Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-22/16-2/IM
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2016 r. (data wpływu 13 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w związku z nową perspektywą finansową środków z Unii Europejskiej składa wnioski o dofinansowanie w ramach jednego z programów operacyjnych - „Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój”. Środki te pochodzą z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS). W związku z powyższym Wnioskodawca zleca sporządzenie wniosków o dofinansowanie za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie za sporządzenie wniosku o dofinansowanie w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój) wypłacane osobie sporządzającej wniosek stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nową perspektywą finansową środków z Unii Europejskiej Wnioskodawca składa wnioski o dofinansowanie w ramach jednego z programów operacyjnych - „Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój” Środki te pochodzą z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS).

Istotą realizacji tego rodzaju projektów (głównie o charakterze szkoleniowo - doradczym) jest ich niedochodowość. Realizacja projektu sama w sobie nie zmierza do osiągnięcia przez beneficjenta dochodu.

Należy mieć jednak na względzie, że we wniosku o dofinansowanie projektu każdy beneficjent przedstawia podział na koszty bezpośrednie, czyli koszty kwalifikowalne poszczególnych zadań realizowanych przez beneficjenta w ramach projektu, które są bezpośrednio związane z tymi zadaniami oraz na koszty pośrednie stanowiące wydatki administracyjne, których katalog jest określony w dokumencie: „Wytyczne w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014 - 2020”.

Jak stanowi ww. dokument (pkt 6.15 Koszty pośrednie) - „koszty pośrednie to koszty niezbędne do realizacji projektu, ale nie dotyczące bezpośrednio głównego przedmiotu projektu.” Warto w zakresie kosztów pośrednich odwołać się do praktyki wypracowanej w poprzednim okresie programowania (2007 - 2013).

Jak wskazywano w Programie Operacyjny Kapitał Ludzki 2007 - 2013 poprzez koszty pośrednie należy rozumieć koszty administracyjne związane z funkcjonowaniem beneficjenta. Do kosztów pośrednich zaliczano np. koszty zarządu, czyli wydatki związane z kierowaniem całokształtem działalności jednostki jej obsługi jako całości. Jak wyjaśniał przykładowo Wojewódzki Urząd Pracy w Toruniu - w skład kosztów zarządu mogą być wliczone np. wynagrodzenia i świadczenia na rzecz kierownictwa i pracowników zarządu (w części odpowiadającej zaangażowaniu - czasowi poświęconemu przez te osoby na rzecz realizacji projektu):
http:(…).

http:(…).

Jak wynika z interpretacji indywidualnej o sygn. ILPB1/415-1203/11-2/AG Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zgodził się z wnioskodawcą, iż uzyskiwane przez niego miesięczne wynagrodzenie w ramach kosztów pośrednich jako tzw. koszty zarządu stanowią przychód z działalności gospodarczej zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 i 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach realizacji projektu możliwa jest sytuacja, w której w związku z ponoszeniem wydatków (w ramach kosztów pośrednich) pojawi się nadwyżka środków, przez którą należy rozumieć taką sytuację, w której beneficjent prawidłowo realizuje projekt (zgodnie z założeniami), dokonuje wydatków w ramach kosztów pośrednich na wydatki administracyjne, ale część otrzymanych środków pozostanie do dyspozycji podmiotu realizującego projekt. Taka nadwyżka wynikać może chociażby z okoliczności, że beneficjent wydał na poszczególne pozycje mniej niż pierwotnie zakładał. Zgodnie z Wytycznymi taka nadwyżka nie podlega zwrotowi.

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego w piśmie z dnia 22 listopada 2012 r. stwierdziło, że w indywidualnych przypadkach może wystąpić rozliczenie w projekcie kwot mniejszych lub większych niż wydatki rzeczywiście poniesione przez beneficjenta. Nie może mieć to jednak wpływu na poprawność realizacji projektu.

W obowiązujących obecnie Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014 - 2020 jako przykładowe koszty pośrednie wskazuje się m.in.:

1. Koszty koordynatora projektu lub innego personelu;
2. Koszty zarządu (tj. koszty wynagrodzenia osób uprawnionych do reprezentowania jednostki, których zakresy czynności nie są przypisane wyłącznie do projektu, np. kierownik jednostki);
3. Koszty ochrony;
4. Koszty ubezpieczeń majątkowych;
5. Koszty amortyzacji, najmu lub zakup aktywów (środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) używanych na potrzeby personelu.
   
   

Konstatacji wymaga okoliczność, że zgodnie z obecnie obowiązującymi Wytycznymi beneficjent nie ma obowiązku przedkładania dokumentów księgowych na potwierdzenie wydatkowania kosztów pośrednich. Beneficjent otrzymuje koszty pośrednie stanowiące procent (w zależności od wielkości projektu) od 10% do 25%. Jeżeli realizując projekt, beneficjent uzyska nadwyżki, są one do jego dyspozycji.

Co ważne, w wyniku realizacji projektu beneficjent może nabyć różnego rodzaju sprzęt (sprzęt komputerowy, oprogramowanie, elementy wyposażenia), które po zakończeniu realizacji projektu pozostają do jego dyspozycji i wykorzystywane w ramach prowadzonej przez beneficjenta działalności gospodarczej - zgodnie z pkt 6.12.1 pkt 7 Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014 - 2020 w ramach projektów współfinansowanych z EFS środki trwałe nabyte w ramach projektu po zakończeniu jego realizacji są wykorzystywane na działalność statutową beneficjenta”.

Powyższe pokazuje, że mimo okoliczności, iż co do zasady projekty realizowane w ramach EFS nie generują dochodu, to jednak realizacja projektu we wskazanym zakresie może być związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W szczególności należy zwrócić na tzw. koszty pośrednie, jak również możliwość wypłacania w ramach nich kosztów zarządu (czyli wynagrodzenia osób reprezentujących Wnioskodawcę), czy chociażby koszty ochrony stanowiące wydatek kwalifikowany, a oczywistym jest, że poniesione koszty dotyczące ochrony odnosić się będą również do nieprojektowej działalności beneficjenta. W niniejszej sprawie w ocenie Wnioskodawcy zasadny jest wniosek, że wydatki poniesione na opracowanie wniosku o dotację mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z ustawą, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Formułując przepis w powyższy sposób, ustawodawca nie przesądził, jakie koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a jedynie wskazał, że pomiędzy takimi kosztami a prognozowanymi przychodami musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zwraca się również uwagę na to, że pomiędzy dokonaniem kosztu a możliwością uzyskania przychodu musi zaistnieć związek przyczynowy. Wskazuje się, że istnieją jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z dnia 16 grudnia 1999 r., SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745). Podobnie można stwierdzić, że między poniesieniem kosztu a możliwością zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów powinien istnieć związek przyczynowy.

W ocenie Wnioskodawcy poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, ponieważ spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Co do zasady, zgodnie z ugruntowaną już linią orzeczniczą wydatki na sporządzenie wniosku o dofinansowanie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów jako koszt pośrednio związany z prowadzeniem tej działalności, bez względu na to, czy wnioskodawca otrzyma dotację (tak m.in.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2009 r., Nr IBPBI/1/415-982/08/RM, czy stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 grudnia 2008 r., Nr ITPB3/423-529a/08/MH).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ustawy – wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ocena racjonalności poniesienia konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu musi być dokonana w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem istniejących czynników ekonomicznych, prawnych i innych mogących mieć wpływ na przedmiot działalności gospodarczej podatnika, przy uwzględnieniu płynności zmieniających się czynników wpływających na sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, mają związek z prowadzoną działalnością i przekładają się na uzyskanie bądź zabezpieczenie źródła przychodu przedsiębiorcy.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym Wnioskodawca składa wnioski o dofinansowanie w ramach jednego z programów operacyjnych - „Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój”. Wnioskodawca zleca sporządzenie wniosków o dofinansowanie za wynagrodzeniem.

Opisane we wniosku wydatki poniesione w celu przygotowania wniosków o dofinansowanie, po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z zapisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odpowiednim udokumentowaniu wydatków – mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, wynagrodzenie za sporządzenie wniosku o dofinansowanie w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój) wypłacane osobie sporządzającej wniosek stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.