Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-47/16/MM
z 21 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 listopada 2015 r. (data otrzymania 9 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 3 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi na dzieci na podstawie załącznika PIT/UZ – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia ulgi na dzieci na podstawie załącznika PIT/UZ.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 18 lutego 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-47/16/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 3 marca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2014 r. pracował w firmie polskiej wykonując prace na terenie Niemiec. Rozliczając uzyskany dochód złożył PIT-36 wraz z załącznikiem ZG (rozliczenie wspólne z małżonką). W zeznaniu podatkowym za 2014 r. Wnioskodawca skorzystał z odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dwójki małoletnich dzieci wykazując w załączniku PIT/UZ odprowadzane w Polsce składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Z uwagi na brak podatku należnego ulga została odliczona w całości z kwoty składek ZUS.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca odpowiadając na pytanie czy osiągnął na terenie Polski dochody podlegające opodatkowaniu i wykazaniu w zeznaniu PIT-36 wyjaśnił, że był zatrudniony w polskiej firmie i świadczył pracę na terenie Niemiec. Zakład pracy odprowadzał składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do polskiego organu rentowego co potwierdza otrzymana z zakładu pracy informacja PIT-11. Kwotę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, tj. 9.677,72 zł wykazano w pozycji 10 załącznika PIT/UZ złożonego do zeznania podatkowego PIT-36.

Wnioskodawca wskazał, również że jego żona nie osiągnęła żadnych dochodów na terenie Polski ani poza nią. Kwota przysługującej ulgi prorodzinnej przekracza kwotę podatku pomniejszoną o składki zdrowotne, ponieważ kwota podatku wyniosła 0 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca był uprawniony do zastosowania ulgi?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro składki odprowadzone były w Polsce, to zgodnie z art. 27f pkt 9 Wnioskodawca mógł skorzystać z ulgi do wysokości potrąconych i odprowadzonych w Polsce składek ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak stanowi art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, o czym stanowi art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) – uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast art. 24 wyżej powołanej umowy międzynarodowej, regulujący metody unikania podwójnego opodatkowania, w ust. 2 lit. a) znajdującym zastosowanie do dochodów z pracy najemnej stanowi, że – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Jest to metoda wyłączenia z progresją, która oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty z tytułu pracy wykonywanej w Niemczech, jednak dla ustalenia stawki podatku należnego od dochodu osiągniętego w Polsce stosuje się stawkę podatku (tzw. stopę procentową) właściwą dla całego dochodu.

Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Metodę opodatkowania, o której mowa w art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca za 2014 r. złożył zeznanie podatkowe na formularzu PIT-36 wybierając jako sposób opodatkowania – opodatkowanie wspólne z współmałżonkiem. Zeznanie sporządził na podstawie otrzymanego od polskiego pracodawcy formularza PIT-11, zgodnie z którym otrzymał wynagrodzenie z tytułu świadczenia pracy na terytorium Niemiec. Płatnik z tytułu wypłaconych wynagrodzeń potrącił podatnikowi składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, które zostały wpłacone do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych ZUS. Informację o wysokości potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zawarł w przekazanej podatnikowi informacji PIT-11. Żona Wnioskodawcy w 2014 r. nie osiągała żadnych przychodów. Wnioskodawcy z tytułu wychowywania dwójki małoletnich dzieci przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej. Jednakże, kwota przysługującej ulgi prorodzinnej przekroczyła kwotę podatku pomniejszoną o składki zdrowotne, ponieważ kwota podatku wyniosła 0 zł.

W związku z faktem, że w zeznaniu PIT-36 nie było kwoty podatku, od którego można było odliczyć ulgę, Wnioskodawca w załączniku PIT/UZ wskazał wartość potrąconych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne i z kwoty tej odliczył w całości ulgę prorodzinną.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 pkt 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r. – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że – odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 8 cyt. ustawy – jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

Kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 27f ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 10 ww. ustawy, w przypadku odliczenia z tytułu, o którym mowa w ust. 1, przysługującego pozostającym przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim obojgu:

1. rodzicom,
2. opiekunom prawnym dziecka,
3. rodzicom zastępczym
   

-do ustalenia wysokości składek, o których mowa w ust. 9, przyjmuje się łączną kwotę ich składek.

Kwotę stanowiącą różnicę, o której mowa w ust. 8, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 27f ust. 12 ww. ustawy).

Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami należy stwierdzić, że przepis art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje możliwość uzyskania przez osobę uprawnioną do ulgi prorodzinnej, kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą przysługującego odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym. Uregulowanie to stanowi konsekwencję prawa przysługującego podatnikowi na podstawie ust. 1 tego przepisu, co jest równoznaczne z tym, że bez uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu według skali podatkowej, nie może skorzystać z ulgi, a tym samym również z otrzymania zwrotu, o którym mowa w art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy w 2014 r. Wnioskodawca nie osiągnął dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma obowiązku złożenia „zerowego” zeznania podatkowego za ten rok. Ponadto w sytuacji, gdy żona Wnioskodawcy nie osiągnęła żadnych dochodów, brak jest podstaw do preferencyjnego rozliczenia się małżonków.

W konsekwencji, ponieważ Wnioskodawca nie osiągnął przychodu opodatkowanego według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na zasadach określonych w art. 27f ust. 8-12 ustawy, poprzez wykazanie zwrotu ulgi na formularzu PIT/UZ.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.