości lub części na cele osobiste Wnioskodawcy lub członków jego rodziny. Proces ten może być odwracalny. Może być także stały i ostateczny o czym arbitralnie decyduje wyłącznie Wnioskodawca z małżonką.

Osiągany przez Wnioskodawcę przychód z najmu stanowi i nadal stanowiłby zasilenie jego wspólnego, prywatnego małżeńskiego budżetu i byłby alternatywą dla lokat bankowych i innych przedsięwzięć inwestycyjnych. Wymiar finansowy tego przychodu ma i w dalszym ciągu miałby w istocie charakter poboczny, ponieważ głównym źródłem utrzymania są dla Wnioskodawcy i jego małżonki przychody z ich stosunków pracy.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu szkód zaistniałych w związku z użytkowaniem lokali będących przedmiotem najmu ponoszą i również w przyszłości ponosiliby najemcy tych lokali.

Przychody z wynajmu dwóch mieszkań, których dotyczyła przywołana wcześniej interpretacja, Wnioskodawca i jego małżonka opodatkowują w całości na imię Wnioskodawcy, w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Złożone zostało zatem stosowne oświadczenie w urzędzie skarbowym, że przychody z tytułu najmu lokali prywatnych będą, za zgodą małżonki, opodatkowane w całości przez Wnioskodawcę na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z ewentualnym wynajmem mieszkań, o których mowa w niniejszym opisie zdarzenia przyszłego (a więc w których posiadanie Wnioskodawca wraz z małżonką wejdą w 2016 r.), Wnioskodawca zdecydował się wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji do Organu. Wnioskodawca chce się bowiem upewnić, że będzie miał nadal prawo do opodatkowania uzyskiwanego z wynajmu mieszkań przychodu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania.

Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca zdecyduje się rozpocząć wynajem mieszkań, które nabędzie wraz z małżonką w 2016 r., który to wynajem odbywał się będzie w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, tj. będzie to najem prywatny, gdzie wszelkimi sprawami będzie się zajmował Wnioskodawca samodzielnie z małżonką, będzie on miał w dalszym ciągu prawo uznawać, że przychód z tego tytułu nie będzie uzyskiwany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej? Inaczej mówiąc czy Wnioskodawca będzie miał prawo do kontynuowania opodatkowania przychodu z wynajmu mieszkań na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy zdecyduje się on rozpocząć wynajem mieszkań, które nabędzie wraz z małżonką w 2016 r., który to wynajem odbywał się będzie w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, tj. będzie to najem prywatny, gdzie wszelkimi sprawami będzie się zajmował Wnioskodawca samodzielnie z małżonką, będzie on miał w dalszym ciągu prawo uznawać, że przychód z tego tytułu nie będzie uzyskiwany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo do kontynuowania opodatkowania przychodu z wynajmu mieszkań na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W zakresie najmu odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Treść definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

• dana działalność musi być działalnością zarobkową,
• działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz
• w sposób ciągły.
  
  

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
• wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań;
• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Niemniej warto również pamiętać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przesłanek, których spełnienie wyklucza możliwość prowadzenia działalności gospodarczej. Stosownie do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy – za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić zatem należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej.

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem, poza przypadkiem, gdy najem jest przedmiotem tej działalności gospodarczej.

Kontynuując, stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zgodnie z art. 1 pkt 2 oraz art. 2 ust. la tej drugiej ustawy – reguluje ona opodatkowanie osiąganych przez osoby fizyczne przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) tej ustawy – do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Stosownie z kolei do treści art. 9 ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym – pisemne oświadczenie o wyborze ryczałtu za dany rok podatkowy składa się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Odnosząc powyższe przepisy do sytuacji Wnioskodawcy stwierdzić należy, że wykonywany przezeń najem nie spełni kryteriów działalności gospodarczej wyznaczonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności należy zauważyć, że brakuje mu (i nadal będzie brakować) przesłanki zorganizowania. Wnioskodawca nie posiada i nie będzie bowiem posiadać żadnej struktury organizacyjno-technicznej, w szczególności biura, do prowadzenia spraw związanych z wynajmem ani też nie korzysta z usług jakichkolwiek profesjonalnych podmiotów w toku poszukiwania najemców, zawierania umów wynajmu czy też jego rozliczania. Brak jest również w zachowaniu Wnioskodawcy przymiotu ciągłości, właściwego dla profesjonalnego przedsiębiorcy. Konsekwentnie należy zatem uznać, że aktywność Wnioskodawcy nie ma charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał również, że Organ w interpretacji z 30 czerwca 2015 r., Znak: IBPBII/2/415-1190/14/MZM potwierdził w świetle przedstawionego stanu faktycznego prywatny charakter wynajmu mieszkań przez Wnioskodawcę. Podkreślić również należy, że nabycie w 2016 r. mieszkań i rozpoczęcie ich wynajmu nie zmieni w żadnej mierze sposobu wykonywania najmu. Tzn. tak jak to przedstawiono nadal będzie to najem prywatny, gdzie wszelkimi sprawami będzie się zajmował Wnioskodawca samodzielnie z małżonką (najem nadal odbywać się będzie bez zatrudnienia jakiegokolwiek pracownika lub współpracownika, posiadania biura, zarządzania mieszkaniami etc).

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro sposób wynajmu będzie taki sam jak to przedstawiono w opisie, na podstawie którego wydano ww. interpretację z 30 marca 2015 r., to nadal powinien mieć on prawo do opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. O prowadzeniu działalności w zakresie wynajmu nieruchomości nie powinna bowiem decydować ilość nieruchomości, ale okoliczności, jakie towarzyszą wynajmowi. Potwierdza to Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-1078/13/HS, w której uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe zaaprobował między innymi jego pogląd, że nie liczba nieruchomości, ale charakter umów powinien mieć decydujący wpływ na wybór formy opodatkowania.

Podobne stwierdzenie wnioskodawcy zaaprobował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach także w interpretacji z 22 sierpnia 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-639/14/WRz: Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym umożliwiają zastosowanie opodatkowania przychodów z dzierżawy podatkiem ryczałtowym. Przepisy nie zawierają warunków, co do zakresu (ilości, powierzchni itd.) dzierżawy, które powodowałyby niemożliwość skorzystania z tej formy opodatkowania.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, przychody z wynajmu powinny być zakwalifikowane do odrębnego źródła przychodów, jakim jest najem, wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, co z kolei uprawnia do wyboru ich opodatkowania według zasad zawartych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie mu nadal przysługiwało prawo do wyboru opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu mieszkań na podstawie zasad określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, tj. w formie ryczałtu ewidencjonowanego opodatkowanego stawką 8,5%.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 maja 2013 r. Znak: IPTPB1/415-72/13-5/AG,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-575/13/NG,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 stycznia 2014 r. Znak: IPPB1/415-1118/13-2/MS,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 września 2013 r. Znak: ILPB1/415-695/13-2/IM,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 marca 2014 r. Znak: ITPB1/415-1270/13/MW,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3 grudnia 2013 r. Znak: IPTPB1/415-606/13-2/AP,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 sierpnia 2014 r. Znak: IPTPB1/415-327/14-2/KSU,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 sierpnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-501/14/MZa,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 września 2014 r. Znak: ITPB1/415-651/14/MP,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 września 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-320/15/MW,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 września 2015 r. Znak: ITPB3/4511-94/15/PW.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest:

1. w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką planują zakup dwóch lokali mieszkalnych traktując zakup jako formę zabezpieczenia majątkowego siebie i rodziny. Wnioskodawca nie wyklucza, że ww. lokale będą wynajmowane. Wnioskodawca zaznaczył, że ani on, ani małżonka nie znają się na specyfice związanej z najmem nieruchomości, ich działania nie są profesjonalnie zorganizowane, nigdy nie zakładali, nie prowadzili działalności gospodarczej w jakiekolwiek formie ani też nie są i nie byli nigdy zarejestrowani jako podatnicy VAT. Wnioskodawca wskazał, że najem będzie realizowany w ramach majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki a nie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wymiar finansowy tego przychodu ma i w dalszym ciągu miałby charakter poboczny, ponieważ głównym źródłem utrzymania są dla Wnioskodawcy i jego małżonki przychody z ich stosunków pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia należy stwierdzić, że nie ma przeszkód, aby przychód z najmu lokali mieszkalnych, które Wnioskodawca wraz z małżonką nabędzie w 2016 r. zaliczyć do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ważne jest jedynie aby taki najem nie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą. Jeśli zatem najem lokali nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły czyli będzie prowadzony w ramach najmu prywatnego okazjonalnego, to uzyskiwane z tego tytułu przychody mogą być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy – wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast stosownie do treści art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) – osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. m.in. przychodów z dzierżawy i najmu.

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 wyżej przywołanej ustawy – podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – w terminie złożenia zeznania.

Po zakończeniu roku podatnicy obowiązani są do złożenia zeznania rocznego PIT-28. Należy je złożyć do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest – zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy – złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów – pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy – w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Natomiast w przypadku opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów z tytułu najmu objętych wspólnością ustawową należy zauważyć, że przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Wskazuje na to treść art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Przy czym w myśl art. 12 ust. 6 ww. ustawy – zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków.

W tym celu – zgodnie z dyspozycją zawartą w treści art. 12 ust. 7 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6 obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 12 ust. 8 ww. ustawy).

W przypadku dokonania takiego wyboru i złożenia stosownego oświadczenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego przez obojga małżonków w odpowiednim terminie podatnikiem jest wyłącznie jeden z małżonków.

Podsumowując, przychód jaki Wnioskodawca osiągnie z najmu dodatkowych dwóch lokali mieszkalnych, których zakupu dokona wraz ze swoją małżonką w 2016 r. nadal będzie mógł zostać zaliczony nie do przychodu uzyskiwanego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%.

Pamiętać należy, że możliwość kontynuowania opodatkowania całości przychodu z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym przez Wnioskodawcę w przypadku gdy między małżonkami istnieje wspólność majątkowa – jak wynika z powyżej cytowanych przepisów ustawy – bezwzględnie uwarunkowana jest złożeniem w odpowiednim terminie stosownego oświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 6 i 7 ww. ustawy. Oświadczenie to obowiązuje w danym roku podatkowym.

Tym samym Wnioskodawca – w związku z najmem opisanych we wniosku lokali mieszkalnych – będzie mógł sam opodatkować całość przychodów osiąganych z najmu ww. nieruchomości zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.